* Η υποκριτική για μένα είναι το να φοράς διαφορετικά ρούχα με στόχο να “γδύσεις” μια ψυχή, ενώ η συγγραφή θέλει να “ντύσει” μια ψυχή. Έχουν διαφορετικές αφετηρίες, άλλους τρόπους, έτερους προσδιορισμούς, αλλά κοινό σκοπό… Να εξηγήσουν την ανθρώπινη συμπεριφορά!
* Ήξερα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός από πολύ μικρή ηλικία. Δεν πήρα ποτέ ενθάρρυνση για να το κάνω! Είχα την τύχη- ατυχία να είμαι αρκετά καλή μαθήτρια, οπότε το σύστημα της ελληνικής εκπαίδευσης με κατηύθυνε σε άλλου είδους σπουδές… Δε μετανιώνω για αυτές. Με έκαναν να βλέπω τα κείμενα με μια άλλη ουσία και βάση.
* Ένιωθα, όμως, ότι κάτι έλειπε. Έλειπε η δημιουργία! Στη διδασκαλία δημιουργείς σχέσεις. Στο θέατρο δημιουργείς σχέσεις, συνθήκες, συναισθήματα, ακολουθείς ένστικτα και έχεις μια ευκαιρία να προσεγγίσεις ψυχοσυνθέσεις, που δε θα συναντούσες ποτέ! Έτσι προέκυψε και η συγγραφή!
* Στο ερώτημα αν δηλώνω ηθοποιός ή συγγραφέας, δηλώνω Ζωή Ξανθοπούλου και αγαπώ όλες τις τέχνες! Τώρα στο εύκολο ερώτημα τζιν λεμόνι ή τζιν με τόνικ; απαντώ Τζιν λε-ΜΟΝΟ
* Ένας καλλιτέχνης δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίσει μόνος του καμια κατάσταση, κυρίως γιατί δεν μπορεί να δρα μόνος του. Η φύση της δουλειάς μας έχει ομαδικότητα, συνεργασία και αλληλεγγύη. Είτε, λοιπόν, το ζήτημα σχετίζεται με το μικρόκοσμό μας (με τις λιγοστές ακροάσεις, το νεποτισμό, την έλλειψη εμπιστοσύνης σε νέους δημιουργους κ.α.), είτε με την ευρύτερη κοινωνία (με την αδικία, το ρατσισμό, τα εγκλήματα και τους πολέμους), οι καλλιτέχνες οφείλουν να δρουν και να παρεμβαίνουν σύσσωμοι.
* Η πολιτεία αντιμετωπίζει τον πολιτισμό, όπως αντιμετωπίζει ένοικος ισογείου διαμερίσματος το wifi! Λέει ότι χρειάζεται, αλλά πιάνει μόνο “έξω”… H Ελλάδα και όλος ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός δεν εκτιμούν την τέχνη και για αυτό κατά βάθος δε θέλουν να την εξελίξουν. Κι αυτό είναι λογικό! Η τέχνη θέλει να αφυπνίσει τον κόσμο. Να τον κάνει να σκεφτεί. Δε συμφέρει καμια κυβέρνηση να έχει ένα λαό, που σκέφτεται!
* Αυτό, λοιπόν, είναι ένα σημαντικό ζήτημα, που έχουν να αντιμετωπίσουν οι καλλιτέχνες! Να θυμίσουν στους ανθρώπους την αναγκαιότητα του σκέπτεσθαι, στο πλαίσιο του ευ ζην! Οι καλλιτέχνες οφείλουν να δημιουργήσουν ερωτήματα στο κοινό τους και όχι να τους δίνουν απαντήσεις! Είναι ανάγκη να θυμηθούμε ως κοινωνία τη δημιουργική διαφωνία και την ισομερή προβολή όλων των απόψεων, στο δημοκρατικό πλαίσιο!
* Το μέλλον μου δεν το σκέφτομαι ποτέ! Ούτε στην υποκριτική, ούτε γενικά. Σκέφτομαι το τώρα! Τώρα, λοιπόν, έχω να παρουσιάσω το πρώτο μου κείμενο, το Τζιν Λεμόνι, στο χώρο, που τρέχω με την υπέροχη ομάδα μου! Το Κ4 ανακαινίστηκε, ανανεώθηκε και εμπλουτίστηκε! Έχοντας βάλει προσωπική δουλειά σε αυτούς τους τοίχους, πλέον βιώνεται σαν το σπίτι μας. Ο χώρος θ’ ανοίξει στο κοινό με την παράστασή μας. Αρα, εκτός από σχόλια για το έργο, περιμένουμε και σχόλια για τη σκηνή μας! Ίσως αυτό να θέλω να τρέξω στο μέλλον μου… Να δημιουργήσω πραγματα, που θα με συν-κινήσουν με το Δημήτρη Μπούρα, το Νικόλα Σούλη και τον Κώστα Κουτρούλη!
* Το κείμενο αφορά δύο χαρακτήρες, που συναντιούνται για να συμφωνήσουν ένα θάνατο. Ο Χρόνης καλεί την Εύα με στόχο να τον «αυτοκτονήσει». Μέσα σε αυτήν τη συνθήκη θα γνωριστούν, θα επικοινωνήσουν, θα ενωθούν! Είναι δύο κόσμοι που ακολουθούν τη διαδρομή «σύγκρουση- αρμονία- σύγκρουση» με στόχο να προβληματίσουν το κοινό για το τι είναι ηθικό ή οχι!
* Ο ρόλος μου είναι η Εύα. Είναι αυστηρή και επαγγελματίας. Η τουλάχιστον έτσι δείχνει… Τον παρτενέρ μου Δημήτρη Μπούρα τον θαυμάζω σε υπερβολικό βαθμό! Με ηρεμεί η ύπαρξή του στο χώρο! Αυτός ο άνθρωπος καταφέρνει να σου σφυρηλατεί την ψυχραιμία του, ακόμα και σε μέρες, που είναι πραγματικά αγχωτικές! Τον εμπιστεύομαι σε κάθε κίνηση, που μου προτείνει, και σε κάθε κριτική, που μου ασκεί. Νιώθω ότι όλοι οι άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν την εμπειρία ενός τέτοιου συνεργάτη, που σε παρακινεί και σε εμπνέει με την περιέργεια και το χιούμορ του!
* Δεν ξέρω αν ο σκηνοθέτης μου έχει νιώσει να παρεμβαίνω στη σκοπιά του, ως συγγραφέας. Αυτό νομίζω ότι πρέπει να στο απαντήσει ο αγαπημένος μου Νικόλας! Ρωτάω και προτείνω πράγματα, αλλά δεν κρίνω ότι κάτι τέτοιο βρίσκεται σε κάποιο όριο παρέμβασης, αλλά στο πλαίσιο μιας ομάδας. Ο Νικόλας έχει δει πράγματα στο κείμενό μου, τα οποία δεν τα είχα φανταστεί όταν το έγραφα. Μου έχει προτείνει κατευθύνσεις του χαρακτήρα, διαφορετικές από αυτές, που σκεφτόμουν, που λειτουργούν πραγματικά και ενδυναμώνουν την ουσία της Εύας! Αν παρέμβαινα, δε νομίζω να είχαμε φτάσει εδώ… Μόνο με τη συνεργασία και την ενεργητική ακρόαση πηγαίνουν μπροστά οι ομάδες!
* Διαφωνώ εξάλλου κάθετα, οριζόντια, κατακόρυφα και σε κάθε καρτεσιανή συντεταγμένη συχνά με το ότι οι συγγραφείς γκρινιάζουν πως το έργο τους χάνει τη δυναμική του όταν “μεταφέρεται” στο σανίδι είτε στην οθόνη! Τα θεατρικά έργα είναι για μένα βαρετά όταν διαβάζονται…Δε μπορεί να χάνουν τη δυναμική τους όταν παρίστανται! Έχουν προοριστεί για να παιχτούν, να ακουστούν, να ιδωθούν! Τα λόγια παίρνουν ζωή από τους χαρακτήρες και οι χαρακτήρες μπορούν να χρωματίσουν τα λόγια και να τους δώσουν αυθεντική αφηγηματική σκοπιά και εστίαση.
* Αν μετέχεις μιας τέχνης, μετέχεις όλων των τεχνών! Κάποιες κατέχεις σε μεγαλύτερο βαθμό και κάποιες σε μικρότερο, αλλά νιώθω ότι κάπως τις υπηρετούμε όλες όταν υπηρετούμε μια!
* Ο αθλητισμός έχει μπει τα τελευταία χρόνια στη ζωή μου και στην καθημερινότητά μου, κυρίως μέσω των γυμναστηρίων. Παρακολουθώ, όμως, φανατικά και με πάθος όλους τους αγώνες, στους οποίους συμμετέχει η Εθνική Ελλάδος ή Έλληνες αθλητές. Το πάθος τους και η αφοσίωσή τους με συναρπάζουν!
* Έκλαιγα για μια ολόκληρη ώρα όταν ο Καραλής, ένας άνθρωπος, που έχει υποστεί όλον αυτόν το ρατσισμό και που η χώρα του τον στηρίζει ανεπαρκώς, έκανε το ρεκόρ του 6,08! Θεωρώ ότι τέτοιοι είναι οι άνθρωποι, που μπορούν να προκαλέσουν το συναίσθημα της εθνικής υπερηφάνειας (αν χρειάζεται αυτό το συναίσθημα.)
* Αθήνα η Θεσσαλονίκη για θέατρο; Οι άνθρωποι κάνουν την ποιότητα του θεάτρου. Οι πόλεις έχουν απλά διαφορετικές ευκαιρίες! Η Θεσσαλονίκη θα με εμπνέει πάντα… Η Αθήνα θα με βάζει σε πρόγραμμα! Τις μέρες του Οκτώβρη αγαπώ στην Αθήνα τη διαφορετικότητα στους δρόμους!!! Το φθινόπωρο στην Αθήνα μπορείς να δεις διαφορετικούς ανθρώπους να συναναστρέφονται και να τριγυρνούν τα σοκάκια της πόλης! Να βρέχει και η Σκανδιναβή τουρίστρια να κυκλοφορεί με ρούχα καλοκαιρινά ενώ εγώ έχω βάλει το πουλόβερ μου! Οι διαφορετικές συνήθειες γενικά μου προκαλούν έντονα το ενδιαφέρον…
* Αυτό που μου αρέσει στο All4fun είναι ότι στηλιτεύει χωρίς φίλτρα τα κακώς κείμενα του χώρου και δε νοιάζεται για το αν θα αρέσουν τα άρθρα του σε κάποιους! Δίνει ευκαιρία σε νέους ανθρώπους να εκφραστούν, να δράσουν και να επικοινωνήσουν με το κοινό!
& Αναλυτικές πληροφορίες για την παράσταση της Ζωής Ξανθοπούλου “Τζιν Λεμόνι” ΕΔΩ
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 9/10/2025