Πόσο καλύτερη και πιο γλυκιά θα ήταν η ζωή μας αν είχαμε περισσότερες προσωπικότητες σαν τη Νίνα Δραγώνα; Μια ηθοποιό – θεατροπαιδαγωγό, που δείχνει το ενδιαφέρον της για την κοινωνία έμπρακτα και όχι μόνο από όμορφα λόγια. Από τη γενικότερη στάση ζωής της τόσο με τη συνολική της καλλιτεχνική ενασχόληση, αλλά και από γενναίες πράξεις, που συνδέονται με τον εθελοντισμό.
Από προηγούμενα καλοκαίρια της με το θεατρικό της παιχνίδι σε προσφυγάκια, από τη συμμετοχή της σε σπουδαία πρότζεκτ, όπως παραστάσεις σε φυλακές ων ενηλίκων, αλλά και από τη συνεχή της επιθυμία για δώσιμο.
Έτσι κινήθηκε και με τη συγγραφή του έργου της, “Οι καλικάντζαροι στο νησί της ανακύκλωσης”, που όπως φανερώνει και ο σχετικός τίτλος έχει συγκεκριμένη απεύθυνση και ξεκίνησε τούτες τις μέρες την πορεία του, η οποία θα συνεχιστεί και μέσα στη σεζόν.
Τη Νίνα είχα την ευκαιρία να την γνωρίσω φέτος λόγω της κολλητής της φίλης και συμφοιτήτριας στην δραματική της Αγ. Βαρβάρας Χριστίνας Μαθιουλάκη και το καλοκαίρι την πρότεινα στο έργο “Η Γιλντίς σε δύο όχθες” σε σκηνοθεσία του Σάκη Τσινιάρου.
Μας δικαίωσε απόλυτα για την επιλογή της ως “Γιλντίς” και απορώ ακόμα το πώς άλλοι κάστινγκ νταϊρέκτορ δεν έχουν ανακαλύψει αυτό το αεικίνητο διαμάντι για να του δώσουν ρολο (ούτε καν γκεστ) στην ελληνική τηλεόραση. Ίσως τώρα να είναι και μια καλή αφορμή για την απαρχή της τηλεοπτικής της εκκίνησης (αλλά και της κινηματογραφικής σε μεγάλου μήκους ταινία, όπως είναι ένα από τα όνειρα της…)
* Νομίζω πάντα με κάποιον τρόπο ήθελα να ασχοληθώ με την υποκριτική, από μικρή δηλαδή θυμάμαι να φωνάζω τα παιδιά της γειτονιάς και να παίζουμε σε φανταστικά σενάρια. Μια ήμασταν πειρατές, μια Ινδιάνοι, ξέρεις τώρα όλα τα παιδιά το κάνουν. Αργοτερα και παρότι οι γονείς μου ήταν αρνητικοί σε αυτό λόγω της βιοποριστικής δυσκολίας του θεάτρου, δούλευα για να σπουδάσω στην Δραματική Σχολή Αγίας Βαρβάρας. Παιδικές παραστάσεις είχα κάνει και πριν και ίσως αυτό αποτέλεσε αφορμή να ασχοληθώ πιο ενεργά και με την υποκριτική αλλα και με τη συγγραφή.
* Απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, φαντάζομαι κόσμους, ανθρώπους- μέρη υπαρκτά και ανύπαρκτα.
* Επομενως η συγγραφή ήταν ένα μέσο για να τους δημιουργώ και να μη τους ξεχνώ και η υποκριτική για να τους δίνω πνοή, ψυχή, σώμα και να τους ζωντανευω όποτε θέλω.
* Η αλήθεια είναι ότι ειδικά μετά την πανδημία βλέπουμε στην καθημερινή μας ζωή περιστατικά δυστοπικά που άλλες εποχές δεν θα τα φανταζόμασταν. Βία, γυναικοκτονίες, καθημερινή βία οικονομική, pushbucks στη Μεσόγειο, ένας πόλεμος πιο κοντά μας από ότι θα περιμέναμε. Προχθές μάθαμε ότι η ζωή ενός παιδιού κοστίζει κάπου 20 ευρώ βενζίνη… Απίστευτα εξοργιστικά συμβάντα, τραγικά.
* Με αυτήν την ένδεια που περνάει η κοινωνία μας, λοιπόν, κάπώς όλα αυτά στον χώρο μας, μου φαίνονται σαν επακόλουθο μιας αρρώστιας που ξεκίνησε και δε θεραπεύτηκε ποτε. Και καποια στιγμη ξέσπασε και μπραβο στον κόσμο που δε φοβήθηκε και μίλησε ανοιχτα και ένα μεγάλο μπράβο στη Σοφία Μπεκατώρου, η οποία έκανε την αρχή στον αθλητισμό. Αλλά και στα δικά μας θυματα που συνέχισαν το δύσκολο δρόμο που άνοιξε. Μπράβο και σ’ αυτους που συνεχίζουν να ψάχνουν τη δύναμη για να το πράξουν.
* Σε συνέχεια του παραπάνω πάντα είμαι κρυφά αισιόδοξη ότι θα τα καταφέρουμε. Ότι θα σηκώσουμε το κεφάλι μας και θα κοιτάξουμε λίγο τον διπλανό μας, να δώσουμε και να πάρουμε. Η τέχνη για μένα δεν μπορεί να μένει ανεπηρέαστη, ούτε να ζει σε φούσκα. Η ζωή είναι τέχνη και η τέχνη, ζωή. Δε μπορεί να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο. Ευτυχώς!
* Θα έλεγα ότι “Οι καλικάντζαροι στο νησί της ανακύκλωσης” είναι μια παράσταση αισιόδοξη, παιχνιδιάρικη για το περιβάλλον μ’ έναν ιδιαίτερα αστείο και επαναστατικό τρόπο. Τα παιδιά γελάνε πολύ και συμμετέχουν πρακτικά στη λύση του προβλήματος των καλικαντζάρων.
* Το πρότζεκτ αυτό ξεκίνησε από μια ανάγκη μου να μεταφέρω το πρόβλημα της περιβαλλοντικής καταστροφής που βιώνει ο πλανήτης τα τελευταία χρόνια, στα παιδιά σαν κατι μακρινό και να τα φέρω σε επαφή με πιθανούς τρόπους δράσης και επίλυσης. Να φτιάξω δηλαδή κάτι σαν μια περιβαλλοντική περιπέτεια.
* Στην παράσταση εγώ καλικάντζαρος είμαι, χιχιχι. Με την Ηλιάνα (σ.σ Αντωνιάδου) παίζαμε μαζί και στην προηγούμενη παράσταση, το υπερεπιτυχημένο casting το είχες κάνει εξαιρετικά εύστοχα μπορώ να πω, αφού όλοι μας έλεγαν ότι είμαστε αδερφές και είπα σε αυτό το έργο να το υλοποιήσω κειμενικά. Πέτυχε!
* Με τη Μαρίνα (σ.σ Σαμάρκου) βρεθήκαμε στην πορεία και νιώθω πολύ τυχερή που συνεργάζομαι με αξιόλογους και ωραίους ανθρώπους. Ο Κώστας Θεοδώρου έχει φτιάξει κάποια εξαιρετικά κολλητικά μουσικά κομμάτια, θα γινουν hits. Με τον Αντώνη Κρόμπα και τον Στράτο Λύκο, κάναμε πολύ ωραίες πρόβες γενικά όλα έγιναν κάπως… μαγικά!
* Κοίτα, η συγκεκριμένη παράσταση θα πάει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα τον χειμώνα. Σε σχέση με συνεργασίες, αισθανομαι τόσο τυχερη που με όλα όσα έχουν συμβεί στο χώρο έτυχε σε όλες μου τις δουλειές μέχρι τώρα με ανθρώπους που θαύμαζα και εκτιμούσα πολύ και μου φέρθηκαν με αγάπη. Επίσης σ αυτή τη μικρή έως τώρα πορεία μου, έχω κάνει πολύ καλούς φίλους από το χώρο – με κοινό βλέμμα προς τον κόσμο.
* Όσον αφορά σε αγαπημένες μου δουλειές, το καλοκαίρι έκανα μια αγαπημένη παράσταση με την Ηλιάνα η οποία εκτυλίσσοταν κατά την Μικρασιατική καταστροφή σε σκηνοθεσία Σάκη Τσινιάρου. Το προσφυγικό είναι ένα ζήτημα πολύ έντονο τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και κατι με το οποίο έχω ασχοληθεί προσωπικά. Συνεπώς ήταν για μένα μια πολύ ιδιαίτερη συμμετοχή.
* Το θεατρικό παιχνίδι το κάνω από τα 18 μου, ήταν η πρώτη μου δουλειά. Πια δουλεύω και σε σχολεία, σκηνοθετώντας παιδικές παραστάσεις. Ο αυθορμητισμός και η ανεξάντλητη φαντασία των παιδιών είναι τεράστια πηγή έμπνευσης και ανθρωπιάς. Οπότε είναι κάτι που με ενθουσιάζει και το απολαμβάνω πραγματικά.
* Τηλεοπτική δουλειά δεν έχω κάνει ακόμα, θα έκανα αν ήταν κάτι το ενδιαφέρον και όχι σαν αυτοσκοπό. Τηλεόραση δεν βλέπω ιδιαίτερα, ακόμα και αν παρακολουθω μια σειρά θα προτιμήσω να τη δω σε δικό μου χρόνο on demand. Άλλωστε μεγάλωσα σε ένα σπίτι χωρίς τηλεόραση οπότε για μένα είναι ένα μέρος ανεξερεύνητο. Από ελληνικές σειρές μου άρεσε πολύ το “Καρτ Ποστάλ”. Δεν έχω προλάβει να δω κάποια φέτος συστηματικά, είναι και πολλές!
* Το σινεμά είναι η μεγάλη μου αγάπη. Αποτελεί από τις μεγαλύτερες απολαύσεις να βλέπω ταινίες – και στην κινηματογραφική αίθουσα που δυστυχώς περνάει δύσκολα για διάφορους λόγους – Είναι μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία. Μέχρι στιγμής σαν ηθοποιός είχα κάποιες συμμετοχές σε μικρούς ρόλους – περάσματα, αλλά νομίζω ότι είναι αυτό που θα ήθελα να κάνω στο μέλλον. Ακόμα και αποκλειστικά, αν μου δινόταν η δυνατότητα.
* Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με πολλή μουσική, η ροπή μου προσωπικά ήταν στον χορό πάντα, ίσως αν είχα ξεκινήσει από μικρή θα ήμουν τώρα χορεύτρια και όχι ηθοποιός.
* Με τον αθλητισμό ασχολιόμουν από μικρή, με την κολύμβηση πιο συγκεκριμένα. Πάντα ασχολούμαι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα είναι κολύμβηση και sup το καλοκαίρι, ακροβατικά και γιόγκα, ήμουν πάντα υπερκινητική οπότε καταλαβαίνεις. Επίσης μιας και είπα για την υπερκινητικότητα μου, βρήκα τον τρόπο να διακτινίζεσαι στην Αθήνα. Έχω έναν πύραυλο (σκούτερ) με το οποίο πολύ συχνα θα με δεις να σπινιάρω στους δρόμους της Αθηναϊκής ριβιέρας (χαχαχα).
* Η πιο ομορφη και σημαντική περίοδος της ζωής μου θα έλεγα ότι ήταν η συνάντησή μου με τα παιδιά των προσφύγων ανά την Ελλάδα το 2015. Νομίζω ότι η αγάπη που πήρα ήταν δεκαπλάσια από αυτήν που έδωσα (και έδωσα πολλή). Άλλη μια στιγμη που ξεχωρίζω έντονα ήταν στις φυλακές του Ελαιώνα Θήβας, μια παράσταση που καναμε με τους κρατούμενους με υπεύθυνο τον υπερτεράστιο άνθρωπο Σταθη Γράψα. Δε θα πω περισσότερα γιατί συγκινούμαι εύκολα. Μόνο ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ
* Η Αθήνα είναι ένα κάρμα από ανάμεικτες εμπειρίες, τα παιδιά της γενιάς μου την έχουν συνδυάσει με χαρές, απογοητεύσεις, εξόδους, τέχνη, καυσαέριο, μαυρίλα, καταστολή, φυγή και τόσα ακόμα αντικρουόμενα συναισθήματα και καταστάσεις. Μου πάει η Αθήνα, την αγαπώ, ειδικά το κέντρο της. Είναι βιωματική η σχέση μας. “Όσο με πληγώνεις, τόσο με πορώνεις”. που λέει και το ρητό.
* Τώρα βέβαια αν μου έλεγες αν θα έφευγα, θα σου έλεγα έχω ήδη φτιάξει backpack και είμαι στο δρόμο για το άγνωστο. Το άγνωστο θα ήθελα να περιλαμβάνει: Καταρράκτες, βουνά, πλατάνια, βράχια, βιβλίο, σημειωματάριο και λιβελούλες. Μ’ αυτά είμαι χαρούμενη.
* Στο All4fun μου αρέσει ε τι άλλο, από το ότι εκτιμάει τους νέους ηθοποιούς και τη δουλεία μας – ίσως περισσότερο και από ανθρώπους του χώρου – και δίνει πάντα μια χιουμουριστική νότα στη μαυρίλα μας!
& Αναλυτικές πληροφορίες για την παράσταση “Οι καλικάντζαροι στο νησί της ανακύκλωσης” ΕΔΩ: https://www.all4fun.gr/
&& Η συγκεκριμένη φωτό, που χρησιμοποιήθηκε ως κεντρική στη συνέντευξη είναι του Στέλιου Μίσινα.
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 16/12/2022
