Το μοίρασμα στο φως και στο σκοτάδι της ανθρώπινης ύπαρξης και ο μετασχηματισμός τους μέσω της τέχνης, τον συγκινούν βαθύτατα. Και όταν καταφέρνει να μεταδώσει αυτό το συναίσθημα και στους θεατές, τότε ευφραίνεται και ο ίδιος.
Ο Δημήτρης Τσολάκης, τον οποίο το ευρύ κοινό έμαθε από τη συμμετοχή του στο “Κόκκινο ποτάμι” – και σε ρόλο κακού μάλιστα – μετρούσε αντίστροφα για την έναρξη της νέας θεατρικής σεζόν και απολαμβάνει πλήρως το ξεκίνημα των παραστάσεων του “Μικρού πρίγκηπα” που ήταν και ένα από τα αγαπημένα του έργα.
Με έντονη την επιθυμία να παίξει σε ταινία εποχής στο μέλλον, κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει και αθλητής, αφού έχει μεγάλη έφεση σε πολλά σπορ (και μάλιστα κάποια αρκετά διαφορετικά το ένα από το άλλο).
* Η υποκριτική ήρθε αβίαστα στη ζωή μου. Από τα παιδικά μου χρόνια, πριν ακόμα πάω στο σχολείο, ήταν το μέσον για να εκφράζω συναισθήματα, που δυσκολευόμουν να δείξω αλλιώς. Το να υποδύομαι ρόλους από τότε κι όλας, ήταν και είναι για μένα σαν ένα ταξίδι σε άγνωστους τόπους και άλλοτε σε γνωστούς. Η καθημερινότητά μου γίνεται καλύτερη μέσα από την τέχνη της υποκριτικής.
* Για μένα η υποκριτική, το θέατρο είναι μια τέχνη που μέσα από αυτή εκφράζω βαθύτερες πτυχές του εαυτού μου και πτυχές ρόλων εντελώς αντίθετες από μένα. Είμαι πολύ τυχερός που μέσα από το επάγγελμα μου μπορώ να μοιραστώ το σκοτάδι και το φως της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτό που με συγκινεί περισσότερο είναι ότι όχι απλώς τα μοιραζόμαστε αλλά με την τέχνη, μας δίνεται η δυνατότητα να τα μετασχηματίζουμε.
* Ο κόσμος αντιμετωπίζει τους καλλιτέχνες με έναν τρόπο που παραπέμπει στην έκφραση “ή του ύψους ή του βάθους. Κάποιοι το βλέπουν σαν λειτούργημα, κάποιοι μας βλέπουν σαν ψώνια. Αχαχαχα. Αυτό που με κρατάει αισιόδοξο είναι η ανταπόδοση του κόσμου, δηλαδή όταν έρχεται κάποιος και μου λέει πως αυτό που είδε άγγιξε την ψυχή του. Στην δύσκολη περίοδο που διανύσαμε και διανύουμε, ευτυχώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι βρίσκουν καταφύγιο στην τέχνη. Στεναχώρια μου προκαλεί το ότι δεν λειτουργούμε σαν ομάδα, ο καλλιτεχνικός χώρος εννοώ.
* Όπως προείπα η τέχνη μας δίνει την ευκαιρία, σ’ ένα ασφαλές πλαίσιο, να δούμε τα σκοτάδια μας. Να τα μετασχηματίσουμε σε φως. Μιλάω και από την πλευρά του ηθοποιού αλλά και του θεατή. Σ’ αυτήν την περίοδο, ιδίως στην πρώτη καραντίνα, ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα. Φανερώθηκαν οι σκελετοί απ’ τις ντουλάπες μας. Η τέχνη παρέχει ένα φιλόξενο τόπο για να κάνουμε κάτι ουσιαστικό με τα σκοτάδια μας, να τα δούμε, να τα αποδεχτούμε. Η επαφή με την τέχνη εξελλίσει θετικά τον άνθρωπο. Αυτό θα έλεγα και σε κάποιον που υποτιμά τη σημασία της.
* Χρειάζεται από κοινού, σε αυτή την παγκόσμια κρίση που ζούμε, να επαναπροσδιορίσουμε τις αρχές μας και τα θέλω μας. Υπάρχει πολλή μοναξιά στον καλλιτεχνικό χώρο. Λειτουργώντας ενωμένοι θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα καινούργιο στόχο, κοινό! Κανείς μόνος του.
* Περίμενα πώς και πώς να επιστρέψουμε στα θέατρα. Νιώθω σα να κάνω τώρα τα πρώτα μου βήματα στο θέατρο! Το χαίρομαι σα μικρό παιδί! Έχω και την τύχη να είμαι σε παιδική παράσταση και μάλιστα στον Μικρό Πρίγκηπα του Εξυπερώ. Αγαπώ πάρα πολύ τον Μικρό Πρίγκηπα και ήταν όνειρό μου να παίξω σε αυτή την παράσταση. Η ομάδα είναι φανταστική. Την έφτιαξαν οι εξαίρετες κυρίες του χώρου, η Κάρμεν Ρουγγέρη και η Χριστίνα Κουλουμπή. Είναι τιμή μου που ανήκω σε αυτό το θίασο και κάνουμε μαζί αυτό το ταξίδι στους πλανήτες του μικρού πρίγκηπα. Δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερους συνταξιδιώτες και συναδέλφους. Συνεργαζόμαστε αρμονικά και υποστηριχτικά με όλα τα παιδιά και είναι πραγματικά μια υπέροχη θεατρική επάνοδος.
* Εγώ έχω πολλούς ρόλους – χαρακτήρες από το έργο. Αλλάζω συνεχώς εξωτερικά και εσωτερικά κατά τη διάρκεια του έργου. Μου αρέσει πολύ αυτό. Μου αρέσει αυτή η ενεργητικότητα, μ’ εμπνέει!
* Γιατϊ θα έλεγα σε κάποιον να δει την παράσταση; Για τα παιδιά επειδή είναι γεμάτη χρώματα, μουσικές, χορό, τραγούδι. Μια μεγάλη γιορτή για τους μικρούς μας φίλους με ουσιαστικά μηνύματα. Δοσμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να ακουμπήσουν τις καρδούλες και το νου τους. Αλλά και για τους ενήλικες για τους ίδιους λόγους. λόγους. Έχουμε όλοι μέσα μας ένα παιδί που χρειάζεται θρέψη και φροντίδα.
* Το “Κόκκινο Ποτάμι” ήταν για μένα μια φανταστική εμπειρία που έμεινε χαραγμένη μέσα μου. Αυτό το ταξίδι στο χωροχρόνο με μάγεψε, με συγκίνησε και με γέμισε εμπειρίες.
* Είχα απαιτητικό ρόλο και ήταν μεγάλη χαρά, τύχη και τιμή που συμμετείχα. Η σειρά άγγιξε τις καρδιές των ανθρώπων. Τους έβγαλε ένα σωρό συναισθήματα και τα μοιραζόντουσαν μαζί μου, καθώς και ιστορίες των προγόνων τους. Αισθάνομαι μεγάλη ευγνωμοσύνη γι’ αυτό.
* Τηλεοπτικά θυμάμαι ακόμα την υπέροχη εμπειρία που είχα στα Μαύρα Μεσάνυχτα. Κάθε γύρισμα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Από σειρές που θα μου άρεσε πολύ να συμμετάσχω είναι “Το Έτερος Εγώ” του Σωτήρη Τσαφούλια. Τη θεωρώ μια εξαιρετική ελληνική παραγωγή.
* Στον κινηματογράφο μου αρέσουν όλα τα είδη και ιδιαίτερα οι ταινίες εποχής. Στην Ελλάδα πιστεύω ότι εξελίσσεται, βλέπουμε όλο και δυνατότερες παραγωγές και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα.
* Ο αθλητισμός για μένα είναι τρόπος ζωής. Έχω γυρίσει όλα τα αθλήματα μέχρι που κατέληξα στο μπάσκετ! Ήμουν στα ταλέντα της κεντρικής Ελλάδας! Αχαχαχαχααα. Έχω κάνει τέννις, χαντμπολ, πινγκ πονγκ, σνοουμπορντ, ξυλοπόδαρα, κετλ μπελς, χορό, ζίου ζίτσου, τάι τσι, ιππασία….μέχρι και μπαλέτο έχω κάνει! Γενικά ο αθλητισμός και η κίνηση κυλάει στο αίμα μου.
* Παραστάσεις ορόσημο για μένα ήταν ο Μάγος του ΟΖ με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βέροιας, σκηνοθεσία Όλγα Ποζέλη. Του Νεκρού Αδελφού, σκηνοθεσία Σωτήρης Χατζάκης. Η χελώνα του Δαρβίνου, σκηνοθεσία Μαρία Ξανθοπουλίδου. Το Έκτο Πάτωμα, σκηνοθεσία Μαριάννα Κάλμπαρη. Το Φαινόμενο Ρασομόν, σκηνοθεσία Αναστασία Παπαστάθη. Ένα από τα όνειρα που είχα μικρός ήταν να παίξω στο Κουρδιστό Πορτοκάλι και από τα κλασσικά έργα μου αρέσει ιδιαίτερα ο Άμλετ. Ένας από τους σκηνοθέτες που θα ήθελα να συνεργαστώ είναι ο Νίκος Καραθάνος και ο Ακύλας Καραζήσης.
* Αυτό που μου αρέσει στην Αθήνα είναι οι μικρές γωνιές – μαργαριτάρια που έχει. Με κάνουν να ξεχνάω ότι βρίσκομαι σε μια μεγάλη πόλη. Το Ζάππειο, το ιστορικό κέντρο… Γενικά όπου φεύγει το μάτι απο την άναρχη δόμηση και τις πολλές πολυκατοικίες. Αυτά είναι κιόλας που δεν μου αρέσουν και οι γρήγοροι ρυθμοί που ζούμε… Η βιασύνη μας…
* Μεγαλώνοντας στην Κοζάνη απόλαυσα την φύση, τον καθαρό αέρα και την άπλα του τόπου. Παίζαμε σε αλάνες και περπατούσαμε την πόλη. Όλα ήταν κοντά. Μου έδινε μια αίσθηση ελευθερίας αυτό Μου αρέσει επίσης πολύ η ποιότητα του φαγητού ,των πρώτων υλών, αυτά μου λείπουν στην Αθήνα. Τα βρίσκω κι εδώ αλλά θέλει ψάξιμο. Πιο πολύ απ όλα μου λείπει η φύση. Όταν την επισκέπτομαι ευχαριστιέμαι να βλέπω την οικογένεια μου και τους παιδικούς μου φίλους. Κάθε φορά που επιστρέφω στην γεννέτηρά μου αισθάνομαι χαρά, μια γλυκιά μελαγχολία και ταυτόχρονα μια αίσθηση υπερηφάνειας.
* Στo All4fun μου αρέσει το ότι είναι δίπλα σε όλα τα καινούργια ξεκινήματα, νέων καλλιτεχνών και ομάδων. Όπως και η σταθερή προσπάθεια ανάδειξης των καίριων ζητημάτων που απασχολούν τον καλλιτεχνικό κόσμο. Οσο για το όλα αυτά τα χρόνια που γνωριζόμαστε με τον Κυριάκο και αναρωτιέμαι γιατί συνέχεια με λέει Δημοσθένη….κατέληξα στο συμπέρασμα ότι γνωριζόμαστε από προηγούμενη ζωή!!! Δυστυχώς δεν μπορώ να θυμηθώ ποιο ήταν το δικό του όνομα! Όταν το θυμηθώ θα σας το πω.! Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου!! Εύχομαι καλή συνέχεια!
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 24/10/2021
