H υποκριτική της γκάμα περιλαμβάνει με την ίδια επιτυχία και το δράμα και την κωμωδία. Και εκεί που υποδύεται μια αυστηρή γυναίκα, ξαφνικά μετατρέπεται σε μια ηθοποιό, η οποία αβίαστα σε κάνει να γελάσεις.
Αλλά κάπως έτσι είναι και η ίδια. Φαίνεται ιδιαιτέρως σοβαρή μέχρι να καταφέρεις να την ξεκλειδώσεις. Η Κορίνα Θεοδωρίδου γοητεύτηκε από μικρή με την υποκριτική.
Κι όταν έμαθε ότι οι ηθοποιοί δουλεύουν και δεν περνάνε απλά ωραία στην σκηνή, θέλησε ν’ ασχοληθεί πιο ενεργά με το θέατρο. Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών η Κορίνα – που έχει έφεση και στο γράψιμο – συνεργάζεται ξανά με την ομάδα Gaff στην κωμωδία “Κατά φαντασίαν ασθενής”, που ήδη ξεκίνησε στο θέατρο 104. Η πρώτη της συνεργασία ήταν στον “Παίκτη”, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, κάτι που ισχύει και στην παράσταση της Σοφίας Καραγιάννη. Ως το πρώτο χρονικά πρόσωπο εβδομάδας για το 2022 μας μίλησε μεταξύ άλλων για τη συγκεκριμένη δουλειά, αλλά και για την επιθυμία της να δοκιμαστεί περισσότερο σε κινηματογράφο και τηλεόραση.
* Αποφάσισα να γίνω ηθοποιός, όταν καταλαβα ότι είναι επάγγελμα. Ήμουν γύρω στα 8, όταν μετά από μια θεατρική παράσταση άκουσα την μαμά μου να λέει ότι πρέπει να αφήσουμε τους ηθοποιούς να ξεκουραστούν, τόση ώρα δούλευαν. Μέχρι τότε νόμιζα, ότι απλώς παίζουν θέατρο επειδή περνάνε ωραία!
* Αρχικά στην Θεσσαλονίκη ταυτόχρονα με τις σπουδές μου στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, παρακολούθησα τον διετές κύκλο υποκριτικής στο Κέντρο Θεατρικής Έρευνας. Μετά, έδωσα εξετάσεις στην Δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών και ξεκίνησα εκεί ένα πολύ γόνιμο και αγαπημένο ταξίδι. Τρία χρόνια θησαυρός, που διαμόρφωσαν όχι μόνο την σκηνική παλέτα εργασίας μου, αλλά μου χάρισαν απλόχερα φίλους ζωής, δασκάλους ψυχής και γέλια μέχρι δακρύων.
* Η ενασχόληση με την συγγραφή, προέκυψε εντελώς συμπτωματικά. Από τα μαθητικά χρόνια, αναλάμβανα να γράψω τα κείμενα, για να μην είναι οι γιορτές μας εντελώς τυποποιημένες. Αργότερα, εργάστηκα ως κειμενογράφος στον χώρο της διαφήμισης, ξεκίνησα επιμέλειες βιβλίων, έγραψα κείμενα για παραστάσεις και είμαι τυχερή γιατί η μια δουλειά έφερε την άλλη.
* Υποκριτική και συγγραφή για μένα σημαίνει σύνθεση. Σύνθεση ενός πορτραίτου που εμπεριέχει συνθήκες, σχέσεις, κίνητρα. Είναι σαν να φτιάχνεις ένα παζλ ή ένα ολόγραμμα στο οποίο δίνεις ζωή εσύ ο ίδιος. Δίνεις ταυτόχρονη κυριολεκτική και μεταφορική χροιά στην έννοια “μπαίνω στα παπούτσια του άλλου”, αντιλαμβάνομαι γιατί και πώς, διαβάζω με μεγαλύτερη ευαισθησία τον συνάνθρωπο. Πορευόμαι με τις αξίες, τα ιδανικά και τα προβλήματα ενός άλλου ανθρώπου και γίνομαι για λίγο ο λόγος και η σκέψη του.
* Ο καλλιτέχνης στην Ελλάδα, διαχρονικά, αντιμετωπιζεται σα να είναι έννοια και όχι ανθρωπος. Σαν ειναι ο τροχός της αμάξης, μιας κοινωνίας που έχει άλλες προτεραιότητες. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει το θολό τοπίο στα εργασιακά μας δικαιώματα, που δεν έχουν μπει ακόμα στο πλαίσιο κάθε επαγγελματία. Το ότι είμαστε μια μικρή χώρα, μάς δίνει την δυνατότητα γενικής ανακατασκευής του εργασιακού μας γίγνεσθαι. Ελπίζω και εύχομαι όλες αυτές οι προσπάθειες που γίνονται τον τελευταίο χρόνο να αποδώσουν σύντομα.
* H αξία της τέχνης ειναι εφάμιλλη με την αξία της ζωής μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο. Η τέχνη δημιουργεί ένα μαγικό καλειδοσκόπιο που αντανακλά τον κόσμο με κάτοπτρο τον άνθρωπο. Δεν είναι τυχαίο που δημιουργεί συναισθήματα χαράς, λύπης, θυμού και τόσα άλλα. Από μια ωραία σειρά στο Νετφλιξ, μέχρι εναν πίνακα που είδες μια φορά σε ένα μπαρ και κάπως εμεινε το μάτι σου, όλα αυτά είναι συνδέσεις του νου με την ψυχή, που είναι κρίμα να περιθωριοποιούνται.
* Η εργασιακή μας συνθήκη είναι ευθύνη της πολιτείας. Εκείνη διαμορφώνει το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε, όπως οφείλει να κάνει με την Υγεία, την Παιδεία και τους άλλους άξονες του κοινωνικού μας ιστού. Η πανδημία, εκτός από όλα τα δεινά που έφερε, έγινε καθρέφτης όλων των παραλείψεων, των κακώς κειμένων και της αναλγησίας, απέναντι σε μια μερίδα εργαζομένων που ζούσε σε ένα πολύ ανοικοκύρευτο πλαίσιο εργασίας. Οι καλλιτέχνες οφείλουμε να παρουσιάζουμε τα προβλήματα του κλάδους μας και η Πολιτεία έχει χρέος να βρίσκει λύσεις στα αδιέξοδα.
* Η έναρξη των προβών ήρθε σαν βάλσαμο, σε μια περίοδο καθολικού πένθους για μένα, έπειτα από μια καθοριστική απώλεια, και δημιούργησε ένα δίχτυ χαράς, γονιμότητας και προσωπικής ανάτασης. Χαιρομαι πολύ που συνεργάζομαι με την Σοφια Καραγιάννη και την ομάδα Gaff.
* Είναι η δεύτερη συνάντησή μας- είχε προηγηθεί “ο Παίκτης”- και έχουμε δημιουργήσει ένα περιβάλλον κοινού κώδικα και εμπιστοσύνης. Είναι ευλογία να βλέπουμε όλοι προς τον ίδιο στόχο, να έχουμε κοινή ανάσα και να γινόμαστε η φωνή, η κίνηση και τα μάτια του συμπαίκτη μας στην σκηνή.
* Στον “Κατά Φαντασίαν ασθενή”, υποδύομαι την Μπιμπελίν την δεύτερη σύζυγο του Αργκάν (τον υποδύεται ο Ιωσήφ Ιωσηφιδης). Είναι μια γυναίκα που ανέχεται να ζει με έναν άντρα που δεν αγαπά, γιατί αποσκοπεί στην περιουσία του. Ειναι εξώφθαλμα ο ενισχυτικός παράγοντας στην ασθένεια του Αργκάν και πλέκει μια μηχανορραφία προκειμένου να του αποσπάσει την πολυπόθητη διαθήκη.
* Στις πρόβες, μέσα από μια διαδικασία training και δοκιμών, φτιάξαμε μια παράσταση που οπτικοποιεί την ασθένεια, όπως αυτή προέρχεται από το περιβάλλον ενός ανθρώπου. Στην ουσία, ο Αργκάν είναι έρμαιο άρρωστων συμπεριφορών και από τους γύρω του, κάτι που τον καθιστά μόνιμα ασθενή.
* Το σινεμά (και το διάβασμα!) αποτέλεσε το μεγάλο αποκούμπι στις καραντίνες. Οι εμφανίσεις μου στο σινεμά είναι αρκετά σκόρπιες, με μικρές συμμετοχές σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους.
* Μου αρέσουν οι ρεαλιστικοί χαρακτήρες, οι πιο λούμπεν καταστάσεις και αγαπώ πολύ την ανάδειξη πολύπλοκων σχέσεων μέσα από μια κατ’ επίφαση νορμαλιτέ.
* Η σχέση μου με τον χορό και τον αθλητισμό είναι συγκεκριμένη. Χορεύω για διασκέδαση μέχρι εξάντλησης και γυμνάζομαι αναγκαστικά για να έχω ένα δυνατό σώμα για την δουλειά μου.
* Η τηλεοπτική μου εμπειρία, είναι σε στάδιο νεοφώτιστου. Έχω συμμετάσχει σε τέσσερις σειρές (“Εθνική Ελλάδος”, “Μη ψαρώνεις”, “Η τούρτα της μαμάς” και τελευταία στο “Σ΄αγαπάω μεν, αλλά” ως γκεστ. Οι συνεργασίες αυτές ήταν πολύ δημιουργικές και περιμένω με μεγάλη χαρά να κολυμπήσω βαθύτερα.
* Η μουσική είναι παρηγοριά. Μεγάλωσα με πολλή μουσική, ο παππούς μου περισσότερο τραγουδούσε, παρά μιλούσε και είναι κάτι που το φέρω. Έχω μόνιμα μια μελωδία στο κεφάλι μου, το ραδιόφωνο στο σπίτι δεν κλείνει ποτέ, τραγουδάω μόνιμα και ευτυχώς είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στο θέατρο. Προς το παρόν, δεν εχω βλέψεις για σκηνοθεσία. Απολαμβάνω να ειμαι γρανάζι του οράματος κάποιου άλλου και βρίσκω πολύ γοητευτικό να προσπαθώ να αποδώσω μια σκέψη.
* Αγαπάω να βρίσκομαι σε συνεργασίες με κοινό κώδικα επικοινωνίας. Είναι πιο γόνιμο και δημιουργικό και ανοίγει τον δρόμο σε ένα βαθύτερο σκάλισμα.
* Ονειρεύομαι κλασσικά έργα στο θέατρο, καθαρές προσωπικότητες στην τηλεόραση και αν γίνει κάποια ταινία για την λούμπεν ζωή της Θεσσαλονίκης περασμένων δεκαετιών, δηλώνω από τώρα υποψήφια.
* Την αγαπώ την Αθήνα. Αν και κατάγομαι από “βαθιά” Θεσσαλονίκη, η Αθήνα μού έχει χαρίσει πολύ όμορφες στιγμές και κυρίως την δυνατότητα να κάνω αυτό που αγαπώ. Απολαμβάνω τις βόλτες στο ιστορικό κέντρο, την θέα από τον λόφο του Αρδηττού και τα καλοκαιρινά μπάνια στις καβάτζες στο Σούνιο.
* Το All4fun είναι ένας ευγενικός, υποστηρικτικός και αλτρουιστής φίλος. Έχει ξεκάθαρο λόγο, ευαίσθητη ματιά και ειλικρινή κίνητρα. Είναι σπουδαίο να ξέρεις ότι υπάρχει μια φωνή στο διαδίκτυο, που θέλει να ακούσει την ιστορία σου.