Με τη θεατρική ομάδα Loxodox μάς παρουσιάζετε την παράσταση «Πέντε μικρά έργα του Σ. Μπέκετ». Πες μας δύο λόγια γι’ αυτήν.
Η παράστασή μας εμπεριέχει κομμάτια του καιρού που μοιραστήκαμε με τον Γιάννη, τη Μαρίζα και τον Αλκίνοο. Όλα τα πρωινά που καταφέραμε να ξανασηκωθούμε από το κρεβάτι για να βρούμε ένα κοινό νόημα. Με αυτή την έννοια είναι τόσο υπαρξιακή όσο και «η ζωή γαμιέται», για να δανειστώ κάποια λογια του Μπέκετ που με διασκεδάζουν ιδιαίτερα.
Τι είναι αυτό που βρίσκεις γοητευτικό στα συγκεκριμένα έργα του Μπέκετ;
Με ενεργοποιεί φοβερά το δαιδαλώδες και πανέξυπνο κατασκεύασμα που έχουμε στα χέρια μας. Αισθάνομαι σαν να χρειάστηκε να λύσουμε κάποιους γρίφους χωρίς βοήθεια και κυρίως χωρίς σαφείς απαντήσεις. Το αγαπημένο μου στοιχείο όμως είναι πως όλα τα έργα αποκαλύπτουν τη βαθειά επιθυμία για ζωή.
Με ποιον τρόπο προσέγγισες τον ρόλο σου στην παράσταση;
Σε μια δύσκολη χρονιά για εμένα, στα αυτιά μου υπήρχε ο ψίθυρος από όσα μοιράστηκα με τον αγαπημένο μου δάσκαλο. Ήξερα πως έφτιαχνα μια παράσταση που δε θα μπορούσε να δει. Έτσι αποφάσισα να λειτουργήσω σαν να είναι μέρος της. Η απώλειά του, δυστυχώς, ευθυγραμμίστηκε πλήρως δραματουργικά με τον ρόλο μου. Αν και δεν είναι δικό μου κείμενο, ο ρόλος μου γνωρίζει πολύ καλά πως η ζωή γαμιέται.
Πώς προέκυψε η δημιουργία της σκηνής Μπέκετ;
Οι Λόξοντοξ ζουν και κινούνται στη θεατρική Αθήνα με τσαχπινιά και αυτοπεποίθηση, οπότε ήταν θέμα χρόνου το να δημιουργηθεί ένας χώρος για αυτούς. Η σκηνή Μπέκετ είναι είναι ένα μέρος που μπορούν να συναντηθούν καλλιτεχνικά άνθρωποι με τις ίδιες αγωνίες αλλά και επιθυμίες.
Υπάρχει κάποιο άλλο επαγγελματικό πρότζεκτ που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Έχω ξεκινήσει τη δουλειά μου ως βοηθός σκηνοθέτη με την αγαπημένη ομάδα Ντουθ, ετοιμάζουμε ένα λάιβ με 3 υπέροχους συνεργάτες με τον τίτλο Πεπερασμένος χρόνος, και είμαστε στην προετοιμασία της πρώτης σόλο μικρού μήκους ταινίας της Μαριάννας Μποζαντζόγλου, στην οποία και θα είμαι acting coach στις μικρές πρωταγωνίστριες. Τέλος, το μεγαλύτερό μου καμάρι είναι η θ.ο.πα.πει στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, με την οποία σιγά σιγά ετοιμάζουμε και την παράστασή μας! Σας ευχαριστώ!
Μαρία Κωνσταντακοπούλου, 16/3/25