Οι τρεις υποστάσεις της καλλιτεχνικά είναι τόσο ενσωματωμένες στη φύση της, που ουσιαστικά τις λογίζει εξίσου ταυτισμένες μ’ εκείνην.
Μέσω του χορού, άλλωστε, ήρθε η στενότερη επαφή της με τη μουσική και στη συνέχεια εξελίχθηκε και με την ενασχόλησή της με την υποκριτική.
Η Μαρία Δελετζέ μπορεί ν’ αποδίδει εξίσου καλά και ως ηθοποιός και ως τραγουδίστρια, αλλά και ως χορεύτρια, όπως αποδεικνύεται και από τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στον “Άνθρωπο που γελά”, μια παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, η οποία συνεχίζεται και φέτος για δεύτερη σεζόν. Εκεί την επέλεξε ο σκηνοθέτης του έργου Θοδωρής Αμπαζής από ακρόαση και η Μαρία σίγουρα τον δικαίωσε.
Παραδόξως αν και μικροδείχνει πολύ (θα μπορούσε κάλλιστα βλέποντας την κάποιος στον δρόμο με μια σάκα στην πλάτη να την περάσει και για μαθήτρια) ακόμα δεν έχει ντεμπουτάρει στον κινηματογράφο ή στην τηλεόραση. Ελπίζουμε αυτή η συνέντευξη να είναι μια αφορμή για να ξεκινήσει η πορεία της και εκεί…
* Η πρώτη τέχνη με την οποία ήρθα σε επαφή ως παιδί ήταν ο χορός. Το έναυσμα ήταν μια παράσταση χορού που παρακολούθησα τυχαία στην τηλεόραση. Νομίζω πως με συνεπήρε ο συνδυασμός του δυναμισμού και της χάρης των χορευτών. Αμέσως εξέφρασα την επιθυμία μου να κάνω αυτό που έβλεπα, στον πατέρα μου που καθόταν δίπλα μου τη στιγμή εκείνη. Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησα να σπουδάζω κλασικό χορό.
* Η μουσική και η υποκριτική είναι δύο τέχνες με τις οποίες φλέρταρα πάντα, όμως σοβαρά ασχολήθηκα όταν τελείωσα το σχολείο και μπήκα στη σχολή μουσικού θεάτρου. Από τότε και έπειτα, δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου ν’ αποχωρίζεται καμία από τις τρεις αυτές τέχνες. Πέρασα κάποια χρόνια αναρωτώμενη τί από τα τρία μου αρέσει πιο πολύ ή ποια από τις τρεις ιδιότητες (της ηθοποιού, της χορεύτριας ή της τραγουδίστριας) θεωρώ ότι με χαρακτηρίζει περισσότερο. Ακόμη δεν έχω καταλήξει…Είναι πλέον μέρος της ταυτότητάς μου, είναι ενσωματωμένες στη φύση μου, στην καθημερινότητά μου. Προσπαθώ να τροφοδοτώ και τις τρεις εξίσου, στο μέτρο του δυνατού.
* Η υποκριτική, η μουσική και ο χορός είναι για μένα, πρώτα απ’ όλα, μέσα έκφρασης. Έκφρασης συναισθημάτων, σκέψεων, εμπειριών και αναζητήσεων. Οποιαδήποτε μορφή τέχνης είναι μέσο εξερεύνησης (και ανακάλυψης) εαυτού και κόσμου. Μια μετάφραση της αλήθειας σε μια άλλη γλώσσα επικοινωνίας.
* Η υποκριτική εστιάζει στην παρατήρηση ανθρώπινων συμπεριφορών, την αυτοπαρατήρηση, την ανάλυση, αποκωδικοποίηση και εν τέλει συμπύκνωση της ζωής επί σκηνής.
* Η μουσική έχει τη δύναμη από το να υπογραμμίσει μέχρι και να ανατρέψει τη διάθεσή μας.
* Ο χορός, σε συνδυασμό με τη μουσική είναι για μένα κάτι πηγαίο και αναπόφευκτο.
* Δεν ξέρω πως αντιμετωπίζει την κρίση ένας ηθοποιός/τραγουδιστής. Θα σας πω πώς την αντιμετώπισα εγώ. Δεδομένου ότι με πέτυχε στα πρώτα χρόνια των σπουδών μου και συνεχίστηκε στα πρώτα χρόνια εργασίας μου, χρειάστηκε να θυσιάσω όνειρα και σχέδια, να κάνω καινούρια, να οπλιστώ με υπομονή, δύναμη, θάρρος και πίστη, να δουλέψω σκληρά και ν’ αντιμετωπίσω φόβους και ανασφάλειες, που υπό τέτοιες συνθήκες μεγενθύνονται. Θέλω να πιστεύω πως έρχονται καλύτερες μέρες. Το βλέπω. Ο κόσμος έχει ξεφοβηθεί και τολμά. Όσο για την κρίση αξιών, αυτό είναι ένα θέμα που «σηκώνει»μεγάλη κουβέντα…
* Θεωρώ ότι η τέχνη μπορεί να εκφράσει την κοινή γνώμη, αλλά και να την ερεθίσει, προκειμένου ο καθένας να δώσει τις δικές του απαντήσεις. Αυτή είναι η δουλειά του καλλιτέχνη.
*«Ο άνθρωπος που γελά» είναι μια μουσικοθεατρική σύνθεση του Θοδωρή Αμπαζή, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βίκτωρ Ουγκώ. Η διασκευή σε θεατρικό κείμενο και λιμπρέτο έγινε από την Έλσα Ανδριανού. Πρόκειται για μια περίτεχνη μίξη θεάτρου πρόζας, σύγχρονου μουσικού θεάτρου και όπερας. Είναι ένα έργο συνόλου με 21 ηθοποιούς επί σκηνής και 6 μουσικούς, που είναι όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά, αξιοθαύμαστοι και μοναδικοί σ’ αυτό που κάνουν. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που βρίσκομαι ανάμεσά τους. Τα εντυπωσιακά κοστούμια και σκηνικά επιμελήθηκαν οι Νίκη Ψυχογιού και Κωνσταντίνος Ζαμάνης αντίστοιχα, τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς ο Νίκος Σωτηρόπουλος και την πρωτοποριακή κινησιολογία η Αγγελική Στελλάτου.
* Πρόκειται για ένα σπουδαίο κείμενο, από τα λιγότερο δημοφιλή του Βίκτωρ Ουγκώ. Η ιστορία εκτυλίσσεται στο Λονδίνο, αρχές του 18ου αιώνα και με αφορμή μια ιστορία αγάπης, πραγματεύεται θέματα όπως η κοινωνική ανισότητα, η ασυδοσία της ανώτερης κοινωνικά τάξης εις βάρος του εξαθλιωμένου λαού, η διαφθορά της εξουσίας και η αναλγησία του συστήματος. Το έργο επαναλαμβάνεται για δεύτερη σεζόν, με κάποιες αντικαταστάσεις, κατά βάση όμως ακολουθεί την περσινή δομή και κατεύθυνση. Βέβαια στις πρόβες υπήρξαν κάποιες βελτιώσεις, δεδομένου ότι τόσο ο Θ.Αμπαζής όσο και η Α. Στελλάτου, δε μένουν ποτέ στάσιμοι και φροντίζουν πάντα να εξελίσσουν το έργο τους. Η συνεργασία μου με τον Θοδωρή Αμπαζή ήταν για μένα μια εξαιρετικά ευτυχής συγκυρία. Πρόκειται για έναν τρομερά ταλαντούχο συνθέτη και σκηνοθέτη. Οι συνθέσεις του είναι στοχευμένες και ακολουθούν τη δραματουργία και την ψυχική κατάσταση των ηρώων, ενώ παράλληλα εντάσσουν τον θεατή στον κόσμο του έργου και εγείρουν τη φαντασία του. Με λίγα λόγια, σκηνοθετεί συνθέτοντας και συνθέτει σκηνοθετώντας, γεγονός πολύ βοηθητικό για έναν ηθοποιό-τραγουδιστή.
* Είχα την τύχη να με επιλέξει, έπειτα από ακρόαση, για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο πλευρό του εξαιρετικού Αιμιλιανού Σταματάκη. Με τον Αιμιλιανό είχαμε ξανασυνεργαστεί πριν 2 χρόνια περίπου, στο μιούζικαλ «Εβίτα», χωρίς να έχουμε όμως μεγάλη σκηνική αλληλεπίδραση. Στον «άνθρωπο που γελά» απολαμβάνω κάθε φορά την σύμπραξή μας.
* Με την Εβελίνα Παπούλια συνεργάζομαι πρώτη φορά. Πρόκειται για υπόδειγμα επαγγελματία ηθοποιού. Είναι ακομπλεξάριστη και πάντα διαθέσιμη να προσφέρει τη συμβουλή και τη βοήθειά της.
* Από τα χρόνια μου στην σχολή δε θα ξεχάσω τις συγκινήσεις στο μάθημα υποκριτικής της Μίρκας Κρεστενίτη, την αγωνίακαι την ένταση της προετοιμασίας του «Showcase» με τη Σία Κοσκινά στο τέλος κάθε χρονιάς, καθώς και τους κόντρα ρόλους ντάμας, που ως ενζενί, μάλλον θα αργήσω να παίξω στο θέατρο!
* Στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο δεν έχω παίξει προς το παρόν, θα ήθελα όμως να δοκιμάσω και να δοκιμαστώ και στα δύο αυτά μέσα. Είναι πολύ διαφορετικό να παίζεις μπροστά σε κάμερα, αλλά και οι διαδικασίες γυρίσματος μιας ταινίας και μια σειράς είναι μεταξύ τους διαφορετικές. Οπότε με εξιτάρει να τις γνωρίσω!
* Γενικά, προσδοκώ πάντα σε όμορφες, δημιουργικές και εποικοδομητικές συνεργασίες. Σε παραστάσεις που εμπνέουν, συγκινούν και κινητοποιούν τον θεατή και οι οποίες μου δίνουν κάθε φορά τη δυνατότητα να εξελίσσομαι, όχι μόνο ως ηθοποιός, αλλά και ως άνθρωπος.
* Στην Αθήνα μου αρέσει που κάθε συνοικία έχει διαφορετικό χαρακτήρα και μπορείς να βρεις ένα μέρος που να ταιριάζει στη διάθεσή σου κάθε στιγμή. Επίσης, απολαμβάνω τηνποικιλία των πολιτιστικών εκδηλώσεων που συμβαίνουν στην πόλη. Ωστόσο, θα την ήθελα πιο πράσινη και πιο προσβάσιμη στα άτομα με αναπηρία.
* Περισσότερο απ’ όλα στο All4fun απολαμβάνω τη στήλη All4troll !! Είναι πάντα μια ευχάριστη έκπληξη! Συνεχίστε έτσι! Πάντα ανοδικά, με έμπνευση και ενθουσιασμό!
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 15/10/2019
