Από την πρώτη στιγμή που είδα την Άννα Κουτσαφτίκη στο θέατρο το βλέμμα μου κόλλησε πάνω της.
Ήταν άνοιξη του 2015 θυμάμαι στο Θέατρο Βικτώρια, όπου υποδυόταν την κυρία του σπιτιού της υπηρέτριας με το όνομα “Χίλντα” (τίτλος και της ομώνυμης παράστασης στο έργο της Μαρίας Ντιάιγ σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου).
Μέσα σε λίγα λεπτά είχα γίνει ένας μεγάλος της θαυμαστής. Ίδια γνώμη είχε και το κοινό του All4fun, όταν την ψήφισε στην πρώτη τριάδα ερμηνειών εκείνη της σεζόν (2014-15) στα 3α Θεατρικά Βραβεία Κοινού.
Και από τότε που είχα την ευκαιρία να τη γνωρίσω προσωπικά, έγινα φαν της ακόμα περισσότερο, γιατί εκτός από την καλλιτεχνική της αξία είναι και ένας υπέροχος άνθρωπος.
Συνήθως στη στήλη “πρόσωπο της εβδομάδας” φιλοξενούνται ηθοποιοί, που δε βρίσκονται πολλά χρόνια στον χώρο, αλλά κατά καιρούς κάνουμε και εξαιρέσεις. Όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, μιας γεννημένης πρωταγωνίστριας, που το ευρύ κοινό απλά την έμαθε, όταν εντάχθηκε στο τιμ της σειράς, “Μην αρχίζεις τη μουρμούρα”.
Αλλά επειδή για μένα προσωπικά δεν αρκεί μόνο να παίζει στο θέατρο και στην τηλεόραση, ανυπομονώ να τη δω σύντομα και στον κινηματογράφο, ο οποίος της ασκεί ιδιαίτερη γοητεία και που, κατά την προσωπική μου άποψη, πρέπει να επενδύσει πάνω της πολύ περισσότερο απ’ ότι έχει πράξει μέχρι σήμερα.
* Ανήκω σ’ αυτήν την κατηγορία των εκνευριστικών παιδιών που γνώριζαν το κάλεσμά τους από πολύ μικρή ηλικία. Από 5 χρονών τραγουδούσα, έπαιζα θέατρο, μιμούμουν ανθρώπους, συμπεριφορές. Στο δημοτικό έγραφα έργα (τρέμε Τσέχοφ) και τα ανέβαζα κιόλας (καμιά ντροπή). Στο γυμνάσιο μπήκα στο ερασιτεχνικό εργαστήρι Κηφισίας και στα 18 έδωσα εξετάσεις στο θέατρο Τέχνης. Ήταν προδιαγεγραμμενη η πορεία μου.
* Η ζωή ενός ηθοποιού δεν είναι εύκολη. Είναι πολύ δύσκολο να συγκεράσει ένας ηθοποιός την τέχνη με την πραγματικότητα -κι αυτό συμβαίνει σε πολλά επίπεδα. Ο ίδιος άνθρωπος που αφοσιώνεται σ’ έναν ρόλο με αγγελική ευαισθησία πρέπει να ζήσει, να πληρώσει λογαριασμούς, να μεγαλώσει παιδιά, χωρίς να έχει τη στήριξη, τη συμπαράσταση (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) των κρατικών φορέων. Έχουμε ζήσει οι ηθοποιοί πολλούς “ιούς”, αλλά σε πληροφορώ ότι πάντα επιβιώνουμε.
* Στην παρούσα φάση του συγκεκριμένου ιού ζούμε όλοι κάτι πρωτόγνωρο. Οι συνέπειες της εμφάνισής του σε οικονομικό, κοινωνικό και ηθικό επίπεδο θα μας ψιλοεξοντώσουν. Όποτε καταλαβαίνεις τώρα όλη αυτήν την κατάσταση, πώς μπορεί, να τη βιώνει ένας ηθοποιός!! Θέλω να πιστεύω παρόλ’ αυτά ότι μέσα από όλη αυτή τη δύσκολη κατάσταση, θα μεταβούμε τελικά σ’ ένα πιο λειτουργικό και ανθρώπινο κοινωνικό μοντέλο.
* Νομίζω ότι το ίδιο “σύνθημα” εμπεριέχει την ουσία του κινήματος “Support Art Workers” και δηλώνει ξεκάθαρα την ανάγκη δημιουργίας του. Η θέση μου είναι η θέση όλων των υπολοίπων. Απαγορεύεται ένα πολιτικό – κρατικό σύστημα ν’ αγνοεί, να περιθωριοποιεί, να εξοντώνει ανθρώπους, χωρίς το έργο των οποίων θα ήμασταν μια κοινωνία βαρβάρων. Η τέχνη μας επιβάλλει από τη φύση της την αισθητική της ομορφιάς και της ελευθερίας και χωρίς αυτά τα δυο η ζωή είναι ένα βάσανο. Η τέχνη σε ξεβολεύει, σου θέτει “καυτά” ερωτήματα και σε βάζει στη διαδικασία να τα απαντήσεις από μόνος σου.
* Με γνώριζε η παραγωγή της σειράς “Μην αρχίζεις τη μουρμούρα” ως ηθοποιό από το θέατρο, με κάλεσε να περάσω από ένα κάστινγκ και μου έδωσε τον ρόλο. Εντάχθηκα πολύ εύκολα στην ομάδα, γιατί οι άνθρωποι που την απαρτίζουν είναι υπέροχοι και δεμένοι μεταξύ τους και για μένα αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ο κόσμος την αγαπάει πολύ τη σειρά, δεν είναι τυχαίο, ότι είναι η μακροβιότερη κωμική σειρά στην ελληνική τηλεόραση. Ταυτίζεται σε πολλά σημεία με τους χαρακτήρες, γιατί οι χαρακτήρες ζουν στην Ελλάδα του σήμερα και βιώνουν τις ίδιες καταστάσεις. Εγώ απολαμβάνω αυτήν την επαφή – επικοινωνία με τον κόσμο (πολλές φορές καθόμαστε στον δρόμο και τα λέμε σαν φιλαράκια) και φυσικά τη συνεργασία μου με όλο το team.
* Η Ξένια, που υποδύομαι, είναι μια δυναμική γυναίκα, εκπαιδευτικός και διευθύντρια Λυκείου. Είναι παντρεμένη κι εχει μια κόρη στην εφηβεία. Ειναι οργανωτική, μεθοδική, αυστηρή, αισιόδοξη, πεισματάρα, ρομαντική και λάτρης της τέχνης. Δεν έχω πολλα κοινά στοιχεία με τον ρόλο. Θα αναφέρω ως κοινά μόνο τον δυναμισμό και την αγάπη για την τέχνη. Ίσως και λίγο την αισιοδοξία. Η συνεργασία μου με το υπόλοιπο team είναι καταπληκτική. Είμαστε μια ομάδα πολύ δεμένη. Δύσκολα θα ξαναβρώ πιστεύω τέτοιες συνθήκες συνεργασίας και σύμπραξης.
* Τη συγκεκριμένη σειρά την αγαπούσα πριν συμμετάσχω σ’ αυτήν, ως τηλεθεάτρια για την αισθητική της, τους ηθοποιούς της, τη σκηνοθεσία της. Όταν προστέθηκα στην ομάδα της και γνώρισα τους ανθρώπους που την απαρτίζουν, την αγάπησα ακόμα περισσότερο. Όταν ήρθα σε επαφή με τον κόσμο και συνειδητοποίησα πόσο τον ανακουφίζει ψυχικά και πόση χαρά του δίνει, τη λάτρεψα.
* Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να παρουσιάζεις τη δύσκολη πραγματικότητα που ζούμε, δοσμένη μέσα από ένα φίλτρο κωμικό. Ξαλαφρώνεις τους ανθρώπους, τους βοηθάς να ξορκίσουν τη δυσκολία, να καταλάβουν το γελοίον της ανθρώπινης ύπαρξης.
* Σπουδαίο είδος η κωμωδία. Η αγάπη του κόσμου είναι μεγάλη. Μου έχουν συμβεί 3-4 πολύ συγκινητικά περιστατικά. Αφορούν ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα υγείας, που πήραν μεγάλη στήριξη και χαρά από τη σειρά.
* Το σινεμά είναι μια άλλη ιστορία. Μου ασκεί μια τρομαχτική γοητεία. Νομίζω ότι η σχέση ηθοποιού και κάμερας είναι ό,τι πιο ερωτικό έχω βιώσει ποτέ στην τέχνη μου. Βεβαίως είχα και την τύχη να δουλέψω με σκηνοθέτες, όπως ο Σωτήρης Γκορίτσας, η Ελισάβετ Χρονοπούλου, ο Αλέξανδρος Αβρανάς. Η αλήθεια είναι ότι από τα μικράτα μου ήμουν αφοσιωμένη στο θέατρο και το σινεμά λίγο το προσπέρασα. Σ’ αυτήν τη φάση της ζωής μου θα ήθελα πολύ να ξανακάνω -μου έχει λείψει.
* Σχετικά με τις κριτικές που με ρωτάς θα σου απαντήσω ότι τώρα πια μετά απο τόσα χρόνια στο θέατρο τις τοποθετώ σε μια σωστή βάση. Καταρχάς δεν τις “κυνηγώ” για να τις διαβάσω. Αν όμως συμβεί, τις διαβάζω με προσοχή. Κρατώ αν θέλω να κρατήσω κάτι και μετά τις ξεχνάω. Μέχρι εκεί. Συνήθως στέκομαι σε κριτικές ανθρώπων που εκτιμώ. Έχω υπάρξει “κακομαθημένη” σε σχέση με κριτικές και σίγουρα μου χάρισαν στιγμές ηθικής ικανοποίησης, αλλά δεν τις πήρα ποτέ πιο σοβαρά. Οι ουσιαστικές στιγμές αναγνώρισης βρίσκονται στα μάτια των θεατών, στα σχόλια τους, στην αγάπη τους. Μια στιγμή όμως που θα ήθελα πραγματικά να ξεχωρίσω είναι το βραβείο ερμηνείας που πήρα από το κοινό του Αll4fun το 2015 για έναν ρόλο, που αγάπησα πολύ, τη “Χίλντα”.
* Μικρή έκανα πρωταθλητισμό στο άλμα εις μήκος. Τώρα μου αρκεί να το παρακολουθώ από την τηλεόραση. Η συγγραφή είναι κάτι που υποβόσκει μέσα μου, αλλά δεν ξέρω αν θα βγει ποτέ στην επιφάνεια, σ’ αυτήν τη ζωή. Η σκηνοθεσία είναι κάτι, που δε με συγκινεί μεν, αλλά τη χρησιμοποιώ πολύ στη δουλειά μου. Αυτοσκηνοθετούμαι πολύ και προτείνω πάντα στους σκηνοθέτες.
* Το τραγούδι για μένα είναι τρόπος ύπαρξης, όπως και το θέατρο. Τραγουδούσα από δύο χρονών. Το έχω σπουδάσει και δε θα μπορούσα, να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτό. Θέατρο και τραγούδι τα αγαπώ εξίσου και τα συνδυάζω πολύ συχνά στη δουλειά μου. Ούτως ή άλλως το ένα θεωρώ ότι εμπεριέχει το άλλο. Όταν αναλαμβάνω ρόλους σε μιούζικαλ ή οπερέτα πετάω από τη χαρά μου.
* Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια θετική συνεργασία μέχρι τώρα στο θέατρο. Είχα τη μεγάλη τύχη (το δρομολόγησα κι εγώ) να καταπιαστώ με όλα τα είδη θεάτρου, δράμα, κωμωδία, αρχαία τραγωδία, μουσικό θέατρο και όλα βαραίνουν το ίδιο μέσα μου. Είχα επίσης την τύχη να συνεργαστώ με σπουδαίους σκηνοθέτες και ηθοποιούς, να υπηρετήσω σπουδαίους συγγραφείς και ρόλους, πώς θα μπορουσα να διαλέξω;
* Ο κάθε ρόλος σου αφήνει ένα βαθύ αποτύπωμα και κουβαλάς για πάντα την ανάμνησή του. Δεν έχω αισθανθεί ποτέ την ανάγκη να επαναλάβω έναν ρόλο. Πάντα προσανατολίζομαι στον επόμενο.
* Από συγγραφείς αγαπώ ιδιαίτερα τον Τσέχωφ. Με αφορά βαθιά. Με συγκινεί πάντα αφάνταστα. Αγαπώ γενικότερα τους Ρώσους συγγραφείς, θεατρικούς και λογοτεχνικούς, αλλά ο Τσέχωφ είναι η μεγάλη μου αδυναμία. Από κει και πέρα, ναι, μ’ ενδιαφέρουν σίγουρα κάποιοι ρόλοι, αλλά πιο πολύ μ’ ενδιαφέρει η συνάντηση με ανθρώπους που αγαπούν το θέατρο και τον άνθρωπο.
* Δεν ξέρω τι να σου απαντήσω στο τι μου αρέσει και τι όχι στην Αθήνα! Είναι φορές, που τη θεωρώ πανέμορφη κι άλλες που κυριολεκτικά δεν την αντέχω. Πολλές φορές μου συμβαίνουν και τα δυο ταυτόχρονα, γιατί το όμορφο σε αυτήν την πόλη εναλλασεται με το άσχημο με μια τρομακτική ευκολία. Σίγουρα πάντως είναι μια πόλη που ασκεί μεγάλη γοητεία.
* Στο All4fun μ’ αρέσουν πολύ οι άνθρωποί του. Μ’ αρέσει που το βλέπω συνεχώς να εξελίσσεται και να βελτιώνεται. Μ’ αρέσει που αγαπάει τους ηθοποιούς αληθινά, που είναι αναρχοαυτόνομο, αντικειμενικό και στηρίζεται στα πόδια του. Μ’ αρέσει που έχει χιούμορ και μια ροκιά στην αισθητική του. Μ’ αρέσει πολύ κι η τρέλα του.
