Σ’ έναν χώρο, που συχνά επικρατεί μια σχετική αταξία λόγω και μιας πιο “φευγάτης” σκέψης και στάσης των ηθοποιών, υπάρχουν και περιπτώσεις εκείνες, οι οποίες συνδυάζουν μια πιο ορθολογιστική προσέγγιση της ζωής, χωρίς ταυτόχρονα να χάνουν μέρος από την καλλιτεχνική τους υπόσταση.
Η Φελίς Τόπη είναι ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της κατηγορίας, ενδεχομένως, γιατί σπούδασε Θετικές Επιστήμες και στη συνέχεια αγάπησε τη διαδικασία του θεάτρου.
Άλλωστε από μικρή της άρεσε να βλέπει παραστάσεις, θεωρώντας τους ηθοποιούς κάτι σαν σούπερ-ήρωες, που έχουν την υπερδύναμη να σταματούν τον χρόνο. Τώρα, όμως, είναι εκείνη, η οποία έρχεται στη θέση των σούπερ ηρώων της παιδικής της ηλικίας.
Η Φελίς πήγε πρώτα με την ομάδα Πέρα Δώθε, από προτροπή συμφοιτητή της και αφού γλυκάθηκε με την υποκριτική σπούδασε στη δραματική σχολή της Δήλου.
Εκεί, που συναντήθηκε με τον δάσκαλο της και νυν σκηνοθέτη της Σίμο Κακάλα, με τον οποίο συνεργάζεται για 2η σεζόν φέτος στον “Καταποντισμό του εγωϊστή Γιόχαν Φάτσερ” του Μπέρτολτ Μπρεχτ στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
“Το κείμενο ως δομή και γραφή είναι διαχρονικό, γιατί είναι ανοικτό σε αναγνώσεις και πειραματισμούς της εκάστοτε εποχής. Ίσως να δώσω ένα παράδειγμα και για την διαχρονικότητά του περιεχομένου του, με μια φράση του έργου: «Παραείναι βλάκας ο λαός. Έτσι ο πόλεμος δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει”, αναφέρει στο All4fun για την παράσταση, η οποία ξεκίνησε το ταξίδι της και επίσημα μόλις το περασμένο Σάββατο, την 1η Δεκεμβρίου.
* Όταν σπούδαζα στο ΑΠΘ, μπήκα στην ερασιτεχνική ομάδα της Σχολής Θετικών Επιστημών, την Πέρα Δώθε, από προτροπή συμφοιτητή μου. Εκείνη την περίοδο, έτυχε να γνωρίσω ανθρώπους που μ’ έκαναν να αγαπήσω την διαδικασία του θεάτρου. Τον τότε εμψυχωτή της ομάδας Γιάννη Διδασκάλου και αμέσως μετά, όταν αποφάσισα να αρχίσω να ψάχνω την διαδικασία της υποκριτικής, τον Πέτρο Ζηβανό, στο εργαστήρι του, ΚΘΕΘ.
* Όταν πήγαινα μικρή στο θέατρο, θεωρούσα ότι οι ηθοποιοί είναι κάτι σαν σούπερ ήρωες με την υπερδύναμη να σταματάνε για λίγο τον χρόνο. Τώρα που μεγάλωσα, είμαι τυχερή να έχω την υποκριτική ως επάγγελμά μου.
* Ένας ηθοποιός αντιμετωπίζει την κρίση με υπομονή. Όπως όλοι, μάλλον.
* Θεωρώ ότι η τέχνη μπορεί να ανοίξει διαλόγους, όχι ότι μπορεί να δώσει άμεσες απαντήσεις.
* Το έργο “Ο καταποντισμός του εγωιστή Γιόχαν Φάτσερ” του Μπέρτολτ Μπρεχτ είναι ένα ημιτελές έργο 500 σελίδων, ανοιχτό προς διαφορετικές αναγνώσεις. Ουσιαστικά για κάθε ανέβασμά του, γίνεται αναλόγως και μία διασκευή, την οποία για εμάς ανέλαβε η Ελένη Βαροπούλου.
* Μέσα στο ίδιο το κείμενο ο Μπρεχτ πειραματίζεται με φόρμες, οπότε και το δικό μας ανέβασμα ακολούθησε αυτό το μοτίβο. Καταλήξαμε λοιπόν σ’ ένα laboratorium, μέσω του οποίου παρουσιάζονται οι σκηνές, πολλές φορές με δύο τρόπους, με χρήση μάσκας ή και χωρίς, με τα κομμάτια του Χορού ως ζωντανή μουσική, και τον σκηνοθέτη επί σκηνής ως οδηγό.
* Μέχρι τώρα έχουν γίνει λίγες παραστάσεις, οπότε χρειάζεται κάποιος χρόνος πλεύσης ακόμα για να έχουμε μια πιο συνολική εικόνα. Το κείμενο ως δομή και γραφή είναι διαχρονικό, γιατί είναι ανοικτό σε αναγνώσεις και πειραματισμούς της εκάστοτε εποχής. Ίσως να δώσω ένα παράδειγμα και για την διαχρονικότητά του περιεχομένου του, με μια φράση του έργου: «Παραείναι βλάκας ο λαός. Έτσι ο πόλεμος δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει.». Υπάρχει ένα πολύ καλό κείμενο, μια πολύ καλή ομάδα συνεργατών, ζωντανή ροκ μουσική, μάσκες και πολύ χιούμορ. Δεν ξέρω πως να το πουλήσω καλύτερα.
* Ο σκηνοθέτης Σίμος Κακάλας υπήρξε ο βασικός καθηγητής υποκριτικής του έτους μου στην σχολή. Από εκεί προέκυψε και η πρώτη συνεργασία μας στα “Ανεμοδαρμένα Ύψη” πέρσι, η οποία οδήγησε και στην τωρινή μας συνεργασία στον Φάτσερ.
* Ο Σίμος δουλεύει πολύ με κέντρο τον ηθοποιό. Σε βάζει εξ’αρχής σε μια διαδικασία κατανόησης της λειτουργίας που θέλει να έχεις μέσα στην συγκεκριμένη παράσταση, ξεκινάει από το μηδέν προπόνηση πάνω στον θεατρικό κώδικα που έχει αναπτύξει ο ίδιος, οπότε δημιουργείται μια ομάδα με κοινή γλώσσα που μπορεί να λειτουργήσει ελεύθερα πάνω στη σκηνή. Για μένα αυτές είναι ιδανικές συνθήκες εργασίας.
* Ο Γιάννης Αγγελάκας μελοποίησε τα χορικά κομμάτια του έργου. Οπότε τα κομμάτια αυτά έχουν την λειτουργία του Χορού. Σαφώς φέρουν και την ταυτότητά του, που ταιριάζει και με την αισθητική του συγκεκριμένου ανεβάσματος.
* Τα χρόνια στην δραματική σχολή της Δήλου ήταν ασφυκτικά γεμάτα. Πήρα πολλά, αλλά δεν μου λείπουν, υπήρχε έντονα μια διαδικασία σχολείου που δεν μου ταιριάζει καθόλου. Νοσταλγώ μόνο το πόσο με τα μούτρα πέφταμε πάνω στα πράγματα. Γίναμε καλή ομάδα ως έτος, παρά τις εντάσεις που άρχισαν να δημιουργούνται λόγω εγκλεισμού, διεκδικούσαμε πράγματα, οργανωνόμασταν και δουλεύαμε πολύ.
* Στο τρίτο έτος τρέξαμε τρεις παραστάσεις στο θέατρο της Εταιρείας Θεάτρου Χώρος για τις διπλωματικές μας. Δεν έχω συνεργαστεί με συμμαθητές μου, νομίζω ότι είναι πολύ νωρίς, τελειώσαμε πρόπερσι. Χρειάζονται αέρα τα πράγματα, να μαζέψουμε ο καθένας καινούριο υλικό πριν ξανασυναντηθούμε. Δεν το αποκλείω, έχω κρατήσει καλές φιλίες από τα χρόνια της σχολής.
* Δεν παρακολουθώ καθόλου εγχώρια τηλεόραση από επιλογή, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω πια γνώμη. Δεν αποκλείω τίποτε, δε ξέρεις τι μπορεί να σου προταθεί, αλλά δεν το κυνηγάω κιόλας. Είμαι παιδί των ξένων σειρών, των torrents και του Netflix. Οι ξένες τηλεοπτικές παραγωγές έχουν ξεφύγει, κανείς δεν θα έλεγε όχι σε κάτι τέτοιο.
* Έχω κάνει μέχρι τώρα τρεις μικρού μήκους ταινίες. Οι δύο γυρίστηκαν το καλοκαίρι, οπότε είναι ακόμη σε διαδικασία postproduction. Η άλλη, ήταν και η πρώτη μου, η “Βασιλεία” της Αναστασίας Κρατίδη. Πήγαμε μαζί και στο Φεστιβάλ Δράμας, πολύ ωραία εμπειρία. Μ’ ενδιαφέρει πολύ το σινεμά, σαν διαδικασία δημιουργίας. Συζητάω κάποια πράγματα, θα ήθελα πολύ να δουλέψω και για μια μεγάλου μήκους.
* Δεν έχω κάποια εμπειρία με το γράψιμο και την σκηνοθεσία, πέρα από τα χρόνια της σχολής, όπου μπαίναμε συχνά σε τέτοιες διαδικασίες. Δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μου. Για το πιο μακρινό μέλλον βέβαια, δεν αποκλείω τίποτε.
* Μικρή μπαινόβγαινα σε Ωδεία, φιλαρμονικές, χορωδίες. Τα περισσότερα χρόνια έκανα φλάουτο. Τώρα πια πιο χαλαρά, κυρίως με την φωνή ασχολούμαι ακόμη, λόγω δουλειάς.
* Έχω περάσει από διάφορα στάδια με τον αθλητισμό και τον χορό, δεν με κράτησε τίποτα. Συνεχίζω να ασχολούμαι ανάλογα με την φάση που βρίσκομαι. Αυτή την περίοδο μας κάνει IdoPortal ο Κωνσταντίνος Μωραϊτης, ως ζέσταμα για την παράσταση και μ’αρέσει, έχει πολύ αδρεναλίνη.
* Ξεκίνησα μόλις πέρσι επαγγελματικά στο θέατρο, η λίστα για τα όσα θέλω να κάνω είναι ατέλειωτη, υπάρχει πολύ όρεξη.
* Στην Αθήνα μου αρέσουν οι πολλές επιλογές. Οι πολλοί κινηματογράφοι, τα θέατρα. Το ότι έχει 24 ώρες το 24ωρο ζωή. Η Νεάπολη Εξαρχείων, ο Λυκαβηττός. Το ότι είναι δίπλα σε λιμάνι.
* Δεν αντέχω τους ρυθμούς της. Τους κατοίκους της που επίσης δεν αντέχουν τους ρυθμούς της και είναι έτοιμοι για έκρηξη ανά πάσα στιγμή. Τις μετακινήσεις. Τρώω 2 ώρες την ημέρα στα τρένα. Τη μηδενική ποδηλατική παιδεία. Σε βρίζουν οι οδηγοί, σε βρίζουν και οι πεζοί.
* Στο All4fun μου αρέσει που ενδιαφέρεται να γνωρίσει τους νέους καλλιτέχνες και το κυνηγάει.
& Οι φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν στη συνέντευξη είναι της Gi.na. Οι φωτογραφίες της παράστασης είναι του Karol Jarek.
&& Αναλυτικά οι λεπτομέρειες για “Τον καταποντισμό του εγωιστή Γιόχαν Φάτσερ” “ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 4/12/2018