Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις ηθοποιών, τους οποίους ακούμε καθημερινά στα διάφορα διαφημιστικά σποτ.
Η επιτυχημένη προσαρμογή στον εκάστοτε ρόλο, που πρέπει να υποδυθούν σε συνδυασμό φυσικά με τη χροιά της φωνής εγγώνται και τη μακροχρόνια παραμονή τους στον συγκεκριμένο χώρο εργασίας.
Όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Θοδωρή Σμέρου, ο οποίος είναι εκ των κορυφαίων εκφωνητών διαφημιστικών κειμένων.
Επειδή βέβαια είναι ηθοποιός αποζητά τις καλές συνεργασίες στο θέατρο, αλλά και στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση (όσο φυσικά του επιτρέπουν οι χρόνοι, αφού παράλληλα έχει και τον ηρωϊκό πλέον ρόλο στις μέρες μας ως πατέρας τριών παιδιών…)
Την περασμένη σεζόν εμφανίστηκε στην πολύ επιτυχημένη σειρά “Πέτα την φριτέζα”, ενώ ήδη ξεκίνησε πρόβες για τη νέα παράσταση του Στράτου Λύκου.
Παρεμπιπτόντως η γνωριμία μας με τον Θοδωρή κάποια χρόνια πριν δεν έγινε σε μια θεατρική σκηνή, όπως συνήθως, αλλά μέσα σ’ ένα αυτοκίνητο, όταν συμμετείχε στο “Roadtrip 3”, ένα έργο της Βιολέτας Γύρα, το οποίο παιζόταν στους δρόμους του Θησείου και των Πετραλώνων.
Εκείνη η πρώτη συνάντηση, μάλιστα, ήταν και περιπετειώδης, αλλά το τι συνέβη θα το αφήσουμε για κάποιο μελλοντικό μας αφιέρωμα…
* Πρωτοασχλήθηκα με την υποκριτική στην πρώτη λυκείου, στις παλιές φυλακές Ωρωπού, όταν δύο αγαπημένες φιλόλογοι, η Ζωή και η Αγγελική (καθόλου τυχαία τα ονόματα,τώρα το συνειδητοποιώ) αποφάσισαν να κάνουμε μια παράσταση τον «Αφελή»του Ψαθά. Μετά ξανά άλλη μία με τις ίδιες καθηγήτριες…εε και δεν θέλει πολύ..
* Πανελλήνιες φυσικά δεν πέρασα αν και τον παπαγάλο όπως και άλλα πτηνά και θηλαστικά μπορώ να τα μιμούμαι με ευκολία, αλλά να μάθω απ´έξω ένα βιβλίο ιστορίας δεν το είχα καθόλου.. Και κάπως έτσι το 1998 βρίσκομαι στο Θεατρικό εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου με ώθηση θα πω από τον πατέρα μου! Tου το αναγνωρίζω!
* Τις μιμήσεις τις ξέρουν μόνο οι φίλοι…βέβαια με βοήθησαν πολύ στις μεταγλωττίσεις και στις εκφωνήσεις ώστε να μπορώ να κάνω αυτό που μου αρέσει περισσότερο και μόνο αυτό.
* Για να μην γράψω τον ορισμό της τραγωδίας κατά τον Αριστοτέλη που είναι από τα λίγα πράγματα που θυμάμαι από το σχολείο,νομίζω…ότι υποκριτική είναι μία «Μεταφορά». Ο καλλιτέχνης, σαν οντότητα μέσω του σώματος και του πνεύματος μεταφέρεται, ζει, αισθάνεται…
* Ο ηθοποιός από τη στιγμή που αποφασίζει να ασχοληθεί με την υποκριτική μαθαίνει να ζει με την κρίση, την αντιμετωπίζει, πολλές φορές βρίσκεται ο ίδιος σε κρίση, τη μεταβάλει, τον μεταβάλει κ.ο.κ. Αν το δούμε ρεαλιστικά τώρα ο κάθε ηθοποιός την αντιμετωπίζει διαφορετικά κάθε χρόνο, γιατί εκτός του ότι είναι πολλά τα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα, κάθε χρονιά είναι διαφορετική και η δουλειά μας.
* Πιστεύω ότι οι άνθρωποι…με τέχνη θα δώσουν απαντήσεις για την τωρινή κατάσταση μέσα από την ίδια τη ζωή, από τη δουλειά τους, τη συμπεριφορά τους, τις σχέσεις τους. Τώρα ψάχνουμε την αλήθεια… για να μπορούμε να συνυπάρξουμε όλοι μαζί. Μέσα από τις τέχνες οι άνθρωποι ψάχνουν απαντήσεις όλα αυτά τα χρόνια για τη ζωή, τον θάνατο, τον πόλεμο, την ελευθερία, την αγάπη, τον έρωτα…
* Για τον ρόλο του Τόλη, που είχα στο “Πέτα την φριτέζα” αρχικά να πω ότι ήταν ένας μικρός ρόλος που βέβαια, επειδή δεν έκανα θέατρο τα τελευταία τρία χρόνια λόγω έλλειψης χρόνου για την οικογένεια,τον αντιμετώπισα με πολλή αγάπη. Άκουσα πολύ θερμά λόγια για τη σειρά, αλλά και προσωπικά και από τον κόσμο αλλά και από συνεργάτες και εύχομαι να συνεχίσει έτσι και του χρόνου.
* Είχε την ιδιαιτερότητα πως ενώ δεν είχε συνεχόμενη ροή για μένα και αυτό καλλιτεχνικά δεν με βοηθούσε πάρα πολύ, είχαμε έναν δυνατό σκηνοθέτη, όπως είναι ο Αντρέας Μορφονιός. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με εξαιρετικούς συναδέλφους…και συνεργάτες όλοι τους πραγματικοί καλλιτέχνες, σε μία επιτυχημένη σειρά στην τηλεόραση. Θα μου λείψει η αφέλεια και η κουτοπονηριά του Τόλη και ο μεζές με τον καφέ.
* Μου αρέσει η κωμωδία, δεν ξέρω εγώ αν της αρέσω…Στο μέλλον λοιπόν, θα χαρώ να κάνω κάτι που θα με ικανοποιεί,πιο συγκεκριμένο και συνεχόμενο…κάποιον χαρακτήρα, όχι απλά για να κάνω τηλεόραση.
* Είμαι χαρούμενος που θα κάνω ξανά θέατρο. Είναι πολύ νωρίς ακόμα, πρώτες πρόβες. Θα παίζουμε στην Αθηναΐδα ένα πολύ ωραίο έργο του Στράτου Λύκου, μια «καταστροφική κωμωδία» και θα ξεκινήσουμε αρχές Οκτώβρη Δευτερότριτα. Με τον Γιάννη Παπαευθυμίου, τον Jerome Kaluta, τη Μαρίνα Σαμάρκου, την Εβίτα Συρίγου, και τον Στράτο Λύκο.
* Σχετικα με τις εκφωνήσεις διαφημιστικών κειμένων, αλλά και τις μεταγλωτίσσεις, στις οποίες συμμετέχω πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να κάνεις αυτό που σου αρέσει και να μπορείς να ζεις την οικογένειά σου. Πόσο μάλλον όταν «ταυτίζεσαι» με κάποιον ρόλο. Αυτό μπορεί να συμβεί και στις εκφωνήσεις των διαφημίσεων ειδικά σε δουλειές που έχουν πιο δημιουργικό χαρακτήρα αλλά και στις σειρές κινουμένων σχεδίων. Αγαπημένος ρόλος μου είναι ο Βασιλιά Julian. Δεν θεωρώ πάντως ότι είναι υποτιμημένη η δουλειά αυτή. Αντιθέτως.
* Αγαπώ τον κινηματογράφο, νομίζω εμπεριέχει μια συμπύκνωση συναισθημάτων, που παρά τη δυσκολία της έλλειψης της αμεσότητας του μέσου, το οποίο έχει το θέατρο καταφέρνει να είναι διαχρονικός και ουσιώδης ταυτόχρονα. Έχω κάνει ελάχιστα πράγματα…Δυστυχώς ενώ το αναζητώ εκτός από κάποια μικρά ρολάκια σε μεγάλες παραγωγές και κάποιες ταινίες μικρού μήκους δεν έχει προκύψει κάτι αξιόλογο.
* Μου αρέσει περισσότερο να παίζω και αυτό ισχύει και για το θέατρο αλλά και τις μεταγλωτίσσεις.. Επειδή μεγάλωσα και δούλεψα με σκηνοθέτες – δασκάλους, η σκηνοθεσία μπορώ να πω πως με φοβίζει. Άλλο αν πολλές φορές αυτοσκηνοθετούμαι και βιώνω τη διαδικασία, εξερευνώ και ψάχνω το αποτέλεσμα πάντα όμως χρειάζομαι την καθοδήγηση από κάποιον που το βλέπει απέξω.
* Τραγουδώ νομίζω καλά, χορεύω μόνος μου γιατί δεν μπορώ να συγχρονιστώ. Το έχω αποδεχθεί, σε μια δουλειά θα το παλέψω βέβαια…Και τον τελευταίο καιρό όταν έχω χρόνο τρέχω και ψευτοπαίζω λίγο μπάσκετ, που δεν ξέρω σχεδόν καθόλου, αλλά και ποδόσφαιρο (μέλος της ομάδας της σειράς).
* Για αρχή εύχομαι να έχω χρόνο να κάνω θέατρο. Καθώς επίσης όχι μόνο για εμένα αλλά για όλους τους συναδέλφους εύχομαι να κάνουμε θέατρο να το ευχαριστιόμαστε και εμείς και ο κόσμος αλλά να μπορούμε να ζήσουμε απ´αυτό. Αυτό ισχύει και για την τηλεόραση και τις μεταγλωττίσεις…Έχουμε εκατοντάδες θέατρα, μοναδικούς ηθοποιούς, σημαντικούς σκηνοθέτες και εκπληκτικά έργα νέα και κλασικά.
* Επειδή έχω ζήσει λίγα χρόνια στην επαρχία, για εμένα η Αθήνα ήταν πάντα το κέντρο του πολιτισμού. Από τα ταξίδια που έχω κάνει, σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις πιστεύω ότι η Αθήνα αδικείται στις συγκρίσεις..Από την άλλη βέβαια με εξαίρεση κάποιες πολύ ωραίες γειτονιές, που κατά καιρούς επιλέγονται και σε αρκετές περιπτώσεις μετά από κάποια χρόνια αφήνονται στην τύχη τους, νομίζω ότι η πόλη χρειάζεται βοήθεια στην καθαριότητα, στο πράσινο, στις μετακινήσεις όχι μόνο από τον Δήμο αλλά και από τους ίδιους τους πολίτες.
* Στο All4fun μου αρέσει που μπορώ να ενημερωθώ για τις παραστάσεις, γιατί λόγω των μικρών που έχω δεν βγαίνω και δεν πηγαίνω συχνά στο θέατρο αν και θα το ήθελα πολύ…Μαθαίνω κάποιες ακροάσεις… Ραντεβού στα βραβεία σας στις
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 28/7/2019