Ήμουν οριακά στο να γινόταν το πρώτο All4troll πρόσωπο της ιστορίας. Αλλά τελικά επικράτησε η λογική.
Όπως και να έχει, πάντως, πέρα από την ευστροφία και το καλλιτεχνικό της ταλέντο (που αρχικά ξεκίνησε μέσω του χορού) η Μαρία Λεούση είναι ένα χαρισματικό πλάσμα, που τελείωσε την δραματική σχολή Θεοδοσιάδη το καλοκαίρι του 2022 και μ’ ένα πρόσωπο, το οποίο ταιριάζει απόλυτα για σειρά εποχής (ή και για horror movie, όπως η ίδια επιθυμεί).
Προς το παρόν η νέα θεατρική σεζόν την βρίσκει στην επανάληψη του επιτυχημένου “Αγάπης Αγώνας Άγονος” του Γουίλλιαμ Σαίξπηρ σε συνσκηνοθεσία των Λουκίας Ανάγνου, Τζέσικας Κουρτέση, να υποδύεται τη συνονόματη Μαρία, η οποία όπως μας εξηγεί κι η ίδια έχει αρκετά κοινά στοιχεία μ’ εκείνην (πέρα φυσικά από το ίδιο όνομα).
* Η υποκριτική προέκυψε όταν σπούδαζα χορό, είχα εκδηλώσει απο νωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη χορογραφία και ο τρόπος που την προσέγγιζα οργανικά έμοιαζε πάρα πολύ (εμαθα αργότερα) με το πως πολλοί ηθοποιοί μελετούν για έναν ρόλο. Σκεφτόμουν να ασχοληθώ με την κίνηση στο θέατρο, και κάπως έτσι μόλις τελείωσα με τη σχολή χορού χωρίς να το σκεφτώ πολύ, ενστικτωδώς, έδωσα εξετάσεις για δραματική σχολή. Και το ένστικτο δεν έκανε λάθος, ερωτεύτηκα αμέσως με την υποκριτική, με τα κείμενα, με τις πρόβες…
* Ο πρώτος δάσκαλος που ήρθα σ επαφή, ο Νίκος Νίκας, είχε και έχει τόση αγάπη και μεθοδικότητα που με τράβηξε ανεξάρτητα απ τα προηγούμενα σχέδια μου για τη θεατρική κίνηση και σπούδασα έχοντας πλέον στο μυαλό μου να γίνω ηθοποιός και να δοθώ σ αυτήν την τέχνη.
* Η υποκριτική για μένα είναι ένας τρόπος να γνωρίσω τους ανθρώπους. Η επικοινωνία που βρήκα με τους ανθρώπους μέσω της υποκριτικής είναι ανεκτίμητη.
* Με τον χορό πλέον έχω μια “μυστική σχέση”. Έχω φύγει απο το mentality του χορευτή, νομίζω ο πρωταθλητισμός και η τελειομανία που συνάντησα δεν μου ταιριάζει, δεν με κάνει ευτυχισμένη. Πήρα πολλά πράγματα και προσπαθώ να αφήσω ακόμα πίσω κάποια άλλα. Γνώρισα τη yoga και το pilates μέσα σ αυτά τα χρόνια που με βοήθησαν πολύ, αλλά όταν πραγματικά χρειάζομαι να δώσω ενα δυνατό σπρώξιμο στο σώμα μου για να φύγει απο την αδράνεια πάω και κάνω ενα γερό μάθημα μπαλέτου. Σαν μια προσευχή όταν χρειάζεσαι βοήθεια. Και κάθε φορά λειτουργεί.
* Δύσκολα τα πράγματα για τους καλλιτέχνες, βάλε καφέ να στα πω! Με θλίβει αρκετά που βλέπω τόσους καλλιτέχνες να δυσκολεύονται τόσο πολύ να ασχοληθούν με αυτό που τους γεμίζει. Πολλές συζητήσεις και brainstorming για υπέροχα πράγματα μένουν στα λόγια γιατί δεν υπάρχει κρατική στήριξη. Για χώρα με τέτοιο καλλιτεχνικό πλούτο και στην παράδοση και στο ανθρώπινο δυναμικό της, μένουμε στάσιμοι. Ολοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη την τέχνη, όσο παραγκωνίζεται μέσα στην κοινωνία τόσο πιο πίσω θα πηγαίνουμε όλοι.
* Η τέχνη δεν είναι μόνο εσωτερικής κατανάλωσης από όσους την ασκούν σαν επάγγελμα. Είναι και πρέπει να είναι για όλους. Την αισιοδοξία μου διατηρεί η ίδια η καλλιτεχνική κοινότητα πολλές φορές, όταν συναντιούνται οι καλλιτέχνες και δημιουργουν μικρά ή και μεγάλα πράγματα μαζί σε πείσμα των δυσκολιών. Οταν σηκώσεις το κεφάλι και δείς γύρω σου ανθρώπους σαν εσένα αισθάνεσαι λιγότερο μόνος και απομονωμένος.
* Η επαφή με το “Αγάπης Αγώνας ‘Αγονος” προέκυψε όταν το κείμενο ήταν ακόμα υπό επεξεργασία και μ’ ενδιέφερε πολύ. Με τη Λουκία Ανάγνου, μία εκ των σκηνοθέτιδων έχουμε συνεργαστεί ξανά ως ηθοποιοί και μου ταιριάζει ο τρόπος της να προσεγγίζει τα έργα, την καταλαβαίνω.Οπότε όταν μου προτάθηκε να συμμετέχω, να επιμεληθώ την κίνηση αλλά και να παίξω, ήμουν μέσα με τα χίλια. Περίμενα πως και πως να ξεκινήσουν οι πρόβες για να δω το έργο να παίρνει σάρκα και οστά.
* Η συνεργασία μου με τα παιδιά είναι υπέροχη. Η Λουκία Ανάγνου, η Τζέσικα Κουρτέση που σκηνοθετούν, ο Αντώνης Καραστεργίου, ο Αντώνης Βαρθαλίτης, ο Στέλιος Κουλετάκης και η Χρύσα Κολοκούρη έχουν όλοι την ανάγκη να προσφέρουν το καλύτερο που μπορούν, οπότε και γεννιούνται υπέροχες στιγμές μέσα στις πρόβες. Είναι μια απ αυτές τις καλλιτεχνικές συναντήσεις που ανέφερα πιο πάνω που με συγκινούν.
* Όταν δουλεύεις μαζί με ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνουν παρά τις δυσκολίες, παίρνεις κι εσύ δύναμη, καταπιάνονται με πολλά διαφορετικά πράγματα και είναι μεγάλη έμπνευση για μένα. Επίσης το έργο μόνο του σε περνάει από πολύ ανθρώπινες καταστάσεις, κωμικές και μη, που αν αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο θα το απολαύσεις είτε από μέσα σαν συντελεστής, είτε απ έξω σα θεατής.
* Με το ρόλο μου, τη Μαρία, έχουμε πολλά κοινά η αλήθεια είναι. Κατ αρχάς το όνομα! Είναι η ακόλουθη της Πριγκίπισσας της Γαλλίας, στο μεροκάματο κι εκείνη. Και στον έρωτα χάνει τ’ αυγά και τα πασχάλια! Είναι πολύ άμεση σα χαρακτήρας κι αυτό με βοήθησε πολύ στη μελέτη.
* Είναι η δεύτερη χρονιά της παράστασης, και φχαριστιέμαι κάθε της δευτερόλεπτο και πέρισυ και φέτος. Μ’ εχει γεμίσει με πολύ όμορφα πράγματα και είναι μια δουλειά που πραγματικά θα μου λείψει όταν τελειώσει.
* Με την τηλεόραση δεν έχω ιδιαίτερη επαφή τα τελευταία χρόνια λόγω έλλειψης χρόνου. Τρελαίνομαι για το horror σαν είδος και δυστυχώς στην Ελλάδα είναι δυσεύρετες οι παραγωγές που το πλησιάζουν. Όμως υπάρχει ενδιαφέρον εδώ για σειρές εποχής που μου αρέσουν εξίσου και παίρνουν πάλι τα πάνω τους σιγά σιγά, οπότε σίγουρα δεν θα έλεγα όχι σε μια καλοφτιαγμένη σειρά εποχής.
* Ακόμα ένα πιο δύσκολο για τα ελληνικά δεδομένα όνειρο ζωής για μένα, είναι να ενσαρκώσω χαρακτήρα σε βιντεοπαιχνίδι. Και όχι μόνο να δώσω τη φωνή. Όπως στο Detroit, το Assassin’s Creed ή το πιο γνωστό The Last Of Us, που ηθοποιοί παίζουν κανονικά τις σκηνές με motion capture κοστούμια/εξοπλισμό. Πραγματικά εύχομαι με όλη μου την καρδιά να αναπτυχθεί η βιομηχανία αυτή και στην Ελλάδα.
* Ο κινηματογράφος είναι κάτι που ανέκαθεν με συγκινούσε, τίποτα δε μπορεί να συγκριθεί με την ατμόσφαιρα που σε βάζει μέσα μια καλή ταινία. Θα ήθελα πολύ να βρώ ανθρώπους που φτιάχνουν τέτοια μικρά σύμπαντα και να δουλέψω μαζί τους ανεξαρτήτως είδους. Περιμένω σύντομα να ξεκινήσω γυρίσματα με την αγαπημένη φίλη και νέα σκηνοθέτη, τη Δανάη Σεβαστοπούλου για μια πολύ ιδιάιτερη ταινία μικρού μήκους και είμαι ενθουσιασμένη.
* Σχετικά με το γράψιμο και τη σκηνοθεσία, προς το παρόν δεν μου έχει προκύψει ανάγκη. Προτιμώ να διαβάζω απ το να γράφω, και να παίρνω έμπνευση για τις δουλειές μου. Ωστόσο, η διαδικασία της χορογραφίας στο θέατρο είναι και να προσπαθείς να συντονιστείς με τη σκέψη του σκηνοθέτη. Ν’ αποκωδικοποιήσεις την αισθητική του (και του κειμένου παράλληλα) σε κίνηση κι έπειτα να τη μεταδώσεις στον ηθοποιό κι αυτό είναι που με καλύπτει πλήρως σα διαδικασία.
* Με το τραγούδι ασχολούμαι τα τελευταία 3 χρόνια, με έχει βοηθήσει πολύ να βρώ τη φωνή μου (κυριολεκτικα!).
* Πραγματικά δε μπορώ να επιλέξω ποιά έργα ή ποιούς ρόλους θα ήθελα να δουλέψω γιατι νιώθω σα παιδάκι σε βιτρίνα ζαχαροπλαστείου και τα θέλω όλα! Σίγουρα έχω κι εγώ τις αδυναμίες μου, πχ το νεοελληνικό θέατρο.
* Αυτό που μ’ ενδιαφέρει περισσότερο όμως είναι οι συνεργάτες μου. Να υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση, σεβασμός, αγάπη για τη δουλειά και την τέχνη. Άν υπάρχουν αυτά τα υπόλοιτα έρχονται.
* Έπειδή ως παιδί ζούσα ανάμεσα στην Αίγινα, τον τοπο καταγωγής μου, και την Αθήνα, ήταν πολύ έντονες οι διαφορές. Η βαβούρα της πόλης και οι ρυθμοί της είναι κάτι που όσο περνούν τα χρόνια μου γίνεται περισσότερο βραχνάς. Λατρεύω την ησυχία του πατρικού μου στην Αίγινα και τις 20+ γάτες του! Αλλά όταν η Αθήνα καταφέρνει μερικές μικρές στιγμές να ησυχάζει είναι μαγική. Μια Αθήνα βγαλμένη λίγο απο τα “Φτηνά Τσιγάρα” (ναι είμαι απ αυτούς!!!) αν και ξέρω πως δεν θα υπάρξει ξανά εαν υπήρξε κάποτε.
* Το All4fun είναι το πρωινό τσιγάρο μου με τον καφέ. Δεν καπνίζω, αλλά απ ότι ακούω οι καπνιστές δε μπορούν καφέ χωρίς τσιγάρο. Κι εγώ δε μπορώ πρωινό καφέ χωρίς All4fun. Επίσης ΑΙΤΟΥΜΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ALL4TROLL.
& Αναλυτικές πληροφορίες για το “Αγάπης Αγώνας ‘Αγονος” ακολουθούν ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 16/10/2023
