Η πρώτη μεγάλη καλοκαιρινή περιοδεία, που συνοδεύεται και με την παρθενική παρουσία στην Επίδαυρο είναι κάτι, το οποίο μένει για πάντα στη μνήμη ενός ηθοποιούς.
Η Ηλέκτρα Σαρρή βίωσε αυτήν τη μεγάλη εμπειρία ως μέλος του χορού στις “Θεσμοφοριάζουσες” σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που οδεύει πλέον προς το φινάλε της περιοδείας.
”
Νομίζω πως δεν είχα συνειδητοποιήσει τι σημαίνει η Επίδαυρος, μέχρι τη στιγμή που βγήκαμε να πάρουμε θέσεις και είδα όλον αυτό τον κόσμο. Έπαθα πολύ μεγάλο σοκ! Δεν νομίζω πως θα ξεχάσω ποτέ εκείνα τα δευτερόλεπτα. Δυστυχώς οι μέρες της Επιδαύρου ήταν αρκετά σκοτεινές για μας λόγω των πυρκαγιών. Όλοι μας όμως βάλαμε τον καλύτερό μας εαυτό για να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας και ένιωσα πως αυτό πέτυχε”, σημειώνει στο All4fun, προσθέτοντας και τον αγαπημένο της προορισμό έως τώρα: “
Ο αγαπημένος μου σταθμός της περιοδείας ήταν το θέατρο Δίου, στον Όλυμπο. Ανυπομονούσα για αυτό από την αρχή. Κάναμε ζέσταμα μέσα στη φύση. Βλέπαμε το ηλιοβασίλεμα και το βράδυ είχε πολλές πυγολαμπίδες, ήταν μαγικά…”
Βλέποντας θέατρο από μικρή η Ηλέκτρα μπήκε σε ομάδα υποκριτικής μετά το λύκειο και όταν πήγε Erasmus στην Ισπανία συνειδητοποίησα πως ήθελε να γίνει ηθοποιός. Έτσι τέσσερα χρόνια πριν πέρασε στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης και πλέον οδεύει για τη δεύτερη της σεζόν από το τέλος των σπουδών της. Στους πρώτους μήνες, μάλιστα, από την αποφοίτησή της είχε την ευκαιρία να ντεμπουτάρει και στον κινηματογράφο, συμμετέχοντας στη μικρού μήκους ταινίας του Θεοφύλακτου Αργυρού, “Ηippo”, που θα παρουσιαστεί σύντομα σε διάφορα φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων και στη Δράμα. Μέσα από τη συμμετοχή της στο σχετικό εγχείρημα ενισχύθηκε και η επιθυμία της ν’ αγαπήσει ακόμα περισσότερο την τέχνη του σινεμά, ευελπιστώντας πλέον να παίξει και σε μεγάλους μήκους ταινίας…
* Ήμουν αρκετά τυχερή να μεγαλώσω σε μια οικογένεια και να πηγαίνω σ’ ένα σχολείο που από νωρίς έβαλε το θέατρο στη ζωή μου. Συμμετείχα στους θεατρικούς ομίλους και θυμάμαι να πηγαίνω σε εξαιρετικές παραστάσεις ήδη από μικρή. Όταν τελείωσα το λύκειο, μπήκα σε μια ομάδα θεάτρου όπου και έμεινα για τρία χρόνια. Εκεί έμαθα πώς λειτουργεί το θέατρο. Στο τέταρτο έτος της σχολής μου πήγα Erasmus στην Ισπανία. Βρήκα κι εκεί μια ομάδα θεάτρου. Κάπως έτσι συνειδητοποίησα πως δεν μου αρκεί πια να ασχολούμαι με το θέατρο ερασιτεχνικά και αποφάσισα πως μόλις θα τελείωνα τις σπουδές μου θα έδινα εξετάσεις σε δραματικές σχολές. Τον Οκτώβρη του 2014 πέρασα στη δραματική του Θεάτρου Τέχνης.
* Η υποκριτική για μένα έχει αυστηρούς κανόνες. Απαιτεί πειθαρχία και σκληρή δουλειά. Διάβασμα, έρευνα και ψάξιμο. Μόνο μέσα σε αυτούς τους κανόνες μπορεί ένας ηθοποιός να είναι πραγματικά ελεύθερος. Και μόνον όταν είναι ελεύθερος μπορεί να εκφράσει ιδέες μεγαλύτερες από τον εαυτό του. Αυτή ακριβώς η μαγεία που του συμβαίνει επί σκηνής και ενώνει και συγκινεί τους ανθρώπους είναι το θέατρο για μένα.
* Ένας καλλιτέχνης αντιμετωπίζει την κρίση, κάνοντας ό, τι μπορεί. Δουλεύει δύο και τρεις δουλειές, και συχνά άσχετες με το αντικείμενό του. Τη μια σαιζόν έτσι και την άλλη αλλιώς. Το σημαντικό είναι να μην τα παρατήσεις. Στη σχολή μας έλεγαν ότι το θέατρο δεν είναι κατοστάρι, αλλά μαραθώνιος.
* Δεν ξέρω αν η τέχνη δίνει απαντήσεις, όμως μπορεί να δώσει μια ανάσα, μια προσωρινή ανακούφιση. Βλέπουμε συνέχεια νέες ομάδες ηθοποιών με πολύ ουσιαστικές προτάσεις, με βαθειά ανάγκη να εκφράσουν την αγωνία τους για τη χώρα μας. Υπάρχει κάτι σ’ αυτό που μου δίνει πολλή ελπίδα.
* Οι Θεσμοφοριάζουσες είναι μια κωμωδία του Αριστοφάνη στην οποία οι γυναίκες της Αθήνας επιβουλεύονται τον Ευριπίδη που τις κακολογεί στα έργα του. Είναι ένα έργο κωμικό και ευρηματικό από γραφής. Αυτό που άρεσε πολύ σε μένα και πιστεύω πως λειτούργησε ήταν η επιλογή του σκηνοθέτη μας να μην επικαιροποιήσει το έργο, αλλά να μείνει πιστός στην μετάφραση.
* Τώρα αυτό που βίωσα εγώ, κατά τη διάρκεια της περιοδείας, ήταν ένα πολύ ζεστό κοινό. Δεν είχα ξαναπαίξει σε κωμωδία, ήταν εντελώς καινούρια εμπειρία για μένα η τόσο άμεση επαφή με τον κόσμο και τις αντιδράσεις του.
* Τον πρώτο μου χρόνο στο επάγγελμα δούλεψα στην παιδική παράσταση κοινωνικής αλληλεγγύης του Θεάτρου του Νέου Κόσμου που σκηνοθέτησε ο Παντελής Δεντάκης. Η υπέροχη αυτή συνεργασία οδήγησε στην πρόταση του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου να συμμετάσχω στις Θεσμοφοριάζουσες. Ήταν υπέροχο να είμαι σε έναν θίασο με τόσο καλούς ηθοποιούς και συντελεστές. Με τα κορίτσια του χορού δεθήκαμε πολύ όμορφα και πολύ γρήγορα. Έχουν όλες εξαιρετικό ήθος και πολύ ταλέντο!
* Ομολογώ ότι αγχώθηκα αρκετά πριν ξεκινήσει η περιοδεία, καθώς μάλιστα παίζω και λαούτο στην παράσταση, ένα όργανο που μόλις είχα αρχίσει να μαθαίνω. Ευτυχώς όλα πήγαν πολύ καλά!
* Νομίζω πως δεν είχα συνειδητοποιήσει τι σημαίνει η Επίδαυρος, μέχρι τη στιγμή που βγήκαμε να πάρουμε θέσεις και είδα όλον αυτό τον κόσμο. Έπαθα πολύ μεγάλο σοκ! Δεν νομίζω πως θα ξεχάσω ποτέ εκείνα τα δευτερόλεπτα. Δυστυχώς οι μέρες της Επιδαύρου ήταν αρκετά σκοτεινές για μας λόγω των πυρκαγιών. Όλοι μας όμως βάλαμε τον καλύτερό μας εαυτό για να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας και ένιωσα πως αυτό πέτυχε.
* Ο αγαπημένος μου σταθμός της περιοδείας ήταν το θέατρο Δίου, στον Όλυμπο. Ανυπομονούσα για αυτό από την αρχή. Κάναμε ζέσταμα μέσα στη φύση. Βλέπαμε το ηλιοβασίλεμα και το βράδυ είχε πολλές πυγολαμπίδες, ήταν μαγικά.
* Τα χρόνια της δραματικής σχολής στο Θέατρο Τέχνης ήταν για μένα πολύ δύσκολα, αλλά με αρκετές καλές στιγμές. Ξενύχτια, πολλή δουλειά, πρωτότυπες ιδέες, αστεία, γέλια, δυνατές φιλίες αλλά και καβγάδες, μεγάλος ανταγωνισμός, ξεσπάσματα. Αυτό που δε θα ξεχάσω είναι το πόσο κοντά ήρθαμε όλοι στο χριστουγεννιάτικο πρότζεκτ του τρίτου έτους, που συμμετέχει πάντα όλη η τάξη. Χαίρομαι, επίσης, που απέκτησα καλούς φίλους και συνεργάτες από τη σχολή. Έχουμε στα σκαριά πολλές ιδέες που ελπίζω να γίνουν πράξη. Εύχομαι όσο περνούν τα χρόνια μαζί να κάνουμε το θέατρο που ονειρευόμαστε.
* Το κινηματογραφικό μου ντεμπούτο το έκανα στο «HIPPO», μια ταινία μικρού μήκους σε σκηνοθεσία του Θεοφύλακτου Αργυρού, που θα παρουσιαστεί σε αρκετά φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων και στην Δράμα. Είναι μια ταινία, που ασχολείται με τη βία στα σχολεία και το πώς εύκολα αυτή γίνεται φαύλος κύκλος και ανακυκλώνεται. «ΗΙΡΡΟ» αποκαλούν τα παιδιά του σχολείου ένα αγόρι, που από εκεί που υφίσταται ο ίδιος βία, γίνεται ο πιο δημοφιλής και ασκεί βία ο ίδιος. Εγώ υποδύομαι τη Λουκία, μια συμμαθήτρια του «ΗΙΡΡΟ».
* Ήταν η πρώτη μου συμμετοχή σε ταινία και η διαδικασία μου άρεσε φοβερά. Οι πρόβες, τα γυρίσματα, η γνωριμία με τους άλλους ηθοποιούς ήταν πολύ διασκεδαστική εμπειρία. Ο Θεοφύλακτος μου έδειξε απόλυτη εμπιστοσύνη και μαζί πάντα συζητούσαμε και αποφασίζαμε το κάθε μας βήμα. Θα με ενδιέφερε πολύ να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο, αγαπώ αυτή την τέχνη. Είναι μια εντελώς ξένη διαδικασία για μένα, με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Μακάρι να προκύψει!
* Η αλήθεια είναι ότι η σκηνοθεσία δεν μ΄ απασχολεί πολύ. Ανά καιρούς γράφω διάφορες ιδέες μου, κυρίως μονολόγους, και φαντάζομαι το πώς θα μπορούσαν να υλοποιηθούν δραματουργικά, χωρίς όμως ποτέ να προχωρώ παρακάτω. Με το τραγούδι και τον χορό έχω αρκετά καλή σχέση. Με τα αθλήματα, πάλι, οποιαδήποτε σχέση είναι προϊόν μυθοπλασίας και δεν ανταποκρίνεται σε πραγματικά γεγονότα.
* Υπάρχουν πολλοί σκηνοθέτες και ομάδες με τους οποίους θέλω πολύ να συνεργαστώ στο θέατρο. Επικεντρώνομαι, όμως, στο παρόν και ό ,τι είναι να γίνει θα γίνει. Ο ρόλος που με συγκινεί πολύ είναι η Νόρα, του Ίψεν. Ένα από τα αγαπημένα μου έργα είναι «Ο αέρας», του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη. Αγαπώ πολύ τον Μπέκετ και τον Μάρτιν ΜακΝτόνα. Και τη Λένα Κιτσοπούλου.
* Στην Αθήνα μου αρέσουν τα βράδια στην Καλλιδρομίου και τα Πετράλωνα. Μισώ την αγένεια.
* Στο All4fun μ’ αρέσει που δίνεται χώρος σε νέους καλλιτέχνες να μιλήσουν για τη ζωή και τη δουλειά τους.
& Αναλυτικές πληροφορίες για τις “Θεσμοφοριάζουσες” ΕΔΩ:
&& Οι φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν είναι της Δομνίκης Μητροπούλου και του Anas Κhatib.
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 9/9/2018
