Σε πολύπλευρες προσωπικότητες, όπως η Λητώ Αμπατζή η υποκριτική είναι το κατάλληλο εφόδιο για την εκτόνωση παθών και συναισθημάτων. Και στον βαθμό φυσικά που να ερεθίζει τη ψυχή και το μυαλό της. Και να την εξιτάρει τόσο, ώστε να προσπαθεί να κρατάει τον πήχυ ψηλά και να γίνεται όλο και καλύτερη.
Είναι τόσο πολυδιάστατη η Λητώ, που καταφέρνει να συνδυάζει με επιτυχία την υποκριτική, την άλλη μεγάλη της αγάπη, τη μουσική, αλλά και ν’ ασχολείται με ακόμα πιο extreme πράγματα, όπως ήταν για παράδειγμα η ενασχόλησή της με το χόκεϊ επί πάγου. Μετά την επιστροφή της από την Αγγλία, όπου σπούδασε μιούζικαλ, μετράει μια σειρά πολύ επιτυχημένων συνεργασιών, όπως και η φετινή με τη συνέχεια της παράστασης “Παπλωματού”, όπου κρατάει και τον ομώνυμο ρόλο. Μια δουλειά, η οποία αποτελεί φόρο τιμής στη δημιουργό της, τη Μαριάννα Τόλη, που είχε πιστέψει πολύ στη Λητώ και της είχε δώσει το βήμα να δείξει το ταλέντο της.
Η συγκεκριμένη συνέντευξη μάλιστα έρχεται ακριβώς έναν χρόνο μετά την απώλεια της Μαριάννας Τόλη, που έφυγε από τη ζωή στα τέλη του Δεκεμβρίου του 2018, αλλά σίγουρα θα νιώθει περήφανη για τη Λητώ. Στην οποία ευχόμαστε φυσικά με το νέο έτος να παίξει και σε θέατρο πρόζας, αλλά και να ντεμπουτάρει στον κινηματογράφο, που τόσο πολύ επιθυμεί…
* Νομίζω πως μ’ έναν τρόπο θέατρο και μουσική υπήρχαν στη ζωή μου από πάντα. Η οικογένεια της μητέρας μου ήταν ηθοποιοί του παλιού μουσικού θεάτρου με πρώτη και καλύτερη τη γιαγιά μου, στην οποία είχα και ιδιαίτερη αδυναμία. Εκείνη με πήγε, θυμάμαι, στη Μελωδία της Ευτυχίας με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, μια παράσταση που με μάγεψε τόσο που ήταν η αφορμή να γίνω μέλος της παιδικής χορωδίας και “οικογένειας” του Δημήτρη Τυπάλδου. Όλα μου τα παιδικά και εφηβικά χρόνια ήταν γεμάτα μουσική, συναυλίες, παραστάσεις, περιοδείες, δίσκους, μοναδική εμπειρία. Αργότερα πήγα στο Μουσικό Σχολείο Αλίμου, έπειτα από παρότρυνση του κύριου Τυπάλδου, συνεχίζοντας πιο μεθοδευμένα τις σπουδές μου πάνω στη μουσική και τα μουσικά όργανα.
* Μέχρι να τελειώσω το Λύκειο δεν είχα σκεφτεί καθόλου το θέατρο, αλλά μέσα μου κάτι έβραζε βλέποντας τις παιδικές μου φίλες από τη χορωδία που ήδη είχαν ακολουθήσει το δρόμο της υποκριτικής. Τελειώνοντας το Παιδαγωγικό Αθήνας αποφάσισα να ξεκινήσω φωνητική με τον αγαπημένο μου δάσκαλο και φίλο, Πάνο Δήμα. Κάποια στιγμή άκουσα για μια ακρόαση που θα έκανε ο Γιάννης Κακλέας για την αναβίωση των “Δαιμόνων” με την Άννα Βίσση και πήγα χωρίς πολλή σκέψη. Ήταν η πρώτη μου δουλειά και από τότε ακολούθησαν και άλλες, που μου έδωσαν το κίνητρο για να συνεχίσω τις σπουδές μου στη Δραματική Σχολή του Guildford School of Acting στην Αγγλία. Πλέον δεν διαχωρίζω τη μουσική από το θέατρο. Με ορίζουν και τα δύο και νιώθω ευλογημένη που μπορώ και συνδυάζω και τα δύο στη δουλειά μου.
* Η υποκριτική για μένα είναι ένα μαγικό μέσο έκφρασης και εκτόνωσης παθών και συναισθημάτων, ένα μέσο που μου ερεθίζει τόσο την ψυχή μου, όσο και το μυαλό μου, κάτι που με εξιτάρει τρελά στη ζωή. Είμαι άνθρωπος που ενθουσιάζομαι πολύ εύκολα, τρελή drama queen και από μικρή μου άρεσε να παρατηρώ και να ψυχογραφώ τους ανθρώπους. Αισθάνομαι ότι μέσα από την υποκριτική γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου και μαθαίνω μέσα από τις εμπειρίες των χαρακτήρων πως να διαχειρίζομαι τα πάθη μου.
* Όσο για τη μουσική, είναι η ζωή μου όλη! Δεν υπάρχει πιο όμορφο μέσο έκφρασης, εκτόνωσης, δημιουργίας. Το τραγούδι, ειδικά, είναι η μεγαλύτερη μου αδυναμία και επειδή το αγαπώ τόσο, τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι και με τη διδασκαλία φωνητικής, ένας κλάδος που ήταν και μέρος των σπουδών μου στη δραματική και, πιο συγκεκριμένα, το υποκριτικό τραγούδι ή μιούζικαλ. Επειδή δεν ξέρεις ποτέ τι θα σου ξημερώσει στη δουλειά μας, στις διδασκαλίες τουλάχιστον μπορώ να επενδύσω επαγγελματικά με μεγαλύτερη σιγουριά, ενώ παράλληλα να εξελίξω τις γνώσεις μου πάνω στο τραγούδι και την τέχνη της φωνητικής, που είναι τόσο άμεσα συνδεδεμένη με τη δουλειά μου.
* Ο καθένας νομίζω πως αντιμετωπίζει την κρίση διαφορετικά, έχει να κάνει με τον άνθρωπο. Σίγουρα οι μισθοί έχουν μειωθεί δραματικά και οι περισσότεροι παραγωγοί ζητάνε πολυτάλαντους καλλιτέχνες να τα κάνουν όλα με λίγα λεφτά, ακροάσεις γίνονται σπάνια και πλέον το σκέφτεσαι πολύ περισσότερο να διαπραγματευτείς έναν καλύτερο μισθό μη και βρεθείς χωρίς δουλειά. Προσωπικά θα πω ότι “τρέχω”. Δεν κάνω μία μόνο δουλειά για να τα βγάλω πέρα, όπως και οι περισσότεροι συνάδελφοι που πασχίζουν να επιβιώσουν. Δεν υπάρχει η λέξη “ρεπό” στο λεξιλόγιο μας! Δεν παραπονιέμαι όμως, γιατί δουλεύω πάνω σε αυτό που αγαπώ. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από αυτό.
* Η τέχνη ήταν, είναι και θα είναι πάντα ένα μέσο έκφρασης, τοποθέτησης και ιδεολογικού προβληματισμού. Δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να βρει εκεί άμεσες και επίκαιρες απαντήσεις όπως με ρωτάς, αλλά σίγουρα είναι ένας χώρος στον οποίο παραθέτουμε ερωτήσεις και τροφή για σκέψη και κοινωνική αφύπνιση..
* Αυτήν τη σεζόν έχω τη χαρά να συνεχίζω στην παιδική σκηνή της Μαριάννας Τόλη παίζοντας την Παπλωματού στο ομώνυμο έργο. Είναι μια δουλειά ξεχωριστή για μένα γιατί, αρχικά, ήταν η αιτία να γυρίσω στην Ελλάδα πριν δυο χρόνια με το ανέβασμα του έργου στο Θέατρο Αριστοτέλειον στη Θεσσαλονίκη.
* Ήταν επίσης η αρχή μιας ζηλευτής συνεργασίας μέσα από την οποία γνώρισα τον υπέροχο αυτό άνθρωπο και δημιουργό του έργου, τη Μαριάννα Τόλη, στην οποία αφιερώνουμε φέτος την αναβίωση της “Παπλωματούς”. Είναι πολύ σπάνιο να βρεις τόσο δοτικούς και γενναιόδωρους συνεργάτες στο χώρο μας. Μας λείπει τρομερά. Κι είναι όλη αυτή της η αγάπη, η καλοσύνη, η αθωότητα και η γενναιοδωρία που νιώθουμε και βιώνουμε θεατές και ηθοποιοί σε αυτή την παράσταση, μέσα από το κείμενο της, τα τραγούδια, τις μικρές και μεγάλες σκηνοθετικές της πινελιές, τα φώτα, τα χρώματα, τις χορογραφίες, τον ήχο, όλα αυτά τα στοιχεία που συνθέτουν το έργο και μεταφέρουν τα υπέροχα μηνύματά του. Είναι μια παράσταση τόσο πολυσύνθετη και, την ίδια στιγμή, τόσο απλή και ο κόσμος δεν τη χορταίνει. Θα μου πεις, χορταίνεται η χαρά και η αγάπη..;
* Μπορώ να βεβαιώσω με μεγάλη χαρά πως είμαστε μια πολύ αγαπημένη και δεμένη ομάδα και περνάμε υπέροχα σε κάθε μας παράσταση. Από τους ηθοποιούς, τους τεχνικούς, το προσωπικό του θεάτρου, όλοι περνάμε τέλεια. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα στη δουλειά αυτή από το να τα πηγαίνεις καλά με τους συνεργάτες σου, πόσο μάλλον να δέσεις και σαν παρέα. Όλοι οι ηθοποιοί είναι τρομερά ταλαντούχοι και νιώθω απίστευτα τυχερή που μοιράζομαι τη σκηνή μαζί τους.
* Με τον Αλέξανδρο Κουζίτσκιν, το χορογράφο μας, που ανέλαβε φέτος και την αναβίωση της σκηνοθεσίας, έχουμε ξανασυνεργαστεί και, μάλιστα, στο ίδιο έργο. Θαυμάζω το σεβασμό του στην ιδιαίτερη αισθητική της Μαριάννας Τόλη. Βασικός επίσης συντελεστής είναι ο αγαπημένος μας μαέστρος, ο Αλέκος Μπαζάνης, με τον οποίο μοιραζόμαστε τη σκηνή σε κάθε παράσταση. Και οι δυο τους ήταν δυο πολύ στενοί συνεργάτες της, χωρίς τους οποίους νομίζω δεν θα ήταν εφικτό να συνεχιστεί το έργο της στην παιδική σκηνή. Οι φανταστικοί μας ηχολήπτες επίσης είναι αναπόσπαστο μέρος της επιτυχίας της παιδικής σκηνής. Δεν βρίσκεις συχνά τόσο συνεργάσιμους τεχνικούς και πρέπει να αναφέρω τον Παναγιώτη Χρονέα, έναν επίσης στενό συνεργάτη της Μαριάννας και τόσο γλυκό άνθρωπο και τρομερό μουσικό που, κυριολεκτικά, δημιουργεί μια μαγική ατμόσφαιρα στον ήχο ακριβώς όπως θα ήθελε και εκείνη. Όλοι μέσα στο θέατρο είναι υπέροχοι συνεργάτες, δικοί της άνθρωποι. Γιατί εκείνη ήθελε, όταν μπαίνεις στο θέατρό της, να αισθάνεσαι ότι μπαίνεις στο σπίτι της. Όσο για τις προσδοκίες μου θα πω ότι στη ρευστή πραγματικότητα μας, δεν κάνω μεγάλα σχέδια. Ζω το σήμερα, δουλεύω σκληρά για να έχω δουλειά αύριο και εύχομαι να καταφέρω να συνεχίσω να δουλεύω πάνω σε αυτό που αγαπώ!
* Με τη Μαριάννα Τόλη πρωτοσυνεργάστηκα τη σεζόν 2017-2018 στην “Παπλωματού” που ανέβασε στη Θεσσαλονίκη και την αμέσως επόμενη σεζόν 2018-2019 με καλωσόρισε στο θίασο της στην παιδική της σκηνή όπου ανεβάσαμε την “Πεντάμορφη και το Τέρας”, το τελευταίο σκηνοθετικό της έργο. Όπως είπα και πριν, σπανίζουν τέτοιοι άνθρωποι σ’ αυτόν τον χώρο. Θαύμαζε το ταλέντο. Χαιρόταν να βλέπει τη σκηνή να ξεχειλίζει από ταλέντο. Γι’ αυτό και όλοι οι ηθοποιοί που έχουν δουλέψει μαζί της όλα αυτά τα χρόνια είναι όλοι ένας κι ένας. Υπερταλαντούχοι. Εμπιστευόταν λοιπόν το ταλέντο που εκείνη έβλεπε στον καθένα και το μόνο που ζητούσε ήταν να της δείξεις την ψυχή σου πάνω στη σκηνή. Στη Θεσσαλονίκη την αποκαλούσαμε “νεράιδα”. Για μένα ήταν -και είναι στην καρδιά μου- ένας άνθρωπος που εκτίμησα βαθιά, ένα πρότυπο καλλιτέχνη και συνεργάτη, που μου έδωσε μια τεράστια ευκαιρία να μπω στην “καλλιτεχνική” της οικογένεια. Και για όλους αυτούς τους λόγους χαίρομαι ιδιαίτερα που η παιδική της σκηνή συνεχίζει το έργο της και αισθάνομαι ευγνώμων που είμαι μέρος της.
* Η καλλιτεχνική ταυτότητα της Μαριάννας Τόλη έχει τόσο χαρακτηριστικό ύφος και αισθητική που λάμπει σε ολόκληρη την “Παπλωματού”, ακόμα κι αν εκείνη δεν είναι πια κοντά μας. Ο κόσμος αγάπησε πολύ αυτή τη δουλειά όταν πρωτοανέβηκε το 2015, τη λάτρεψε και στη Θεσσαλονίκη και, φέτος, βλέπω πως την αγκαλιάζει ακόμα πιο πολύ. Είναι μεγάλη επιτυχία για μας να βλέπουμε τη μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου και ακόμα μεγαλύτερη η χαρά μας όταν γεμίζει το θέατρο από παιδικά χαμόγελα. Γιατί τα παιδιά είναι το αύριο και, όταν βλέπεις ότι συμβάλεις θετικά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους και τους μαθαίνεις πώς να γίνονται καλύτεροι άνθρωποι μέσα από τη δουλειά σου, αισθάνεσαι ότι υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, με αγάπη, αλληλεγγύη και ανθρωπιά.
* Θα ήθελα πάρα πολύ να παίξω στον κινηματογράφο. Είναι ένας χώρος πολύ διαφορετικός από το θέατρο, αλλά με μαγεύει εξίσου. Θαυμάζω ιδιαίτερα τον ξένο κινηματογράφο και ξεχωρίζω τον γαλλικό, ισπανικό, ιρανικό και βρετανικό ανάμεσα σε άλλους. Αν υπήρχαν δουλειές που θα ήθελα να κάνω θα σου έλεγα, αλλά, δυστυχώς, στην Ελλάδα είναι πολύ κλειστός ο χώρος και δεν έχουμε βιομηχανία. Γίνονται βέβαια αξιόλογες προσπάθειες κατά καιρούς, γιατί θεωρώ πως έχουμε εξαιρετικά σκηνοθετικά δείγματα και, ειδικά τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει και αυξάνονται οι παραγωγές. Όπως σου είπα δεν κάνω μεγάλα σχέδια. Μακάρι να σταθώ τυχερή και να ζήσω κι αυτή την εμπειρία!
* Η τηλεόραση με ιντριγκάρει ιδιαίτερα. Γίνονται κατά καιρούς παραγωγές που πολύ θα ήθελα να είμαι μέρος. Και σίγουρα είναι ένα μέσο προβολής που μπορεί να σε βοηθήσει πολύ στη δουλειά μας. Δεν μου έχει τύχει μέχρι τώρα κάποια ευκαιρία και όσο δουλεύω στο θέατρο δεν την κυνηγάω κιόλας. Αλλά, θεωρώ πως ένας ηθοποιός είναι καλό να δοκιμαστεί σε όλους τους χώρους της δουλειάς, εάν θέλει να εξελιχθεί ουσιαστικά και να αποκτήσει ταυτότητα και εποικοδομητική εμπειρία. Οπότε σίγουρα θα ήθελα πολύ να δοκιμαστώ και στον χώρο της τηλεόρασης εάν κι εφόσον προκύψει κάποια πρόταση για δουλειά που να με εκφράζει και να μου ταιριάζει.
* Από μικρή δοκίμαζα διάφορες αθλητικές δραστηριότητες, από στίβο μέχρι ενόργανη και χόκεϊ στον πάγο. Δεν αφοσιώθηκα κάπου συγκεκριμένα, δυστυχώς, αλλά πέρασα από πολλά αθλήματα και το χόκεϊ το αγάπησα ιδιαίτερα. Όλα ξεκίνησαν από μια τριλογία ταινιών που ερωτεύτηκα μικρή και αποφάσισα να ξεκινήσω χόκεϊ στο παγοδρόμιο του Μοσχάτου. Δυστυχώς, μετά από δύο χρόνια το παγοδρόμιο έκλεισε και η ομάδα μας διαλύθηκε. Αυτό που αργότερα αγάπησα πολύ ήταν ο χορός, με τον οποίο ασχολήθηκα πιο σοβαρά και στη δραματική σχολή. Θαυμάζω τους fit ανθρώπους και, αν και έχω δοκιμαστεί σε πολλά, δεν θεωρώ τον εαυτό μου αθλητικό τύπο. Μακάρι να είχα χρόνο να μπορούσα να τα κάνω όλα!
* Είμαι τυχερή γιατί σε όλες μου τις δουλειές μέχρι τώρα έχω συνεργαστεί με εξαιρετικούς ανθρώπους του χώρου, από τη Μαριάννα Τόλη, το Γιάννη Κακλέα και το Σταμάτη Φασουλή, μέχρι το Samuel Harjanne, τη Lotte Wakeham και άλλους στο εξωτερικό. Από όλους -έναν προς έναν- έχω μάθει πολλά και θα ήθελα πολύ σίγουρα να ξανασυνεργαστώ με όλους τους. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω γιατί, πραγματικά, από όλες τις δουλειές έχω αποκτήσει μοναδικές εμπειρίες. Επειδή έως τώρα δουλεύω περισσότερο πάνω στο μουσικό θέατρο, θα ήθελα σίγουρα κάποια στιγμή να δοκιμαστώ και στο θέατρο πρόζας.
* Στην Αγγλία έφυγα αρχικά για σπουδές στη δραματική σχολή του Guildford School of Acting. Παρακολούθησα ένα εντατικό και πρακτικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα πάνω στο μιούζικαλ, μια μοναδική εμπειρία που μου άλλαξε εντελώς τον τρόπο σκέψης. Γνώρισα εξαιρετικούς καλλιτέχνες, υπερταλαντούχους δασκάλους και ηθοποιούς, ήταν λες και ανακάλυπτα τον κόσμο ξανά. Εμείς στην Ελλάδα έχουμε τεράστια έλλειψη γνώσεων και υποδομών πάνω στο μιούζικαλ και, δεν ξεχνώ, τη στιγμή που πρωτοαντίκρυσα τη βιβλιοθήκη της σχολής με τα άπειρα μουσικοθεατρικά λιμπρέτα και τα αμέτρητα θεατρικά κείμενα και βιβλία. Ήμουν κάθε μέρα εκεί και ξεφύλλιζα για να γεμίσω τα κενά που οι καθηγητές και συμφοιτητές μου ήξεραν από παιδιά. Επιπλέον, εκεί ο ηθοποιός πρέπει να κάνει (και όντως κάνει!) τα πάντα, από θέατρο, διαφημίσεις, μιούζικαλ, τηλεόραση, περιοδείες, κρουαζιέρες κι ό,τι φέρει αυτή η ζωή. Οι άνθρωποι δουλεύουν με τεράστιο ζήλο και πάθος και ο ανταγωνισμός φυσικά είναι ασύλληπτος. Πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος στο στόχο σου και να εξελίσσεις καθημερινά τις ικανότητες σου. Και όλο αυτό το σύστημα με μάγεψε και με παρέσυρε για τρία χρόνια και ίσως και να έμενα κι άλλο εάν δεν είχε προκύψει η δουλειά στην Ελλάδα και η συνεργασία με τη Μαριάννα Τόλη.
* Από τότε που επέστρεψα δεν έχω σκεφτεί να ξαναπάω στην Αγγλία γιατί, ευτυχώς, δουλεύω εδώ. Θα ήταν, φυσικά, μεγάλη χαρά να μπορούσα να κάνω δουλειές και εκεί και στην Ελλάδα, αλλά σε αυτή τη φάση της ζωής μου δεν έχω το χρόνο για να το σκεφτώ και, μπορώ να σου πω πως είμαι πολύ ικανοποιημένη από τη μέχρι τώρα πορεία μου από τότε που επέστρεψα.
* Σίγουρα οι παραγωγές στο εξωτερικό είναι σε υπερθετικό βαθμό υπέροχες και χαίρομαι που είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με σημαντικούς διεθνείς καλλιτέχνες όσο έμεινα εκεί, αλλά μου αρέσει και η Ελλάδα και το ελληνικό θέατρο πολύ περισσότερο. Έχει άλλη αίσθηση να παίζεις στη μητρική σου γλώσσα, άλλος κώδικας, άλλη η αλήθεια σου.
* Μου αρέσει ο ζωντανός παλμός της Αθήνας. Είναι μια πόλη με χαρακτήρα, με καλλιτεχνικό vibe και οι άνθρωποι είναι πολύ επικοινωνιακοί και έχουν ανησυχίες και ανοιχτούς οριζοντες. Είναι μια πόλη στην οποία μπορείς να κάνεις τα πάντα. Και μου αρέσει τρελά που βλέπει θάλασσα. Το υγρό στοιχείο με ηρεμεί και με απελευθερώνει. Είμαι παιδί της πόλης κι εγώ, οπότε δεν μπορώ εύκολα να συγκρίνω με κάποιο διαφορετικό σημείο αναφοράς, αλλά ξέρω ότι υπάρχει ένα πράγμα που δεν μου αρέσει στην Αθήνα κι αυτό είναι η εικόνα της. Δεν μου αρέσει που δεν έχει πράσινο, που έχει τόσα αυτοκίνητα και λίγα πάρκιν, τόσα απεριποίητα κτίρια και τόση ανομοιομορφία. Βέβαια αυτό μας χαρακτηρίζει και σαν λαό γενικότερα, αυτή η αντισυμβατικότητα και η αγένεια..
* Στο All4fun μου αρέσει που υπάρχει χώρος για όλους. Μου αρέσει που είναι μια τόσο οργανωμένη ενέργεια, είστε μέσα σε όλα και έχετε τη δική σας ταυτότητα, σαν θεσμός πια! Από την άμεση ενημέρωση για τα τελευταία νέα και όλες τις ακροάσεις, μέχρι τις όμορφες συνεντεύξεις και φυσικά τα βραβεία σας. Είστε μια ομάδα που έχει χαρακτήρα, δεν σταματά να εξελίσσεται και να βοηθά τους καλλιτέχνες και τη δουλειά μας γενικότερα. Το κερασάκι στην τούρτα φυσικά είναι το χιούμορ σας. Εύχομαι τα καλύτερα και προσωπικά σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ γι’ αυτή την όμορφη και τόσο ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
& Αναλυτικές πληροφορίες για την “Παπλωματού” ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 22/12/2019
