Στο πλήθος των αποφοίτων των δραματικών σχολών κάθε καλοκαίρι ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά τους είναι δύσβατος, δύσκολος και πολύ απαιτητικός. Οι περισσότεροι εξ’ αυτών θ’ ασχοληθούν για λίγο καιρό με τον χώρο. Μετά θ’ αρχίσουν και εκείνοι να μειώνονται και να μειώνονται για να μείνουν τελικά όσοι, είτε το θέλουν πραγματικά πολύ, είτε γιατί βρέθηκαν στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή, είτε γιατί ο ίδιος ο χώρος τους χρειάζεται…
Όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Συμεών Κωστάκογλου, ο οποίος διαθέτει όλα εκείνα τα εχέγγυα για μια σπουδαία καριέρα στην υποκριτική. Γίνεται ο πρώτος απόφοιτος της γενιάς του 19, που φιλοξενείται στην στήλη μας και η επιλογή μας φυσικά δεν είναι τυχαία.
Με δεδομένη την ανάγκη αναζήτησης νέων προσώπων λόγω του κάστινγκ, τον Συμεών (ή Σίμο, όπως τον λένε οι φίλοι του) τον πρότεινα στον Σταύρο Στάγκο, όταν αναζητούσε έναν ηθοποιό για τον “Κύκνο”, που είχε κλείσει ν’ ανεβάσει στο “Αγγέλων Βήμα”. Και μετά την πρώτη τους συνάντηση η συμφωνία είχε ολοκληρωθεί.
Βλέποντας τον να ερμηνεύει τον “Κύκνο” που γίνεται στη συνέχεια άνθρωπος στο αλληγορικό αυτό έργο επιστημονικής φαντασίας της Elisabeth Egloff, ένιωσα δικαιωμένος και χαρούμενος που έβαλα και εγώ ένα λιθαράκι στην πρώτη επαγγελματική του δουλειά, λίγους μόλις μήνες μετά την αποφοίτησή του από την δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών (σ’ ένα έτος, που ήταν και το πρώτο της ιστορίας με 4ετή και όχι 3ετή θητεία).
Και αυτό πραγματικά που εύχομαι στη συνέχεια αυτή η δουλειά να είναι μόνο η απαρχή για τα όσα έρθουν για εκείνον στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση…
* Η υποκριτική και γενικά το θέατρο ξεκίνησε όταν ήμουν στο σχολείο. Ξέρεις αυτές οι παραστάσεις, που μιλάς σαν ρομποτάκι και χαίρονται οι γονείς σου…Ε, κάπως έτσι σιγά – σιγά ξεκίνησε να αναπτύσσεται αυτό το ”μικρόβιο”.
* Υποκριτική σημαίνει να είμαι σε μια διαρκή κατάσταση κατανόησης. Να προσπαθώ να κατανοήσω τον κόσμο γύρω μου, από τις πιο απλές μέχρι τις πιο ”ακατανόητες”, όπως συνηθίζουμε να λέμε, πράξεις της καθημερινότητας. Αυτό είναι όπως έχω καταλάβει το challenge για μένα… Να ξεπεράσεις όλα αυτά τα λογικά φίλτρα που είτε έχεις ”φορέσει” είτε σου έχουν ”φορεθεί” και να βρεις την ουσία.
* Ένας καλλιτέχνης αντιμετωπίζει την περίοδο που βιώνουμε με χαμόγελο και “Καλημέρα, πως θέλετε τον καφέ σας”… Πέρα από την πλάκα, πιστεύω ότι ο/η κάθε καλλιτέχνης/ις την αντιμετωπίζει διαφορετικά. Είναι μια περίοδος που μέσα από άλλες δουλειές, πρέπει να κρατάς ζωντανή την λέξη ”περιέργεια” και αυτή να αυξάνεται συνεχώς. Μόνο έτσι δε θα τα παρατήσεις και θα προσπαθείς να κάνεις κάτι για την τέχνη σου.
* Εγώ βρίσκομαι σε τέτοιες καταστάσεις καιρό πριν, έπρεπε να δουλεύω από μικρός. Οπότε και στα δύσκολα και στα εύκολα, το έχω στο πετσί μου.
* Θα μπορούσε η τέχνη να δίνει απαντήσεις, αλλά αν γίνονται και οι κατάλληλες ερωτήσεις. Δηλαδή αν κάποιος/α καλλιτέχνης/δημιουργεί τις ερωτήσεις εκείνες, που ο θεατής θα τις μεταφέρει και θα τον απασχολούν και μετά τη παράσταση ή την έκθεση ή την perfomance. Κάτι δηλαδή που τον/την αγγίζει. Βέβαια μη ξεχνάμε και τις δυσκολίες στο να ανέβουν τέτοια έργα ή να γίνουν τέτοιες εκθέσεις. Δεν αρέσει σε όλους/ες να ”σκέφτεται” ο κόσμος…
* Ο “Κύκνος” είναι μια πολύ απαιτητική δουλειά, που χρειάζεται τρομερή συνέπεια και συγκέντρωση για να πετύχει. Η ατμόσφαιρα και η δυναμική είναι απρόβλεπτη. Από εκεί που γελάς, κάτι μετατρέπεται σε ζήτημα ζωής και θανάτου, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το συγκεκριμένο έργο με ιντρίγκαρε γιατί για να αποδοθεί ο ρόλος μου, ένας κύκνος που γίνεται άνθρωπος-πουλί και πλησιάζει συναισθηματικά και λογικά τους ανθρώπους, χρειάζεται τρομερή σωματικότητα, συγκέντρωση, καθώς και μια καινούργια γνωριμία με τον κόσμο στο σύνολο του. Τι είναι ραδιόφωνο και να ακούς φωνές από εκεί, τι είναι μαρούλι ή τι είναι να ερωτεύεσαι μια γυναίκα. Πιστεύω με αυτά που είπα σας έψησα αρκετά για να την δείτε (χαχα)
* Φεύγοντας από την δραματική σχολή του Ωδείου, και ως πρώτη τετραετία μάλιστα, η έννοια της ομάδας για μένα είχε μια καθημερινή επαφή και στη πρώτη μου δουλειά κάναμε καθημερινά πρόβες, ήταν δηλαδή η μετάβαση σχεδόν στιγμιαία. Η Ηρώ Λούπη και ο Κώστας Ανταλόπουλος, παρόλο που είναι στον χώρο τόσα χρόνια, με αντιμετωπίζουν ισάξια. Τους κοιτώ στα μάτια χωρίς αναστολές και φόβο. Και από ότι μου είπαν και οι δύο μετά την πρεμιέρα, πλέον είναι οι θεατρικοί ”νονοί” μου, με αυτούς έκανα το μπάσιμο μου στο χώρο. Ελπίζω το βάπτισμα να πιάσει…χαχα… Με τον Σταύρο Στάγκο, από την ακρόαση, όπου έβαλες και εσύ το χεράκι σου ώστε να με προτείνεις και σεευχαριστω, υπήρξε μια οικοιότητα και μια αμεσότητα μεταξύ μας, σαν να τον ξέρω καιρό΄.
* Ο Σταύρος είναι απίστευτα ήρεμος και κατανοητικός. Είναι πολύ ανοιχτός και ως άνθρωπος και ως σκηνοθέτης. Η σκηνική ελευθερία που μου δόθηκε από εκείνον πίστεύω λίγες φορές θα μου τύχει. Εμπιστεύεται φουλ τον ηθοποιό και τις δυνατότητές του, χωρίς να κρίνει σε καθοδηγεί ομαλά σε αυτό που ζητά.
* Η δουλειά όπως είπα πριν, προέκυψε με πρόταση δική σου και το πολύ καλό σου μάτι, χαχα, και μετά από οντισιόν έγινε δική μου. Οι αντιδράσεις είναι ποικίλες και αυτό είναι πολύ ωραίο. Γενικά το έργο έχει αρκετά συμβολικά στοιχεία και η σύνδεση του κοινού γίνεται με πολύ διαφορετικό τρόπο.
* Το σινεμά, το γνώρισα καλύτερα μέσα απότην σχολή και το δάσκαλο μου τον Άγγελο Φραντζή, και με γοήτευσε απίστευτα. Είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε όλους τους ρόλους στο σινεμά (σκηνοθέτη, ηθοποιού, να κρατάμε κάμερα κλπ.) και αυτό σε κάνει να το αγαπάς ολόπλευρα. Ελπίζω στο μέλλον να μου δωθεί η ευκαιρία. Το θέλω πολύ.
* Και η τηλεόραση είναι ένα εξαιρετικό μέσο, πολύ ωραία πράγματα μπορεί κάποιος να δει… Και ίσα-ίσα που είναι ένας χώρος που τελευταία αρχίζει να παίρνει τα πάνω του.
* Από μικρός έπαιζα ποδόσφαιρο. 10 χρόνια για την ακρίβεια. Ασχολήθηκα λίγο καιρό, όταν ήμουν στην Βόρεια Ελλάδα και με την ιππασία, που ήταν τρομερή εμπειρία να έρχεσαι μ’ ένα τόσο γοητευτικό και δυναμικό πλάσμα σε επαφή, και να καταλαβαίνεις ότι δε μπορείς να το καβαλήσεις αν δεν σε δεχτεί το ίδιο ως άνθρωπο.
* Τίποτα δεν αποκλείω μελλοντικά, ίσα ίσα που η σκηνοθεσία ενυπάρχει στον ηθοποιό. Οι επιλογές του ηθοποιού στην απόδοση ενός ρόλου, εμπεριέχουν τη σκηνοθεσία.
* Η τελευταία παράσταση, στο πλαίσιο της σχολής, με τον Θάνο Παπακωνσταντίνου μου άνοιξε το μυαλό σε πολλά επίπεδα. Με το σώμα, που είμαι και ψηλό παιδί, με τον λόγο και την απόδοση του, η κίνηση και η σημασία της αργήτητας και η αισθητική, που περιβάλει όλα αυτά, με γοήτευσαν.
* Οπότε σίγουρα είναι ένας που μου ερχεται στο μυαλό λόγω και της επαφής μέσα στην σχολή και θέλω και έξω από αυτήν να συνεργαστώ.
* Θυμάμαι πολύ έντονα τα χρόνια της σχολής. Πολύ έντονα. Τα θυμόμαστε και οι μαθητές και οι δάσκαλοι, πιστεύω. Πρώτη τετραετία με ό,τι αυτό σημαίνει, δοκιμές σε πολλά επίπεδα και πειραματισμοί, που εν τέλει προσωπικά τα καλά και κακά ΄΄σκαμπίλια΄΄ που έφαγα εκεί μέσα, με έχουν θωρακίσει τρομερά.
* Με τους συμμαθητές μου, παρόλο που πίστευα ότι ίσως θέλω λίγο χρόνο μακριά ήδη μου λείπει η καθημερινότητα και η δημιουργία μαζί με την Ιφιζενί, τον Κάρ, την Εύη, τη Μαρία, το Χαλούμι, το Σκάνδαλο, την Βικ, το Χουρμουζάκι, τον Χρλ, το Συλιάκι, την Χριστίνα, τον Πάνο, τον Παντελάκο και τον αγαπημένο μου κοντό σε αυτήν τη ζωή, τον Μανόλη. Σύντομα πιστεύω θα γίνει κάτι με συμμαθητές μου…
* Μου αρέσει ότι η Αθήνα είναι εύκολη και έχει μια ανοιχτωσιά που ελπίζω να κρατήσει, παρόλη τη συντηριτικοποίηση που υφίσταται… Από την άλλη είναι το πιο μεγάλο χωριό που έχω πάει, πολύ γρήγορα σε ξέρει κάποιος, μαθαίνει για σένα και ειδικά στον χώρο μας. Δε μπορείς να κρυφτείς εύκολα… Και μικρός μου άρεσε το κρυφτό…
* Στο All4fun μου αρέσει η αμεσότητα και το ότι παραμένει στην ουσία, χωρίς ”θεατρινισμούς” και δηθενιές. Όσους/ες ξέρω και μαζί με αυτούς/ες και εγώ, λέμε πόσο βοηθητικό και ουσιαστικό είναι. Είναι το site της καρδιάς μας!
& Αναλυτικές πληροφορίες για τον “Κύκνο”
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 25/11/2019
