Στο θέατρο είναι μια ηθοποιός που βάζει συνεχώς δοκιμασίες στον εαυτό της και θέλει να βελτιώνεται συνέχεια. Ακόμη και αν κερδίζει σημαντικά βραβεία, όπως η καρφίτσα «Μελίνα Μερκούρη», που της απονεμήθηκε τον περασμένο Μάρτιο. Η Λουκία Μιχαλοπούλου πιστεύει πάνω απ’ όλα στη δουλειά, έστω και αν το ταλέντο της είναι αδιαμφισβήτητο…
Στο στούντιο του www.karmaradio.gr ήρθε μια χειμωνιάτικη Παρασκευή και 13, που ήταν, όμως, ηλιόλουστη. Και μέσα στο δίωρο του All4fun Live χαρήκαμε μια Λουκία έξω καρδιά! Πραγματικό πειραχτήρι ήθελε να πάρει στα χέρια της το χαρτί με τις ερωτήσεις μας (και να τα κατάφερνε βέβαια δε θα καταλάβαινε και τίποτα), ενώ κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της εκπομπής ανέλαβε τον δικό μας ρόλο.
Μας αφιέρωσε, μάλιστα, ένα τραγούδι του Johnhy Cash, απολαμβάνοντας τον καφέ που είχε φτιάξει η ηχολήπτρια μας Στέλλα Μηχανετζή, ο οποίος ήταν και ο πρώτος ελληνικός στη ζωή της! Στη δουλειά της η Λουκία είναι η σοβαρή επαγγελματίας, που αναζητά πάντα το κάτι παραπάνω και ρισκάρει διαρκώς. Εκτός, όμως, είναι πολύ πιο χαλαρή και της αρέσει η πλάκα.
Πλην της παρουσίας της στη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη η Λουκία συμμετέχει στο ίδιο θέατρο κάθε Δευτέρα και Τρίτη της άνοιξης στις «Λευκές Νύχτες» σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καταλειφού. Και μόνο από το πώς έλαμπε το πρόσωπο της, όταν μιλούσε για τη συγκεκριμένη παράσταση ήταν κατανοητό το πόσο αγαπάει το συγκεκριμένο εγχείρημα…
Για τη Φόνισσα: Παίζεται στο θέατρο Κεφαλληνίας και τη σκηνοθετεί ο Στάθης Λιβαθηνός. Είναι του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Είναι η ιστορία της Φραγκογιαννούς, που σκοτώνει νεαρά κορίτσια, μωρά και την υποδύεται η Μπέτυ Αρβανίτη, με την οποία είχαμε συνεργαστεί και πέρσι στο «Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» πάλι με τον ίδιο σκηνοθέτη. Είναι πολύ γνωστό το κείμενο. Είναι μια πολύ δύσκολη προσπάθεια αυτή που κάνουμε. Με είχε τρομάξει πολύ η πρόταση. Δηλαδή πώς όλο αυτό βγαίνει στην σκηνή. Πώς δραματοποιείται σε μια τέτοια γλώσσα, διότι είναι στην καθαρεύουσα.
Για την πρόκληση να μιλάει στην καθαρεύουσα: Δεν είναι τόσο η γλώσσα, όσο η συνθήκη. Είναι η πρώτη φορά που μπαίνω στη διαδικασία να μην έχω συγκεκριμένο ρόλο. Οι πέντε μας είμαστε αφηγητές της ιστορίας και δεν μπαίνουμε σε ακριβείς ρόλους. Εμείς ως ηθοποιοί έχουμε μάθει να προσεγγίζουμε ρόλους. Είναι δύσκολο τον να μην έχεις συγκεκριμένο ρόλο. Και έχω συνδυάσει το ότι ανεβαίνω στην σκηνή για να υποδυθώ έναν χαρακτήρα. Άλλο το να λέω, γεια σας είμαι η Λουκία και κουβαλάω την ευθύνη του εαυτού μου. Με δυσκολεύει πολύ. Αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση. Όλοι μας κουβαλάμε το βαρύ φορτίο του εαυτού μας (σ.σ. γέλια). Δεν ξέρω τι είναι όλο αυτό. Παρακολουθώ την ιστορία της Φόνισσας ως μια ενεργητική θεατής. Και μπορώ να σχολιάσω. Μου αρέσει αυτό. Επηρεάζομαι τόσο, όσο απ’ αυτήν την ιστορία. Αφηγούμαι και θέτω την προσωπική μου άποψη με βάση τους φόνους και τα πιστεύω της Φραγκογιαννούς.
Για το αν ο Παπαδιαμάντης είναι σύγχρονος: Από το λίγο που τον έχω καταλάβει έχω την αίσθηση ότι είναι λίγο σκοτεινός και αναρχικός! Για την εποχή του ο τρόπος με τον οποίο έγραφε και τα θέματα του είναι αναρχικά. Το ότι εμείς πλέον θεωρούμε αυτονόητο και να μη μας εκπλήσσει μια γιαγιά να σκοτώνει την εγγονή της για την εποχή ήταν τρομερό.
Για το ανέβασμα της παράστασης «Λευκές Νύχτες» του Ντοστογιέφσκι από τις 6 Μαρτίου: Την αγαπάω τόσο πολύ! Είναι σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καταλειφού. Τον θαυμάζω και τον εκτιμώ πολύ. Χαίρομαι πολύ που δουλέψαμε μαζί στην ταινία «Ταξίδι στη Μυτιλήνη». Παίζει ο Στάθης Μαντζώρος και εγώ και θα συνεχίσει και μετά το Πάσχα. Είναι στη δεύτερη σκηνή του θεάτρου Κεφαλληνίας. Θα είμαι στο ίδιο θέατρο και τουλάχιστον δε θα μπερδεύομαι (σ.σ. γέλια). Θα δουλεύω χωρίς ρεπό και όσο πάει. Έχω κατενθουσιαστεί με το έργο. Η Εύα Μανιδάκη κάνει τα σκηνικά και είναι εξαιρετική. Ο Λάκης Αναστασίου τα φώτα. Βοηθός του κυρίου Καταλειφού είναι η Μαίρη Ξανθοπουλίδου, που γενικά οργανώνει όλη την παραγωγή με το Θέατρο την Κεφαλληνίας.
Για το πόσο μπορεί να συμμετέχει σε δύο παραστάσεις μέσα σε μια σεζόν: Έχω ένα θέμα μ’ αυτό. Άλλοι μπορούν ταυτόχρονα να κάνουν πολλά πράγματα. Εγώ δεν μπορώ πολύ, αν και το έχω κάνει και το ξανακάνω τώρα!
Για το πόσο ικανοποιημένη είναι με τη μέχρι τώρα καριέρα της: Η αλήθεια είναι ότι έχω σταθεί τυχερή και θα ήταν άδικο να παραπονιέμαι για αυτό, διότι από τότε που ήμουν στην σχολή δούλευα. Από πολύ μικρή ήταν να επιλέξω τι θα κάνω, με ποιους θα συνεργαστώ. Είμαι αρκετά καλομαθημένη σ’ αυτό. Η αλήθεια είναι ότι δε θέλω να κάνω δύο παραστάσεις ταυτόχρονα, γιατί μεγαλώνοντας περνάνε και τα χρόνια (σ.σ. γέλια), αλλά το κάνω. Έχω την ανάγκη του προσωπικού χρόνου.
Για το θεατρικό βραβείο Μελίνα Μερκούρη που απέσπασε τον περασμένο Μάρτιο: Ήταν πολύ συγκινητικό γιατί βραβεύτηκα για δύο παραστάσεις που πίστεψα πάρα πολύ. Η μία ήταν για τη συνεργασία μου με τον Λευτέρη Βογιατζή, που είναι για μένα σταθμός. Ήταν ο «Τόκος» του Δημητριάδη σε σκηνοθεσία Βογιατζή, τον οποίο θεωρώ δάσκαλο μου. Τελείωσα το θέατρο Τέχνης, όμως η συνεργασία μου με τον Λευτέρη ήταν και είναι σαν μια δεύτερη σχολή. Το ότι βραβεύθηκα για ένα έργο του Λευτέρη ήταν πολύ σημαντικό για μένα. Το άλλο ήταν «Η κυρία από τη θάλασσα» στο Εθνικό. Η συνεργασία με το Εθνικό ήταν επίσης σημαντική για μένα. Το σκηνοθέτησε ο Νορβηγός Εριχ Στούμπερ. Ηταν επίσης μια ιδιαίτερη στιγμή. Το αντιμετώπισα ως σεμινάριο όλο αυτό!
Για το αν περίμενε αυτή τη διάκριση: Επειδή ήταν η τρίτη φορά που ήμουν υποψήφια είχα σταματήσει να μπαίνω στη διαδικασία το αν θα κέρδιζα. Τελικά ήταν η τρίτη και φαρμακερή! Οπότε δεν σκέφτηκα το αν θα το πάρω ή, όχι. Κυρίως ήθελα να το πάρω για να χαρεί η μαμά μου, διότι συνήθως οι μαμάδες χαίρονται μ’ αυτά. Χάρηκα και εγώ βέβαια. Είναι μια πολύ σημαντική διάκριση και συγκινητική. Όπως και το γεγονός ότι θαυμάζω τους ανθρώπους της επιτροπής. Διότι δεν είναι μόνο σημαντικό το να παίρνεις ένα βραβείο, αλλά και ποιος σου το δίνει (σ.σ. γέλια)
Για το αν ένα τέτοιο βραβείο της ανεβάζει τις ευθύνες: Βάζω τόσο πολύ από μόνη μου δοκιμασίες συνέχεια στον εαυτό μου που δεν επηρεάζομαι από τα βραβεία. Με τις επιλογές μου, τις απαιτήσεις μου, τι κάνω κάθε χρόνο, τι έχω καταφέρει, τι δεν έχω καταφέρει. Οπότε όχι (σ.σ. γέλια)
Για το πού θα το δώσει φέτος: Α, είναι και αυτό! Σωστά. Δεν έχω ιδέα (σ.σ. γέλια)
Για την ευθύνη που έχει με την Καρφίτσα της Μελίνας Μερκούρη και πού τη φυλάει: Έχω να τη δω από τη μέρα που την πήρα. Την έχω, πάντως, Είναι μεγάλη ευθύνη, διότι πρέπει να την παραδίδεις μετά. Τη φυλάω. Αν τη χάσω, χάθηκα. Αυτή είναι πιο μεγάλη ευθύνη από το βραβείο (σ.σ. γέλια). Η ευθύνη της καρφίτσας είναι πιο μεγάλη. Λέω κάποια στιγμή να την βγάλω και έξω από την εκεί που την έχω φυλάξει. Δεν την έχω δείξει καν στους φίλους μου.
Για το γεγονός ότι δεν έχει παίξει πολύ στην τηλεόραση: Έχω κάνει κάποια αυτοτελή επεισόδια. Είναι επιλογή μου να μείνω στο θέατρο, που είναι ένας πιο κλειστός χώρος. Δεν έχω πει, όμως, ότι δε θέλω να κάνω το άλλο. Απλά έχω πει ότι δεν έχω βρει κάτι άλλο που θα με εμπνεύσει και θα μου κινήσει το ενδιαφέρον για να το κάνω. Ποτέ δεν έχω πει ότι δε θα κάνω τηλεόραση. Έχω παίξει στον Μπέκα, όπου σκηνοθετούσε η Ελισάβετ Χρονοπούλου, που έχει κάνει πολύ σινεμά και την γνώρισα από εκεί και την εμπιστεύομαι. Μου είπε πάμε να κάνουμε κάτι και πήγα. Και στον Πάνο Κοκκινόπουλο και στον 3ο Νόμο. Είχα την ευκαιρία να κάνω κάτι ολοκληρωμένο. Η όλη διαδικασία έμοιαζε πολύ με το σινεμά. Αυτοτελή πράγματα. Είναι κάτι που μ’ ενδιαφέρει. Θα έκανα σειρά μιας σεζόν αν το πίστευα πολύ και δεν έκανα κάτι άλλο, διότι θέλω πάντα να είμαι συγκεντρωμένη σε ό,τι κάνω. Αν πιστεύεις στο ένα που έχεις επιλέξει δεν έχεις ανάγκη να κάνεις άλλα. Έχεις ανάγκη για το αντίθετο αν δε γεμίζεις από το ένα.
Για το αν πιστεύει πάντα στις δουλειές που κάνει: Ξεκινάς μια συνεργασία και για να κάνεις κάτι, πιστεύοντας σ’ αυτήν. Αν τώρα στην πορεία τα πράγματα δεν πάνε όπως τα περίμενες είναι άλλο. Ξεκινάς με αισιοδοξία και με την πίστη ότι θα πάει καλά. Φυσικά μου έχει τύχει και το αντίθετο.
Για τη μέχρι τώρα καριέρα της στον κινηματογράφο: Η τελευταία μου ταινία ήταν του Λάκη Παπαστάθη, «Ταξίδι στη Μυτιλήνη» Είναι ένας πολύ σημαντικός καλλιτέχνης και φίλος. Φίλος καταλαβαίνεις πώς το εννοώ. Δεν έχουμε την ίδια ηλικία, αλλά φίλος με την έννοια ότι ήρθαμε πολύ κοντά και ότι έχουμε διατηρήσει μια πολύ ζεστή σχέση, η οποία προέκυψε και χτίστηκε καθώς φτιάχναμε την ταινία. Τον ήξερα μόνο ως καλλιτέχνη. Είναι σημαντικό να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που εκτιμάς. Η Μυτιλήνη ήταν κούκλα. Μου άρεσε πολύ που έκανα γυρίσματα εκτός Αθηνών. Ξεκινήσαμε Οκτώβριο, πιάσαμε και Νοέμβριο. Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο νησί η Λέσβος. Μου άρεσε πολύ. Ξέρεις ήταν πιο μοναχικά απ’ ότι το καλοκαίρι.
Για το αν είναι μοναχικός άνθρωπος: Είμαι! Φαίνεται πως είμαι κοινωνική ε; (σ.σ. γέλια). Νομίζω πως δεν είμαι. Ίσως φαίνεται. Το έχω δουλέψει να φαίνομαι κοινωνική. Νομίζω, όμως, πως είμαι το αντίθετο. Είμαι ντροπαλή και κλειστή. Αν αισθανθώ καλά, είμαι, αλλά συνήθως όχι.
Για την πρώτη της εμπειρία στο σινεμά: Ήταν στο Bαλς Σεντιμεντάλ της Κωνσταντίνας Βούλγαρη. Ήταν μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία και το ευχαριστήθηκα πολύ. Το φτιάξαμε όλοι μαζί και ήταν πολύ χειροποίητο. Εμπειρία που πήγε και πολύ καλά. Είχαμε περισσότερα καλά απ’ ότι φανταζόμασταν. Ήταν μια διαδικασία την οποία δεν ήξερα και μου άρεσε πολύ. Τον χειρισμό μου με την κάμερα το έμαθα για πρώτη φορά. Όπως ξέρεις στις σχολές δεν έχουμε κάποιο σοβαρό μάθημα για τον κινηματογράφο. Τεράστιο λάθος. Κάναμε π.χ. ιστορία κινηματογράφου, αλλά δε μάθαμε πρακτικά το πώς στήνεσαι μπροστά σε μια κάμερα. Στην Ελλάδα καλείσαι να το ανακαλύψεις μόνος σου ή με βάση την εμπειρία σου. Κυρίως στις σχολές ασχολούνται με το θέατρο και την σκηνή. Λες και ο ηθοποιός δεν θα κληθεί να παίξει και αλλού…
Για μια από τις τελευταίες ταινίες που είδε: Eίδα το «Κοτόπουλο με δαμάσκηνα». Παίζει μια Ιρανή Μου αρέσει ως φαγητό! Για αυτό πήγα, αλλά δε μου άρεσε πολύ. Δεν τρωγόταν (σ.σ. γέλια) Το φαγητό, όμως, ωραίο ακούγεται. Πρέπει να δω πως γίνεται.
Για την σχέση της με τη μαγειρική: Τέλεια (!) Μ’ έπιασε ένας βήχας τώρα (σ.σ. γέλια). Μαγειρεύω τα απαραιτήτως απαραίτητα, αλλά δεν είναι και το καλύτερο μου. Τα βασικά τα ξέρω! Αν μπω στη διαδικασία δεν είμαι και άσχετη εντελώς! Σπεσιαλιτέ μου είναι τα κέικ! Θα κάνω μια μέρα και θα σας φέρω στην εκπομπή. Υπόσχομαι.
Για το αν ετοιμάζει και τέταρτη ταινία: Συζητάω κάτι, αλλά δεν είναι κάτι ανακοινώσιμο. Κλισέ απάντηση (σ.σ. γέλια). Αν κλείσω, όμως, θα στο πω!
Για την άποψη της για τις τελευταίες δουλειές στον ελληνικό κινηματογράφο: Νομίζω πως τα τελευταία χρόνια γίνεται μια σημαντική προσπάθεια. Η Στρέλλα π.χ. μου άρεσε πάρα πολύ.
Για το πώς αισθάνεται πάνω στην σκηνή: Μ’ ενδιαφέρει και θα το ήθελα σε κάθε παράσταση το να κάνεις βουτιά στο κενό. Το να μην ξέρεις ποιο θα είναι το επόμενο λεπτό και τι θα συμβεί. Μου αρέσει πολύ το να ανατρέπω τον εαυτό μου επί σκηνής. Στη δουλειά είμαι πολύ της ανατροπής. Στη ζωή όχι. Εκεί είμαι πολύ συντηρητική και προσεκτική. Στη δουλειά το αντίθετο. Ρισκάρω πολύ περισσότερο από τη ζωή μου.
Για το τελευταίο ρίσκο που έχει πάρει: Κυρίως μιλάμε για την σκηνή. Έκανα έναν μονόλογο με ποιήματα της Κικής Δημουλά. Στην αρχή το ξεκίνησα στο θέατρο τέχνης και μετά το πήγα σε διάφορες «πιάτσες» το καλοκαίρι. Το όλο εγχείρημα ήταν δύσκολο. Πήγαινα σε χώρους που δεν ήξερα και επίτηδες δεν έκανα πρόβα. Δεν ήθελα να το προσαρμόζω, αλλά το να προσαρμόζεται ο μονόλογος κάθε φορά στον χώρο. Αυτό το χάρηκα πολύ. Ήταν μια τρομερή άσκηση για μένα. Ήθελα να έχω την ανασφάλεια την ώρα που έλεγα τον μονόλογο. Ήταν τολμηρό. Το είχα δουλέψει πολύ, όμως και μου αρέσουν οι πειραματισμοί. Το να μπορείς να ρισκάρεις και να αφεθείς όπως σ’ αυτό πρέπει να το ξέρεις πολύ καλά. Όπως και με τα λόγια. Στην σκηνή θα ήθελα να φτάσω στο σημείο να ξεχνάω τα λόγια. Και τι εννοώ με αυτό; Όταν μιλάμε δεν έχουμε αποστηθίσει κάποιο κείμενο. Το να είναι τόσο ζωντανά και να μπαίνεις τόσο στον ρόλο που να είναι τόσο αληθινό και να σου έρχονται εκείνη την ώρα τα λόγια από μόνα τους.
Για το αν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο στην πράξη; Ναι, με δουλειά. Όλα μπορούν να γίνουν με δουλειά. Είμαι της δουλειάς! Θα με ρωτήσεις του ταλέντου; Θ’ απαντήσω της δουλειάς. Το να μάθεις να δουλεύεις και το πώς μπορεί να γίνει αυτό που σου είπα το ψάχνεις. Και εγώ δεν το έχω καταφέρει. Το ψάχνω. Δουλεύεις κάτι και με τον τρόπο που θα το δουλέψεις αυτό είναι ταλέντο. Αυτό είναι το ταλέντο. Τι άλλο είναι το ταλέντο; Υπάρχει κλίση, όμως μετά από ένα σημείο αν δεν το δουλέψεις εξατμίζεται. Δεν έχει διάρκεια. Κλίση είναι μέχρι εκεί που θα πεις θα πάω σε μια δραματικά σχολή και όχι σε κάτι άλλο. Αυτό! Μα το να βρεις τον τρόπο που πρέπει να δουλεύεις χρειάζεται τεράστιο ταλέντο. Έτσι αντιλαμβάνομαι το ταλέντο. Απλά θέλει ψάξιμο. Δε σημαίνει ότι έχω κάποιο ταλέντο και εφησυχάζω. Εγώ ποτέ δεν εφησυχάζω.
Για το αν αισθάνεται μεγαλύτερες ευθύνες όταν δέχεται συγχαρητήρια: Αυτό το άγχος για το αν πρέπει να δείχνω καλή στους άλλους το έχω ξεπεράσει. Παλιότερα το είχα. Τώρα όχι. Τώρα έχω τόσο μεγάλη ευθύνη για τον εαυτό μου που δεν το έχω πια.
Για τον τρόπο που δουλεύει: Πιστεύω πολύ στην προσωπική πρόβα. Η πρόβα που κάνουμε με όλον τον θίασο δεν είναι η βασική μου πρόβα, αλλά η πρόβα που κάνω μόνη σε σχέση με το κείμενο και τον ρόλο μου. Στη Φόνισσα η διαδικασία της δουλειάς ήταν διαφορετική. Κυρίως δουλεύαμε όλοι μαζί. Τώρα στις Λευκές Νύχτες δουλεύω όπως είχα συνηθίσει. Η προσωπική πρόβα σε ακολουθεί. Δεν έχει να κάνει με συγκεκριμένη ώρα. Οποιαδήποτε ώρα είμαι στο σπίτι δουλεύω. Και όταν βγω συνεχίσω να δουλεύω. Η πρόβα αρχίζει κυρίως όταν ξεκινάει μια παράσταση. Διότι εκεί βλέπεις και ποια είναι τα προβλήματα της. Τι θέλεις να βελτιώσεις, τι ψάχνεις.
Για το πώς αισθάνεται φεύγοντας μετά από μια δύσκολη παράσταση: Στη Φόνισσα είναι πιο ανώδυνο, αλλά επειδή έχω παίξει και σκληρούς ρόλους δεν είναι πολύ εύκολο το μετά. Το περίεργο, όμως, είναι ότι μπαίνεις σε μια διαδικασία και εκτίθεσαι μπροστά από τόσο κόσμο και ξαφνικά μετά από λίγη ώρα είσαι μόνος σου. Είσαι με τόσο κόσμο και μετά από λίγο πας σπίτι σου και είσαι μόνη σου. Είναι πολύ περίεργο.
Για την αίσθηση που της αφήνει το «μετά την παράσταση»: Μην ξεχνάς ότι και στην σκηνή μόνος σου είσαι. Και ταυτόχρονα ο κόσμος παρακολουθεί αυτήν τη μοναξιά σου. Μετά είσαι αντιμέτωπος με τη μοναξιά σου, που δεν την παρακολουθεί κανείς. Μου αρέσει μετά να μένω μόνη μου ή, να είμαι με ανθρώπους που αγαπάω με κάποιον δικό μου με τον οποίο νιώθω ασφάλεια. Ξέρεις γιατί όλο αυτό το απρόσωπο στην σκηνή με μία μάζα, διότι έτσι αντιλαμβάνομαι το κοινό. Σαν μια σκοτεινή μάζα. Στη συγκεκριμένη παράσταση επειδή απευθύνομαι στο κοινό τους μιλάω. Θέλει μια αμεσότητα. Γενικά όχι δεν βλέπω τα πρόσωπα των θεατών. Δε μ’ ενδιαφέρει να εστιάσω. Τους βλέπω ως μια μάζα. Στη Φόνισσα όταν βλέπω γνωστούς αποφεύγω να τους βλέπω.
Για το πώς αντιλαμβάνεται το κοινό: Δε θεωρώ τον κόσμο χαζό, όπως κάποιοι νομίζουν. Μπορεί να μην καταλάβει ότι σε μια περίπτωση μπορεί να μη βοηθάει η σκηνοθεσία ή, δεν μπήκε καλά το φως, όμως όταν γίνει μια διόρθωση μπορεί να το κάνει. Και ο κόσμος θέλει εξάσκηση. Νομίζω ότι πια εξασκείται και δεν μασάει μασημένη τροφή. Και είναι και πιο επιλεκτικός. Ξέρεις όλα αυτά με την κρίση έχουν βοηθήσει σ’ αυτό το πράγμα. Στο να δω που θα πάω. Ξέρεις δεν πάνε άντε ντουγρού. Ψάχνουν πού θα πάνε, αν τους ενδιαφέρει πραγματικά.
Για το αν θεωρεί ότι βελτιώνεται συνέχεια: Βάζω τον εαυτό μου στη διαδικασία της βελτίωσης. Από μέρα σε μέρα βλέπω λάθη που θέλω να βελτιώσω. Και είμαι και από τα άτομα που δεν ικανοποιούμαι ποτέ. Παντού είμαι έτσι και δεν είναι καλό (σ.σ. γέλια). Δεν είναι καλό για τους γύρω μου, αλλά και για μένα. Πολύ σπάνια θα πω μπράβο στον εαυτό μου. Γενικά μου αρέσουν οι πειραματισμοί.
Για το αν ασχολείται με κάτι άλλο πλην της υποκριτικής: Και με χορό και με τραγούδι. Μου αρέσει πολύ ο χορός. Έμαθα να κάνω και ρόδα και έχω ενθουσιαστεί πολύ (σ.σ. γέλια). Σε πάρτι, πάντως, δε χορεύω. Σπάνια. Δεν είμαι από εκείνους που λικνίζονται με το ποτό. Το έκανα για τελευταία φορά την παραμονή πρωτοχρονιάς. Ήμουν σ’ ένα μαγαζί, όπου έβαζε μουσική ένας φίλος μου και έβαζε όλα τα αγαπημένα μας κομμάτια. Ε, και κάναμε πλάκα και χορεύαμε.
Για το πού διασκεδάζει: Δεν πολυβγαίνω έξω. Δεν πάω πολύ σε μπαρ, κλαμπ. Είμαι ήρεμο κορίτσι (σ.σ. γέλια). Ποτέ δεν ξεσάλωσα. Πάντα έτσι ήμουν. Ήταν επιλογή μου. Είναι έτσι ο χαρακτήρας μου.
Για το πού εκρήγνυται: Στην σκηνή δεν είμαι καθόλου ήρεμη. Η ανάγκη μου να βγαίνω στην σκηνή ίσως είναι επειδή πρέπει να βγάλω αυτήν την ενέργεια. Στην σκηνή μόνο ήρεμη δεν μπορώ να είμαι. Δεν υποδύομαι και νορμάλ ανθρώπους (σ΄σ. γέλια). Στη ζωή μου, όμως, δε λειτουργώ έτσι. Νομίζω πως αν ήμουν έτσι εκτός δουλειά δε θα είχε νόημα. Έτσι ενδεχομένως να ολοκληρώνομαι.
Για το αν έχει δύο εαυτούς: Όχι δύο, αλλά τέσσερις! Είμαι Ιχθείς με ωροσκόπο Δίδυμο. Στα ζώδια πιστεύω όταν με συμφέρει. Όταν λένε ότι είναι η χρονιά μας φουλ! Δεν είναι φέτος, πάντως! Ούτε πέρσι. Τα βραβεία δεν κάνουν την χρονιά.
Για αν έχει μετανιώσει για κάτι που έχει κάνει: Ε, ναι ποιος δεν έχει μετανιώσει; Ναι, βέβαια. Δε θα το μοιραστώ μαζί σας, όμως. (σ.σ γέλια)
Για το τι της έδωσε το έναυσμα ν’ ασχοληθεί με τον χώρο; Από μικρή το ήθελα. Έκανα μια εργασία για τον Φαν Γκογκ, όπου σ’ ένα σημείωμα έλεγε στον αδερφό του ότι σ’ αυτήν τη δουλειά ρισκάρω εγώ τη ζωή και το μισό μου μυαλό χάθηκε για αυτήν. Εκεί συνειδητοποίησα ότι ήθελα να κάνω κάτι για το οποίο μπορώ να δοθώ ολόκληρη. Δηλαδή εκεί ξεκίνησε το θέμα του ρίσκου στη δουλειά. Αυτό σε συνδυασμό μ’ ένα θεατρικό εργαστήρι που είχαμε τότε στο σχολείο. Είδα ότι στην σκηνή μπορώ να έχω τη δυνατότητα του ρίσκου. Εκεί νιώθω ελεύθερη και νομίζω πως είναι από τις λίγες στιγμές που νιώθω πραγματικά ελεύθερη. Δεν το αντιμετώπισα ποτέ ως δουλειά. Είναι η διέξοδος μου. Δεν μπορώ μακριά απ’ αυτό. Και αν δεν γίνεται όπως το θέλω είναι δυσβάσταχτο. Το να μην μπορώ να εκφράζομαι από μια δουλειά. Ζω, βέβαια, από την υποκριτική και δεν έρχονται πάντα τα πράγματα όπως τα θέλω. Προσπαθώ, όμως, να κάνω δουλειές που πάντα με ενδιαφέρουν, έστω και αν δεν μπορεί να συμβεί πάντα.
Για τα όνειρα που έχει πραγματοποιήσει: Αυτό που πάντα ονειρευόμουν είναι να μην χάσω την πίστη μου σ’ αυτό που κάνω. Αυτό το πάθος. Πώς είναι όταν ξεκινάς κάτι και έχεις την αφοσίωση. Που δε θέλεις να αποσυντονιστείς από διάφορους εξωτερικούς παράγοντες. Αυτός ήταν πάντα ο στόχος μου. Αυτό νομίζω ότι το έχω καταφέρει σ’ έναν μεγάλο βαθμό. Ο ενθουσιασμός μου και η αγάπη μου δεν έχει φθαρεί. Απλά όταν μπαίνω πια στη διαδικασία, όπου σκέφτομαι τον εαυτό μου μόνη μου, αλλά και άλλα πράγματα όταν επιλέγω κάτι. Ξέρεις εκεί πρέπει να βάλω και πίσω τον εαυτό μου και να δω πως αυτά θα τα συνδυάσω.
Για το αν θα έκανε κάποια διαφήμιση: Μου έχουν πει να κάνω πολλές φορές, αλλά δεν το έχω τολμήσει. Πιστεύω ότι είναι μια άλλη δουλειά και εγώ δε νομίζω πως μπορώ να το κάνω αυτό. Της διαφήμισης δεν είμαι νομίζω. Αυτό ότι πρέπει να πουλήσω τον εαυτό μου. Εγώ μπορώ να λειτουργήσω, κάνοντας ένα πρόσωπο στο οποίο πρέπει να μπω μέσα σ’ αυτό. Ακριβώς αυτό με δυσκολεύει τώρα στη Φόνισσα. Αν δεν έχω το άλλο πρόσωπο που θα μπω δεν μπορώ να λειτουργήσω. Η διαδικασία της διαφήμισης είναι πολύ γρήγορη και δε μου πάει. Δε θα ήθελα να με αναγνωρίζουν από μια διαφήμιση Vitaline, απ’ όπου μου έκαναν πρόσφατα μια πρόταση.
Για το τι βλέπει στην τηλεόραση: Βλέπω πολλές ταινίες. Όταν δεν έχω πρόβα βλέπω ταινίες. Δεν έχω, όμως, κεραία, που χρειάζεται για να παίξει η τηλεόραση (σ.σ. γέλια). Οπότε δεν βλέπω τα κανάλια (σ.σ γέλια). Μόνο ταινίες βλέπω έτσι. Πρέπει να φτιάξω την κεραία!
Για την τελευταία αγαπημένη της ταινία: Το Palermo Shooting του Βέντερς. Μου αρέσει πολύ ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης. Έπαθα πλάκα με αυτήν την ταινία.
Για το τι θέλει να κάνει μελλοντικά: Πόσο θέλω πολύ να πάω ένα ταξίδι. Δεν μπορείς να φανταστώ πόσο θέλω να φύγω από την Αθήνα. Ξέρεις, επειδή το πάω μέσα στην εβδομάδα χωρίς ρεπό. Είμαι επτά ημέρες στην τσίτα. Είναι σκληρή η ζωή του ηθοποιού. Και δεν μπορείς να αρρωστήσεις, δεν μπορείς να πάθεις τίποτα.
Για το τι έχει στερηθεί πιο πολύ σ’ αυτήν τη δουλειά: Το να έχω τη δυνατότητα να φεύγω. Αυτή η απόδραση. Στην ουσία αυτό κάνω και με τους ρόλους. Εντελώς ένα θέμα απόδρασης. Μου λείπει πολύ η θάλασσα! Όταν βρίσκομαι εκεί κολυμπάω όλη την ώρα. Δεν βγαίνω από εκεί καθόλου. Μένω κέντρο και μου λείπει η φύση. Όπως και το βουνό. Διακοπές έχω να πάω πολλά χρόνια. Τα καλοκαίρια συνήθως δουλεύω. Δεν μπορώ να πω ότι πάω κάπου για διακοπές. Όπου πάω είναι σε σχέση με τη δουλειά και με περιοδείες. Αγαπημένος μου προορισμός είναι το Πήλιο, αλλά και πολλοί ακόμα. Συνδυάζει βουνό και θάλασσα. Δεν είμαι μόνο του ενός από τα δύο. Και με τα νησιά δεν τα πηγαίνω πολύ καλά. Μου αρέσει το νησί το φθινόπωρο και την άνοιξη, όχι το καλοκαίρι. Δεν είμαι και πολύ του νησιού. Ενώ το Πήλιο τα συνδυάζει όλα.
Για το αν θέλει να απομονώνεται όταν πηγαίνει διακοπές: Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να βλέπω και πολύ κόσμο. Είναι το χειρότερο μου! Εγώ κυρίως δεν μπορώ να είμαι με πολύ κόσμο. Θέλω να είμαι με ανθρώπους που είναι για μένα αγαπημένοι. Είμαι πολύ του οικείου. Και είμαι πολύ επιλεκτική με τους φίλους μου, τις σχέσεις μου. Είναι πολύ λίγοι, αλλά δίνομαι πολύ.
Για τη μουσική που ακούει: Τα πάντα. Εκτός από τα σύγχρονα λαϊκά. Τα παλιά μου αρέσουν! Δεν έχω θέμα.
Για το αν έχει βοηθήσει στη δουλειά της το χαμόγελο της: Στους φίλους με έχει βοηθήσει, γιατί κάνω πολλές γκάφες (σ.σ. γέλια). Οπότε το χαμόγελο με βοηθάει. Με το τηλέφωνο μου δεν έχω πολύ καλή σχέση. Δε το σηκώνω συχνά, μετά ξεχνάω να πάρω. Ή δίνω ραντεβού και ξεχνάω να πάω…Όχι για δουλειά, αλλά για καφέδες και τέτοια.
Για το πώς αντέδρασε ο τελευταίος άνθρωπος τον οποίο έστησε: Με είδε να χαμογελάω και το ξεπέρασε (σ.σ. γέλια). Έχει συμβεί και σε μένα. Επειδή το κάνω και εγώ δεν το παρεξηγώ. Πιο παλιά το έκανα συχνότερα. Τώρα έχω γίνει πιο συνεπής. Προσπαθώ να μην ακυρώνω ραντεβού. Στη δουλειά, όμως, είμαι πάρα πολύ τυπική. Πηγαίνω και νωρίτερα. Στις συναντήσεις με φίλους δεν το έχω και πολύ. Πάω κανά μισάωρο μετά (σ.σ. γέλια). Έχω πει όλες τις δικαιολογίες που μπορείς να φανταστείς. Και όλοι καταλαβαίνουν ότι λέω ψέματα. Εκεί δεν είμαι ηθοποιός, αλλά η Λουκία. Εντάξει λέω αστεία ψέματα, που φαίνονται. Δε λέω για σοβαρούς λόγους. Γενικά, πάντως, δε μου αρέσει το ψέμα. Έχω ένα θέμα. Μόνο όταν αργώ και είναι για να δικαιολογηθώ.
Για το αν ξεχνάει εύκολα; Ονόματα και αριθμούς. Μπορεί να δω ανθρώπους που έχω περάσει πράγματα, αλλά να μην τους θυμάμαι. Έχω τεράστιο θέμα με τα ονόματα. Έχω πάθει και ζημιά! Έχω πει άλλα ονόματα, έχω παρεξηγηθεί, αλλά μετά τους χαμογελάω και το ξεχνάνε (σ.σ. γέλια).
Για το αν έχει μπερδευτεί πού θα πάει σε ραντεβού: Πολλές φορές! Αμνησία (σ.σ γέλια) Είμαι αφηρημένη στις συνεννοήσεις. Λέω ναι, ναι και μετά ξεχνάω που έχω πει. Ευτυχώς που δεν έχω αυτοκίνητο, γιατί θα ξεχνούσα που το έχω παρκάρει. Και θα ήμουν συνέχεια στο ΚΑΤ γιατί είμαι συνεχώς αφηρημένη (σ. σ. γέλια). Είμαι, πάντως, καλή οδηγός και το δίπλωμα το πήρα με την πρώτη. Τους είχα εντυπωσιάσει! Ήταν βέβαια η τελευταία μέρα που οδήγησα όταν πήρα το δίπλωμα (σ.σ. γέλια) Πέρσι το πήρα. Χρειαζόταν, γιατί στο «Ταξίδι στη Μυτιλήνη» είχα πολλές σκηνές που έπρεπε να οδηγώ και έτσι έπρεπε να πάρω οπωσδήποτε δίπλωμα. Οπότε έπρεπε να το πάρω μέσα σ’ έναν μήνα και με την πρώτη. Και στην ταινία οδήγησα πολύ καλά. Και ήταν και τζιπ! Γενικά είναι επικίνδυνα στα νησιά. Δεν τράκαρα, όμως, στη Μυτιλήνη. Όποιος τα καταφέρνει εκεί είναι καλός οδηγός (σ.σ. γέλια) Δεν πλήρωσα. Οι εξεταστές μέχρι και τη ρεζέρβα μ’ έβαλαν ν’ αλλάξω (σ.σ. γέλια). Οι εξεταστές με ξετινάξανε. Ήταν τρομερό το τι με ρωτούσαν.
Για το πώς αντιλαμβάνεται την Αθήνα: Με κουράζει πολύ. Σαν πεζός ξέρεις τι προβλήματα αντιμετωπίζεις. Με εκνευρίζει. Κατ’ αρχάς δεν υπάρχουν πεζοδρόμια, το οποίο είναι τρομερά κουραστικό. Επίσης το πώς σπρώχνει ο ένας τον άλλο. Περπατάει και δεν έχει κανένα σεβασμό για τον δίπλα του. Είναι απλά καθημερινά πράγματα που με εκνευρίζουν πολύ. Υπάρχουν φυσικά και τα καλά της Αθήνας, όμως, θα ήθελα να μη μένω στο κέντρο και θ’ αλλάξω σπίτι. Μόνο οι τρελοί μένουν πια στην Αθήνα (σ.σ. γέλια). Είμαστε εκατομμύρια! Υπάρχουν και σημεία πολύ ωραία. Η περιοχή στο Θησείο, γύρω από την Πλάκα, μερικά κομμάτια γύρω από τον Λυκαβηττό. Αυτά μου αρέσουν πάρα πολύ. Και μου αρέσει να περπατάω εκεί…
Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη 4/3/2012