Ο ψυχικός κόσμος των καλλιτεχνών είναι άκρως δημιουργικός και συνάμα γοητευτικός. Και όταν το ταλέντο και η κλίση προς την τέχνη συνοδεύεται με την απαραίτητη δόση χιούμορ το αποτέλεσμα γίνεται ακόμα καλύτερο.
Όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Βερόνικας Δαβάκη, που για να πραγματοποιήσει το αλληγορικό ταξίδι της υποκριτικής εγκατέλειψε τα Χανιά και αποφάσισε να έρθει στην Αθήνα. Μετά από 17 χρόνια ζωής ή 204 μηνών ή 6120 ημερών ή 146880 ωρών, όπως η ίδια το υπολόγισε, επιβεβαιώνοντας τα έντονα χιουμοριστικά στοιχεία της καθημερινότητας της.
Για να τη γοητεύει η γνωριμία με τον εκάστοτε ρόλο, για ν’ αναζητά τα χιλιάδες μικρά πράγματα εκείνα, που δύναται ν’ αφυπνίζουν τη φαντασία.
Και για να μπορεί χωρίς κόστος να εξερευνά συναισθήματα, δυναμικές, προοπτικές…
Αυτήν τη σεζόν απολαμβάνει το τρίπτυχο παιδικής παράστασης, κωμωδίας και μουσικής επί σκηνής στον «Κουρέα της Σεβίλλης» στο θέατρο Κιβωτός και παράλληλα υποδύεται κάθε Πέμπτη βράδυ τη σπουδαία Μαρίκα Νίνου στο ομώνυμο «Μαρίκα» στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.
«Έπλεξα τον ρόλο δανειζόμενη διάσπαρτα στοιχεία της υπαρκτής Μαρίκας Νίνου χωρίς μίμηση. Στη σκηνή συνυπάρχουν ακροβάτες, χορευτές, μουσικοί. Είναι ένας αρμονικός συνδυασμός διαφορετικών καλλιτεχνικών “διαλέκτων” και εκεί έγκειται το ενδιαφέρον. Στη δημιουργία οπτικών και ακουστικών εικόνων», παραδέχεται στο All4fun η Βερόνικα, που ως απόφοιτος του θεάτρου Τέχνης έχει δουλέψει ήδη με αρκετούς συμφοιτητές της, τους οποίους χαρακτηρίζει «συγγενείς» και ενυπάρχουν σε όλα τα μελλοντικά της σχέδια.
Σχέδια, τα οποία σίγουρα μπορούν ν’ αφήσουν καλλιτεχνικά το δικό τους στίγμα από το άμεσο μέλλον κιόλας. Διότι η Βερόνικα έχει τα στοιχεία και τις ικανότητες εκείνες να μας απασχολεί δημιουργικά για πολλά – πολλά ακόμα χρόνια…
* Eίναι αλήθεια ότι δε μπορώ να θυμηθώ την υποκριτική να «προκύπτει». Σαν να λέμε υπάρχει από πάντα…
* Υποκριτική για μένα σημαίνει ένα αλληγορικό ταξίδι.
* Ως εργαζόμενη στο θέατρο αντιμετωπίζω την κρίση με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως συμβαίνει και σε άλλους κλάδους, δηλαδή με υπομονή, επιμονή και ελπίδα! Ως δημιουργός όμως…
* Ευτυχώς για όλους μας η τέχνη μπορεί και οφείλει να θέτει ερωτήματα. Δεν ξέρω για τις απαντήσεις. Αν δεν διερωτηθείς όμως σίγουρα δε μπορείς να τις βρεις. Ο θεατής/ακροατής ενός καλλιτεχνικού γεγονότος γίνεται εξωτερικός παρατηρητής ενός ποιητικού ισότοπου της πραγματικότητας. Εκεί έχει την ευκαιρία να εξερευνήσει χωρίς κόστος, συναισθήματα, ερωτήματα, πιθανές απαντήσεις, δυναμικές, προοπτικές που όταν τα συναντήσει στην καθημερινότητά του θα είναι περισσότερο διαχειρίσιμα. Στις τωρινές συνθήκες, σε παγκόσμιο και όχι μόνο εγχώριο επίπεδο, που είμαστε όλοι λίγο πολύ αιφνιδιασμένοι και έκπληκτοι η τέχνη μπορεί να μας κρατήσει το χέρι.
* Ήθελα πολύ να δουλέψω σε μια παράσταση για παιδιά, ήθελα να παίξω κωμωδία και ήθελα να είμαι κοντά στο τραγούδι. Βρήκα και τα τρία στην ίδια δουλειά, στον «Κουρέα της Σεβίλλης» στο θέατρο Κιβωτός. Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η τιμιότητα και η αγάπη της κας Ρουγγέρη απέναντι στο θέατρο για παιδιά. Αμέσως μετά οι ταλαντούχοι συνεργάτες. Ευτυχώς έχουμε χιούμορ και εξαιρετική συνεργασία και έτσι το πρωινό καθημερινό ξύπνημα γίνεται ευκολότερο!
* Στην παράσταση ¨Μαρίκα¨ με αφορμή τη ζωή της Μαρίκας Νίνου στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο συνυπάρχουν επί σκηνής ακροβάτες, χορευτές, μουσικοί, ηθοποιοί, performers και ένας μάγος! Όταν μου έκανε την πρόταση ο Αλέξανδρος Χωματιανός που το σκηνοθετεί ενθουσιάστηκα με την ιδέα. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε είχαν να κάνουνε με ¨γλωσσικά¨ ζητήματα. Σαν να μιλούσαμε στην αρχή ο καθένας μια διαφορετική διάλεκτο. Σ’ αυτόν ακριβώς τον συνδυασμό διαλέκτων έγκειται το ενδιαφέρον αυτής της παράστασης, τόσο για τους συντελεστές όσο και για τους θεατές της!
* Για να είμαι ειλικρινής στη συγκεκριμένη παράσταση δεν θα χωρούσε ο αυστηρός ρεαλισμός. Θέλω να πω ότι αντιμετωπίσαμε την ιστορία της Μαρίκας Νίνου περισσότερο ως αφορμή για να δημιουργήσουμε οπτικές και ακουστικές εικόνες. Δεν είχαμε στόχο να αναπαραστήσουμε με ιστορική ακρίβεια και λεπτομέρεια τη βιογραφία της. Έτσι εγώ προσωπικά έπλεξα έναν ρόλο δανειζόμενη διάσπαρτα στοιχεία της υπαρκτής Νίνου σε επίπεδο φωνητικό, ενδυματολογικό και κινησιολογικό. Δεν προσπάθησα όμως να τη μιμηθώ καθολικά.
* Ξεκίνησα να σπουδάζω κλασικό τραγούδι για να δώσω στις εξετάσεις των δραματικών σχολών. Πριν αρχίσω δηλαδή με το θέατρο. Τελικά χωρίς πολλά – πολλά αυτονομήθηκε και κατέλαβε έναν χώρο που καθώς φαίνεται όλο και μεγαλώνει! Από την κλασική μουσική πέρασα στον jazz αυτοσχεδιασμό και έφτασα τα τελευταία δύο χρόνια να δουλεύω με ρεμπέτικα, παραδοσιακά και λαϊκά σχήματα. Ποιος ξέρει τι να κρύβεται στο μέλλον… Η μουσική, ιδίως το τραγούδι έχει μια αμεσότητα αναντικατάστατη. Περνάνε οι σκέψεις, οι ιστορίες, τα συναισθήματα αβίαστα και με μοναδική απλότητα.
* Σκεφτόμουν πρόσφατα για τα χρόνια εκείνα στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης πως τελικά ό,τι ηλικία και αν έχεις η θέση του μαθητή γεννάει πάντα τις ίδιες αντιδράσεις! Δε θέλεις να ξυπνήσεις το πρωί, εύχεσαι να τελειώσεις μια ώρα νωρίτερα, δουλεύεις πιο πολύ όσο πλησιάζουν εξετάσεις, αντιγράφεις και άλλα τέτοια! Δεν είναι αστείο; Από τη σχολή, μου μένουν δύο άνθρωποι αναντικατάστατοι, πολλοί αγαπημένοι και αμέτρητα όνειρα.
* Έχω ήδη συνεργαστεί αρκετές φορές με παιδιά από το θέατρο Τέχνης και είχα πάντα την αίσθηση μιας λιγότερο ή περισσότερο μακρινής συγγένειας! Χαίρομαι πάντα όταν μαθαίνω πως θα βρεθώ σε δουλειά με τέτοιους ¨συγγενείς¨και ενυπάρχουν σε όλα σχεδόν τα μελλοντικά σχέδιά μου!
* Με το γράψιμο και τη σκηνοθεσία προς το παρόν κρατάμε αποστάσεις. Με τον χορό και το τραγούδι τα πηγαίνουμε αρκετά καλύτερα! Ιδιαίτερη αδυναμία έχω αυτή την περίοδο στα ακροβατικά!
* Οι δουλειές μου ως τώρα ήταν κυρίως θεατρικές. Αν όμως έχεις κάτι να μου προτείνεις σε κινηματογράφο και τηλεόραση θα χαρώ πολύ! Το τηλέφωνό μου θα στο στείλω στο inbox…(σ.σ. οκ το έχουμε ήδη Βερόνικα το τηλέφωνο σου, αν χρειαστεί ξέρουμε το πού θα σε καλέσουμε…)
* Στα πέντε χρόνια που εργάζομαι ως ηθοποιός ήμουν τυχερή. Απ’ όλες τις συνεργασίες μου βγήκα πλουσιότερη. Η αλήθεια είναι πως πιο πολύ με γοητεύει η γνωριμία με τον ρόλο, παρά ο ρόλος καθαυτός. Μπορεί να με ιντριγκάρει η ακρότητα ενός χαρακτήρα ή η κανονικότητα ενός άλλου. Χιλιάδες μικρά πράγματα δύνανται ν’ αφυπνίσουν τη φαντασία.
* Υπάρχουν έργα, υπάρχουν συνάδελφοι, υπάρχουν σκηνοθέτες, συνθέτες, χορογράφοι και είναι τόσοι πολλοί που δεν βρίσκω ποτέ την αρχή και το τέλος για εκείνους που θέλω να δουλέψω μαζί στο μέλλον.
* Στην Καλών Τεχνών πέρασα από απόγνωση! Ήμουν σίγουρη πως η τέχνη του θεάτρου δε μπορεί να πορεύεται μόνη της. Συνομιλεί και αλληλεπιδρά με τις υπόλοιπες μορφές τέχνης. Προέρχεται από ένα παρελθόν το οποίο είναι καθοριστικό για το παρόν και το μέλλον της. Αυτές τις συνδέσεις της υποκριτικής με τις εικαστικές τέχνες και την ιστορία της ανθρωπότητας συνεχίζω να ψάχνω.
* Στα Χανιά πέρασα τα 17 πρώτα χρόνια της ζωής μου. Σα να λέμε 204 μήνες ή 6120 μέρες ή 146880 ώρες κλπ. Κρατάω τη θάλασσα, την οικογένεια και δύο φίλες που θα ήθελα να μου είναι προσβάσιμα χωρίς χρονοκαθυστέρηση. Επιστρέφω όσο συχνά μπορώ και πάντα αναρωτιέμαι πώς θα μπορούσα να πάρω και τις δουλειές μου μαζί έστω για λίγες παραστάσεις.
* Μου αρέσει η Αθήνα και την ίδια στιγμή δε μου αρέσει η Αθήνα! Αλλά όσο δεν την αφήνω είμαι εξαρτημένη απ’ αυτήν…
* Καταρχήν το All4fun είναι το μοναδικό site που ξέρω το οποίο στηρίζει και εμπιστεύεται τόσο τους νέους ηθοποιούς με αυστηρότητα όμως και ειλικρίνεια. Πάνω από όλα όμως θαυμάζω τον Κυριάκο και τους συνεργάτες του που μπορούν και είναι παντού. Και δε χάνουν ούτε Δευτερότριτο, ούτε υπόγειο γκαράζ, ούτε μεταμεσονύχτια! Και αν τύχει και υπάρξει παράσταση που να μην προλάβει να δει ξέρει σίγουρα την περίληψη!
& Αναλυτικές πληροφορίες για τη «Μαρίκα» ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/11732-qq-.html
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 23/11/2015