* Η αλήθεια είναι ότι η υποκριτική προέκυψε κάπως παράδοξα. Οταν ήμουν (πολύ) μικρή, ήθελα να γίνω μάγισσα όταν μεγαλώσω. Κάποια στιγμή φυσικά ενημερώθηκα ότι δεν υπάρχουν μάγισσες, οπότε η δεύτερη καλύτερη επιλογή μου φάνηκε το “ηθοποιός”. Μουσική ήθελα πολύ να μάθω και μετα από πολλές κρούσεις, ξεκίνησα πιάνο όταν ήμουν 12. Η δασκάλα σύντομα μ’ ενημέρωσε ότι επειδή ξεκινώ πολύ μεγάλη δεν πάω για πιανίστρια, οπότε κάπου εκεί γκρεμίστηκε και ένα δεύτερο μου όνειρο! Τη μουσική την είχα αφήσει για πάρα πολλά χρόνια, σχεδόν ισχυριζόμουν ότι δεν ξέρω τίποτα από μουσική μέχρι που το δεύτερο Lockdown με βρήκε αγκαλιά με μια κιθάρα, ένα γιουκαλίλι, ένα μπεντίρ, κι άπειρο ελεύθερο χρόνο. Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να θεωρήσω τον εαυτό μου μουσικό, αλλά μου αρέσει να πειραματίζομαι με ήχους και όργανα.
* Είχα την τύχη να βρεθώ με δασκάλους σωματικού θεατρου που δουλεύουν εστιάζοντας μεταξύ άλλων και στο θέμα της σωματοποιημένης φωνής (embodied voice). Τον Ryzcard Nieozcym, την Julianna Bloodgood, τον Rafal Habel, ενώ έχω παρακολουθήσει το σεμινάριο του Θόδωρου Τερζόπουλου με τον Σάββα Στρούμπο. Φέτος έχω ξεκινήσει μία διαδρομή με τον δάσκαλο μου Ιωάννη Κοντέλλη στο τραγούδι που ανακαλύπτω πολλά ωραία πράγματα μαζί του.
* Ομολογώ πως μου φαίνεται αρκετά περίεργο που η μουσική και το τραγούδι βρίσκονται μέσα στη ζωή μου και ότι αναφέρομαι σε αυτά, διότι αποτελούν αρκετά πρόσφατες (αν και δυναμικές) προσθήκες. Εν πάσει περιπτώσει, σε κάθε μορφή δημιουργίας που καταπιάνομαι συνειδητοποιώ πλέον ότι αναζητώ τη σύνδεση, την υπέρβαση και μία (ψευδ)-αίσθηση ελευθερίας.
* Η σύνδεση έχει να κάνει με τον συμπαικτη, τον οποιοδήποτε συνεργάτη, με το κοινό, αλλα φυσικά και με το όργανο, τον ρόλο, τον ήχο, την εικόνα, τον χώρο και οτιδήποτε άλλο. Η υπέρβαση θα έλεγα ότι έχει να κάνει με το τσίγκλισμα των ορίων και, τέλος, η (ψευδ)-αίσθηση ελευθερίας, νομίζω…τα λέει όλα!
* Η πραγματικότητα, μάλλον καθημερινότητα, ενός ηθοποιού έχει πάρα πολλές πτυχές. Μπορούμε να μιλήσουμε για την συχνή απόρριψη, για την επαγγελματική ανασφάλεια, για την “ελιτ”, για τους κλειστούς ή ανοιχτούς κύκλους. Μπορούμε να πουμε ότι υπάρχουν οι αυθεντίες, άνθρωποι με εξουσία, άνθρωποι με υπεραναπτυγμένο εγώ, άνθρωποι με ικανότητες, ειλικρινή όρεξη και πάθος να δημιουργήσουν, άνθρωποι που απογοητεύνται καθημερινά, τα παρατάνε ή φλερτάρουν με την ιδέα να τα παρατήσουν.
* Πολλά απο τα παραπάνω καλά κρατούν, είτε με κόβιντ είτε χωρίς. Ομως, θέλω να πιστεύω ότι μετά το #metoo κάποιοι άνθρωποι θα σκέφτονται διπλά και τριπλά τις συμπεριφορές τους, γιατί πλέον υπάρχει το know-how και τα στόματα μιλάνε με περισσότερο θάρρος. Αυτό ας είναι μία αρχή. Μετά, θα πρέπει να ρίξουμε μία πολύ προσεκτική ματιά στα εργασιακά του χώρου, αλλά αυτό είναι ένα άλλο τεράστιο αγκάθι, που αλήθεια δεν ξέρω κι από που να το πρωτοπιάσω.
* Παρατηρώ ότι τόσο η Ελλάδα όσο και η δημιουργία γενικότερα είναι σαν να περνάει μία περίοδο “μεσαίωνα”. Υπάρχει σκοταδισμός, δυστοκία στην έκφραση, και μία υποδόρια λογοκρισία. Διαστρευλώνεται τόσο εύκολα η αλήθεια πια απο τα ΜΜΕ που νοιώθω ότι ζω σε δυστοπική ταινία επιστημονικής φαντασίας. Καμία φορά, μία τέτοια πραγματικότητα κάνει πολύ δύσκολο να βρεις εκείνο το νήμα που θα σε φέρει στην αλήθεια και κοντά σε κάποια μορφή αντίδρασης. Μέσα όμως αυτό αυτήν την θολούρα διακρίνω κάποιες φωτεινές στιγμές κι όλες έχουν να κάνουν με την συλλογικότητα, με την αίσθηση της κοινότητας, με την ομάδα. Ισως αυτό να είναι που μας λείπει. Η ειλικρινής σύνδεση. Είχα και έχω, την τύχη να είμαι φέτος μέλος της υπέροχης Ανοιχτής Ορχήστρας. Μία καλλιτεχνική – μουσική συλλογικότητα με κοινωνικές ευαισθησίες, και προσπαθούμε κάνοντας τέχνη, δημιουργώντας να αφουγκραστούμε κι άλλους τρόπους συνύπαρξης, συνεννόησης, αντίδρασης ή διαλόγου.
* Ο χώρος μας έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που έχει να κάνει με το “εγώ” με την “προβολή” με μία έντονη ταση ναρικισσισμού. Διαισθάνομαι ότι όλα αυτα που συνέβαιναν (και που συμβαίνουν ακόμα) ξεκινάνε από κάτι τέτοιο. Ισως γι’ αυτό να βάζω έτσι ψηλά την αξία της ομάδας, της συλλογικότητας, της σύνδεσης.
* Η δουλειά στη Γιλντίς προέκυψε λόγω του Κυράακου Κουρουτσαβούρη (εσού δλδ) που μ’ έφερε σε επαφή με τον Σάκη Τσινιάρο. Εκείνος αναζητούσε κάποιες κοπέλες για αντικατάσταση στους δύο βασικούς ρόλους, οπότε διάλεξε τη Νίνα (σ.σ. Δραγώνα) κι εμένα.
* Λογω διάφορων προσωπικών δυσκολιών τα τελευταία χρονια και μετά καπάκι τον κόβιντ, ένοιωθα ανενεργή και έκανα πολλά αποσπασματικά πράγματα για να μπορώ να επιβιώσω. Γι’ αυτό είμαι πολύ ορεξάτη να βρεθώ σε δουλειές που να ρολάρουν και να τις ευχαριστιέμαι. Κι εγώ και ο κόσμος.
* Σε αυτο το project θα δοκιμάσω για πρώτη φορά να παίξω μπεντίρ, μεταλλόφωνο, και να τραγουδήσω (αυτό όχι για πρώτη φορά!). Χαίρομαι πολύ που ο Σάκης με εμπιστεύτηκε να πειραματιστώ πάνω σε αυτά τα όργανα, αν αυτοσχεδιάσω και να δημιουργήσω ατμόσφαιρες. Είναι η πρώτη φορά που το δοκιμάζω αυτό και ανυπομονώ να δω πως θα λειτουργήσει! Η συνεργασία με όλη την ομάδα κυλάει πολύ ομαλά και όμορφα χωρίς εντάσεις.
* Τωρα όσον αφορά τους ρόλους, είναι όλοι αρκετά έξω από μένα μιας και στην ουσία παίζω δύο μικρά κοριτσάκια! Το ενδιαφέρον ήταν ότι μπήκα στην διαδικασία να παρατηρήσω όντως μικρά παιδιά για να δω πως χρησιμοποιούν το σώμα τους και την φωνή τους. Τα παιδιά είναι απελευθερωμένα, μάλλον δεν έχουν καλουπωθεί ακόμα, οπότε στην ουσία παρατηρησα μία ατέλειωτη ροή ζωής μέσα τους, μια ασίγαστη ενέργεια, οπότε προσπάθησα να δουλέψω πάνω σε αυτό.
* Σε καλλιτεχνικό επιπεδο, λαχταρώ να δοκιμαστώ σε πιο πειραματικά project με ανοιχτή δραματουργία. Μου αρέσουν τα άκρα, οι πειραματισμοί, το αγνωστο, η περιπέτεια και οι απροσδόκητοι συνδιασμοί. Εκτιμώ πολύ την Λένα Κιτσοπουλου, τον Θεόδωρο Τερζόπουλο, τον Ευριπίδη Λασκαρίδη και πολλούς άλλους. Επίσης, το τμήμα σκηνοθεσίας του εθνικού έχει πολλά διαμαντάκια που σιγά σιγά αποκαλύπτονται και ελπίζω να βρεθούμε στους ίδιους δρόμους σύντομα. Νομίζω ότι το να έχω ωραίες συνεργασίες και γενικά συνεργάτες με δυνατές σχέσεις σε βάθος χρόνου με αφορα περισσότερο από το να επιθυμησω κάποιους συγκεκριμένους ρόλους, έργα, ή συγγραφείς.
* Θα ήθελα πολύ να δοκιμαστώ σε αρχαία τραγωδία, σε παραστάσεις street theatre ξανά, αλλά και σε πολύ ρεαλιστικά και καθημερινά έργα. Επίσης θα ήθελα κάποια στιγμή να σκηνοθετήσω δικά μου project. Έχω ήδη σημειώσεις για κάποια, οπότε μάλλον είναι θέμα χρονου να γίνει κι αυτό.
* Μου αρέσει πολύ να είμαι στο σετ, να είμαι στο γύρισμα. Νοιώθω μία άνεση και μία ανοιχτωσιά. Επειδή οι χώροι αλλάζουν στα αλήθεια (πότε είσαι έξω, πότε είσαι μέσα, πότε είσαι σε εκκλησία, σε σπιτι, σε αρχοντικό, σε έναν υπόνομο) οι ώρες αλλάζουν επίσης, υπάρχει μία μάχη με τον χρόνο, κι αυτό δημιουργεί ένα σασπένς που μου ταιριάζει πολυ. Εκτιμώ πολυ και θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ κάποια στιγμή με τους Γιάννη Οικονομίδη, Βασίλη Κεκάτο και ‘Εκτορα Λυγίζο.
* Τηλεοπτικά έχω κάνει μερικούς μικρούς ρόλους σε σειρές. Ημουν σε ένα επεισόδιο του “Σ’ αγαπάω μεν, αλλά” (ευχαριστώ Κυριάκο γι’αυτό). Έκανα έναν μικρό ρόλο στο “Σχεδόν Ενήλικες” στο Mega και στη σειρά “Milky Way” του Βασίλη Κεκάτου. Στην Λέσβο, συνεργάστηκα ως ηθοποιός με την Μαριάννα Οικονόμου σε ένα επεισόδιο της σειράς “Η ζωή στην Αρχαία Ελλάδα”.
* Γενικά γράφω πολυ, διαβάζω πολύ, ζωγραφίζω αρκετα (όχι τόσο όσο παλιότερα, αλλά πιστεύω θα επανέλθει κι αυτό σιγά σιγά). Έχω τελειώσει ένα θεατρικό έργο και υπάρχουν κι άλλα κείμενα στα σκαρια που χρήζουν ολοκλήρωσης. Και μέσα σε όλα αυτά βρίσκομαι συχνά σε οργανωτικές και συντονιστικές θέσεις. Φετος συντονίζω τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Animasyros International Animation Film Festival, ήμουν βοηθός σκηνοθέτη στην Αποθυμιά, του Ιάκωβου Μηνδρινού, και έκανα το casting extras στην Λέσβο στην ταινία Σμύρνη μου Αγαπημένη, του Γρηγόρη Καραντινάκη.
* Εκανα χορό από πολύ μικρή, έπαιζα τέννις, και πηγαινα πολύ κολυμβητήριο. Κάποια στιγμή ίσως να φλέρταρα κάπως με τον πρωταθλητισμό αλλα δυστυχώς δεν είμαι καθόλου ανταγωνιστικός τύπος οπότε όλα αυτά δεν μου ταίριαξαν καθόλου. Εχω κι ένα δίπλωμα ναυαγωσωστικής πάντως. Οπότε σε ταξίδια με ιστιοπλοϊκά και καραβια να με παίρνετε μαζι σας, είμαι πολύ χρήσιμη! Τα τελευταία χρόνια προτιμώ τη γιόγκα, το να κολυμπώ στην θάλασσα, και οτιδήποτε έχει να κάνει με την φύση (πεζοπορίες, ορειβασίες, αναρριχήσεις κλπ). Πριν λίγες μέρες κατεβήκαμε ένα φαράγγι και να τώρα μόλις σας γράφω από τα Άγραφα!
* Θα προτιμούσα να διαλέξω και να κάνω focus σε δυο τρια μόνο από όλα αυτά που καταπιάνομαι κατα καιρούς. Ειναι μία συνεχή ακροβασία στο να ισορροπήσεις ή να σκορπίστεις μέσα σε όλα αυτά. Επίσης, μέσα στην αγορά εργασίας (που μπορεί να γίνει σκληρή και άδικη), εύκολα φαίνεται σαν να μην έχεις συγκεκριμένη ταυτότητα, μπορει να μην μπορείς να κατηγοριοποιηθείς κι αυτό μπορεί να μπερδέψει. Αν με ρωτάς, όλοι είμαστε πολλά πράγματα ταυτόχρονα και άλλα κάθε στιγμή, όμως η κοινωνία που ζούμε, αν και διασπαστική στην βάση της, θέλει να σε έχει με ταμπέλες. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει να κάνω πολλά πράγματα, αλλα προτιμώ να έχω την δυνατότητα να εστιάζω για πολύ καιρό σε ένα ή δύο και να μην χρειάζεται να συνυπάρχουν όλα ταυτόχρονα. Κουράζει.
* Η Αθήνα είναι απροβλεπτη, αλλάζει συνεχώς και σε καθε γωνία σε περιμένει κατι άλλο. Σαν το ποτάμι. Σαν ένα πολύ περιπετειώδες patchwork. Δεν μου αρέσει που έχει φασαρία, που ο κόσμος τρέχει σαν τρελός και που είμαστε τόσο μακριά από την φύση. Μεγαλούπολη, θα μου πεις, τι περίμενες…
* Η Λέσβος είναι οι ρίζες μου. Είναι εκεί που μεγάλωσα. Εχω πολύ έντονη σύνδεση με το υγρό στοιχείο κι αυτό πιστεύω το οφείλω στο ότι έχω μεγαλώσω ακριβώς (κυριολεκτικά ακριβώς) δίπλα στην θαλασσα.
* Εϊναι ένα πολυ όμορφο νησί, με ανθρώπους δύο ταχυτήτων : ατομα που δεν τα αντέχεις και άτομα διαμαντάκια! Το προσφυγικό άλλαξε πάρα πολυ τις ισορροπίες στο νησί, δημιουργώντας έντονες πολώσεις, ζυμώσεις αναβρασμούς και μια συναρπαστική πολυφωνία.
* Σκέψου το 2017 ας πούμε πήγαινες σε ένα τοπικό μπαρ και άκουγες αραβικά, ελληνικά, αγγλικά, ισπανικά, γερμανικά, φαρσί. Αυτά έχουν αλλάξει τώρα, μιας και οι δομές κλείνουν, οι πρόσφυγες φεύγουν, αλλά τελικά που πάνε; Και οι άλλοι που έρχονται; Αλλό μεγάλο αγκάθι κι αυτό.
* Στα τέλη του Ιουνίου, πήγαμε με την Ανοιχτή Ορχήστρα για να παίξουμε μουσική στο φεστιβάλ «Πολυφωνία τεχνών: ομορφιά εν τη ενώσει» και σε μία δομή με πρόσφυγες. Δυνατή και αξέχαστη εμπειρία. Να, κάτι τέτοια συμβαίνουν στο νησί και σε αιφνιδιάζει.
* Στο All4fun μου αρέσει ο Κυριάκος!
& Αναλυτικές πληροφορίες για τη “Γιλντίς” ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 10/8/2022
