12.2 C
Athens
Τρίτη, 18 Φεβρουαρίου, 2025

Το πρόσωπο της εβδομάδας: Θάνος Λέκκας – Ηθοποιός

Μία από τις ικανότητες του είναι πως όχι μόνο μεταμορφώνεται από ρόλο σε ρόλο, αλλά το κάνει με απόλυτη αποτελεσματικότητα.
Ο Θάνος Λέκκας μετράει ήδη πολλές και σημαντικές επιτυχίες στο θέατρο και στην τηλεόραση και είναι αναμφίβολα ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του.
Η παράσταση “Μια άλλη Θήβα” σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου συνεχίζεται για δεύτερη σεζόν με παρτενέρ τον Δημήτρη Καπουράνη, με τον οποίο συνεργάζονται και στο “Ναυάγιο”.
Ο Θάνος υποδύεται εκεί τον Μιχάλη, που προσωπικά είναι και ο αγαπημένος μου αντρικός χαρακτήρας στη σειρά.
Ως πρόσωπο της εβδομάδας μας μίλησε μεταξύ άλλων για το πως με τα προσωπικά του βιώματα άντλησε έμπνευση για να ενσαρκώσει με τόση στοχοπροσήλωση τον συγκεκριμένο ήρωα, για την επιθυμία του να παίξει στον κινηματογράφο, για την ενασχόλησή του με την ενόργανη γυμναστική, ενώ όπως φαίνεται και από τις απαντήσεις του, πρέπει να γράψει κάτι και άμεσα. Απολαύστε τον!!!
Thanos Lekkas 1 (6).JPG
* Το θέατρο ήταν πάντα μια διέξοδος για μένα. Ένα μέρος όπου τα όνειρα και οι βλακείες κάνουν παρέα και ο κόσμος χαίρεται να τα βλέπει μαζί. Τα καλοκαίρια, λοιπόν, οργανώναμε παραστάσεις με τα παιδιά των διακοπών και στο σχολείο συμμετείχα στους δραματικούς ομίλους.

* Όταν τελείωσα το σχολείο αποφάσισα πως το θέατρο, ενώ μου αρέσει, δεν είναι σώφρον να το ακολουθήσω επαγγελματικά. Δεν είναι δίκαιο άλλωστε να κάνεις αυτό που αγαπάς και να πληρώνεσαι πίστευα. Πέρασα στη Βιολογία την οποία επίσης αγαπώ και πολλά βήματα που με ωρίμασαν τα έζησα σε αυτό το πλαίσιο. Όσο περνούσαν τα χρόνια, όμως, ένιωθα πως δεν ανήκω σε αυτόν τον κόσμο. Ένιωθα όλο και πιο θλιμένος και άδειος…

* Πως αν πέθαινα εκείνη τη στιγμή, θα έφευγα δυστυχισμένος. Τότε συνέπεσε να γνωρίσω τον κολλητό μου, ο οποίος ξεκινούσε τα πρώτα του βήματα στο θέατρο. Τον ακολούθησα και η ζωή μου άλλαξε…
Thanos Lekkas 1 (16).JPG

* Το Θέατρο είναι η τέχνη της αφήγησης και Υποκριτική η τέχνη του να κατακερματίζεις την πραγματικότητα στα συστατικά της και να την επανσυνθέτεις για να αφηγηθείς αυτό που θες. Αφορά στη συμπεριφορά και ταυτόχρονα στη ψυχοσύνθεση του ανθρώπου. Να βρεις αυτήν τη μία λεπτομέρεια που κάνει κάτι, κάτι… Ένα ψέμα, αλήθεια, ένα παραμύθι, πραγματικότητα, μια ιστορία, βίωμα.

* Καλείσαι να χρησιμοποιήσεις τον εαυτό σου ολόκληρο, να τον κοιτάξεις, να τον συγκρίνεις με τον κόσμο, να το κατακερματίσεις και να τον επανασυνθέσεις…για να παίξεις…θέατρο.* Κάνουμε μια δουλειά του “αέρα”. Μ’ εξαίρεση τις μορφές τέχνης, οι οποίες περιέχουν βιντεοσκόπηση, όλα τα άλλα χάνονται. Αυτό που παράγουμε την επόμενη στιγμή δεν υπάρχει. Μόνο όποιος το δει ζωντανά μπορεί να το κρατήσει στη μνήμη του. Αυτός ο “αέρας”, λοιπόν, μπορεί να είναι για κάποιους ζωογόνος και για άλλους αδιάφορος. Κι εγώ ο ίδιος για πολλά χρόνια δεν θεωρούσα την υποκριτική “κανονική δουλειά”.
* Αυτή η νοοτροπία υπάρχει στον κόσμο γιατί η αλήθεια είναι ότι ο καθένας μας μπορεί να πει ότι είναι ηθοποιός, χορευτής, τραγουδιστής, ζωγράφος, συγγραφέας κτλ. Όμως η Τέχνη και η τεχνικές της δεν είναι εύκολο πράγμα. Δεν είναι όλοι καλοί σε αυτό και δεν είμαστε πάντα καλοί γενικά. Κάποιες φορές αποτυγχάνουμε. Αυτό λοιπόν το μεγάλο ποσοστό “Μή Τέχνης” που κυκλοφορεί δικαιολογημένα εκεί έξω κάνει τους ανθρώπους και τους θεσμούς διστακτικούς απέναντι στον καλλιτέχνη.

* Έχω εισπράξει, λοιπον, και τα δύο. Δυσπιστία a priori και θαυμασμό όταν η δουλειά μας είναι καλή. Αυτό πρακτικά μεταφράζεται σε απαράδεκτες αμοιβές και συμπεριφορές όταν κάποιος είναι άγνωστος και στο ακριβώς αντίθετο όταν πετύχει. Με στεναχωρεί η αλαζονεία και το “εύκολο”, με πληγώνει βαθιά. Μέσα στους απίστευτους ρυθμούς της δουλειάς μας είναι τόσο απλό να ξωκείλεις.

* Αυτό που μου δίνει ελπίδα, παρ’ όλ’ αυτά, είναι ότι ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες η ομορφία, η δουλειά και το ταλέντο φαίνονται. Δεν το βάζει κάτω ο κόσμος. Θέλει να παίξει και να προσφέρει τελικά στο κοινό φώς.

danikas-lekkas.JPG

* Πάντα το πρόβλημα ανάγεται στην έλλειψη συλλογικότητας. Είναι τόσο δύσκολο όμως σε μια τόσο ανταγωνιστική και ατομική, με κάποιο τρόπο, δουλειά να υπάρξει συσπείρωση. ‘Οταν έχεις συνηθίσει να παλεύεις για το ελάχιστο και σου δοθεί ξαφνικά περισσότερο, νιώθεις ευγνώμων και δεν θες να ταράξεις τα νερά…

* Η πολιτεία τώρα όπως και οι παραγωγοί σε μεγάλο ποσοστό δεν δίνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για την Τέχνη. Περιμένουν πρώτα το κέρδος και λογικό. Σε μια χώρα που έχει σχετικά περιορισμένο κοινό και τεράστια παραγωγή καλλιτεχνικού έργου, τί να πρωτοπρολάβεις κα πού να επενδύσεις;

* Η Τέχνη όμως συνεχίζει να υπάρχει. Για τα άπειρα μάτια που υπάρχουν εκεί έξω, για όλα τα γούστα. Μας καλεί να ξαναδούμε τη ζωή με άλλα μάτια και γιατί όχι να επανεξετάσουμε τον εαυτό μας μέσα σ’ αυτήν.

* Επίσης, η τέχνη είναι κάτι τόσο φυσικό και αναγκαίο όσο η ανάσα. Ένα ταπεινό σφύριγμα όταν περπατάς στο δρόμο μετά από μια όμορφη νύχτα. Φανταστείτε ένα κόσμο χωρίς αυτό το σφύριγμα.. εγώ δεν θελω..

Thanos Lekkas (1).jpg
* Στην παράσταση ” Μια άλλη Θήβα” η ιστορία ακολουθεί τις συναντήσεις ενός συγγραφέα, που θέλει να ανεβάσει ένα θεατρικό έργο για την πατροκτονία, μ’ έναν νεαρό πατροκτόνο στην φυλακή. Ταυτόχρονα βλέπουμε τις πρόβες με τον ηθοποιό που θα παίξει τελικά στην παράσταση. Παρακολουθούμε τις σχέσεις που σιγά-σιγά αναπτύσσονται μέσα σε αυτά τα γήπεδα-κελιά. Στη φυλακή και στην πρόβα.

* Για μένα η παράσταση εκπέμπει μια ουσιαστική τρυφερότητα. Με όλους τους περιορισμούς και την ασχήμια της ζωής τους οι άνθρωποι αυτοί έχουν ακόμα τη ανάγκη να νοιαστούν. Απλώνουν το χέρι για να σηκώσουν, να αγκαλιάσουν, να σκουπίσουν τα δάκρυα..του άλλου. Την παράσταση αυτήν την φτιάξαμε ουσιαστικά πέντε άνθρωποι. Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος με τον βοηθό του τον Θάνο Παπαδογιάννη. Η Ξένια Θέμελη που ήρθε προς το τέλος των προβών και έδωσε άλλη ζωή στις σκηνές. Και τέλος ο Δημήτρης Καπουράνης κι εγώ.

* Στοιχεία από όλους μας φαίνονται σε αυτή τη δουλειά. Οι ιστορίες του Βαγγέλη για πράγματα που έχει συναντήσει σε φυλακές, με τις παραστάσεις που πήγαινε, και η ευαισθησία του για τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί μέσα. Ο Θάνος, ο βοηθός του, έβαλε μια επανάσταση, ένα “κι αν σ’ αρέσει”. Η Ξένια ήρθε και ζήτησε αλήθεια, αντίκρισμα, θερμοκρασία στις σκηνές. Ο Δημήτρης έφερε τον Μαρτίν, χωρίς αμφιβολία, μια μέρα απλώς ήταν εκεί. Και ειλικρινά αυτό που πιστεύω ότι έβαλα εγώ είναι τα μάτια που τους κοιτάνε όλους.

* Απο το κοινό ακούμε συνήθως καλά σχόλια. Και όταν είναι μια καλή παράσταση δεν μπορούν να μιλήσουν πολύ. Πολλές φορές είναι βουρκωμένοι, χαμογελούν, μας ευχαριστούν και μετά φεύγουν. Σε βάζει μέσα στον εαυτό σου και στην προσωπική σου ιστορία αυτή η παράσταση. Μ’ έναν τρόπο τρυφερό αλλά όχι απαλό. Έχω ακούσει “Θα ήθελα να πώ πολλά στον πατέρα μου τώρα, αλλά δεν τον έχω πια..” Όλα τα παραπάνω είναι αυτά που αποκομίζω και κρατάω για μένα. Για το μέλλον μου και το μέλλον της δουλειάς μου.

* Με τον Βαγγέλη συνεργαστήκαμε πρώτη φορά στην “Ιστορία ενός Γάτου που έμαθε σ’ ένα Γλάρο να πετάει” στο Φεστιβάλ Αθηνών το ’21. Η ευαισθησία του και ο τρόπος του μου ταίριαξαν. Δεν έρχεται προκατειλημμένος στις πρόβες, με μια παγιωμένη ιδέα που σου ζητά να εκτελέσεις.

* Αντίθετα περιμένει και από σένα να του δώσεις. Αν το καταλαβαίνει προχωράμε, αν του αρέσει το κρατάμε. Είναι πολύ απελευθερωτικό για μένα αυτό. Για άλλους όχι. Η ευθύνη αυτή μου δείχνει πραγματική εμπιστοσύνη, που με τιμά και μετράει πολύ.

Thanos Lekkas 1 (3).jpg

* Σέβομαι πολύ την ευθύτητα και το ενδιαφέρον που έχει για τους ανθρώπους. Δε διστάζει να ζητήσει συγγνώμη και να γελάσει. Ο Δημήτρης δύο μήνες πριν ξεκινήσουμε πρόβες μου έστειλε να βγούμε έξω για καφέ! Περάσαμε υπέροχα. Ακόμα έτσι περνάμε. Τον αγαπώ, τον θαυμάζω και τον σέβομαι. Και νιώθω το ίδιο και από εκείνον. Έχει έναν αξιακό κώδικα αγάπης και σεβασμού μαζί με τσαμπουκά.
* Είναι ροκ σταρ (το χω πει χίλιες φορές)… Είναι ταλεντάρα και μπορείς να βασιστείς πάνω του. Σου μιλάει για τα πράγματα που τον απασχολούν, σε κάνει ενεργό μέρος της ζωής του. Σε κοιτάει στα μάτια και τον νοιάζει. Έχω μάθει πολλά από τον παρτενέρ μου. Του χρωστάω.
* Ο ρόλος μου, ο “Σ”, υπάρχει όσο υπάρχει το αντικείμενο που παρατηρεί. Ο ίδιος δεν είναι κάτι το αξιοσημείωτο. Αλλά θέλει να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο, να τον ξυπνήσει,να τον μαγέψει.
thanos lekkas 18.JPG
* Μ’ εκείνον μοιράζομαι την υπομονή και παρατηρητικότητα του πατέρα μου. Είναι πιο εργασιομανής από μένα – άν υπάρχει αυτό – και έτσι εκτονώνει και δικαιολογεί κάπως την υπερβολική προσοχή που δίνει στα πράγματα.

* Το σκέφτηκα πολύ πριν δεχτώ να πάω στο “Ναυάγιο”. Ήταν η συνθήκη του καθημερινού που με άγχωνε. Θεωρώ πως είναι μια από τις καλύτερες επιλογές που έχω κάνει και ευχαριστώ τους ανθρώπους που με παρότρυναν να το κάνω.

* Η σειρά αυτή έχει μια ουσία, τόσο ως προς το θέμα όσο και στην αυθεντικότητα των χαρακτήρων. Βλέπουμε αγνότερους από εμάς ανθρώπους ν’ αντιμετωπίζουν τα ίδια που βιώνουμε απαράλλαχτα και σήμερα. Αυτά ακούω και από το κοινό και χαίρομαι πολύ. Ο βασικότερος παράγοντας βέβαια για μένα είναι οι συνεργάτες. Οι σκηνοθέτες, το συνεργείο και οι συνάδελφοι είναι ιδανικοί.

Thanos Lekkas (5).JPG

* Οι ρυθμοί είναι τρελοί, αλλά ο καθένας κάνει τη δουλειά του και υπάρχει πάλι αυτή η εμπιστοσύνη/ευθύνη που ανέφερα και προηγουμένως.

* Θα τα βρούμε όλα έτοιμα, αλλά πρέπει να ξέρουμε ποιοί είμαστε, τί διακυβεύεται στη σκηνή και να το παίξουμε καλά σε μια, δύο άντε τρείς λήψεις. Αυτό αφαιρεί το άγχος από την διαδικασία. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

* Σ’ ευχαριστώ πολύ, που μου παραδέχθηκες πως ο Μιχάλης είναι ο αγαπημένος σου ρόλος στη σειρά. Και ο Μιχάλης σ’ ευχαριστεί επίσης !!

Thanos Lekkas (4).JPG
* Οι πιο κοντινές αναφορές που έχω σε άνδρες με ευθύνες και οικογένεια είναι ο πατέρας και ο παππούς μου. Επιστρέφω πάλι λοιπόν σ’ εκείνους για τις βάσεις του ρόλου. Εκφράσεις που θυμάμαι ότι λένε και παίρνουν, σημεία που εξοργίζονται, πώς εκδηλώνουν την στοργή…Ίσως από κάποια απόσταση. Πέρα από αυτό ο Μιχάλης έρχεται αντιμέτωπος με κάτι το οποίο όπως είπα υπάρχει ακέραιο σχεδόν σήμερα! Θέλω οι αντιδράσεις του και τα διλήμματα του να ακουμπούν στο τώρα.

* Σε όλο αυτό έχω σύμμαχο την Ελεάνα Στραβοδήμου που ενσαρκώνει το έτερον ήμισυ του δυναμικού ντούο. Η Ελεάνα έχει μια βαθιά ενόραση και αναζητά την ουσία στους ρόλους και κατ’ επέκταση στις σκηνές.

* Βρεθήκαμε αρκετές φορές για να συζητήσουμε τη σχέση και τις ποιότητες που έχει αυτό το ζευγάρι. Πολλά πράγματα που είναι ο Μιχάλης τα διαμόρφωσα  αντανακλαστικά της Ελένης που έφτιαχνε η Ελεάνα. Και όλο χτίζουμε!

stravodimou-lekkas.JPG

* Δυστυχώς, πέρα από κάποιες πολύ ωραίες μικρού μήκους στο σινεμά δεν έχω κάνει άλλες δουλειές. Κι η αλήθεια είναι πώς πλέον θα ήθελα. Η προετοιμασία που απαιτείται και το πόσο κοντά έρχεται αυτή η μορφή τέχνης στην ψυχή και το χιούμορ είναι κάτι που θα ήθελα πολύ να εξερευνήσω.

* Η σχέση μου με το τραγούδι και τη μουσική είναι σχεδόν φυσική. Σχεδόν σε όλες τις παραστάσεις, στις οποίες έχω παίξει τραγουδούσα ή φτιάχναμε μουσική. Όλες οι παραγωγές των Patari Project είχαν μουσική και τραγούδια που πολλά γράψαμε εμείς. Έχω παίξει σε μιούζικαλ που λατρεύω, σε οπερέτα, έχω κάνει μια υψίφωνο δεινόσαυρο (…Ευχαριστώ Ευριπίδη !(Λασκαρίδη!)) κι ένα Γάτο – χοντρό, μαύρο μαλλιαρό που τραγουδάει στο φεγγάρι για μια νεκρή γλαρομάνα.. Όλα αυτα χωρίς μουσική.. δεν υπάρχουν.

* Έκανα πιάνο μικρός…το σταμάτησα. Άλλες σπουδές δεν έχω κάνει πάνω στο αντικείμενο και νομίζω θα έπρεπε. Φωνητικά σίγουρα και ίσως κάποιο όργανο.

* Τώρα ως προς τα υπόλοιπα. Δεν έχω δοκιμάσει να γράψω ούτε να σκηνοθετήσω. Δεν μου βγαίνει. Ακόμα. Ίσως κάποια στιγμή.

* Ήμουν υπερκινητικό παιδί. Πού με έβρισκες πού με έχανες, κάπου να κάνω τούμπες. Είχα πάντα ευλυγισία και η αγάπη μου για τα καρτούν νομίζω με έκανε να αναπτύξω ένα καθαρό σωματικό κώδικα για το θέατρο. Στα μάτια μου τα σώματα μιλάνε. Ιδίως τα ακίνητα, από εκεί ξεκινάνε όλα. Από την σιωπή με ένα τρόπο. Εκεί υποψιάζεσαι τί θέλει κάποιος να πει και δεν το λέει.

* Μου αρέσει ο χορός που εμπλέκει όλο το σώμα και μπορεί να οδηγήσει στο παράλογο και στο υπεράνθρωπο.

* Μ’ ενθουσίαζε η ενόργανη γιατί έβλεπα ανθρώπους λάστιχα να πετάνε στον αέρα. Δεν θα ξεχάσω την πρώτη φορά που πήγα για προπόνηση στο Ζηρίνειο, 12 χρονώ γαϊδούρι. Δεν το πίστευα ότι τώρα θα αρχίσω να μαθαίνω τούμπες! Εγώ και 15 κορίτσια ! Δε θα ξεχάσω επίσης την πρώτη φορά που έκανα τροχό χωρίς χέρια. Για μια στιγμή πέταξα. Ως εκ τούτων, δεν το φοβάμαι το σώμα μου. Ξέρω, ελπίζω, τα όριά του και τις δυνατότητές του και αποζητώ να τα εξερευνήσω κι άλλο για μια παράσταση ή μια ταινία. Υπ’ αυτήν την έννοια το θέατρο έχει βοηθηθεί από τον αθλητισμό!
* Νιώθω ευλογημένος για όλες τις δουλειές που έχω κάνει. Για διαφορετικούς λόγους η κάθε μια. Με τον Αργύρη Ξάφη στο Απόψεις ενός Κλόουν έφτιαξα κόσμους χωρίς να το καταλάβω. Οι δουλειές με το Patari Project (Πιάνω Παπούτσι πάνω στο Πιάνο) μου μάθανε τη χαρά και τον αυθορμητισμό, την οργάνωση του χάους και την επικοινωνία με το κοινό. Ο Θωμάς (σ.σ Μοσχόπουλος στη Δίκη του Κ.) μου έδωσε εργαλεία για να αναλύω τους χαρακτήρες και τις σκηνές τα οποία χρησιμοποιώ πλέον πάντα και παντού. Με τον Ευριπίδη (σ.σ Λασκαρίδης στο ELENIT) έμαθα ότι το παράλογο και το γελοίο μπορούν να παράξουν βαθιά συγκίνηση. Με τον Δημήτρη Μπογδάνο (Ο Μικρός Πρίγκιπας, Into The Woods) ζωντάνεψα στ’αλήθεια παραμύθια. Με τον Τάσο Πυργιέρη (BLINK) έπλεξα με ακρίβεια δευτερολέπτου την ευαισθησία. Με τον Γιώργο Κουτλή (Ο Σκύλος, η Νύχτα και το Μαχαίρι) έμαθα να κάνω τα αδύνατα δυνατά. Με τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο (Η Ιστορία ενός Γάτου που έμαθε σε ένα Γλάρο να πετάει – Μια άλλη Θήβα) μου δόθηκε χώρος να πλησιάσω την ψυχή του ήρωα πιο πολύ από ποτέ.

* Λειτουργώ πολύ με το ένστικτο. Και αυτό αφορά τον συνδυασμό συνεργατών, έργου, εργασιακής συνθήκης (χρόνος – αμοιβή) και δικής μου ανάγκης εκείνη τη στιγμή. Δεν αποκλείω τίποτα και έχω κάνει πολλά ετερόκλητα έργα, με κοινό παρονομαστή όμως ότι τα αγαπούσα όλα. Αυτό είναι το προφίλ που αναζητώ για τα επόμενα.

* Η Αθήνα είναι η πόλη μου. Τα έχει όλα. Δουλειά, φίλους, διασκέδαση, πρόσβαση σε ευκαιρίες εδω και στο εξωτερικό. Έχει όλον τον κόσμο … κι ας μην τον χωρά. Έχει μέσα σε 40 λεπτά θάλασσα και βουνό. Είναι όλα τα ένα πάνω στο άλλο, και μου αρέσει. Δεκαοχτούρες στου Φιλοπάππου και στο χιλιόμετρο γκράφιτι και μικρομάγαζα. Ιστορία παντού. Και δεν κοιμάται.

Thanos Lekkas 1 (18).JPG

* Δεν ξέρει, όμως, να ανακυκλώνει, να φροντίζει. Είναι σπάταλη. Και δε βοηθάει αυτόν που δεν έχει ή δεν μπορεί…
* Είναι συγκινητικό που τόσα χρόνια υπάρχει ένα σάιτ σαν το All4fun που αγαπάει τόσο το θέατρο και τους ηθοποιούς. Έχει εξελιχθεί εντωμεταξύ σε θεσμό χάρη στην όρεξη και τη δουλειά των συντελεστών του. Πολλά μπράβο και ευχαριστούμε από καρδιάς!!!
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για την παράσταση “Μια άλλη Θήβα” ΕΔΩ:

&& Αναλυτικά όλα τα επεισόδια του “Ναυαγίου” ΕΔΩ:

Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 11/2/2024

35635635656.JPG

Thanos Lekkas 1 (10).JPG

Thanos Lekkas 1 (12).JPG

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα