Το ένστικτο της την οδήγησε από τις νεανικές περιπλανήσεις ανά την Ελλάδα σ’ ένα αέναο ταξίδι, όπως εκείνο της υποκριτικής.
Και με το πείσμα, το οποίο διαθέτει σε λίγο μεγαλύτερο βαθμό από τον μέσο όρο βρίσκει την ευκαιρία ως ηθοποιός ν’ αλλάζει και ως άνθρωπος.
Η Αουλόνα Λούπα αποφοίτησε από το Ωδείο Αθηνών, δοκίμασε την τύχη της θεατρικά στο Λονδίνο, επέστρεψε στην Ελλάδα, όμως η προοπτική του να παίζει και στο εξωτερικό ταιριάζει απόλυτα στην ταξιδιάρικη φύση της.
Μια φετινή σύμπτωση, μάλιστα, την έφερε να συμμετέχει στο «Άσμα Ασμάτων», που παρουσιάστηκε για λίγες ημέρες στο Θέατρο Θησείον και θα επαναληφθεί από τον προσεχή Οκτώβριο.
«Όταν μου προτάθηκε από τον Βαλάντη Φράγκο να συμμετάσχω πραγματικά σκέφτηκα ότι το σύμπαν μου κάνει πλάκα. Και αυτό γιατί λίγες μέρες πριν ο Αλέξανδρος Βαρθαξογλου μου είχε προτείνει να χρησιμοποιήσουμε ένα απόσπασμα από το» Άσμα Ασμάτων» για της ανάγκες μιας σκηνής της δική μας ομάδας όπου και δουλεύαμε τότε. Μια βδομάδα μετά ήρθε και η πρόταση από τους The 3rd Person theatre group.Και όλα αυτά λίγες βδομάδες αφού είχα γυρίσει από Λονδίνο. Σκέφτηκα λοιπόν ότι αυτή η δουλειά “είναι για να γίνει” και δεν έπεσα καθόλου έξω», αποκαλύπτει στο All4fun η Αουλόνα, που μπόρεσε με το καλημέρα ν’ αγαπήσει το συγκεκριμένο κείμενο: «Τολμώ να πω ότι είναι ό,τι καλύτερο έχω πιάσει στα χέρια μου. Σου προκαλεί ένα λιώσιμο. Η παράσταση μας απευθύνεται στους ερωτευμένους με τον έρωτα»
Έχοντας πρωταγωνιστήσει στη μικρή μήκους ταινία, “Το νανούρισμα της Μαρίας”, που πήρε τον Αργυρό Διόνυσο στο Φεστιβάλ Δράμας, βίωσε τις δυσκολίες των γυρισμάτων, αφού μεταξύ άλλων για τις ανάγκες των σκηνών έτρεχε με νυχτικό ξυπόλητη στους -5 βαθμούς στο δάσος των Πρεσπών. Οι σχετικές αντιξοότητες, όμως, όχι μόνο δεν την πτοούν, αλλά επιβεβαιώνουν μέσα της το πόσο πολύ αγαπάει τον κινηματογράφο, ακόμη και αν οι συνθήκες δεν είναι καθόλου εύκολες. Και η προσμονή της, μάλιστα, για της πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία είναι μεγάλη και δεδομένη…
* Κάπου στη δευτέρα Λυκείου αποφάσισα πως όταν τελειώσω το σχολείο θέλω να μπω σε Δραματική Σχολή. Χωρίς να είμαι ποτέ σε κάποια θεατρική ομάδα του σχολείου. Απλά έτσι ξύπνησα μια μέρα και είπα εγώ θα κάνω ΑΥΤΟ. Η αλήθεια είναι ότι σχεδόν όλες τις μεγάλες αποφάσεις στη ζωή μου έτσι τις έχω πάρει. Από ένστικτό. Τελείωσα το σχολείο λοιπόν, μεσολάβησαν αλλά δύο χρόνια όπου ταξίδευα ανά την Ελλάδα και δούλευα σε χωριά και σε νησιά. Λίγο πριν κλείσω τα 20 σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να ταξιδεύω και να ζω έτσι για πάντα. Και κάπου εκεί κατάλαβα, όμως, ότι πρέπει να μαζευτώ! Έτσι γύρισα στην Αθήνα και πέρασα στο Ωδείο Αθηνών.
* Η υποκριτική και η πολλή αγάπη είναι τα μόνα πράγματα που έχουν καταφέρει να με αλλάξουν! Είμαι “λίγο” παρά πάνω πεισματάρα από τον μέσο όρο, οπότε δεν είναι εύκολο να συμβεί αυτό. Η τέχνη μου είναι από τα ελάχιστα πράγματα που καταφέρνουν και με μετακινούν κάθε μέρα!
* Ένας ηθοποιός αντιμετωπίζει την κρίση με χιούμορ. Και αν στερέψει αλλάζει επάγγελμα.
* Θεωρώ ότι η τέχνη δεν είναι υποχρεωμένη, ούτε φτιαγμένη για να δίνει απαντήσεις. Η τέχνη υπάρχει για να θέτει ερωτήσεις! Πιστεύω ότι η αλλαγή είναι προσωπικό ζήτημα και σίγουρα κανένα έργο τέχνης δεν μπορεί να απευθύνεται παντού για να δώσει μια κοινή απάντηση σε όλους.
* Ο ρόλος μου στη παράσταση «Άσμα Ασμάτων» δεν είναι ένας. Ολοι οι ηθοποιοί καθ’ όλ τη διάρκεια του έργου δημιουργούμε διάφορους χαρακτήρες και σύνολα. Ανάμεσα σε όλα αυτά υποδύομαι μια Αλβανή νοσοκόμα γεροκομείου όπου αναζητά τον έρωτα, την αγάπη και την προσοχή (όπως όλοι μας). Οι θετικές εντυπώσεις που λάβαμε από το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, τις πόλεις της Δυτικής Μακεδονίας και τέλος στην Αθήνα όπου και κλείσαμε το κύκλο μας για φέτος ήταν ανέλπιστα θερμές!
* Τολμώ να πω ότι το κείμενο αυτό είναι ό,τι καλύτερο έχω πιάσει στα χέρια μου. Η ανάγνωση του Άσματος σου προκαλεί ένα λιώσιμο. Καταφέρνει να σου ξυπνήσει καταχονιασμενες μνήμες και επιθυμίες το Άσμα Ασμάτων. Όταν μου προτάθηκε από το Βαλάντη Φράγκο, σκηνοθέτη της παράστασης μας και ιδρυτικό μέλος της ομάδας «The 3rd Person theatre group» να συμμετάσχω στη παράσταση πραγματικά σκέφτηκα ότι το σύμπαν μου κάνει πλάκα. Και αυτό γιατί λίγες μέρες πριν ο Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου μου είχε προτείνει να χρησιμοποιήσουμε ένα απόσπασμα από το» Άσμα Ασμάτων» για της ανάγκες μιας σκηνής της δική μας ομάδας όπου και δουλεύαμε τότε.
* Μια βδομάδα μετά ήρθε και η πρόταση από τους The 3rd Person theatre group.Και όλα αυτά λίγες βδομάδες αφού είχα γυρίσει από Λονδίνο. Σκέφτηκα λοιπόν ότι αυτή η δουλειά “είναι για να γίνει” και δεν έπεσα καθόλου έξω. Έχουμε δουλέψει παρά πολύ για αυτήν τη δουλειά ηθοποιοί και συντελεστές και έχουμε σκοπό να δουλέψουμε και άλλο πριν τη παρουσιάσουμε ξανά από τη νέα σεζόν. Είναι μια πολύ ειλικρινής δουλειά. Προσεγγίσαμε το κείμενο με σεβασμό και προσπαθήσαμε να το φέρουμε στο σήμερα. Νομίζω ότι η παράσταση μας απευθύνεται στους ερωτευμένους με τον έρωτα, για αυτούς που ο έρωτας είναι στάση ζωής. Και ένας τέτοιος άνθρωπος σίγουρα θα βρει σε κάτι να ακουμπήσει στο Άσμα Ασμάτων.
* Το Ωδείο Αθηνών είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο. Εγώ ανήκω στο λεγόμενο “φοβερό” έτος του Ωδείου. Με τα παιδιά έχουμε καταφέρει και βρισκόμαστε κάθε χρόνο τουλάχιστον μια με δύο φορές όλοι μαζί. Τα Χριστούγεννα ανταλλάσουμε δώρα και γενικά έχουμε καταφέρει να γίνουμε πραγματικοί φίλοι. Το έτους μου είναι η θεατρική μου οικογένεια, όχι καλλιτεχνικά πρακτικά. Και ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της όμορφης σχέσης και άλλων πολλών δυνατών αναμνήσεων στα τρία χρόνια της σχολής τα οφείλουμε στο δάσκαλο μας Αργύρη Ξαφη όπου σαν σωστός μπαμπάς του έτους μας έμαθε να λέμε «Ναι» ο ένας στον άλλον πάνω και κάτω από την σκηνή.
* Πριν δύο χρόνια με τον Βαλάντη Φράγκο συμπρωταγωνιστήσαμε σε μια ταινία μικρού μήκους “Το νανούρισμα της Μαρίας”. Η ταινία πήρε Αργυρό Διόνυσο στο Φεστιβάλ Δράμας, τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στις Πρέσπες, είναι σίγουρα το πιο δύσκολο γύρισμα που έχω κάνει μέχρι τώρα. Για τις ανάγκες σκηνών έτρεχα με νυχτικό ξυπόλητη στους -5 στο δάσος, κάναμε 12ωρες γύρισμα μέσα σε μια βάρκα στη μέση της λίμνης και άλλα πολλά. Επίσης εντυπωσιάστηκα όταν βρέθηκα σε γυρίσματα στην Αγγλία με το ποσό κοινή γλώσσα έχει το σινεμά. Οι διαφορές ενός ελληνικού crew και ενός crew στο εξωτερικό δεν είναι τόσο χαοτικά μεγάλες. Πράγμα που δεν συμβαίνει στο Θέατρο.
* Υπάρχουν παρά πολλά πράγματα που δεν έχω κάνει στο σινεμά. Για αρχή να παίξω σε μια μεγάλου μήκους ταινία!
* Στην τηλεόραση έχω συμμετάσχει ενεργά μόνο σε μια παραγωγή. Και είχα τη μεγάλη τύχη να πέσω στα χέρια του Βασίλη Θωμόπουλου. Πιστεύω ότι πάσχει από σενάρια νέων καλλιτεχνών η ελληνική τηλεόραση. Αυτό είναι η μεγάλη της πληγή και όχι τα λεφτά. Μακάρι να έδιναν λίγο χώρο στη νέα γενιά να την αναστήσει. Αν γινόταν αυτό εγώ είμαι σίγουρη ότι ακόμα και η ποπ κουλτούρα της θα ανέβαινε πολλά επίπεδα. Υπάρχει πολύ ταλέντο ανεκμετάλλευτο εκεί έξω.
* Δεν έχω προσπαθήσει ποτέ να γράψω σοβαρά, οπότε δεν ξέρω αν το έχω με το γράψιμο. Με το τραγούδι έχω μια πολύ περίεργη σχέση. Όταν ήμουν μικρή τραγουδούσα πολύ στην εφηβεία, συμμετείχα και σε συγκροτήματα κατά τη διάρκεια της Δραματικής κάτι έγινε και άρχισα να το παίρνω από φόβο. Εκεί το φάλτσο έδινε και έπαιρνε! Τον τελευταίο χρόνο έχουμε αρχίσει πάλι να τα βρίσκουμε. Για να δούμε τι θα γίνει, είναι μια σχέση μυστήριο!
* Με τον χορό έχω πολύ καλή σχέση. Έχω ασχοληθεί περισσότερο με αυτό το κομμάτι, έχω κάνει αρκετά σεμινάρια τα περισσότερα στην Αγγλία αν και το μικρόβιο μου μπήκε εδώ από τις δασκάλες μου Πώλιν και Αμάλια. Η αλήθεια είναι ότι έχω πολύ εύκολο σώμα οπότε πάντα είχα μια μεγαλύτερη ευκολία στη κίνηση. Ο αθλητισμός είναι κομμάτι της καθημερινότητας μου τον τελευταίο χρόνο. Περπατάω 1-2 ώρες τη μέρα, κάνω γιόγκα και πολλά άλλα τα οποία δοκιμάζω κατά καιρούς.
* Με τους περισσότερους ανθρώπους που έχω συνεργαστεί έχουμε κάνει πάνω από μια δουλειά μαζί. Μου αρέσει να βλέπω τη δουλειά μου σαν μια αλυσίδα με δυνατούς και αδύναμους κρίκους. Δεν ξεχωρίζω κανένα από τους κρίκους, γιατί θα σπάσω τον κύκλο. Δεν ονειρεύομαι τόσο με ρόλους και έργα. Οι συνεργασίες με αφορούν πολύ περισσότερο.
* Δεν ξέρω τι να πω για το Λονδίνο, είναι πολύ φρέσκο ακόμα στο κεφάλι μου. Ταξίδεψα πολύ όσο ήμουν εκεί έκανα πολλά σεμινάρια χορού, κλόουν, physical theatre ένα από αυτά ήταν και με τους Complicite. Αυτά το πρώτο χρόνο καθώς φυσικά δούλευα παράλληλα γιατί στο Λονδίνο δεν επιβιώνεις αλλιώς! Το δεύτερο χρόνο άρχισα να συμμετάσχω σε πρότζεκτ χορού να κάνω γυρίσματα σε μικρού μήκους και βίντεο κλιπ (αυτό είχε πολύ πλάκα) και άλλες διάφορες δουλειές γύρω από την υποκριτική. Και κάπου εκεί αποφάσισα ότι θα γυρίσω πίσω.
* Έχω ξανάπάει δύο φορές Λονδίνο από το Νοέμβριο που έχω έρθει πίσω στην Ελλάδα και θα ξανά πάω του χρόνου το Γενάρη γιατί συμμετέχω ακόμα σε ένα πρότζεκτ Χορού εκεί. Δεν θέλω να ξανά φύγω για τόσο μεγάλο διάστημα από εδώ αλλά δεν λέω μεγάλα λόγια ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει ο χρόνος.
* Την αγαπώ την Αθήνα. Τη θεωρώ πολύ γοητευτική πόλη. Τώρα που έφυγα την εκτίμησα πολύ. Θα ήθελα να υπάρχει λίγο περισσότερη οργάνωση μόνο, είναι λίγο παρά πάνω γρήγορη από αυτό που θέλω.
* Στο All4fun μου αρέσει ότι αναδεικνύει δουλειές και προσπάθειες νέων ανθρώπων!
& Το «Άσμα Ασμάτων» παρουσιάστηκε αρχικά στο ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, στη συνέχεια για λίγες ημέρες στο θέατρο Θησείον και πρόκειται να επαναληφθεί από τον προσεχή Οκτώβριο. Λεπτομέρειες για την παράσταση ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://all4fun.gr/fun/theater/15006-q-q—.html
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 3/6/2017