13.7 C
Athens
Κυριακή, 10 Νοεμβρίου, 2024

Το πρόσωπο της εβδομάδας: Κρυστάλλη Ζαχαριουδάκη – Ηθοποιός

Το 2020 ήταν μια χρονιά σίγουρα πολύ διαφορετική. Επομένως και τα πρόσωπα που μπήκαν περισσότερο στη ζωή μας αυτό το έτος να τα θυμόμαστε και λίγο παραπάνω. Βέβαια αν έχεις την ευτυχία να γνωρίσεις καλύτερα την Κρυστάλλη Ζαχαριουδάκη έχεις και πολλούς ακόμα λόγους να τη θυμάσαι. Η διαφορά είναι πως απλά ανακαλύπτεις πιο γρήγορα και πιο εύκολα τη διαμαντένια της πάστα. Ακόμη και αν φτάνει στο σημείο να σου γίνεται μπελάς και να σ’ εκνευρίζει μέχρι άκρων από το ποιες φωτογραφίες θα βάλεις στη συνέντευξη σου (οι μισές που έχουν χρησιμοποιηθεί εδώ θα πήγαιναν στον κάδο ανακύκλωσης αν ήταν απολύτως στο χέρι μου) μέχρι και το αν θα της κόψεις ένα “και”.

Όπως και να έχει, όμως, το πολύπλευρο αυτό ταλέντο – και με μια πηγαία έφεση στην κωμωδία – αξίζει να προσεχθεί περισσότερο και μάλιστα άμεσα. Άλλωστε ένα από τα χαρακτηριστικά αυτής της στήλης είναι να συστήνει στο ευρύ κοινό πρόσωπα, τα οποία μελλοντικά διακρίνονται στον χώρο.

Η Κρυστάλλη, που γράφει και με τον δικό της μοναδικό τρόπο, μπορεί να το πράξει και ως ηθοποιός (απόφοιτος της δραματικής σχολής του Ωδείου άλλωστε είναι και με καλές θεατρικές συνεργασίες έως τώρα, που θα έπρεπε να είναι και περισσότερες είναι αλήθεια), αλλά και σε συγγραφικό επίπεδο.

* Η υποκριτική προέκυψε ταυτόχρονα με τη συνείδηση νομίζω. Από μικρό παιδάκι ήθελα την πραγματικότητα που ζούσα διαφορετική από αυτή που ήταν, ε και φανταζόμουν κι έπαιζα. Όλα τα παιδάκια κάπως αυτό κάνουν, εγώ το παράκανα απ’ ότι θυμάμαι. Ήμουν ολίγον Weirdo. Η συγγραφή που λες, εγώ θα πω καλύτερα το γράψιμο, προέκυψε όταν ερωτεύτηκα πρώτη φορά. Η τέχνη γενικότερα στη ζωή μου προέκυψε επειδή δεν μπορούσα να εκφραστώ ελεύθερα, εγώ αθλήτρια ήθελα να γίνω.

* Οι τέχνες έχουν και πνευματική και χρηστική αξία. Όλοι οι άνθρωποι ασχολούνται με αυτές ως πομποί και δέκτες. ΟΛΟΙ. Νομίζω όμως ότι έχει γίνει μία παρεξήγηση, η μουσική, το κέντημα, η κεραμική και όλα τα υπόλοιπα χίλια δύο, πιστεύεται οτι είναι τα χόμπι που συμπληρώνουν τη ζωή – ρουτίνα. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ: Αυτά είναι η ζωή και η ρουτίνα είναι ο Τερμινέιτορ που τα κυνηγάει από πίσω και δεν πεθαίνει με τίποτα. Καπιταλισμός γαρ.

KristalliZach (18).jpg

* Η ερώτηση σου αναφέρει το πως αντιμετωπίζεται ένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα του ’21. Αν πιάσουμε την άκρη του μίτου, τον ακολουθήσουμε και βγούμε απ’ το λαβύρινθο, ο καλλιτέχνης και το καλλιτεχνικό κείμενο στην Ελλάδα του ’21, την Αυστραλία του ’80, τις ΗΠΑ του ’68, πάντα και παντού στη σύγχρονη δυτική ιστορία αντιμετωπίζεται ως προϊόν aka λεφτά. Προσπαθώντας όμως να δώσω μία λιγότερο κυνική απάντηση, και για να μην απελπιζόμαστε, ας γράψω για τώρα και τα καθ’ ημάς. Ο καλλιτέχνης στην Ελλάδα του ’21 αντιμετωπίζεται ως β λ ά κ α ς . Κι αυτό είναι ότι πιο ευγενικό μπορώ να απαντήσω.

* Τώρα με ρωτάς εγώ γιατί συνεχίζω. Έλα μου ντε. Συνεχίζεις νομίζω όταν η ανάγκη σου γι’ αυτό είναι μεγαλύτερη των υπόλοιπων. Ζωτικής σημασίας και αναπόφευκτο κακό. Sickness mate.

* Εγώ είμαι ήδη δύο χρόνια plus σε “καραντίνα” πριν την πανδημία, κι άλλη μία χρονιά τώρα, τρεις. Αυτό σημαίνει ότι α) μου έχει σαλέψει και β) ότι έχω έναν σκληρό δίσκο γεμάτο projects (τι λέξη…) Μεταφράσεις, διηγήματα, σειρές, προτάσεις και διάφορα που τα γράφω και μετά τα αποθηκεύω. Σαν τα μυρμήγκια για τον χειμώνα. Σε δουλειά να βρισκόμαστε. Μόνο που ο χειμώνας δεν έρχεται ποτέ και στο τέλος αντί να φαγωθούν θα σαπίσουν. Δεν πειράζει, δεν πειράζει όλα πάνε ακριβώς όπως τα έχω υπολογίσει. Σαράντα χρόνια μετά το θάνατό μου, κάποιος θα βρει ένα σκονισμένο terabyte με αριστουργήματα και τότε το σχέδιό μου θα τεθεί σε εφαρμογή από μένα χωρίς εμένα. That’s the dream. Τι όχι;

KristalliZach (3).png

* Ναι, έχουμε όλοι μας μερίδιο ευθύνης για το μαύρο αυτό χάλι, αλλά θεωρώ όχι όλοι το ίδιο. Όμως αυτό δεν έχει σημασία ούτε είναι δικαιολογία. Ο κλάδος πάσχει επειδή όλη η κοινωνία πάσχει. Πολιτισμός, Παιδεία, Υγεία πριν και μετά τη πανδημία.

* Πως θα αλλάξει αυτό; Αν αλλάξει πρώτα ο καθένας μόνος του. Ουτοπικό. Γιατί? Γιατί όταν μιλάμε για αλλαγή δεν εννοούμε πλευρό στο κρεβάτι. Εδώ οι περισσότεροι φοβόμαστε να κόψουμε τα μαλλιά μας πάνω από δύο πόντους.

* Μιλάω κι εγώ το φάντασμα… Στις διαδηλώσεις και στις πορείες δεν ξέρω που να πρωτοκατέβω και που να πρωτοσταθώ. Στους καλλιτέχνες; Στους εργαζόμενους στην εστίαση; Στους τεχνικούς; Η γενιά μου εδώ και μια δεκαετία δεινοπαθει και συνεχίζει ακάθεκτη. Εγώ προσωπικά έχω κάνει σαρανταδώδεκα διαφορετικές δουλειές για να βιοποριστω. Αυτή τη στιγμή η άδεια εργασίας μου γράφει μάγειρας και δουλεύω σε Αγγλικό τμήμα πολυεθνικής ενώ είμαι ηθοποιός και κάτι άλλα διάφορα πανεπιστημιακα. Και έτσι είμαστε οι περισσότεροι, με νοιώθεις; Πάμε παρακάτω. Next station Monastiraki, please mind the gap between your brain and the laptop. Δεν έχεις τίποτα ερωτήσεις για την ερωτική μου ζωή; Τι είναι αυτά τα πολιτικά; Στριμώχνομαι.

kristalli (6).png

* Η επόμενη σου ερώτηση, η 6 είναι βγαλμένη από το αριστερό περιθώριο του βιογραφικού μου, (βάζω τον αναγνώστη στα τροπικά άδυτα των ερωτήσεων σου). Λοιπόν: Ναι έχω έφεση στις προφορές ξένων γλωσσών χωρίς απαραίτητα να γνωρίζω τη γλώσσα που μιλάω …lol… Όπως και στις ντοπιολαλιές της ΠΑΝΕΜΟΡΦΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΑΣ. Συγγνώμη έχω πιει πολύ καφέ.

* Η τεχνική κλόουν προέκυψε από η δραματική σχολή, είναι ένα πολύ εσωτερικό και εξαιρετικά βοηθητικό εργαλείο, ακόμα και όταν παίζεις τον τραγικότερο ρόλο. Ίσως ειδικά τότε. Παρεξηγημένοι οι κλόουν… αλλά δεν τους νοιάζει.

* Με τον αθλητισμό είχα πάντα κόλλημα. Η μπάλα ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι από μικρή. Έχω ασχοληθεί σχεδόν με όλα τα αθλήματα που έχουν μπάλα. Από το βόλεϋ μέχρι το φλίπερ. Όχι που είμαι μπροστά δηλαδή αλλά, έχω διακρίσεις στο πινγκ πονγκ, το ποδόσφαιρο, το μπάτμιντον, το μπάσκετ, το μπιλιάρδο…you name it.

* Η συγγραφή έγινε πιο εντατική στο Πανεπιστήμιο που έκανα τα πρώτα μαθήματα σεναριογραφίας. Τα τελευταία χρόνια γράφω πολύ γιατί έχω μείνει αρκετά στο σπίτι και διοχετεύω εκεί την ανάγκη μου για έκφραση, επειδή δεν μπορούσα να παίξω. Και επιπλέον κάπως δεν είμαι ευχαριστημένη από τις κωμωδίες που γράφονται (σινεμά, θέατρο, τηλεόραση) τα τελευταία χρόνια. – Μ’ αρέσει που συνεντευξιάζομαι λες και έχω εκδώσει τον Πάπυρο Λαρούς Μπριτάννικα – Πάντως ότι έχω γράψει, εγώ που το διάβασα είναι καλό. Στο λόγο μου.

* Ήμουν στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών. Για μένα η εμπειρία ήταν υπερβατική, μπήκα και βγήκα άλλος άνθρωπος. Μία εικόνα ζωγραφισμένη, συμπαγής, έτοιμη για κάδρο. Αντί να κρεμαστώ αποφάσισα να μπω κάτω από την πρέσα και να γίνω κομματάκια. Η ίδια εικόνα βγαίνει φαινομενικά, αλλά τώρα είναι παζλ. Έχετε δει πως φτιάχνονται τα παζλ; Αυτό. Άντε να το λύσεις.

KristalliZach (1).jpg

* Είμαι πολύ τυχερή, είχα ως επί το πλείστον πολύ καλούς καθηγητές και οι συμφοιτητές μου είναι όλοι και μάνα κι αδερφή μου κι αγάπη εσύ. Τρομακτικό. Με ξέρουν καλύτερα από μένα. Τους αγαπώ. Περάσαμε και πολλά άσχημα, αλλά η όποια πικρία έχει καλυφθεί από πληθώρα καλών αναμνήσεων. Ήταν τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου, με υπερκόπωση, αλλά ήταν. Μέσα σε μία μέρα συνέβαινε ότι τώρα συμβαίνει μέσα σε δύο βδομάδες. Φοβερά συμπυκνωμένος χρόνος ζήσης η σχολή.

* Η καλύτερή μου ήταν τα καμπαρέ. Μία άσκηση όπου κάθε έτος έφτιαχνε μία παράσταση από το μηδέν μέσα σε μία βδομάδα και μετά είχε δύο παρατάσεις ανοιχτές στο κοινό. Καταπληκτική διαδικασία. Παίζαμε, γράφαμε, φωτίζαμε, σκηνοθετούσαμε, χορογραφούσαμε, τραγουδούσαμε ό,τι θες. Έτσι γίνεσαι ηθοποιός. Δεν πρωταγωνιστείς, δημιουργείς, τα πάντα από το τίποτα. Πιστεύω ότι το Ωδείο είναι από τις λίγες σχολές που βγάζει τόσο καταρτισμένους επαγγελματίες.

* Επιπλέον στα καμπαρέ, στα προσωπικά μου κομμάτια, έκανα ό,τι ήθελα και αυτή η ελευθερία ήταν υπέροχη, γιατί έχω μία έφεση-αγάπη στον αυτοσχεδιασμό και του έδινα να καταλάβει. Έχω συνεργαστεί με τους περισσότερους εκ των συμφοιτητών μου και ελπίζω στο μέλλον να τους συναντήσω όλους. Μόνο που τους βλέπω νιώθω ασφάλεια, πόσο μάλλον να δουλεύω μαζί τους.

kristalli (8).jpg

* Με την Στέλλα Μαγγανά και την Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη, ετοιμάζαμε τον Απρίλιο του ’20 την παράσταση ALICE or How We Lost Our Temper, μία διασκευή της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων του Λιούις Κάρολ για ενήλικες. Μας πρόλαβαν τα γεγονότα και τώρα, ένα χρόνο, ένα μωρό, μία πανδημία και μία πλατεία Ομονοίας αργότερα, ελπίζουμε να ανέβουμε τον Μάιο του ’21 στο Μπάγκειον. Αν συμβεί ελάτε γιατί δεν έχετε ξαναδεί κάτι τέτοιο. Άμα σας λέω.

* Ταυτόχρονα δουλεύουμε ανοιχτά (polyamory συνεργασία) με την Ανθούλα Χαιροπούλου και την Witchi Χατζή για παραστάσεις σε Αθήνα, Σύρο κι όπου αλλού στον κόσμο.

* Μετά και τη super συνεργασία μας πέρσι στο θέατρο Απόλλων αναμένονται το καλοκαίρι τα γυρίσματα της μεγάλου μήκους ταινίας του σκηνοθέτη, συμφοιτητή και τεντιμπόυ της καρδιάς μου Κωστή Χαραμουντάνη.

kristalli (9).jpg

* Η Λουκία Ανάγνου διασκευάζει Σαίξπηρ και τρέχουμε σιγά σιγά. Σκέφτομαι σοβαρά το ενδεχόμενο συνέχισης των σπουδών μου σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Ε, έχω γράψει και τα σταντ απ μου να τα δοκιμάσω σε κανένα open mic οοοταν ανοίξουν

* Και τέλος, ετοιμάστηκε και εστάλη η σειρά μου Babushka σε κάποιες εταιρίες. Ελπίζω κάποιος Χριστιανός, Βουδιστής, Άθεος ό,τι, να ανοίξει το αρχείο και να το διαβάσει. Σειρά Μαύρης κωμωδίας. Ενδέχεται να περιέχει ίχνη σκέτης κωμωδίας, φάρσας, κινηματογράφου και παράνοιας. ΑΥΤΑ.

kristalli (10).jpg

* Τώρα ΑΝ, λέω ΑΝ, φέτος δεν συμβεί έστω και ένα από τα παραπάνω λόγω εξωγενών παραγόντων, θα της περάσω τη στέκα κολάρο. Η φίλη μου η Χριστινάρα στα ταρώ, μου βρήκε ότι όλα θα πάνε καλά. Τώρα τι να πω; Τι; Δεν είναι τα ταρώ έμπιστος τρόπος προγραμματισμού; Και ποιος είναι; Η εκτενής έρευνα του κυβερνητικού επιτελείου περί ιικού φορτίου; Στον καφέ, στα κουκιά, στο νέο άστρα και όραμα είναι πιο πιθανό να βρεις απαντήσεις.

Breath in – Breath out

* Ο κινηματογράφος είναι πολύ σημαντικός για μένα βλέποντας και κάνοντας. Κυριολεκτικά. Πριν τη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών, σπούδασα οπτικοακουστικές τέχνες στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου στη Μυτιλήνη.

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ

Τη Μυτιλήνη τη θεωρώ κι αυτή τόπο καταγωγής μου όπως είναι η Κρήτη. Είναι σαν δύο μαμάδες αυτά τα νησιά. Η Κρήτη με γέννησε, η Μυτιλήνη με μεγάλωσε. Σπούδασα, γνώρισα τους φίλους μου (τι φίλους δηλαδή, δεύτερη οικογένεια), έπαιξα μπάλα και πολύ θέατρο με την ομάδα του Πανεπιστημίου ΠΡΟΒΑ που πάντα έχω στην καρδιά μου.

KristalliZach (5).jpg

ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ

– γιατί η Μυτιλήνη αξίζει συνέντευξη ολόκληρη μόνη της.-

* Βλέπω πολλές ταινίες και σειρές. Έχω δουλέψει και μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Η μία σπουδή συμπληρώνει την άλλη και είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς αντίληψη για την ολότητα μίας παραγωγής. Είναι βοηθητικό προσόν να γνωρίζεις τα τεχνικά και τα δημιουργικά μέρη όλης της διαδικασίας πραγματοποίησης ενός οπτικοακουστικού έργου.

* Ως ηθοποιός έχω συμμετάσχει σε ταινίες του Κωστή Χαραμουντάνη, με τον οποίο δεν θέλω να σταματήσω να συνεργάζομαι ποτέ! Έχουμε καιρό να κάνουμε κάτι, αλλά ελπίζω να συνεχίσουμε να μεγαλώνουμε μαζί γιατί τον εκτιμώ πολύ.

* Τηλεόραση δεν έχω κάνει ως ηθοποιός, τη φοβάμαι λίγο σαν συνθήκη, ρυθμό και έκθεση. ΑΛΛΑ new year’s resolutions και αν προκύψει θα χαρώ! Το τηλέφωνο μου είναι 697…

* Συνεργασίες που ξεχωρίζω: Ο ταινίες του Κωστή, η συνάντηση ξανά επί σκηνής με την Ανθούλα Χαιροπούλου στο Απόλλων και την Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη στο Μπάγκειον.

KristalliZach (7).jpg

* Το μεγάλο μάθημα που πήρα από τη συμμετοχή μου στην παράσταση το Δέντρο του Οιδίποδα (σκην. Κώστας Γάκης – Ομάδα ΙΔΕΑ) στο θέατρο Άλφα. Ήταν η πρώτη μου δουλειά και ήταν πραγματικό σχολείο για μένα από πολλές απόψεις.

* Στο δρόμο μου πολύ θα ήθελα να βρεθεί ο Μπέκετ, ο Μπωντλαίρ, η Σάρα Κέιν, ο Τριαρίδης. Βασικά σταματάω γιατί στο δρόμο μου θέλω τα άπαντα των όλων. Ποιος δεν θέλει;

* Δύο ρόλοι που ονειρεύομαι (και θέλω να πιστεύω ότι έχω χρόνο) είναι η Αγαύη και η Σωτηρία Μπέλλου (ναι).

* Ερμηνευτικά/ ερευνητικά ενδιαφέροντα: α) Όλες οι εκφάνσεις, οι φόρμες, τα ύφη της κωμωδίας. β) Το θρίλερ στο θέατρο και γ) Το cinema στο θέατρο και τούμπαλιν.

* Στην Αθήνα μου αρέσει που είμαι άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους. Έχω πολλές ανάποδες προτιμήσεις σαν αυτή και τις χαίρομαι. Μου αρέσει η νύχτα, ο χειμώνας, η απομόνωση, οι καντάδες της παλιάς Αθήνας, τα ντοκιμαντέρ, η Νάταλι Πόρτμαν. Τι να πεις; Γούστα είναι αυτά.

KristalliZach (9).jpg

* Η Κρήτη είναι ένα ονειρεμένο νησί αλλά πάσχει απ’ τους λεβέντες. Υπέροχο φαγητό, σεξισμός, μεγάλη συνεισφορά στις τέχνες, τοπικισμός, φιλοξενία και υπέροχη φύση, πατριαρχία κλπ κλπ Εκεί μένουν οι γονείς μου και οι αδερφές μου. Μου λείπει πολύ η οικογένεια μου και θέλω στο μέλλον να βρεθούμε να ζούμε στην ίδια πόλη.

* Το Αll4fun το έχω στα bookmarks μου. Μαζί με το youtube, το e-food, το Netflix, τις βιβλιοθήκες και τον ΟΑΕΔ. Τι άλλο να πω; Νομίζω αυτό τα λέει όλα.

Οι φωτογραφίες καρέ είναι από τις ταινίες:

ΤΟ ΜΑΤΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΡΥΔΙ

ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ

KIOKU BEFORE SUMMER COMES

Του Κωστή Χαραμουντάνη

ΤΕΡΑΤΑ

The Boy/A. Βούλγαρης

Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 19/1/2021

kristalli (4).jpgkristalli (5).jpgkristalli (4).pngkristalli (3).pngkristalli (2).pngkristalli (2).jpg

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα