To πρόσωπο της εβδομάδας: Μιχαήλ Ταμπακάκης – Ηθοποιός

Στην πρώτη χρονιά μετά την αποφοίτησή του από το Εθνικό Θέατρο συμμετείχε σε δύο σημαντικούς σταθμούς πριν επιλεγεί από την Κατερίνα Ευαγγελάτου ως μέλος του χορού της «Άλκηστης». Και ο Μιχαήλ Ταμπακάκης ετοιμάζεται να ντεμπουτάρει στην Επίδαυρο, περιμένοντας ν’ αδράξει κάθε στιγμή παρουσίας του στον ιερό αυτό χώρο.

Η σεζόν τον βρήκε αρχικά να κλείνει στο καστ του «Καθώς ψυχορραγώ» από την ίδια τη Σοφία Φιλιππίδου. Στη συνέχεια ακολούθησε και η συμφωνία με τον Δημήτρη Γιαμλόγλου για το Lacrimosa του Θανάση Τριαρίδη, όπου μπήκε από νωρίς στα βαθιά, παίζοντας στη σκηνή μόνο με τη συμμαθήτρια του Μάρθα Λαμπίρη-Φεντόρουφ.

Οι δύο συγκεκριμένες συνεργασίες κύλησαν όπως επιθυμούσε ο Μιχαήλ, που μας εισάγει στον κόσμο της «Άλκηστης», ενός έργου του Ευρυπίδη το οποίο ακροβατεί ανάμεσα στην τραγωδία και την κωμωδία: «Δεν ανεβαίνει συχνά και θα μπορούσαμε να πούμε ότι ουσιαστικά δεν έχει “ταυτότητα”. Θα κλάψεις, θα γελάσεις, θα σκεφτείς. Δεν έχει συγκεκριμένη κατηγορία. Αν το κατατάσσαμε κάπου, θα ήταν “ζωή” Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που συνεργάζομαι με την Κατερίνα Ευαγγελάτου και ανήκω σ’ αυτή την ομάδα που δημιούργησε. Είναι συναρπαστικό  να συναντιέσαι με ανθρώπους με το ίδιο πάθος για δουλειά».

Ο ίδιος χαρακτηρίζει στο All4fun “ανακουφιστική” την πρώτη του επαγγελματική χρονιά μετά την αποφοίτησή του από τη σχολή του Εθνικού και ήδη μετράει στο ενεργητικό του τη συμμετοχή του σε μια ταινία μεγάλου μήκους του Γερμανού σκηνοθέτη Florian Gottschick, που θα προβληθεί στην Ελλάδα την άνοιξη.

Και με το συνολικό παρουσιαστικό του είναι δεδομένο πως θα προκύψουν και άλλες τέτοιες συνεργασίες στον κινηματογράφο, τον οποίο εξίσου αγαπάει πολύ με το θέατρο…

* Η υποκριτική ουσιαστικά δεν προέκυψε. Αισθάνομαι ότι κάπως μ’ έναν τρόπο υπήρχε και όταν μου δόθηκε η ευκαιρία μέσα από το σχολείο να πλησιάσω πιο κοντά σ’ αυτό που λέμε υποκριτική, κατέληξα στο ότι αυτό με γεμίζει και σ’ αυτό θέλω να επενδύσω.

* Μου αρέσει να είμαι ειλικρινής και δε νομίζω ότι μπορώ να απαντήσω από τώρα στο τι σημαίνει για μένα υποκριτική. Σχετίζεται σίγουρα με την αναζήτηση, αυτή είναι όλη η μαγεία του πράγματος.

* Η τέχνη κατά κύριο λόγο θέτει ερωτήματα και ενίοτε προτείνει κάποιες απαντήσεις. Σκοπός βέβαια δεν είναι να ανακυκλώνονται τα ίδια ερωτήματα…

* Είμαι πολύ χαρούμενος που σε τόσο μικρή ηλικία μου δίνεται η ευκαιρία να παίξω στην Επίδαυρο και που είμαι ένα από τα μέλη του χορού, τον οποίο έχει δει με μία πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα ματιά η σκηνοθέτης μας. Η «Άλκηστη» είναι ένα έργο που δεν ανεβαίνει συχνά και που θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν έχει “ταυτότητα” Θα κλάψεις, θα γελάσεις, θα σκεφτείς. Δεν είναι ούτε τραγωδία ούτε κωμωδία. Νομίζω πως αν δίναμε έναν τίτλο κατηγορίας που ανήκει θα ήταν “ζωή”

* Η συνεργασία με την Κατερίνα Ευαγγελάτου προέκυψε μέσα από την ακρόαση που έκανε την άνοιξη. Είναι ένας από τους ανθρώπους που εκτιμώ και θαυμάζω πολύ στο θέατρο και είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που συνεργάζομαι μαζί της και που ανήκω σ’ αυτή την ομάδα που δημιούργησε. Είναι συναρπαστικό  να συναντιέσαι με ανθρώπους με το ίδιο πάθος για δουλειά.

* Αυτή η χρονιά ήταν ανακουφιστική μετά τα τρία έτη “εγκλεισμού” στη δραματική σχολή του Εθνικού, που δόξα το Θεό, μου δόθηκαν ευκαιρίες και συνεργασίες πολύ σημαντικές όπως αυτή με τη Σοφία Φιλιππίδου στο ” Καθώς ψυχορραγώ “. Ήταν η πρώτη μου επίσημη δουλειά που έκλεισα βγαίνοντας απ’ τη σχολή και νιώθω ευγνώμων για αυτό. Ένα πολύ σημαντικό κείμενο, μία εξαιρετική δασκάλα και ηθοποιός, και πάνω απ’ όλα ένας υπέροχος άνθρωπος. Πολύ ξεχωριστή  παράσταση για μένα!

* Στη συνέχεια προέκυψε το “Lacrimosa” με σκηνοθέτη τον Δημήτρη Γιαμλόγλου και τη φίλη συμμαθήτρια μου Μάρθα Λαμπίρη-Φεντόρουφ. Ήταν μία τεράστια πρόκληση βγαίνοντας απ’ τη σχολή να συμμετέχω σε μία παράσταση με δύο μόνο ηθοποιούς επί σκηνής και οι δύο μόλις απόφοιτοι και ένα τόσο ρηξικέλευθο κείμενο όπως αυτό του Θανάση Τριαρίδη. Εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι μόνο σε καλό μας βγήκε και τώρα μπορώ να πω ότι ήταν ένα τεράστιο μάθημα για τη συνέχεια, πέρα από μία πολύ όμορφη και αξέχαστη εμπειρία. * Νιώθω υπερήφανος για το ελληνικό σινεμά. Σιχαίνομαι τη μιζέρια και τη νοοτροπία ότι όλα είναι χάλια σε αυτή την χώρα  και πιστεύω πραγματικά ότι έχουμε ένα πολύ καλό σινεμά και ανθρώπους που δουλεύουν με πολύ μεράκι και αγάπη για αυτό.

* Είχα την χαρά να συνεργαστώ με τον Γερμανό σκηνοθέτη Florian Gottschick σε μία ταινία μεγάλου μήκους που θα προβληθεί στην Γερμανία τον Ιανουάριο του 18 της οποίας τα γυρίσματα έγιναν στην Τήνο. Στην Ελλάδα αναμένεται να έρθει από την άνοιξη. Εκεί κατάλαβα πόσο μαγική είναι η τέχνη του κινηματογράφου. Μου αρέσει πολύ το σινεμά, είναι ένας άλλος κόσμος από αυτόν του θεάτρου, ο καθένας με τη μαγεία και τη γοητεία του. Δεν ξέρω τι δουλειές θα ήθελα να κάνω, ξέρω όμως ότι θέλω να βρεθώ με ανθρώπους που έχουμε κοινή ανάγκη και κοινό κώδικα. * Από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου θυμάμαι στιγμές εκτός μαθήματος και όχι τόσο τις ώρες των μαθημάτων. Τα γέλια, οι συζητήσεις που καθόμασταν ώρες μέσα στην κάπνα  και μιλούσαμε όλοι ο ένας πάνω στον άλλο και εγώ περίμενα να μιλήσουν όλοι για να μιλήσω στο τέλος.

* Με τους συμμαθητές μου ζήσαμε τόσες πολλές και έντονες στιγμές μαζί που δεν θα μπορούσαν να μην έχουν όλοι τους μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Θυμάμαι το άγχος, τη φασαρία, το πιάνο να ακούγεται από κάπου μακριά, στριγκλιές, αγκαλιές,  δάκρυα, τη λέξη πρόβα χιλιοειπωμένη. Καμιά φορά μου λείπουν, άλλες πάλι όχι. Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω το σίγουρο είναι ότι δεν θ’ άλλαζα απολύτως τίποτα.

* Θα ήθελα να παίξω σε έργα πολλών συγγραφέων!!! Μπορώ να γράφω μέχρι αύριο. Σίγουρα με την πρώτη σκέψη, αυθόρμητα, θα πω τον Μάρτιν ΜακΝτόνα. Ίσως γιατί οι ήρωές του εκφράζουν θέματα που με αφορούν στην παρούσα φάση. Ταυτίζομαι.

* Προς το παρόν με ενδιαφέρει η υποκριτική, αυτό σπούδασα και αυτό αγαπώ και ακόμα έχω πολύ δρόμο. Νομίζω είναι πολύ νωρίς για να καταπιαστώ με κάτι τόσο σύνθετο και συγκεντρωτικό  όπως η σκηνοθεσία, εξάλλου αυτό είναι και μία ανάγκη. Όπως και το γράψιμο, που εμένα δεν μου έχει προκύψει μέχρι στιγμής.

* Αγαπώ τα μιούζικαλ, έχουν αυτή τη μαγεία που σε συνεπαίρνει, η όπερα, ειδικά κάτι καλοκαιρινές νύχτες μέσα Ιουλίου στο Ηρώδειο. Τραγουδάω στο μπάνιο, στο αυτοκίνητο, στο σπίτι, παντού είναι τόσο απελευθερωτικό … Μου αρέσει το τραγούδι!

* Στην Αθήνα μου αρέσει η τρέλα που υπάρχει στους δρόμους, στα μπαρ το βράδυ, στις πλατείες. Νομίζω ότι σε καμία άλλη ευρωπαϊκή πόλη δεν υπάρχει τόση ενέργεια στους δρόμους. Όπως και να το κάνεις δεν είμαστε ξενέρωτοι.

* Στο All4fun μου αρέσει το χιούμορ του και ότι εκτός από μένα έχει φιλοξενήσει στη συγκεκριμένη στήλη πολλά αγαπημένα μου πρόσωπα.

& Αναλυτικές λεπτομέρειες για την «Άλκηστη» ακολουθούν στον εξής σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/theatre/theater/14783-qq-.html

&& Credit για τις τρεις πρώτες φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν στη συνέντευξη, @ph.etta