Μέσα από μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, ο Μιχάλης Τακτικάκης συστήνεται στο κοινό του All4fun και μας προκαλεί μέσα από τις απαντήσεις του να γνωρίσουμε κι εμείς το μυστηριώδες θεατρικό έργο «Πετετεριάν» που έγραψε και στο οποίο πρωταγωνιστεί.
«Πετετεριάν»: Μια λέξη που μπορεί να παραπέμπει σε πρόσωπο, σε ιδέα.. Είναι κάποιος κωδικός; Τι σημαίνει άραγε Πετετεριάν;
Δυστυχώς, δεν μπορώ να αποκαλύψω κάτι για τη λέξη “Πετετεριάν”. Θα ήταν spoil για τα άτομα που έχουν κλείσει εισιτήρια για τις παραστάσεις.
Σε συναντάμε στην παράσταση με έναν διττό ρόλο. Αυτόν του συγγραφέα και αυτόν του ηθοποιού. Ποιον προτιμάς καλύτερα;
Είμαι τυχερός γιατί το έργο αυτό το έγραψα πριν λίγο καιρό, οπότε πρόλαβε να σβήσει μέσα μου η συγγραφική φλόγα. Όταν το έπιασα σαν ηθοποιός, ήταν σαν να το διάβαζα για πρώτη φορά. Ακόμα και τώρα έχω την ανάγκη να το κάνω ανάγνωση τουλάχιστον μία φορά τη μέρα για να είμαι συνδεδεμένος με αυτό. Νιώθω πως έφυγε από πάνω μου και πως πρέπει να το προσεγγίσω ξανά, με τα φίλτρα του ηθοποιού. Μακάρι κάποια στιγμή να έχω το budget για να γίνει ταινία και να το απολαύσω με pop corn.
Πώς προέκυψε η ιδέα να γράψεις αυτό το έργο;
Είχα μία συζήτηση σε ένα φιλικό περιβάλλον, και κάπου εκεί «έπιασα» την κεντρική ιδέα. Το επόμενο πρωί ξύπνησα και ήξερα ότι έπρεπε να την αποτυπώσω γρήγορα στο χαρτί. Έτσι, τις επόμενες μέρες αφοσιώθηκα πλήρως στη συγγραφή του Πετετεριάν.
Θέλεις να μας μιλήσεις λίγο για τον ρόλο σου; Ποιο θεωρείς ότι είναι το δύσκολο σημείο του χαρακτήρα που ερμηνεύεις;
Ο χαρακτήρας που υποδύομαι είναι ο “ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ”. Στην πραγματικότητα, δεν έχω βρεθεί ποτέ κατηγορούμενος για κάτι, πόσο μάλλον να περνάω και διαδικασία ανάκρισης όπως στο έργο. Για να τον προσεγγίσω, σκέφτηκα πώς θα απαντούσα στις ερωτήσεις που μου κάνει ο “ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ”.
Ο “ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ” είναι, κατά τη δική μου ματιά, μια γλυκιά φιγούρα. Ένα καλό παιδί που θέλει μόνο να βοηθήσει τον πατέρα του, ο οποίος δεν αντέχει την τσιμεντούπολη. Είναι ένας αντι-ήρωας, γεμάτος συναισθήματα, που δεν παλεύει για μεγαλεία αλλά για κάτι βαθιά ανθρώπινο. Αυτός ο συναισθηματικός κόσμος του χαρακτήρα είναι, ίσως, το πιο δύσκολο σημείο: να δείξω την ευαισθησία του χωρίς υπερβολές.
Σε μια εποχή που η φροντίδα της τρίτης ηλικίας ανάγεται σε πρωταρχικό ζητούμενο, πόσο δύσκολο θεωρείς πως είναι να διασφαλιστεί μια αξιοπρεπής καθημερινότητα για έναν ηλικιωμένο άνθρωπο στην Ελλάδα – πόσο μάλλον όταν πρόκειται για κάποιον ψυχικά ασθενή.
Στην Ελλάδα, ε; Από πού να αρχίσω…; Στη χώρα που ζούμε, εάν είσαι ηλικιωμένος-συνταξιούχος, πρέπει να εύχεσαι η σύνταξή σου να φτάνει για το ενοίκιο του σπιτιού. Είναι τραγικό να βλέπουμε ανθρώπους μεγάλης ηλικίας, που παρότι έχουν συνταξιοδοτηθεί, να πρέπει να εργάζονται για να επιβιώσουν.
Δεν υπάρχει αξιοπρεπής καθημερινότητα για τους ηλικιωμένους στην Ελλάδα. Το βλέπουμε καθημερινά. Λείπει η πρόνοια στο κομμάτι της υγείας, με υποστελεχωμένα νοσοκομεία και κέντρα υγείας, αλλά και στο κομμάτι της συνταξιοδότησης. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ψυχικά ασθενείς… Το έχω δει με τα μάτια μου: όσο κάποιος πληρώνει την κλίνη του, του παρέχεται φροντίδα.
Η Ελλάδα χρειάζεται ανοικοδόμηση. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια το σύστημα υγείας διαλύθηκε με συγκεκριμένη μεθοδικότητα. Έφτασε η ώρα να δώσουμε ένα τέλος σε αυτό. Για τους ηλικιωμένους, για εμάς, αλλά και για τα παιδιά που θα έρθουν.
Τι είναι για σένα οικογένεια και πόσο σε στήριξε στις προσωπικές σου επιλογές; Τι θυσίες θα έκανες για εκείνη;
Για μένα, οικογένεια είναι οι άνθρωποι που τυχαία σε ευλόγησαν με ζωή. Από εκεί και πέρα, το αν θα επιλέξεις να αγαπάς την οικογένεια που σε έφερε στον κόσμο, είναι δική σου απόφαση. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να αγαπάμε την οικογένειά μας απλώς επειδή “έτυχε”.
Είχα την τύχη να γεννηθώ από γονείς που, όταν τους είπα ότι θέλω να σπουδάσω σε δραματική σχολή, μου είπαν “ναι” χωρίς δεύτερη σκέψη. Τους ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό, πραγματικά. Με στήριξαν πάρα πολύ, καθώς σπούδασα τη δραματική τέχνη σε ιδιωτική σχολή, με δίδακτρα που αποτελούσαν σημαντικό οικονομικό βάρος.
Όσο για τη δική μου οικογένεια – εννοώ τη σύντροφό μου – θα έκανα οτιδήποτε χρειαστεί για να βοηθήσω. Η οικογένεια αυτή είναι η προτεραιότητά μου.
Μίλησέ μας για την συνεργασία σου με την σκηνοθέτρια της παράστασης, Ίριδα Κατσούλα καθώς και τον συμπρωταγωνιστή σου, Δημήτρη Μαγκλάρα.
Με την Ίρις μιλάμε για το έργο από τον Απρίλιο του ’24. Έχουμε μια επαγγελματική σχέση όπου τα όρια είναι ξεκάθαρα. Ήμουν στην Τσεχία όταν αποφάσισα ότι θέλω να ανεβάσω το Πετετεριάν. Έτσι, επέστρεψα στην Αθήνα για να δω τι συμβαίνει στη θεατρική βιομηχανία της πόλης. Είδα μια παράσταση που σκηνοθετούσε η Ίρις και σκέφτηκα πως υπάρχει ζωτικός χώρος εδώ. Δεν έκανα λάθος.
Με τον Δημήτρη περνάμε πολύ καλά πάνω στη σκηνή. Κάθε φορά που παίζουμε το κείμενο νιώθω ότι κάνω κάτι διασκεδαστικό. Είναι συνοδοιπόρος μου στη σκηνή και εγώ δικός του. Είμαστε ένα. Αυτή η συνεργασία μάς δίνει την ευκαιρία να εξερευνήσουμε το έργο σε βάθος και να δημιουργούμε μια δυνατή, αληθινή σύνδεση κάθε φορά.
Θέατρο, κινηματογράφος ή τηλεόραση;
Όλα. Με ποιότητα.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Γράφεις κάποιο καινούργιο θεατρικό έργο;
Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι να πάω 3 μήνες στην Ικαρία… (χεχε)
Ναι, έχω ένα θεατρικό έργο στα σκαριά. Πρώτα όμως έχω να παίξω το Πετετεριάν.
Και μια ερώτηση – απορία που ίσως να μην πρέπει να απαντηθεί: Αναρωτιέμαι πώς μπορεί ένα διαμέρισμα στην Κυψέλη να μεταμορφωθεί σε “μικρογραφία χωριού” και πώς μπορεί να συνδέονται οι τέντες, τα ψαλίδια και τα αρνιά;
Αυτές οι απορίες λύνονται μόνο μετά τη θέαση της παράστασης Πετετεριάν.
Λίγα λόγια για τον Μιχάλη Τακτικάκη (4/4/1994 Χανιά, Κρήτη)
Ο Μιχάλης Τακτικάκης αποφοίτησε από τη δραματική σχολή “Πράξη Επτά” το 2015 ως ηθοποιός. Το 2022 παρακολούθησε το πρόγραμμα Βοηθού Νοσηλευτή Γενικής Νοσηλείας στο Δ.ΙΕΚ. του Γ.Ν.Α. Ο Ευαγγελισμός. Το 2023 παρακολούθησε μαθήματα Project Management Fundamentals μέσω Google Courses, ενώ το 2024 απέκτησε πιστοποίηση στο Event Management από την TUV AUSTRIA.
Έχει εργαστεί στην Πράγα και στο Παρίσι, συμμετέχοντας σε μεγάλες εκδηλώσεις ψυχαγωγικού ενδιαφέροντος. Το 2022 συνεργάστηκε με τον Δήμο Χανίων, αναλαμβάνοντας την οργάνωση παιδικών παραστάσεων σε περιοδεία για την επαρχία του νομού Χανίων. Ενώ το 2024 εργαζόταν στον τομέα της ψυχαγωγίας για μεγάλη εταιρία τουριστικού ενδιαφέροντος στην Κω.
Στον χώρο του θεάτρου, έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις και κινηματογραφικές παραγωγές μικρού και μεγάλου μήκους. Το πρώτο του θεατρικό έργο, “Ο Τροφοδιανομέας”, παρουσιάστηκε τον Απρίλιο του 2021 στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, αποτελώντας την πρώτη θεατρική παράσταση στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Το έργο αυτό παίχτηκε για δέκα παραστάσεις σε διαφορετικά σημεία της Αθήνας και μία ολοκληρωμένη παράσταση με επέκταση του κειμένου στα Χανιά.
Έχει εκδώσει διηγήματα και μονόπρακτα, ενώ κάποια από αυτά έχουν δημοσιευτεί με ψευδώνυμο.
Πληροφορίες για την παράσταση «Πετετεριάν» εδώ
Της Δώρας Μπαρουτάκη, 8/2/2025