Μια από τις αποστολές της τέχνης είναι η αντίσταση στην προκατάληψη, στην ημιμάθεια, στον ρατσισμό, στην κακοποίηση.
Και όταν είσαι ηθοποιός οφείλεις να δρας και να επαναστατείς. Έτσι αντιλαμβάνεται τους καλλιτέχνες η Μπέτυ Αποστόλου, η οποία άρχισε ν’ ασχολείται με τη υποκριτική, επειδή μέσω του θεάτρου, μπορούσε να διατηρεί την παιδικότητά της.
Υπηρετώντας την μεταξύ άλλων με αγάπη, αφοσίωση, υπομονή και πίστη.
Τα τελευταία χρόνια την βρίσκουμε σταθερά στο θησείον, ΈΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ και η φετινή σεζόν είναι ενδεχομένως η πιο γεμάτη της μέχρι τώρα καριέρας της.
* Η υποκριτική είναι μία τέχνη που θέλει αφοσίωση, πιστή, αγάπη, εργατικότητα, πειθαρχία, υπομονή, γερό στομάχι και πολλες δεξιότητες “παραθεατρικές”, που ειλικρινά δεν γνωρίζω αν κατέχω.
* Για την κρίση δεν ξέρω ν΄ απαντήσω ως καλλιτέχνης, αλλά ως άνθρωπος, Μπορώ να πω ότι, όπως και οτιδήποτε εκδηλώνεται προς τα έξω, υπάρχει πρώτα μέσα μας. Αν μπορούμε και παρατηρούμε το μέσα μας, τότε μπορούμε να το αλλάξουμε και αντίστοιχα θ’ αλλάξει και το έξω, που είναι η εκδήλωση του. Αν δεν έχουμε ειρήνη μέσα μας δεν θα έχουμε ουτε έξω από εμάς. Είμαστε γεμάτοι αντιθέσεις και δίπολα, αυτή είναι η πρόκλήσή μας. Σ’ αυτόν τον κόσμο των αντιθέσεων να νιώσουμε ότι είμαστε ένα. Είμαστε, αλλά δεν μπορούμε να το νιώσουμε. Αυτή είναι η αμαρτία μας, και όχι με την χριστιανική έννοια. Εκεί ξεκινάει ο άθλος του ανθρώπου.

* Πιστεύω πως η τέχνη γενικότερα δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις. Μπορεί όμως να θέσει ερωτήματα. Ερωτήματα που θα προβληματίσουν, θα ενεργοποιήσουν, θα εμπνεύσουν και ίσως αφυπνίσουν. Για μένα η τέχνη είναι ένα είδος επανάστασης και αντίστασης. Θέλει μια αντίσταση αυτό που ζούμε. Και δεν εννοώ φυσικά ότι πρεπει να είσαι καλλιτέχνης για ν’ αντιστέκεσαι. Αλλά αυτός που αντιστέκεται σε κάθε προκατάληψη, ημιμάθεια, ρατσισμό, κακοποίηση, ασχήμια και δίνει χώρο στην ευγένεια, στην ομορφιά, στην καλοσύνη και στο φως για μένα αυτός είναι καλλιτέχνης.
* Αυτήν την περίοδο παίζω στη Μήδεια του Μποστ, σε σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη στο θέατρο ΘΗΣΕΊΟΝ. Υποδύομαι την Αντιγόνη, όπου μαζί με τον πατέρα της τον Οιδίποδα, φτάνει στο παλάτι της Μήδειας στο Βόλο. Ο Μποστ παρωδεί τον γνωστό μύθο της Μήδειας και με το ιδιαίτερο χιούμορ του και την ιδιοτυπη γλώσσα του, σατιρίζει τον Νεοέλληνα. Ο Νικορέστης εκτός από τη σκηνοθεσία έχει επιμεληθεί και την διασκευή του έργου, όπου η σύλληψη ειναι ότι ένας περιοδεύων θίασος, ενα “μπουλούκι”, παρουσιαζει αυτοσχεδιαστικά το έργο αυτό μπροστά στους θεατές. Δεν ξέρω αν θα προέτρεπα κάποιν να δει την παράσταση, αλλά το γεγονός ότι μετά τη Μηδεια της Λυδίας Πρωτοψάλτη και του Θανάση Παπαγεωργίου, είμαστε η δεύτερη Μήδεια που παρουσιάζεται σε κλειστό θεατρο, είμαι μεγάλη πρόκληση για μας.
* Μια καλή συνεργασία είναι ανεκτίμητο δώρο στη δουλειά μας και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό. Και με τους υπόλοιπους ηθοποιούς, αλλά και με τον Νικορέστη που έχουμε μια σταθερή συνεργασία, εκτός από την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη υπάρχει χώρος για δημιουργία και έκφραση και ένας κοινός τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα γενικότερα. Όσο για την προσδοκία της συγκεκριμένης δουλειάς, είναι συνήθως μια παγίδα και δημιουργία άγχους. Όσο υπάρχει συλλογικη δουλειά, κατανόηση και χώρος, νομίζω πως αυτό διευκολύνει τα πράγματα.

* Η κωμωδία θέλει ένα άνοιγμα, να έχεις χώρο για να χωρέσεις και εσύ σε αυτό. Η προσδοκία ότι το κοινό έρχεται για να γελάσει γιατί παίζουμε κωμωδία είναι επίσης μια μεγάλη παγίδα. Μέσα από την κωμωδία πιστεύω πως μπορείς να πεις πράγματα θα κούνησουν τον άλλον, θα τον μετακινησουν. Και για μένα αυτή η μετακίνηση είναι πολύ σημαντική. Να μην παγιώνουμε ανθρώπους και καταστάσεις. Πολλές φορές μέσα στη καθημερινότητα ξεχνάμε τη ροή της και δεν αφηνόμαστε σε εκείνην. Έχουμε αντιστάσεις. Δε ρέουμε. Δεν αφήνουμε τα πράγματα και τις καταστάσεις, γιατί φοβόμαστε. Φοβόμαστε γιατί έχουμε χάσει την πίστη μας.Την πίστη στη ζωή, στη ροή της.
* Ο Μπρεχτ είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς και έτσι μου άρεσε πολύ η εμπειρία μου και φέτος με τον “Καλό άνθρωπο του Σετσουάν”. Το ότι η συγκεκριμένη δουλειά είχε τόση απήχηση στο κοινό μας χαροποίησε πολύ. Ο απολογισμός είναι πολλές όμορφες στιγμές με αγαπημένους φίλους και συναδέλφους και η αναμέτρηση μας μ’ αυτό το σπουδαίο κείμενο.
* Όσο για τη συνέχεια, ήδη έχει κανονιστεί να παίξουμε μετά το Πάσχα στο θέατρο Αυλαία στη Θεσσαλονίκη, μετά στην Κρήτη και θα συνεχιστεί μια μικρή περιοδεία. Έπεται συνέχεια λοιπόν, η παράσταση δεν έκανε τον κύκλο της.

* Επίσης συνεχίζουμε για τρίτη χρονιά την εφηβικη μας σκηνή στο θέατρο ΘΗΣΕΊΟΝ, όπου παίζουμε τα πρωινά για μαθητες γυμνασίων και λυκείων τρία θεατρικά έργα. “Η μουσική που σταμάτησε τον Πετροπόλεμο”, το παιδικό μυθιστόρημα του Δημήτρη Σπύρου σε σκηνοθεσία και θεατρική διασκεύη Νικορέστη Χανιωτάκη και σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Διαδραματιζεται στη Ζάτουνα της Πελοποννήσου την περιοδο της Χούντας, όπου ο γνωστός μουσικοσυνθετης είχε σταλθεί εξόριστος. Επίσης “Το Συρματόπλεγμα” του βραβευμένου μυθιστόρηματος ” Το Αγόρι με τις Ριγέ Πιτζάμες” σε σκηνοθεσία και θεατρική διασκεύη του Νικορέστη και μουσική Μάνου Λοίζου. Και τέλος το “Chatroom” του Enda Wals σε σκηνοθεσία του Κωστή Καπελώνη, όπου είναι μια εφηβική περιπλάνηση στον κόσμο του ίντερνετ.
* Θα ήθελα να επισημάνω ότι είμαστέ η ίδια ομάδα ηθοποιών που παίζουμε και στα τρία έργα και οτι η μουσική και τα τραγούδια παίζονται ζωντανά στις παραστάσεις. Είμαι πολύ περήφανη για τις εφηβικές μας παραστάσεις, γιατί έχω μια αδυναμία σ’ αυτές τις ηλικίες. Φυσικά θα ήθελα ν’ αναφέρω τα ονόματα της ομάδας των ταλαντούχων αυτών ηθοποιών. Είναι ο Φάνης Μιλλεούνης, ο Γεράσιμος Σκαφίδας, η Ελισάβετ Μπούρα, η Μαρία Δελετζέ, ο Στέφανος Παπατρέχας, ο Δημήτρης Σταματελόπουλος και ο αγαπημένος Γιάννης Καλατζόπουλος. Τη μουσική διδασκαλία την έχει κάνει ο Γιάννης Μαθές.
* Νομίζω πως έχουν αρχίσει και γίνονται πολλες αξιόλογες δουλειές στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο και αυτό είναι ευτύχημα και για τον κόσμο, αλλά και για εμάς τους ηθοποιούς.

* Μέχρι την εφηβεία μου είχα ασχοληθεί με τον στίβο και συγκεκριμένα με το άλμα εις ύψος. Με την ιππασία δεν έχω ασχολήθει πότε επαγγελματικά, απλά μου αρέσει να κάνω τα καλοκαίρια όταν πηγαίνω στην ιδιαίτερη πατρίδα μου στην Ήπειρο, στον Αχέροντα. Αγαπώ πολύ τη φύση και τα ζώα και η ιππασία είναι ιδανικός συνδυασμός.
* Στην Αθήνα μου αρέσει πολύ το φως της. Ιδιαίτερα αυτό κοντά στην Ακροπολη. Δε μου αρέσει η απάθεια μερικων ανθρώπων στην εκμετάλευση και στην ασχήμια.
* Στο All4fun μου αρέσει η αγάπη σας για τους ηθοποιούς, για το θέατρο και τον κινηματογράφο.
& Αναλυτικές πληροφορίες για τη “Μήδεια” του Μποστ ακολουθούν ΕΔΩ:
&& Αναλυτικές πληροφορίες για τον καλλιτεχνικό προγραμματισμό στο θησείον, ΈΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ ακολουθούν ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 17/11/2019




