Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Βασίλης Βασιλάκης μιλάει στο All4fun για την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη. Η παράσταση, μετά τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε τον περασμένο Νοέμβριο και Δεκέμβριο, επανέρχεται στο Θέατρο «Κάτω απ’ τη Γέφυρα» κάθε Κυριακή στις 20:30.
Το 2025 σας βρίσκει με την επανάληψη της “Ασκητικής” του Νίκου Καζαντζάκη. Πείτε μας δύο λόγια γι’ αυτό.
Η Ασκητική για μένα είναι σαν ένα τραγούδι που μου αρέσει να επαναλαμβάνω. Φαντάζομαι πως όλοι μας έχουμε κάτι που αγαπάμε και ο χρόνος αντί να μας απομακρύνει από αυτό μας συνδέει όλο και περισσότερο. Στάθηκα βέβαια τυχερός που βρέθηκα στη στέγη του Θεάτρου Κάτω απ’ τη Γέφυρα και άπαντες αγκάλιασαν την Ασκητική σαν να ’ταν δικό τους “παιδί” και τους ευγνωμονώ γι’ αυτό!!!
Τι σας γοήτευσε στο συγκεκριμένο έργο έτσι ώστε να δουλέψετε πάνω σε αυτό;
Αυτό που με γοήτευσε και ταυτόχρονα με προκάλεσε ήταν η οικουμενικότητα της σκέψης του Καζαντζάκη, το ευρύ φιλοσοφικό του πεδίο, που πηγάζει από τα αιώνια ερωτήματα της ζωής και του θανάτου, τη βαθιά υπαρξιακή αγωνία του κάθε ανθρώπου. Ήταν μεγάλη πρόκληση να ταξιδέψω και να ανακαλύψω τον κόσμο του.

Εκτός από την ερμηνεία, υπογράφετε και τη σκηνοθεσία. Συναντήσατε προκλήσεις;
Στη δουλειά μας, όπως και σε κάθε δουλειά φαντάζομαι, υπάρχουν προβλήματα και λύσεις. Σε αυτή τη βάση κινήθηκα όσον αφορά το υποκριτικό και το σκηνοθετικό επίπεδο. Εν κατακλείδι θα μπορούσα να πω πως η υποκριτική σκηνοθέτησε τον εαυτό της…
Στην παράσταση οι φωτισμοί παίζουν βασικό ρόλο. Πόσο εξυπηρέτησαν το όραμά σας γι’ αυτήν;
Ο φωτισμός αποτελεί μεγάλο και ουσιαστικό μέρος μιας παράστασης. Στη συγκεκριμένη παράσταση θέλησα να έχω το φως συγκεντρωμένο, να μη διαχέεται. Έφτιαξα ένα πλέγμα «προστασίας» δηλαδή για τον ηθοποιό και το κείμενο, ενώ ταυτόχρονα θεωρώ πως βοηθά και κρατά τον θεατή συγκεντρωμένο. Κατ’ αυτήν την έννοια λοιπόν νομίζω πως και ο φωτισμός επιτελεί τον σκοπό του με κάποια επιτυχία!!!
Έχετε κάποιους επαγγελματικούς στόχους για τη νέα χρονιά;
Υπάρχουν κάποιες σκέψεις για την καλοκαιρινή σεζόν αλλά αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι η ανεύρεση χώρου και η επαναδημιουργία του θεατρικού μου εργαστηρίου!
Μαρία Κωνσταντακοπούλου, 22/1/25