Yπάρχει μια κατηγορία καλλιτεχνών, τους οποίους με το που τους συναντάς για πρώτη φορά νιώθεις πως τους γνωρίζεις από καιρό.
Τη Μαριέλα Δουμπού την πρωτοείδα από κοντά μια κυριακάτικη βραδιά του Φλεβάρη στο Frau και με κέρδισε αμέσως η θετική της διάθεση και η ευγενική της φυσιογνωμία.
Από τότε την έχω προτείνει στο Casting σε δύο δουλειές και μ’ έβγαλε ασπροπρόσωπο. Και θα συνεχίσω φυσικά να το πράττω στο μέλλον.
Όχι γιατί είναι με την καλή έννοια, αυτό που αποκαλούμε “χαρά της ζωής”, αλλά γιατί έχει μια αξιοθαύμαστη αμεσότητα ως ηθοποιός, μπορεί να υποδυθεί έναν κωμικό ρόλο πολύ εύστοχα, αλλά και γιατί το αξίζει ως στάση ζωής. Η αλήθεια είναι πως δεν παρακολούθησα καθόλου την “Επιστροφή” για να έχω μια άποψη για την τηλεοπτική της παρουσία όμως ρωτώντας ορισμένους που παρακολούθησαν τη σχετική σειρά είχα να εισπράττω μόνο θετικές γνώμες.
Η νέα σεζόν θα τη βρει ξανά στην παράσταση “Ο εχθρός του λαού” σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή στο Studio Μαυρομιχάλη, ενώ τα Δευτερότριτα θα παίζει στο Θέατρο Φούρνος στην παράσταση “Το Ημέρωμα της Στρίγγλας Reversed” σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Τσονόπουλου.
Αν και μόλις πέρσι αποφοίτησε από το Θέατρο Τέχνης η Μαριέλα (ή Μαριελίτα, όπως της ταιριάζει ίσως περισσότερο) ήδη διανύει μια πολύ ελπιδοφόρα και ανοδική πορεία. Λογικό ως ένα από τα πιο φρέσκα και νέα πρόσωπα του καλλιτεχνικού χώρου, που αναζητά και την πρώτη της κινηματογραφική εμπειρία σε μεγάλου μήκους ταινίας. Μια εξέλιξη που μοιάζει απολύτως φυσιολογική…
* Άν μου ζητάς ακριβή χρονική περίοδο για το πότε ήθελα να γίνω ηθοποιός μάλλον δε θα ακούσεις αυτό ακριβώς που θέλεις. Από πολύ μικράκι που έβλεπα θέατρο, τηλεόραση, κινούμενα σχέδια μαγευόμουν μ’ αυτόν τον χώρο και νομίζω οτι ένιωθα κομμάτι αυτού. Αντίστοιχη αγάπη είχα και στη μουσική. Έτσι όταν ήμουν 3 χρονών ξεκίνησα χορωδία και χορό. Αυτό ήταν! Ξεκινήσαμε να ανεβάζουμε κάθε χρόνο έργα (παιδική όπερα), μετά ήρθε το θεατρικό παιχνίδι και εκείνες οι παραστάσεις… μαγεία!
* Υποκριτική για μένα σημαίνει μαγεία! Είναι απλή μαγεία. Σε γεμίζει νεραϊδόσκονη και μπορείς να πετάς.
* Ένας ηθοποιός αντιμετωπίζει τα πράγματα δύσκολα! Ανέκαθεν ακούγαμε για το τεράστιο ποσοστό ανεργίας των ηθοποιών. Το ίδιο ποσοστό παραμένει και στο διάστημα της κρίσης. Το δύσκολο δεν είναι να βρείς παραγωγές να συμμετάσχεις. Το δύσκολο είναι να συντηρηθείς μόνο απ’ αυτές. Στήν Αθήνα υπάρχουν πολλά θέατρα μεγάλα και μικρά. Συνεπώς και πολλές παραστάσεις. Όμως μπορεί να παίζεις σε τρείς παραστάσεις την ίδια περίοδο και να μην μπορείς να βιοποριστείς. Και σ’ αυτό το σημείο έρχεται η ευρηματικότητα. Το μόνο καλό που μπορώ να βρω στο διάστημα της κρίσης που διανύουμε είναι, οτι αποκτήσαμε ένα μεγαλύτερο κίνητρο για να δημιουργήσουμε καινούριες ιδέες.
* Αν δεν μπορεί η τέχνη να δώσει απαντήσεις ή αφορμές για ερωτήματα τότε ποιός;
* «Ένας εχθρός του λαού». Τι τίτλος! Όταν σπούδαζα στο Θέατρο Τέχνης είχα καθηγητή τον Φώτη Μακρή. Ήταν ένας από τους καθηγητές που μας σκηνοθέτησε στις διπλωματικές. Δουλεύαμε ήδη δύο χρόνια μαζί επομένως γνώριζε τον τρόπο δουλειάς μου. Όταν τελείωσα τη σχολή πρότεινε σε μένα και σε δύο συμμαθητές μου να συμμετάσχουμε στην παράσταση, που ολοκληρώθηκε με επιτυχία στο Studio Μαυρομιχάλη και θα συνεχιστεί και τη νέα σεζόν Σαββάτο και Κυριακή.
* Το κείμενο του Ίψεν είναι εξαιρετικά διαχρονικό. Δεν είναι τυχαίο ότι γράφτηκε το 1882 και σε κάθε παράσταση οι θεατές κουνούσαν συγκαταβατικά τα κεφάλια τους και στο τέλος μας έλεγαν πόσο δίκιο έχει. Σε μία σκηνή του έργου ο Στόκμαν (Φώτης Μακρής) λέει ότι «η μάζα, ο όχλος δεν είναι ο γνήσιος πυρήνας του λαού. Είναι μόνο η πρώτη ύλη, από την οποία κάποιος μπορεί να δημιουργήσει έναν λαό!
* Μόνο αν αυτός ο λαός μορφωθεί, ωριμάσει πνευματικά, ιστορικά κοινωνικά, πολιτικά, βελτιώσει το κοινωνικό του επίπεδο, μόνο τότε μπορεί να αναλάβει τις τύχες του στα χέρια του και μόνο τότε θα μπορέσει να κάνει επιλογές που δεν θα διαψεύδουν τον ίδιο του τον εαυτό. Σ’ εκείνο το σημείο, υπήρχαν παραστάσεις που οι περισσότεροι χειροκροτούσαν και φώναζαν για το πόσο δίκιο έχει.
* Βρισκόμουν στη Φρυνίχου στο θέατρο Τέχνης και μόλις είχαμε τελειώσει μία παράσταση που παίζαμε. Τότε χτυπάει το τηλέφωνο και μου λένε από τον ΑΝΤ1 να πάω σε ακρόαση για μία σειρά. Τελικά πήγα νομίζω σε πέντε (ακροάσεις). Ένα μήνα μετά με ειδοποίησαν ότι θέλουν να είμαι μέλος αυτής της ομάδας και έναν χρόνο μετά, προσπαθώ να επανενταχθώ στην προηγούμενη καθημερινή μου ρουτίνα χωρίς την «Επιστροφή».
* Τώρα μοιάζει δύσκολο το χωρίς. Ήταν μία πολύ όμορφη συνεργασία και μία ακόμη πιο όμορφη και δεμένη ομάδα. Από τον πιό μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο. Ήμασταν πολλές ώρες μαζί για πολύ καιρό και δημιουργήσαμε σχέσεις. Γίναμε οικογένεια. Πολύ γέλιο, κάποιες φωνές αλλά κυρίως αγάπη.
* Μία στιγμή που θα θυμάμαι για καιρό από γύρισμα ήταν η εξής:…Την ώρα της λήψης ακούγαμε έναν θόρυβο και δεν καταλαβαίναμε τι συμβαίνει. Δευτερόλεπτα μετά δεν μπορούσαμε να συγκρατήσουμε τα γέλια μας. Με τόσες ώρες δουλειάς ήμασταν όλοι κομμάτια και σε εκείνη τη λήψη έναν ηθοποιό τον είχε πάρει ο ύπνος και ροχάλιζε. Υπέροχο!
* Και οι δύο φετινές μου συνεργασίες ήταν πανέμορφες. Η καθεμιά για τον δικό της λόγο. Στον “Εχθρό του λαού” ήμασταν οικογένεια, γνωριζόμασταν οι περισσότεροι και υπήρχε άνεση μεταξύ μας. Κάναμε αρκετό καιρό πρόβες και η παράσταση επίσης διήρκησε πολύ. Ήταν κομμάτι της καθημερινότητάς μου.
* Η «Επιστροφή» αν και ξεκίνησε με αβεβαιότητα γιατί δεν ήξερα τι θα αντιμετωπίσω εξελίχθηκε απροσδόκητα καλά. Ήταν μία μεγάλη αγκαλιά που μας χωρούσε όλους μέσα της.
* Αυτό το καλοκαίρι ευελπιστώ να κάνω διακοπές. Τα τελευταία χρόνια δυστυχώς λόγω προβών όλο κάτι προκύπτει και τις ακυρώνω. Προς το παρόν λοιπόν κάνουμε πρόβες για “Το Ημέρωμα της Στρίγγλας Reversed” σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Τσονόπουλου που θα φιλοξενηθεί απο το θέατρο Φούρνος κάθε Δευτέρα και Τρίτη τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο, καθώς και για το “Ένας εχθρός του λαού” σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή την ίδια περίοδο αλλά Σάββατο και Κυριακή. Μέχρι στιγμής αυτά… από εκεί και πέρα… βλέπουμε!
* Η δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης ήταν μία τριετία γεμάτη παράδοξα! Εκεί δημιουργήθηκαν επίστευτες φιλίες, συνεργασίες και δεσμοί! Σ’ αυτό το έτος έμαθα τι πραγματικά σημαίνει υπομονή, ανοχή, γέλιο, χαρά, συγκίνηση και αλληλεγγύη. Από τη σχολή όχι μόνο δημιουργήθηκαν φιλίες αλλά και η αγαπημένη μας ομάδα οι B.p.M. Όταν τελειώσαμε τη σχολή συμμετείχαμε στο Adapt Festival και πήραμε την πρώτη θέση με την παράσταση “Ένας ευγενικός νεαρός που φαινόταν ηλίθιος και δεν είχες κανέναν λόγο να τον φοβάσαι” η οποία φιλοξενήθηκε στο Tempus Verum τον προηγούμενο χειμμώνα. Τώρα είναι στα σκαριά μία καινούρια παράσταση “Hyperspace ή αλλιώς…”. Και ελπίζουμε και σε πολλές άλλες στο μέλλον.
* Η μοναδική μου σχέση με το σινεμά μέχρι τώρα είναι οτι το αγαπώ και με συντροφεύει συχνά. Θέλω πολύ να είμαι μέρος μίας ταινίας. Μικρού ή μεγάλου μήκους. Δεν προτιμώ κάτι συγκεκριμένο. Τώρα αν μου ζητήσει ο Jarmusch να παίξω σε μία ταινία του δεν θα το πολυσκεφτώ! Θα τρέξω! Αλλά γενικά επιθυμώ κάποια στιγμή να ζήσω την βουτιά στη μεγάλη οθόνη.
* Παραμύθια, ιστορίες, φανταστικοι ήρωες και μαγεία…μπορώ με τις ώρες να σκέφτομαι για όλα αυτα, να σκαρφίζομαι ιστορίες της στιγμής αλλα και να βλέπω ταινίες και κόμικ με όλα αυτα. Το πρόβλημα ξεκινάει την ώρα που πιάνω το μολύβι. Εκείνη τη στιγμή παθαίνω ένα εγκεφαλικό και σβήνουν όλα. Έχω προσπαθήσει κατά καιρούς να γράψω…κάπου στην τρίτη σελίδα συνειδητοποιώ ότι η φαντασία μου δεν έχει συνοχή και σταματάω. Νομίζω πως πρέπει να περιοριστώ στη συγγραφή τραγουδιών… Αλλά θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να το δώ λίγο πιο σοβαρά.
* Σχετικά με τη σκηνοθεσία… είναι πολύ νωρίς ακόμη.
* Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κέρκυρα. Η μουσική παράδοση είναι απύθμενη. Πριν ακόμα ξεκινήσω το σχολείο οι γονείς μου με είχαν γράψει στη φιλαρμονική όπου και ξεκίνησα τη μουσική αγωγή, έπειτα θεωρία, αρμονία, φλάουτο και πάει λέγοντας. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή χωρίς μουσική. Περπατάς στον δρόμο και ακούς από παντού μουσική, είσαι μόνη σου και δημιουργείς ή ακούς μουσική. Συνδιάζω τη μουσική με τους ανθρώπους και τις καταστάσεις που βιώνω. Πώς αλλιώς;
* Ο αθλητισμός είναι επίσης ένα στοιχείο της καθημερινότητάς μου και ήταν από όταν ήμουν μικρή μιας και ο μπαμπάς μου είναι προπονητής Shotokan Karate. Μέχρι να κατασταλλάξω στο καράτε όμως πέρασα απο πολλά πολλά αθλήματα! Ήμουν περίεργη από μικρή.
* Όσον αφορά στον χορό δεν έχω πολλά να πω. Η μόνη μου ουσιαστική τριβή ήταν με τους παραδοσιακούς χορούς όταν ήμουν μικράκι και μετά στη σχολή. Παρόλα αυτά όταν βγαίνω του δίνω και καταλαβαίνει!
* Επιθυμώ όσες πιο πολλές εμπειρίες μπορώ να έχω! Το θέατρο είναι εμπειρίες και ταξίδια. Και λατρεύω τα ταξίδια. Ένα έργο που αγαπώ είναι η Πλαστελίνη του Vassily Sigarev. Να παίξω σ’ αυτήν την παράσταση, είναι ένας προσωπικός στόχος που έχω και κάποια στιγμή εύχομαι να επιτευχθεί.
* Μιάς και το πρόγραμμά μου είναι γεμάτο αβεβαιότητα και ανατροπές και η Κέρκυρα δεν είναι δίπλα στην Αθήνα, περιορίζομαι στις δύο με τρείς φορές το χρόνο. Ευτυχώς, για τους γονείς και τους φίλους μου είναι πιο εύκολο να μετακινούνται από ότι εγώ, επομένως καταφέρνουμε να βρισκόμαστε. Είναι πολύ όμορφο να μεγαλώνεις σε ένα τόσο όμορφο και μουσικό νησί. Οι ρυθμοί της καθημερινότητας διαφέρουν εντελώς με της Αθήνας και συναντάς σχεδόν πάντα χαμογελαστά πρόσωπα.
* Κάτι που έκανα συχνά στην Κέρκυρα ήταν να πηγαίνω σε συναυλίες. Αυτή η έξοδος εξακολουθεί να είναι μέχρι και σήμερα από τις αγαπημένες μου.
* Ελάχιστα είναι εκείνα που δεν μου αρέσουν στην Αθήνα. Και δεν θα πώ οι αποστάσεις, το τρέξιμο, το καυσαέριο και αυτά τα κλισέ. Άν έπρεπε να πω κάτι τότε θα ήταν το 24άωρο. Νομίζω πως εδώ περνάει πολύ πιο γρήγορα από ότι στην Κέρκυρα ή στο Ρέθυμνο που σπούδαζα και δεν προλαβαίνω να κάνω όσα επιθυμώ. Κατά τα άλλα είναι υπέροχη! Έχεις αμέτρητες επιλογές σε διασκέδαση, ψυχαγωγία, γνώσεις… μόνο και μόνο που μπορείς να πας μέσα σε 20 λεπτά σε άλλη περιοχή και να μοιάζει λες και είσαι σε άλλη πόλη είναι απίστευτο.
* Μπορώ να απαντήσω και για το All4troll αν θέλεις στο τι μου αρέσει στο All4fun! Η δυνατότητα να παρακολουθείς τα δρώμενα, τις ακροάσεις, τους διαγωνισμούς, τις παραστάσεις και μαζί με αυτά και τις προβλέψεις είναι Allin1 στο All4fun. Με πρωταγωνιστή το χιούμορ και την ταχύτητα των ειδήσεων!
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 7/6/2019
