Το πρόσωπο της εβδομάδας: Νάντια Κατσούρα – Ηθοποιός

* Η υποκριτική για μένα προέκυψε σχεδόν τυχαία. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα ασχοληθώ με αυτήν. Πάντα όμως με μάγευε η τέχνη του θεάτρου. Από μικρή έβλεπα παραστάσεις και μάλιστα κρατούσα τα αποκόμματα των εισιτηρίων και τα αρχειοθετούσα χαχαχα… δεν ξέρω γιατί.

* Για πρώτη φορά πήγα το 2012 σε ένα θεατρικό εργαστήρι από περιέργεια και έτσι ήρθα σε επαφή με αυτόν τον κόσμο. Το 2014 αποφάσισα να δώσω εξετάσεις και κάπως έτσι ξεκίνησαν οι σπουδές μου στο Ωδείο Αθηνών. Δεν ξέρω αν υπάρχει μια απάντηση για το τι σημαίνει υποκριτική για μένα κι αν θα είμαι ποτέ σε θέση να την δώσω. Πάντως αυτό που νιώθω τώρα είναι ότι η υποκριτική μοιάζει με ταξίδι που φυσικά σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά η όλη διαδρομή, η διαδικασία, οι άνθρωποι και η αποδοχή του ότι δεν μπορούμε να κουβαλάμε καμία βεβαιότητα. Η οποιαδήποτε βεβαιότητα δεν θα σε αφήσει να βουτήξεις στο ταξίδι. Δεν πρέπει να ξέρουμε, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δοκιμάσουμε.

 

* Μόνο δημιουργικά οφείλει ένας καλλιτέχνης να δει την κρίση. Πάντα οι δυσκολίες και τα εμπόδια μας αναγκάζουν να βρούμε εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων και αυτό μας κάνει πιο δημιουργικούς. Χωρίς βέβαια η δυσκολία να γίνεται αυτοσκοπός, αλλά παίρνοντας παράδειγμα απ’ την ίδια την θεατρική πράξη, δεν μπορεί να υπάρξει ζωή στη σκηνή χωρίς εμπόδιο. 

 

* Δε νομίζω πως η τέχνη μπορεί να δώσει απαντήσεις. Η τέχνη παρακινεί, αφυπνίζει, μας κάνει να ονειρευόμαστε, να υπερβαίνουμε την πραγματικότητα, αλλά ταυτόχρονα να επιστρέφουμε σε αυτήν με πιο καθαρά μάτια. Βασικά μας δίνει ελπίδα να πάμε παρακάτω.

 

* Η μέχρι τώρα εμπειρία μου για την παράσταση της ”Ηλέκτρας”, που θ’ ανέβει σε λίγες μέρες, είναι πολύ ιδιαίτερη. Η δουλειά στο σύνολο της αλλά και το κομμάτι του Χορού, στο οποίο συμμετέχω, αποτελείται από ενδιαφέροντα στοιχεία τα οποία διαμορφώνουν ένα ξεχωριστό εικαστικό και μουσικό τοπίο, που νομίζω σπάνια συναντάμε σε παραστάσεις αρχαίου δράματος. Η μουσική του Δημήτρη Σκύλλα δεν είναι απλά ένα χαλί που ντύνει την παράσταση, αλλά αποτελεί τον βασικό κωδικά της. Επίσης, πιστεύω πως η σκηνοθετική ματιά του Θάνου Παπακωνσταντίνου απέναντι στον μύθο της Ηλέκτρας προσδίδει κάτι πολύ ιδιαίτερο και διαφορετικό που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον του θεατή.

 

* Αισθάνομαι πολύ τυχερή που είμαι κομμάτι του συγκεκριμένου θιάσου. Οι άνθρωποι που έχω γνωρίσει και η όλη εμπειρία με γεμίζει με ερεθίσματα και σκέψεις που σίγουρα θα με βοηθήσουν στο μέλλον. Ο Χορός αποτελείται από 12 κορίτσια και καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου καλούμαστε να ακολουθήσουμε μια ”αυστηρή” κινησιολογική, μουσική και φωνητική γραμμή. Κάτι το οποίο απαιτεί τρομερή συγκέντρωση και για την παραμικρή λεπτομέρεια. Αν προσδοκώ κάτι απ’ την συγκεκριμένη δουλειά, όπως και απ΄τις άλλες, είναι να μπω όσο πιο βαθιά γίνεται σε όλη την διαδικασία και την λειτουργία, να ανακαλύψω νέα εργαλεία πάνω στη δουλειά μας.

* Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου είναι ένας ευφυής σκηνοθέτης με μια ιδιαίτερη εικαστική ματιά. Κάθε του δουλεία είναι ξεχωριστή και όπως και στην τωρινή φαίνεται παντού το προσωπικό του στίγμα και η αισθητική του. Πάνω απ΄όλα όμως είναι ένας ευγενής άνθρωπος που με τον τρόπο του μας βοηθάει να μπούμε στον κόσμο που προτείνει.

 

* Ήταν πολύ σημαντική η ευκαιρία που μου δόθηκε να συμμετέχω σε ένα απ΄τα επεισόδια της καινούριας σειράς του Πάνου Κοκκινόπουλου. Φυσικά ήταν τρομερή η εμπειρία του γυρίσματος, έμαθα πολλά πράγματα που με βοήθησαν εμπράκτως να καταλάβω τις διαφορές που έχει η υποκριτική στην κάμερα απ΄αυτήν του θεάτρου. Αλλά το πιο βασικό είναι οι άνθρωποι που γνώρισα. Όλοι οι συντελεστές με έκαναν να αισθανθώ πολύ οικεία, σαν να τους ήξερα ήδη. 

* Επίσης, ο Πάνος Κοκκινόπουλος με βοήθησε πάρα πολύ με την αμεσότητα του να μπώ σε όλη αυτήν την διαδικασία η οποία ήταν πρωτόγνωρη για μένα. Επιπλέον μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η φρέσκια του ματιά, ο ενθουσιασμός και η θέρμη του για την δουλειά, παρ΄όλη την τεράστια εμπειρία και τα χρόνια που έχει στο χώρο. Τον ευχαριστώ πολύ για όλα. Όσον αφορά μελλοντικές δουλειές στην τηλεόραση, επειδή δεν μ΄αρέσει να αποκλείω τίποτα, αν μου δοθεί αντίστοιχη ευκαιρία που θα νιώσω ότι έχω να μάθω και να κερδίσω πράγματα, θα το κάνω.

* Κινηματογραφικά δεν έχω εμπειρία, αν και θα το ήθελα πολύ. Η λειτουργία του είναι τελείως διαφορετική απ΄αυτή του θεάτρου και θα με ενδιέφερε πολύ να ξεκινήσω να κάνω πράγματα κι εκεί.

 

 

* Με τον αθλητισμό ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη σχέση. Ο χορός όμως έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου, ίσως τελικά να είναι και ο λόγος που κάνω τώρα θέατρο. Από πολύ μικρή έκανα σύγχρονο και κλασικό μπαλέτο. Η ενασχόληση μου αυτή με βοήθησε να αποκτήσω μια αντίληψη για το σώμα μου που αργότερα ήταν απαραίτητη στην υποκριτική διαδικασία. Μέσα απ΄ τον χορό άρχισα να εκφράζομαι και μέσω αυτού ήρθα σε επαφή με όλες τις παραστατικές τέχνες. Άρα του οφείλω πολλά.

 

* Συνήθως όταν θέλω να αποσυμπιεστώ από κάτι που μου συμβαίνει γράφω, αλλά για μένα, σχεδόν ημερολογιακά. Με το τραγούδι άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο μέσα στη σχολή. Ωστόσο τώρα για την παράσταση της Ηλέκτρας, που κατά βάση ο Χορός τραγουδάει, έχω αρχίσει να αποκτώ άλλη σχέση μαζί του. Είναι ένα μέσο που είναι απαραίτητο για τον ηθοποιό και θέλω να το εξελίξω ακόμα πιο πολύ.

 

* Μόλις έκλεισα ένα χρόνο που αποφοίτησα απ΄τη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών κι όσες δουλειές έχω κάνει μέχρι τώρα μόνο ευγνώμων με κάνουν να αισθάνομαι. Όλες διαφορετικές μεταξύ τους αλλά το ίδιο πολύτιμες  για μένα. Ξεκίνησα παίζοντας στο παιδικό θέατρο ”Ιστορίες Άνω Κάτω” σε σκηνοθεσία της δασκάλας μου Μαρίας Σαββίδου. Αυτή η παράσταση ένιωσα ότι με άνδρωσε, με πέταξε πάνω στη σκηνή και για πρώτη φορά αντιμετώπισα όλα αυτά που μαθαίναμε στη σχολή τρία χρόνια. Και καθώς ήταν η πρώτη, θα έχει πάντα ξεχωριστή θέση μέσα μου.
 

* Στη συνέχεια και παράλληλα με το παιδικό δουλεύαμε με τον Ηλία Κουνέλα πάνω στην παράσταση ”Είμαι θάλασσα χρονών”. Και η συγκεκριμένη δουλειά αποτέλεσε ένα μεγάλο έναυσμα να βουτήξω στην ουσία μέσα στον ίδιο μου τον εαυτό. Τρομερή εμπειρία και πάνω αλλά και κάτω απ΄την σκηνή. Για την έρευνα του έργου μας γνωρίσαμε και μιλήσαμε με ανθρώπους που οι συζητήσεις μας πάνω στο θέμα του χάσματος των γενεών, αλλά και όχι μόνο, θα με συντροφεύουν για πάντα.

* Περιέργως όσο περνάει ο καιρός, η σχολή και οι συμφοιτητές μου μου λείπουν όλο και περισσότερο. Μπορεί να μην βλεπόμαστε όσο θα θέλαμε αλλά νιώθω ότι μας συνδέει πια ένας οικογενειακός δεσμός που δεν σπάει. Θα ήταν νομίζω τρομερό για όλους μας και εγώ προσωπικά θα το ήθελα πολύ να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί πάνω στη σκηνή.

 

* Έχω μεγαλώσει στο κέντρο της Αθήνας και συγκεκριμένα στο Παγκράτι. Μ΄αρέσει η κάθε γειτονιά και οι πλατείες της. Νομίζω πως δεν θα μπορούσα να ζήσω για πολύ καιρό μακριά απ΄το κέντρο.

 

* Το All4fun κάθε περίπτωση είναι αρκετά βοηθητικό. Μας ενημερώνετε άμεσα για οποιοδήποτε νέο αφορά την δουλειά μας. Να συνεχίσετε έτσι!