Στον “Ορκο της Ευρώπης”, την παράσταση που συζητήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη αυτό το καλοκαίρι, η Δανάη Επιθυμιάδη εκπροσώπησε την Ελλάδας στο καστ. Προνόμιο σίγουρα σημαντικό, το οποίο όμως δεν προέκυψε τυχαία. Της το είχε προτείνει ο Ουαζντί Μουαουάντ, όταν έφτιαχνε τα πλάνα του για την Επίδαυρο και η απάντηση της ήταν φυσικά θετική.
Μπροστά σ’ ένα πολύ ένθερμο κοινό και τις δύο ημέρες ενσάρκωσε απόλυτα επιτυχημένα τη “Μεγάρα”, την οποία και θα υποδυθεί ξανά όταν αρχίσει η παγκόσμια περιοδεία ενός πολυεθνικού θιάσου, στον οποίο βρισκόταν μεταξύ άλλων και μια καλλιτέχνης παγκόσμιας εμβέλειας, η Ζιλιέτ Μπινός.
Ευελπιστεί μάλιστα η παράσταση να επιστρέψει την επόμενη σεζόν στην Ελλάδα, προκειμένου να έχουν την ευκαιρία να την παρακολουθήσουν και περισσότεροι θεατές.
Στη χώρα μας, πάντως, θα παιχτεί από τον Οκτώβριο (στο Θέατρο Τέχνης στη Φρυνίχου συγκεκριμένα) για πρώτη φορά το θεατρικό της έργο, το οποίο είχε ξεκινήσει το ταξίδι της στο Εθνικό Θέατρο La Colline στο Παρίσι. Εκεί δηλαδή, που λίγους μήνες νωρίτερα είχε συναντήσει για πρώτη φορά τον καλλιτεχνικό του διευθυντή (και μετέπειτα σκηνοθέτη της), τον Ουαζντί Μουαουάντ!
Το 2019 είχε συμμετάσχει στην Ελλάδα σε δικό του έργο, τις “Πυρκαγιές” και το είχε λατρέψει. Με αφορμή αυτήν την παράσταση κατάφερε να τον γνωρίσει και του μίλησε για το δικό της έργο. Ένα θεατρικό, το οποίο δούλευε πολλά χρόνια και το εξέλιξε όταν πήρε το πτυχίο της στη θεατρολογία και στη συγγραφή κειμένων.
Είχε αρχίσει ήδη να το στέλνει σε διάφορα θέατρα και στο εξωτερικό, ενώ σχεδόν στο ίδιο χρονικό διάστημα η ταινία της “Όλο τον χρόνο του κόσμου” – βασισμένο στο συγκεκριμένο θεατρικό – είχε πάρει το βραβείο ΙΡΙΣ στην Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.
Ο Γαλλολιβανέζος συγγραφέας – σκηνοθέτης της ζήτησε να το διαβάσει και όχι μόνο του άρεσε, αλλά και της πρότεινε ν’ ανέβει το έργο στο Παρίσι!
Έγινε έτσι πράξη τον Ιανουάριο του 2024 για ν’ ακολουθήσουν όλα αυτά τα ωραία με τη συμμετοχή της στον “Ορκο της Ευρώπης” και τη θεατρική της επιστροφή στην Αθήνα από τον προσεχή Οκτώβριο.
Και για αυτήν την εξέλιξη, αλλά και για πολλά ακόμα μας μίλησε μεταξύ άλλων ως πρόσωπο της εβδομάδας, ενώ μας αποκάλυψε ότι ανάμεσα στα σχέδια της ως συγγραφέα είναι να ολοκληρώσει το σενάριο της πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία, αλλά και μιας μίνι τηλεοπτικής σειράς. Αναμένουμε με περίσσιο ενδιαφέρον!!!
* Η υποκριτική σαν να ήταν εκεί από πάντα, δε θυμάμαι καν πως προέκυψε. Είναι το πρώτο επάγγελμα που έδωσα ως απάντηση όταν με ρώτησαν τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω. Ευτυχώς για μένα είχα γονείς ανοιχτούς που δε μου πήγαν κόντρα κι έτσι το να το σπουδάσω ήταν για μένα η λογική συνέχεια.
* Το γράψιμο είναι κάτι που επίσημα προέκυψε μετά τα 20, αλλά που όμως είχε ρίζες επίσης από παλιά. Θυμάμαι που στο δημοτικό είχαμε φτιάξει με τους συμμαθητές μου μία παράσταση της οποίας είχα γράψει εγώ το κείμενο.
* Το ξαναέπιασα λίγο μετά το θάνατο της μητέρας μου που λειτούργησε θεραπευτικά, ως καταφύγιο, στην προσπάθεια μου να βρω ένα χώρο να εκφράσω αυτό που μου συνέβαινε. Δούλεψα αυτό το υλικό πάνω από δέκα χρόνια μέχρι που σχεδόν φυσικά προέκυψε από αυτό το πρώτο μου θεατρικό έργο.
* Η ταύτιση με κάποιο ρόλο που προκύπτει μέσα από την υποκριτική, μου επιτρέπει να εμπλέκομαι συναισθηματικά σε μία κατάσταση διατηρώντας ταυτόχρονα κάποια απόσταση. Μ’ αυτό τον τρόπο μπορώ να αντιληφθώ καλύτερα ό,τι συμβαίνει γύρω μου και να συνδεθώ βαθύτερα με αυτό.
* Αντίθετα η συγγραφή είναι ένας τόπος πιο ιδιωτικός, θεραπείας και αυτογνωσίας όπου μπορώ να εκφράζομαι ελεύθερα χωρίς κάποιο συγκεκριμένο σκοπό κι έτσι δίνω χώρο στον εαυτό μου για σκέψεις και ιδέες, που ίσως υπήρχαν πάντα μέσα μου, αλλά δεν είχαν βρει ακόμα τον τρόπο ή τον χρόνο ν’ ανθίσουν.
* Για την πολιτιστική απαξίωση το ζήτημα δεν αφορά μόνο τους καλλιτέχνες, αλλά την Τέχνη συνολικά. Ο ρόλος της υποβιβάζεται διαρκώς, σαν να είναι πολυτέλεια και όχι αναγκαιότητα.
* Η θέση του καλλιτέχνη σήμερα παραμένει εύθραυστη και επισφαλής. Ακόμα κι όταν υπάρχει, θεωρητικά, η πρόθεση να στηριχθεί ο Πολιτισμός, στην πράξη οι περισσότεροι καλλιτέχνες ακροβατούν ανάμεσα στον αγώνα τους για επιβίωση και στην ανάγκη τους να εκφραστούν μέσα από την Τέχνη τους.
* Δεν υπάρχει χώρος για έρευνα, οι οικονομικές συνθήκες στο θέατρο εξακολουθούν να είναι δύσκολες, με πρόβες που δεν πληρώνονται ή πληρώνονται ελάχιστα, ανεπαρκή ασφάλιση και μία γενικότερη αίσθηση υπερπροσφοράς που λειτουργεί ως μοχλός πίεσης από θεατρικους/τηλεοπτικούς παραγωγούς για να πείσουν τους ηθοποιούς να δεχτούν ακόμα και πολύ χαμηλούς μισθούς προκειμένου να μη δώσουν τη δουλειά σε κάποιον άλλο.
* Αισιόδοξη με κάνει πάντα η συνάντηση με κείμενα δυνατά και επίκαιρα και καλλιτέχνες με τους οποίους να αισθάνομαι ότι μιλάμε την ίδια γλώσσα.
* “Ο όρκος της Ευρώπης” είναι για παράδειγμα μία από τις συνεργασίες που με κρατούν αισιόδοξη. Μία υπέροχη συνθήκη δουλειάς με εξαιρετικούς συνεργάτες κι ένα κατά την άποψη μου σπουδαίο κείμενο.
* Ήδη από τις πρόβες είχα την αίσθηση ότι συμμετέχω σε μία σημαντική δουλειά και αυτό μου ενίσχυσε ακόμα περισσότερο την εξαρχής μεγάλη εμπιστοσύνη που είχα για τον συγγραφέα και σκηνοθέτη της παράστασης Ουαζντί Μουαουάντ.
* Χαίρομαι πολύ που επικοινώνησε με το κοινό η παράσταση καθότι είχε πολλούς παράγοντες που την καθιστούσαν στοίχημα για την παρουσίασή της στην Επίδαυρο.
* Σχετικά με την πορεία της στο μέλλον, απ’ όσο ξέρω οργανώνεται η περιοδεία της στο εξωτερικό για το 2026-’27. Δεν γνωρίζω αν θα ξαναπαιχτεί στην Ελλάδα αλλά θα το ήθελα πολύ!
* Πέρα απ’ όλα τα άλλα κρατάω από τη συγκεκριμένη συνεργασία το βάθος και την ευγένεια του συγκεκριμένου συγγραφέα και σκηνοθέτη, καθώς και το απόλυτα υγιές επαγγελματικό πλαίσιο στο οποίο δουλέψαμε από την αρχή μέχρι το τέλος.
* Η Επίδαυρος, φαντάζομαι όσες φορές και να παίξει κανείς, είναι μία εμπειρία που σου προκαλέι συγκίνηση και δέος. Το ότι κάναμε την πρεμιέρα της παράστασής μας εκεί το κατέστησε ακόμα πιο φορτισμένη ως εμπειρία. Ίσως επειδή όλοι μας είχαμε τέτοια πίστη στη συγκεκριμένη δουλειά, τη νιώσαμε σα μια μεγάλη αγκαλιά την Επίδαυρο.
* Η Μεγάρα, ο χαρακτήρας μου είναι μία γυναίκα που τρόμαξε τόσο πολύ όταν ήταν μικρή που πια έχει δημιουργήσει ένα περίβλημα τόσο ισχυρό που την κάνει ατρόμητη. Είναι ανεπιτήδευτη, αυθεντική και εντελώς απαλλαγμένη από το άγχος του τι πιστεύουν οι άλλοι για εκείνη.
* Ταυτόχρονα είναι ένα πλάσμα πληγωμένο και εύθραυστο που έχει ανάγκη να ακούσει την αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι προκειμένου να απελευθερωθεί. Νομίζω η Μεγάρα τουλάχιστον ως προς το συμπεριφορά της είναι ό,τι πιο κόντρα έχω παίξει. Κι αυτό την καθιστά απόλυτα γοητευτική για μένα.
* Από 20 Οκτωβρίου θα παιχτεί η παράσταση μου «Όλος ο χρόνος του κόσμου» στο θεατρο Τέχνης στη Φρυνίχου στην οποία θα παίζω μαζί με το Γιάννη Καραούλη.
* Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στο εθνικό θέατρο La Colline στο Παρίσι το Γενάρη του 2024. Ήταν μία φανταστική εμπειρία με υπέροχους συνεργάτες και ταυτόχρονα αρκετα έντονη καθώς οι δημιουργία της παράστασης συνέπεσε με τη γέννηση της κόρης μου.
* Έχω μεγάλη χαρά κι ανυπομονησία να παρουσιάσω αυτή τη δουλειά στην Ελλάδα και πόσο μάλλον που θα παιχτεί στο θέατρο Τέχνης στη Φρυνίχου, μία σκήνη που έχει φιλοξενήσει ιστορικές παραστάσεις και προσωπικά αγαπημένες μου δουλειές.
* Η πρώτη μου ταινία βασίστηκε στο θεατρικό ‘Ολος ο χρόνος του κόσμου’ κι ήταν η πρώτη μου γνωριμία με τη σκηνοθεσία. Κι αυτή όπως και το θεατρικό είχε κάτι το αυτοβιογραφικό ως έμπνευση.
* Η δεύτερη μου μικρου μήκους με τίτλο “Bloodrunners” αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας και πρόκειται να γυριστεί μέσα στο Χειμώνα. Αφού ολοκληρωθεί κι αυτή, θα συγκεντρωθώ περισσότερο στην πρώτη μεγάλου μήκους που γράφω και που όπως και με την πρώτη μικρού, η έμπνευση της έρχεται από προσωπικά βιώματα.
* Όπως και στο σινεμά, μου αρέσει πολύ να δουλεύω ως ηθοποιός μπροστά από την κάμερα. Από τη μία υπάρχει η πίεση χρόνου που καθιστά δύσκολο να καταφέρεις να αποδώσεις με ειλικρίνεια και βάθος στις σκηνές αλλά από την άλλη υπάρχει η γοητεία του ότι τα πράγματα καταγράφονται την ώρα που γεννιούνται.
* Θα ήθελα πολύ να δουλέψω στην τηλεόραση τα επόμενα χρόνια και ίσως κάποτε καταφέρω να γράψω και μία μίνι σειρά που σκέφτομαι εδώ και καιρό.
* Πιο πολύ από ρόλους ή έργα συγκεκριμένα, με ενδιαφέρει να μου προκύψουν συνεργασίες με ανθρώπους που να θέλουμε από κοινού να πούμε την ίδια ιστορία. Μου αρέσει πολύ να παίζω κόντρα ρόλους γιατί εκεί είναι που ανακαλύπτω καινούργια πράγματα για μένα και ταυτόχρονα μετακινούμαι λίγο από πράγματα και ιδέες που νιώθω ότι ξέρω.
*Είναι η μεγάλη μου αγάπη η Αθήνα με τα ωραία της και τα άσχημα της. Δε θα μπορούσα να ζήσω πουθενά αλλού. Μου αρέσουν οι άνθρωποι της, η πολυμορφία της, οι δρόμοι και τα στενάκια που έχω συνδυάσει με διαφορετικές στιγμές της ζωής μου, το φως της, τα θερινά σινεμά κι ότι είναι μια ασχημόμορφη πόλη.
* Αυτό που μ’ ενοχλεί περισσότερο δεν έχει να κάνει τόσο με την πόλη την ίδια, όσο με τις αποφάσεις αυτών που τη διοικούν. Η Αθήνα γίνεται όλο και πιο αφιλόξενη για να ζήσεις – ειδικά αν είσαι νέος ή σε μια ευάλωτη θέση. Παιδιά που έρχονται από την επαρχία για να σπουδάσουν, προσπαθούν να βρουν ένα σπίτι σε τιμές που απλώς δεν βγάζουν νόημα. Οι ευάλωτες ομάδες – οι άστεγοι, οι άνεργοι, ακόμη και τα αδέσποτα ζώα – παραμένουν στο περιθώριο, επιβιώνοντας χάρη στην ατομική ευαισθησία λίγων ιδιωτών που αναλαμβάνουν μόνοι τους το κόστος.
* Στο All4fun μου ότι είναι μία πρωτοβουλία ανθρώπων που αγαπούν τους ηθοποιούς, το θέατρο και όχι μόνο και θέλουν να δίνουν χώρο σε νέους καλλιτέχνες.
& Η κεντρική φωτό είναι της Ambra Tonini.
&& Οι φωτογραφίες από τον “Ορκο της Ευρώπης” είναι του Κάρολ Γιάρεκ.
&&& Οι φωτογραφίες από τις “Μάγισσες του Σάλεμ” είναι της Αγγελικής Κοκκοβέ.
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 15/8/2025