Σε κάποιες περιπτώσεις το σύμπαν μπορεί και ν’ ακούει τις σκέψεις μας. Όπως στην περίπτωση της Σοφίας Μανωλάκου. Στις αρχές του χρόνου έλεγε ότι θέλει να συνεργαστεί με το Νικορέστη Χανιωτάκη και μετά από δύο μήνες η επιθυμία της έγινε πραγματικότητα.
Μετά από το τέλος της φετινής τηλεοπτικής σεζόν, που την βρήκε στην Έξαψη η Σοφία συμμετέχει στην παράσταση “Μπαμπούλες” που περιοδεύει αυτό το καλοκαίρι σε όλη την Ελλάδα. Και η έναρξη της επόμενης τηλεπτικής σεζόν θα την ξαναβρεί στο ΜEGA στη νέα σειρά που υπογράφει σκηνοθετικά ο Βασίλης Ντούρος.
Εγγονή του Νικηφόρου Βρεττάκου (ναι του γνωστού μας ποιητή) η Σοφία ουδέποτε πούλησε αυτή τη βαριά κληρονομιά. Και αυτό για μένα αποτελεί ένα ακόμα συν μιας ηθοποιού, που χρόνια τώρα δεν έμεινε μόνο στην εμφάνισή της, αλλά δούλεψε σκληρά και δεν έχασε ποτέ τα στοιχεία του καλοσυνάτου χαρακτήρα της…
* Νομίζω ότι ο σπόρος της υποκριτικής φυτεύτηκε όταν ήμουν έξι ετών. Μετακόμισα με τους γονείς μου στο Παγκράτι και ακριβώς απέναντι από την πολυκατοικία μας υπήρχε ένα πολιτιστικό κέντρο του δήμου Αθηναίων. Έτσι αντί για γαλλικά και πιάνο προτίμησα παραδοσιακούς χορούς και θέατρο. Θυμάμαι μαζί με τον κύριο Βάιο όλο το χρόνο ετοιμάζαμε μικρά μονόπρακτα και τον Ιούνιο τα παρουσιάζαμε στο Άλσος Παγκρατίου. Αυτό κράτησε μέχρι τα 11 μου χρόνια που μετά μετακόμισα στη Σπάρτη.
* Για εμένα η υποκριτική ήταν η διαφυγή μου, η έξοδος κινδύνου μου. Από μικρή όταν ήθελα να ξεφύγω για τα όσα συνέβαιναν γύρω μου δημιουργούσα ιστορίες. Έτσι αντιλαμβάνομαι την υποκριτική σαν ένα παιχνίδι. Με γοητεύει ότι μπορώ να γευτώ ζωές που δεν θα ζήσω ποτέ. Μέσω της υποκριτικής δημιουργείς από μία ιστορία γραμμένη σε χαρτί μία αίσθηση ζωής…
* Σε οποιαδήποτε περίοδο – είτε διαχρονικά είτε σε καιρούς κρίσης – η σημασία της τέχνης είναι τεράστια. Η ζωή χωρίς τέχνη είναι να ξερό κομμάτι ψωμί. Η τέχνη είναι το λάδι, το θρεπτικό συστατικό της ζωής. Δίνει ζωή σε οτιδήποτε το μυαλό δεν μπορεί να δημιουργήσει.
* Σε καιρούς κρίσης η τέχνη παίζει καταλυτικό ρόλο. Εχει τεράστια δύναμη, αν αξιοποιηθεί ουσιαστικά, μπορεί να δίνει λύσεις και να δημιουργεί μονοπάτια διαφυγής. Θεωρώ πως ένας καλλιτέχνης αν θέλει να συμβάλει στο κοινό καλό μπορεί να μιλάει καίρια στο κοινό με το έργο του.
* Οσο για την απαξίωση των καλλιτεχνών από την πολιτεία ανοίγουμε μια μεγάλη συζήτηση. Προχθές συζητούσαμε μ’ έναν μουσικό και μου έλεγε ότι έχει να δουλέψει δύο χρόνια. Ίσως τα γεμάτα λεωφορεία – μετρό – αεροπλάνα είναι πιο σημαντικά για την Πολιτεία. Προφανώς η ελληνική Πολιτεία κοστολογει μηδαμινά την ανεκτίμητη αξία της τεχνης μέχρι να μας έχει ξανά ανάγκη.
* Κάποια πράγματα θεωρώ πως είναι καρμικά. Τον Ιανουάριο του 2021 μιλούσα μ’ έναν συνάδελφο και του έλεγα ότι θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Ορέστη Χανιωτάκη. Δύο μήνες αργότερα τον Μάρτιο, ένα απόγευμα χτύπησε το τηλέφωνό μου και ήταν ο Νικορέστης! Μου λέει πρόκειται να ανεβάσω μία ισπανική κωμωδία και θέλω να συνεργαστούμε. Έτσι προέκυψαν οι “¨Μπαμπούλες”.
* Οταν κάναμε πρόβες φανταζόμουν σημεία στα οποία ο κόσμος σίγουρα θα γελούσε, αλλά η πραγματικότητα μ’ εξέπληξε ευχάριστα. Ο κόσμος περνάει ευχάριστα μιάμιση ώρα γελώντας, αλλά παιρνοντας και ένα μήνυμα. Τη σημασία της ησυχίας και της ηρεμίας στη ζωή μας.
* Υποδύομαι τη Ζαχαρούλα, όπου μαζί με τον αδερφό της, τον Ζαχαρία (Γιώργος Χρανιώτης) επισκεπτόμαστε το σπίτι που χτίσαμε το 1700. Α. ξέχασα να σας αποκαλύψω ότι είμαστε φαντάσματα.
* Τώρα στο 2021 η μία απόγονος μας θέλει να πουλήσει το σπίτι (Ελένη Βαΐτσου) και η άλλη να το κρατήσει (Αντιγόνη Ψυχράμη). Έτσι τις επισκεπτόμαστε για να τις πείσουμε να μην το πουλήσουν.
* Η Ζαχαρούλα έχει το πάνω χέρι στη σχέση με τον αδερφό της. Εκείνη τον κατευθύνει και τον χειραγωγεί. Η αχίλλειος πτέρνα της Ζαχαρούλας είναι ο έρωτας, όταν τον βρίσκει στο πρόσωπο του Φώτη (Δημήτρη Μακαλιά) βλέπουμε μια άλλη πλευρά της.
* Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πολλά κοινά στοιχεία με τη Ζαχαρούλα. Είμαι φανατική υπέρμαχος της ισότητας σε οποιαδήποτε σχέση. Παρόλα αυτά την έχω αγαπήσει, γιατί έχει μια ιδιαίτερη τρέλα. Συνδιάζει στοιχεία του παρελθόντος με τη νέα εποχή…
* Η “Έξαψη” για μένα ήταν ένα τεράστιο κεφάλαιο. Τον Ιούνιο του 2020 ο Βασίλης Τσελεμέγκος ο σκηνοθέτης της σειράς με πήρε τηλέφωνο και μου λέει σε έχω σκεφτεί για έναν ρόλο. Πέρασα από δοκιμαστικό και μ’ επέλεξαν. Νιώθω πολύ τυχερή που ήμουν μέρος της συγκεκριμένης δουλειας. Συνεργαστήκα με σπουδαίους επαγγελματίες, αλλά ακόμα πιο σπουδαίους ανθρώπους. Πήρα πολλά τοσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο.
* Το χειμώνα θα συμμετέχω στην τηλεοπτική σειρά του MEGA “Το αύριο μας ανήκει” σε σκηνοθεσία Βασίλη Ντούρου και σενάριο Γιάννη Σκαραγκά. Πρόκειται για μία αστυνομική – δραματική σειρά.
* Με αφορμή την έκρηξη σ’ ένα σκάφος αποκαλύπτονται τα κρυμμένα μυστικά των ηρώων. Θα υποδύομαι τη Στέλλα Κρίτα, μία αστυνομικό που μαζί με τον συνάδελφό της Λευτέρη Βασιλειάδη (Αντώνης Καρυστινός) προσπαθούν να εξιχνιάσουν την υπόθεση.
* Μέχρι τώρα έχω συμμετάσχει σε δύο ταινίες μεγάλου μήκους και μία μικρού. Η μία μάλιστα απέσπασε και αρκετά βραβεία στο εξωτερικό. Το σινεμά με μαγεύει, τόσο σαν θεατή όσο και σαν ηθοποιό.
* Η σκηνοθεσία δεν μου περνάει από το μυαλό ακόμα. Ισως επειδή αισθάνομαι ότι θέλω να πάρω κι άλλα ερεθίσματα ως ηθοποιός. Όσο για τη συγγραφή δεν το έχω σκεφτεί. Νιώθω περήφανη που είμαι απόγονος ενός σπουδαίου ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου. Τον έζησα ελάχιστα γιατί έφυγε από τη ζωή όταν ήμουν έξι χρονών. Παρόλαυτα η γιαγιά μου, μού έλεγε πολλές ιστορίες. Εξάλλου έναν καλλιτέχνη τον ανακαλύπτεις μέσα από το έργο του. Ετσι και εγώ ανακαλύπτω τον παππού μου μέσα από τα ποιήματά του.
* Ο χορός μου αρέσει πολύ, όπως και το τραγούδι. Δεν έχω κάνει σπουδές εκτός από ότι διδάχτηκα στη δραματική σχολή. Παρόλα αυτά μου αρέσουν και βρίσκομαι σε καλό επίπεδο.
* Οσο για τον αθλητισμό στο σχολείο έπαιζα βόλεϊ και αργότερα τα λεφτά της δραματικής σχολής τα έβγαλα δουλεύοντας ως ταξιθέτρια στη θύρα VIP της ΚΑΕ Παναθηναϊκός.
* Όλες μου τις συνεργασίες της αγαπάω το ίδιο. Από όλες πήρα κάτι και αν δεν υπήρχαν δεν θα ήμουν και εγώ η ίδια …
* Υπάρχουν πολλοί ρόλοι -συγγραφείς που θα ήθελα να καταπιαστώ! Θα χρειαζόμουν πολλά φύλλα για να τα αναφέρω όλα.
* Το σίγουρο είναι πως κάθε χρόνο θέλω να κάταπιανομαι με διαφορετικά πράγματα από την προηγούμενη φορά. Ν’ ανακαλύπτω όλο και περισσότερο τη μαγεία.
* Στην Αθήνα μου αρέσει ότι μπορείς να βρίσκεσαι στο κέντρο και στην πολυκοσμία και ταυτόχρονα να κάνεις μία βόλτα στα αναφιώτικα σε γραφικές γειτονιές. Αυτός ο συνδυασμός πόλης – απομόνωσης. όταν θες φασαρία να τη βρίσκεις εύκολα και όταν θες απομόνωση λίγο πιο δύσκολα χαχα. Αυτό που δεν αντέχω είναι η κίνηση στους δρόμους.
* Μου αρέσει το All4fun, γιατί είναι μία κοινότητα που εμπιστευόμαστε. Eγώ προσωπικά πάντα με μπαίνω και διαβάζω τα άρθρα που ανεβαίνουν. Tο εμπιστεύομαι. Δίνει τη δυνατότητα σε νέα άτομα να μιλήσουν. Έχετε καθιερώσει μία υπέροχη απονομή βραβείων και είστε η απόδειξη πως με δουλειά μπορείς να καταφέρεις ό,τι θέλεις.
& Αναλυτικές πληροφορίες για τους “Μπαμπούλες” ΕΔΩ: https://www.all4fun.gr/portal/theatre-2/138-periodeia/27576-oi-bampoyles-alfrento-santhol-nikorestis-xaniotakis-periodeia-2021.html
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 24/7/2021
