H ερμηνεία του ως Ρασκόλνικοφ στο «Έγκλημα και Τιμωρία» ήταν μια εκείνες που δικαίως συζητήθηκαν πολύ την περασμένη θεατρική σεζόν.
Και λόγω της μεγάλης επιτυχίας που είχε η παράσταση το σπουδαίο έργο του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Άνεσις.
Κατέκτησε, μάλιστα, και το 2ο βραβείο καλύτερης παράστασης από τους αναγνώστες του All4fun στα 4α θεατρικά βραβεία κοινού All4fun!
Έτσι η επιλογή μας να φιλοξενήσουμε τον Τάσο Ιορδανίδη ως το τελευταίο χρονικά πρόσωπο εβδομάδας για το 2016 ήταν προφανής.
Το θεατρικό μικρόβιο το κόλλησε στο σχολείο του στον Πειραιά, αλλά οι παρενέργειες του έγιναν πιο εμφανείς ανώριμα και ασυνείδητα, όταν ήταν φοιτητής στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.Βρήκε έτσι την ευκαιρία να εκφράζεται και να ξεφεύγει από την πραγματικότητα μέσω των ρόλων του, ζώντας έτσι μία πολύ έντονη παρουσία της πραγματικότητας.
Επειδή, όμως, είχε πάντα πολλές ανησυχίες κάποια στιγμή του μπήκε και ένα άλλο μικρόβιο. Έτσι τόλμησε ν’ ασχοληθεί με την παραγωγή. Και μέχρι τώρα νιώθει δικαιωμένος με την απόφαση του ν’ αναλάβει καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Άνεσις.
“Το θεατρικό επιχειρείν είναι μία συνεχόμενη βουτιά στο κενό. Αν τα βγάλεις πέρα μία χρονιά σημαίνει ότι δεν είχες ξεχάσει να βάλεις το αλεξίπτωτο. Αν αποτύχεις έχεις τσακιστεί και ενδεχομένως να μην υπάρχει περιθώριο ανάνηψης” εξηγεί στο All4fun για το τόλμημα του, ενώ αναφέρεται και στη νέα του συνεργασία με τον Λεβόν Τζουλάτζε: «Το “Έγκλημα και τιμωρία” προέκυψε, αφού είχε προηγηθεί ήδη μία συνεργασία με το Λεβάν. Ταυτίστηκα μαζί του και από τότε τον εμπιστεύομαι απόλυτα. Το έργο του ήταν δική του επιλογή και χαίρομαι που δικαιώθηκε. Έχει χαρίσει στο Άνεσις ένα κύρος θεάτρου ρεπερτορίου με μια σύγχρονη ποιητική ματιά”
Ο ρόλος του ως Ρασκόλνικοφ είναι ένας ρόλος, που όπως αναφέρει, “χτυπάω την πλάτη, τον ακολουθώ και θεωρώ πως είναι ένας από τους πνευματικούς τρομοκράτες που δε θ’ αφήσουν ποτέ τις συνειδησίες σε ηρεμία και τη σκέψη να υποδουλωθεί”.
Ό Τάσος θεωρεί πως η διαχρονικότητα των έργων του Ντοστογιέφσκι συναντιέται μόνο στους τραγικούς Έλληνες, τον Αριστοφάνη και τον Σαίξπηρ. Το μεγαλείο του είναι πως υπήρξε ένας προφητικός, έξοχος σκοπευτής, που χτυπούσε στο κέντρο της ουσίας των πραγμάτων για τα οποία ήθελε να μιλήσει και θεματολογεί πάνω σε καταστάσεις που δεν έχουν ξεπεραστεί ή ξαναβγαίνουν από το κουτί της Πανδώρας…”
* Ήμουν στη θεατρική ομάδα του σχολείου μου στον Πειραιά (St-Paul) και από ό,τι φαίνεται κόλλησα το θεατρικό μικρόβιο, του οποίου οι παρενέργειες έγιναν εμφανείς αρκετά αργότερα, ενώ ήμουν φοιτητής στη Φιλοσοφική σχολή Αθηνών. Ανώριμα και ασυνείδητα. Στο δεύτερο έτος της σχολής, άρχισα να συνειδητοποιώ κάποια πράγματα και να τα μετράω πιο σοβαρά.
* Υποκριτική σημαίνει τρόπος έκφρασης, διαφυγής από την πραγματικότητα μέσω μίας πολύ έντονης παρουσίας της πραγματικότητας.
* Ένας καλλιτέχνης αντιμετωπίζει την κρίση, δίνοντας υπόσταση στις καλλιτεχνικές του ανησυχίες, στις οποίες εμπεριέχονται πολιτικές – κοινωνικές θέσεις και μία συνολική στάση ζωής.
* Σε κάθε εποχή η τέχνη αποτελεί εφαλτήριο συνειδησιακών ανακατατάξεων, δημιουργεί προβληματισμούς και θέτει ερωτήματα.
* Το “Έγκλημα και τιμωρία” προέκυψε, αφού είχε προηγηθεί ήδη μία συνεργασία με το Λεβάν (Τσουλάτζε) για το ”Λεωφορείο ο πόθος” το χειμώνα του 2014-15. Ταυτίστηκα μαζί του και από τότε τον εμπιστεύομαι απόλυτα. Το ”Έγκλημα και τιμωρία” ήταν δική του επιλογή και χαίρομαι που δικαιώθηκε κατ’άτι περισσότερο από όσο το ”Λεωφορείο”. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος με ένα θεατρικό ανέβασμα. Είμαι ευγνώμων στο κοινό που μας τιμά με την παρουσία του και έχει αγκαλιάσει τόσο ζεστά την προσπάθειά μας.
* Για το ρόλο μου δεν ξέρω τι να πω…Τον αντιμετωπίζω κάθε βράδυ, του χτυπάω την πλάτη, τον ακολουθώ Νομίζω – χωρίς να είμαι σίγουρος – ότι είναι ένας από τους πνευματικούς τρομοκράτες που δε θα αφήσουν ποτέ τις συνειδήσεις σε ηρεμία και τη σκέψη να υποδουλωθεί.
* Ο Ντοστογιέφσκι υπήρξε προφητικός και έξοχος σκοπευτής. Χτυπούσε στο κέντρο της ουσίας των πραγμάτων για τα οποία ήθελε να μιλήσει και θεματολογεί πάνω σε καταστάσεις που δεν έχουν ξεπεραστεί ή ξαναβγαίνουν από το κουτί της Πανδώρας. Η διαχρονικότητα του έργου του πιστεύω ότι συναντιέται μόνο στους τραγικούς μας, τον Αριστοφάνη και το Σαίξπηρ.
* Όταν ο κόσμος, αποφασίζει να βγει από τη σπιτική θαλπωρή και επιλέγει να παρακολουθήσει το αποτέλεσμα μιας καλλιτεχνικής περιπέτειας στην οποία εμπλέκεσαι, αισθάνεσαι χαρά, ευγνωμοσύνη και παίρνεις δύναμη. Η επιβράβευση από ένα πολύ φανατικό θεατρόφιλο κοινό, όπως του All4fun μας γέμισε με θετικά συναισθήματα. Το μόνο που θα ήθελα να πω σε κάποιον που θα έρθει στην παράστασή μας, είναι ότι όλοι στο Άνεσις, από το εργατικό δυναμικό μέχρι τους ηθοποιούς, έχουν μεγάλο σεβασμό στην έννοια θέατρο.
* Ήθελα από τότε που είδα πιο σοβαρά τις σπουδές μου στη δραματική σχολή να δράσω παραγωγικά. Έτσι η μοίρα με έφερε στο Άνεσις. Το θεατρικό επιχειρείν είναι μία συνεχόμενη βουτιά στο κενό. Αν τα βγάλεις πέρα μία χρονιά σημαίνει ότι δεν είχες ξεχάσει να βάλεις το αλεξίπτωτο. Αν αποτύχεις έχεις τσακιστεί και ενδεχομένως να μην υπάρχει περιθώριο ανάνηψης.* Όσον αφορά στο γενικότερο μέλλον του θεάτρου στην Ελλάδα, είμαι πολύ αισιόδοξος γιατί υπάρχουν και από ο,τι φαίνεται θα εξελιχθούν αλλά θα υπάρξουν και άλλοι που θα ακολουθήσουν, καλλιτέχνες με ήθος, όραμα, πνευματικότητα, ιδέες και όνειρα.
* Δεν είμαι σκηνοθέτης, απλώς έτυχε κάποιες φορές να αναλάβω την καλλιτεχνική πραγμάτωση κάποιων εγχειρημάτων. Για να θεωρηθείς σκηνοθέτης, απαιτούνται γνώσεις, πνευματικό υπόβαθρο και φαντασία. Έστω σε εμπειρικό επίπεδο. Προσπαθώ να μαθαίνω μέσα από την υποκριτική καθημερινά. Καινούριες αντιλήψεις, νέες τάσεις, να ανακαλύπτω ανθρώπους, τεχνικές, αντιλήψεις και τρόπους έκθεσης. Η ανάγκη σκηνοθετικής έκφρασης καθυστερεί ακόμα και μπορεί να μην έρθει και ποτέ.
* Το γράψιμο είναι ερωμένη. Είμαι ερωτευμένος αλλά δε θα το εκθέσω ποτέ μάλλον. Αποτελεί το σύνολο του συναισθηματικού και νοητικού κόσμου μέσα στον οποίο βρίσκομαι και θεωρώ ότι δεν έχει ανάγκη κάποιος να εισχωρήσει σε αυτό τον τόπο πέρα ίσως από τους ανθρώπους μου.
* Μου αρέσει το τραγούδι, όπως και η πλειονότητα του λαού μας,τραγουδάω στο μπάνιο! Δεν είμαι …δεινός χορευτής και αγαπάω πολύ τον αθλητισμό παρά το γεγονός του ότι τον έχω κάπως εγκαταλείψει το τελευταίο διάστημα. Κάνω πολλά πράγματα γιατί παρά την πενιχρή χορευτική μου δεινότητα, όποιος μπαίνει στο χορό οφείλει και να κινηθεί!
* Σημείο αναφοράς στις μέχρι τώρα συνεργασίες μου είναι η σκηνική συνάντησή μου με το Γιώργο Μιχαλακόπουλο στο ”Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην”. Με πέταξε στα βαθιά, λειτούργησε σα σωσίβιο, σα δάσκαλος και σαν πατέρας. Τοποθέτησε την καλλιτεχνική προσπάθεια του Άνεσις στο θεατρικό χάρτη και έμαθα πράγματα για τον εαυτό μου αλλά και την τέχνη μας, που τα κρατάω σα δώρο ζωής. Η συνύπαρξη της Θάλειας (Ματίκα) με τη Χρυσούλα Διαβάτη στο Δυο γυναίκες χορεύουν (Ιλίσια-Βολανάκης) στην οποία ήμουν το τρίτο μάτι κατά τη διάρκεια των προβών. Σε μία από τις παραστάσεις τους έζησα ο,τι πιο συγκινητικό έχω ζήσει μέχρι τώρα στο θέατρο. Στο χειροκρότημα οι θεατές όρμηξαν στην κυριολεξία στη σκηνή για να τις αγκαλιάσουν. Επίσης το κεφάλαιο Λεβάν Τσουλάτζε. Έχει χαρίσει στο Άνεσις το κύρος ενός θεάτρου ρεπερτορίου με σύγχρονη ποιητική ματιά. Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος που σκηνοθετεί αυτή την περίοδο το ”Στρίψιμο της βίδας”.Ένας καλλιτέχνης-ορχήστρα,με στιβαρότητα και βαθιά θεατρική γνώση. Τα έργα, οι ρόλοι, οι συγγραφείς διαμορφώνονται ανάλογα με τις περιστάσεις, τις οποίες τις προσεγγίζω αλλά δεν είναι πάντα εύκολα προσβάσιμες ή ώριμες.
* Τις στιγμές στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου τις αντιμετώπισα αφηρημένα. Κάποιες στιγμές τις θυμάμαι και χαμογελάω.
* Στον κινηματογράφο, δεν έχω κάνει πολλά πράγματα πέρα από μία συμμετοχή στο Αν του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Η θεατρική καθημερινότητα δε μου έχει επιτρέψει να κάνω γυρίσματα σε ταινίες που πραγματικά είχαν πολύ ενδιαφέρον. Ο Γραμματικός είναι ο σπουδαιότερος Έλληνας κινηματογραφιστής και το απέδειξε για μία ακόμα φορά με το «Μήδεια… Κρείσσων των εμών βουλευμάτων». Επίσης ο Οικονομίδης είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο για τη σημερινή κινηματογραφική πραγματικότητα και οι ταινίες του αποτελούν πλέον σημείο αναφοράς.
* Στην τηλεόραση ξεχωρίζω τις Ηρωίδες στο Mega λόγω του σεναρίου της Αλεξάνδρας Κ. Θεωρώ ότι ήταν ένα από τα πιο έξυπνα κείμενα των τελευταίων χρόνων. Παρακολουθώ την ξένη μυθοπλασία. Ένα σίριαλ το οποίο έχω ξεχωρίσει το τελευταίο διάστημα είναι το ”This is us” για το οποίο βρισκόμαστε σε συζητήσεις για το αν θα μπορούσε να μεταφερθεί στην ελληνική τηλεόραση.
* Δε θέλω να αναφερθώ σε αυτά που δε μου αρέσουν στην Αθήνα,όλοι τα ξέρουμε. Άλλωστε υπερτερεί μέσα το θετικό αίσθημα για την πόλη και για τον αττικό ουρανό της που δεν το συναντάς πουθενά αλλού.
* Στο All4fun μου αρέσει ότι αγαπάτε πολύ αυτό που κάνετε. Το κάνετε με μέτρο, συνέπεια και θετική διάθεση.
& Αναλυτικά οι λεπτομέρειες για τους συντελεστές και τις ημέρες που παίζεται το «Έγκλημα και τιμωρία» ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/13404–2-.html
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 27/12/2016