Ήρθε στο στούντιο διστακτική και κουμπωμένη. Όχι ότι ήθελε να αποφύγει την εκπομπή, αλλά αναρωτιόταν το τι θα πει μέσα στο δίωρο του All4fun Live. «Μα καλά τόση ώρα τι πρόκειται να λέω;» ρωτούσε με αγωνία. Στα πρώτα λεπτά το άγχος της δεν είχε φύγει εντελώς, παρά το γεγονός ότι μαζί ήταν και η καλή της φίλη Χριστίνα. Όσο περνούσε η ώρα, όμως, ένιωθε όλο και πιο άνετα. Και όταν η εκπομπή πια τελείωσε η Μυρτώ Αυγερινού είχε λυθεί. Γιατί πολύ απλά με ό,τι και αν ασχολείται θέλει τον χρόνο της…
Είτε αν είναι στο μικρόφωνο του www.karmaradio.gr , είτε απέναντι στις κάμερες με τι οποίες ακόμα δεν έχει εξοικειωθεί. Στο θέατρο, όμως, νιώθει ιδανικά και η αγάπη της για το σανίδι ήταν ο λόγος που την ώθησε ν’ ασχοληθεί με τον συγκεκριμένο χώρο. Ανεξάρτητα πάντως, αν βρίσκεσαι δίπλα της για 5 λεπτά, ή για δύο ώρες καταλαβαίνεις ότι η Μυρτώ είναι ένα εξαιρετικό κορίτσι με θετική ενέργεια και ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ.
Ανερχόμενη, ταλαντούχα και πολύ δραστήρια η τηλεοπτική «Μαρία» στα Κλεμμένα Όνειρα μας μίλησε για τη σειρά, για τη μέχρι τώρα πορεία της, για την αγάπη της για τα ζώα, για τη φωτογραφία, αλλά και για πολλά ακόμα ενδιαφέροντα πράγματα…
Για το πώς προέκυψε η ενασχόληση της με την υποκριτική: Ξεκίνησα με το θέατρο αρκετά πιτσιρίκα. Από το σχολείο που κάναμε παραστάσεις. Από εκεί κόλλησα το μικρόβιο. Κάναμε παραστάσεις και στο δήμο Βριλησσίων και εκεί άρχισα να το παίρνω πιο σοβαρά. Άρχισα ν’ ακούω τις γνώμες των άλλων, ότι «σου πάει», «μπορείς», «για σκέψου το» (σ.σ γέλια). Και ήθελα τελειώνοντας το σχολείο να πάω στην δραματική σχολή και μου τα έφερε έτσι η μοίρα, η τύχη με το που τελείωσα το σχολείο να δουλέψω. Πήγα κατευθείαν στην τηλεόραση. Πήγα σε κάστινγκ και με πήραν στη σειρά «Ευτυχισμένες μέρες». Δούλεψα δύο χρόνια στην τηλεόραση και αποφάσισα να ασχοληθώ σοβαρά. Πήγα και στο Θέατρο τέχνης μετά. Βελτιώθηκα όσον αφορά στο θέατρο σε μεγάλο βαθμό. Πήρα πολλά πράγματα και εμπειρίες μέσα στην σχολή. Στην τηλεόραση εξακολουθώ να έχω άγχος. Στα «Κλεμμένα Όνειρα» έχουμε ξεκινήσει γυρίσματα από τον Σεπτέμβρη και οι σκηνοθέτες μου λένε ακόμα να ηρεμήσω και να χαλαρώσω. Δεν είναι εύκολο να μου περάσει.
Για το πώς αισθάνεται μπροστά στην κάμερα: Για κάποιο λόγο το κομμάτι της τηλεόρασης είναι πιο αγχωτικό για μένα. Στο θέατρο δεν έχω. Έχω μόνο στην πρώτη παράσταση, αλλά μετά αυτό ηρεμεί. Ίσως επειδή νιώθω ότι παίζω εκείνη την ώρα. Κανονικά θα έπρεπε να ισχύει το αντίθετο. Κάνουμε μια σκηνή και αν βγει λάθος ή κακή μπορούμε να τη γυρίσουμε ξανά. Και, όμως, αγχώνομαι ακόμα. Πήρε λίγο καιρό να συνηθίσω την κάμερα. Τώρα κυλάει καλύτερα το πράγμα. Την έχω ξεχάσει. Αν είσαι από τους ανθρώπους που δεν μπορούν την κάμερα πρέπει απλά να την ξεχάσεις.
Για το πώς ξεκίνησε η τηλεοπτική της δουλειά: Έχω μια μεγαλύτερη αδερφή που επίσης έχει σπουδάσει θέατρο. Τελείωσε την σχολή, όταν εγώ τελείωσα το σχολείο και τότε γινόταν οντισιόν για τη σειρά «Ευτυχισμένες ημέρες» της Άννας Ανδριανού. Μια οικογενειακή φίλη πρότεινε την αδερφή μου, αλλά δεν έκανε γιατί είναι διαφορετική από μένα. Πανύψηλη και δεν έκανε για το νεαρό της ηλικίας που ήθελαν και επειδή και εγώ ήθελα ρισκάρανε με το να προτείνουν χωρίς να έχω τελειώσει δραματική σχολή. Πήγα, με είδε και η Άννα Ανδριανού. Είναι αλήθεια ότι φοβήθηκαν για το πώς θα είμαι στην κάμερα και μετά τις διάφορες δοκιμασίες λύθηκα και έτσι ξεκίνησα.
Για το γεγονός ότι συνυπάρχει ξανά με την Αννα Ανδριανού: Τη ξαναβρίσκω, όπως και τον Κωνσταντίνο Λάγκο με τον οποίο ήμουν και τότε ζευγάρι. Μοιραίο, κατάρα δεν ξέρω. Πλάκα κάνω. Είναι ένα πολύ καλό παιδί ο Κωνσταντίνος. Αυτό είναι καλό, διότι το καθημερινό σίριαλ έχει άλλες απαιτήσεις. Έχει πιο γρήγορους ρυθμούς και είναι καλό το να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που αισθάνεσαι πιο οικεία. Τώρα δεν έχεις πολύ χρόνο να σκεφτείς κάποια πράγματα. Θα πας και θα γυρίσεις 15 σκηνές, ενώ στο εβδομαδιαίο μπορείς να γυρίσεις καθημερινά 2 λεπτά από ένα επεισόδιο.
Για το αν μια γρήγορη σειρά είναι και ποιοτική; Δεν μπορώ να το κρίνω. Σίγουρα αν έχεις χρόνο βγαίνει άλλη δουλειά, άλλη ποιότητα. Σ’ ένα καθημερινό, όμως, έχουν προσέξει από πριν πράγματα πριν τα γυρίσουν.
Για το γεγονός ότι μπαίνει καθημερινά στα σπίτια των τηλεθεατών: Δεν το έχω καταλάβει πολύ. Το κομμάτι της δημοσιότητας είναι κάτι που δεν με απασχολεί καθόλου. Είναι κάτι αστείο να το λέω αυτό ως ηθοποιός, αλλά δε με αφορά το να προχωράω στον κόσμο και να λένε, «Α, να η Μαρία, Α τι θα πάθεις μετά. Σε κερατώνει και όλα αυτά» Εύχομαι να μπορώ να γίνω καλύτερη στη δουλειά μου, αλλά πραγματικά δεν είναι αυτό που επιδιώκω. Στον δρόμο όταν μου μιλάνε ντρέπομαι. Είμαι πολύ ντροπαλή. Ίσως έγινα ηθοποιός για να ξεπεράσω αυτό το κομμάτι του εαυτού μου. Η δική μου λαχτάρα ξεκίνησε από το θέατρο. Δεν το λέω για ν’ ακουστεί κάπως, αλλά ξεκίνησε με την επιθυμία μου να κάνω θέατρο. Γιατί έτσι το γνώρισα. Ανέβηκα στην σκηνή ερασιτεχνικά τελείως. Δεν είναι ότι θα με δει κάποιος, αλλά έχει να κάνει με το πώς ένιωθα εκείνη την στιγμή. Το ότι έκανα έναν άλλο χαρακτήρα, όλη αυτή η μαγεία μιας τέτοιας διαδικασίας. Αυτό με απασχολεί και εν μέρει μπορείς να το βρεις και στην τηλεόραση, αλλά λίγο διαφορετικά. Μου έχει συμβεί να με αναγνωρίσουν από ρόλο στο θέατρο και είχα χαρεί πάρα πολύ! Ένας άνθρωπος και μ’ είχε βρει σε μια καφετέρια και μου είχε πει, εσύ δεν έπαιζες στην τάδε παράσταση; Είναι πολύ τιμητικό και ειδικά για έναν ηθοποιό.
Για την σχέση της με την τηλεόραση: Ήμουν και εγώ από εκείνους που έβλεπαν ασταμάτητα, αλλά όχι πια. Για μένα ο κόσμος καλά κάνει. Και δεν κρίνω τι πρόγραμμα θα δει. Απλά να ανοίξει την τηλεόραση του συνειδητά. Ξέρω π.χ. ότι στις 7 έχει τα «Κλεμμένα Ονειρα». Θα το δω και μετά θα την κλείσω. Δε μου αρέσει η χρήση του ότι «δεν ξέρω τι θα κάνω, θα δω τηλεόραση». Έχω κολλήσει και θα βλέπω οτιδήποτε περνάει. Κάθομαι και βλέπω δίχως να μου αρέσει. Δε νομίζω πως δεν μπορούμε να βρούμε και άλλα ενδιαφέροντα. Αν αυτός ο άνθρωπος κλείσει την τηλεόραση θα δει σιγά-σιγά ότι του βγαίνουν πολλά πράγματα να κάνει και ν’ ασχοληθεί. Και απ’ όλα αυτά να πάρει πράγματα. Όταν δηλαδή δεν υπήρχε η τηλεόραση οι άνθρωποι τι κάνανε; Ένας σημαντικός λόγος που οδηγηθήκαμε εδώ είναι η τηλεόραση. Εμένα δε μ’ ενοχλεί να βλέπει ο άλλος. Αυτό που θέλω, όμως, είναι να έχει κάποιος την κρίση και να πει αυτό μου κάνει, αυτό δε μου κάνει. Το ίδιο είναι και στο ίντερνετ.
Για το τι έβλεπε παλιότερα: Έβλεπα αρκετά μουσικές εκπομπές. Τώρα πια όχι. Μ’ έχει εκνευρίσει το στιλ των βίντεο-κλιπ, οι στίχοι, που υπάρχουν σε πολλά κομμάτια. Ειδικά επειδή θεωρώ πως υπάρχει αξιόλογη μουσική. Στην τηλεόραση, όμως, προβάλλουν. Δεν μπορώ να βλέπω συνέχεια γυναίκες να βγαίνουν στα βίντεο-κλιπ με εσώρουχα. Εδώ θεωρώ πως είναι ένα σημαντικό λάθος. Και δε λέω να βγάλουμε το σέξι από τη ζωή μας. Δε γίνεται να μην υπάρχει. Το θέμα, όμως, είναι τα πρότυπα που βγάζουμε από εκεί. Και πλέον δεν υπάρχουν πρότυπα.
Για το αν είχε παλαιότερα πρότυπα και αν απέκτησε αργότερα μέσα στον χώρο: Δεν μπορώ να πω ποτέ ότι είχα κάποιον άνθρωπο που ήθελα να μοιάσω. Απλά μπορεί να επηρεαζόμουν. Στον χώρο δεν απέκτησα. Το αντίθετο. Απομυθοποίησα κάποια πρόσωπα. Αυτός ο χώρος θέλει γερό στομάχι και για διαφορετικούς λόγους για τον καθένα. Ίσως και εδώ είναι η ένσταση μου σ’ αυτόν τον «πόλεμο» εμπορικό, μη εμπορικό, κουλτούρα μη κουλτούρα και πώς τις έχουμε κάνει αυτές τις έννοιες. Αυτό που με στενοχώρησε εμένα είναι πως άνθρωποι που θα ήθελα πριν να δουλέψω να μη θέλω πια. Έχω το εξής πρόβλημα: Μπορεί ο άλλος να κάνει καταπληκτική δουλειά, αλλά αν δεν τον εκτιμώ σαν άνθρωπο δεν μπορώ να δουλέψω μαζί του. Αντέχω να με πάρει ο σκηνοθέτης και να με πατήσει κάτω κυριολεκτικά, να δυσκολευτώ πάρα πολύ, διότι ξέρω πως αυτό θα με οδηγήσει κάπου, αλλά δεν μπορώ ν’ αφήσω να το κάνει κάποιος, τον οποίος δεν εκτιμώ ως άνθρωπο.
Για το πόσο μοιάζει με τη Μαρία, τον τηλεοπτικό της χαρακτήρα: Ευαίσθητη είμαι, όμως με διαφορετικούς τρόπους. Ή τουλάχιστον όπως το δείχνει. Δεν μπορώ να πω ότι έχω μεγάλη σχέση με τη Μαρία.
Για το ποιον άλλο ρόλο θα ήθελε από τη σειρά αν της δινόταν και ποιον δε θα ήθελε να παίξει: Δε νομίζω ότι θα είχα κάποιον πρόβλημα να παίξω. Μου αρέσει η Μαρία γιατί έχει εναλλαγές. Μέχρι τώρα ίσως ο κόσμος την έχει συνηθίσει ως το πληγωμένο κορίτσι που την άφησε ο φίλος της για κάποια άλλη και την έχει συμπαθήσει. Είναι σ’ αυτήν την ψυχολογία του τη λυπόμαστε. Γενικά και ως Μυρτώ έχω υπάρξει θύμα. Συμβαίνει στη ζωή. Ξαφνικά, όμως, αλλάζει και γίνεται άλλη…Δεν μπορώ να πω παραπάνω (σ.σ. γέλια).
Για το αν το γεγονός ότι είναι συνεσταλμένη ως Μυρτώ της έχει κάνει καλό στη μέχρι τώρα καριέρα της: Τα πράγματα έχουν έρθει μέχρι τώρα πολύ εύκολα για μένα και δεν έχουν να κάνουν με το πώς είμαι εγώ σαν χαρακτήρας. Ίσως με βοηθάει, βέβαια το ότι είμαι συνεσταλμένη και δε δημιουργώ προβλήματα. Δε νομίζω πως είναι κακό (σ.σ. γέλια). Αν ήμουν δύσκολος άνθρωπος, τότε ναι ίσως να έβρισκα πιο δύσκολα δουλειά.
Για το αν είναι φιλόδοξη: Εχω πολλές φιλοδοξίες και βάζω ψηλά τον πήχη. Αρκετές φορές βασανιστικά για μένα. Σε βαθμό στο να μην ικανοποιούμαι με αυτά που κάνω. Μετά ακούω 5-6 γνώμες άλλων και ηρεμώ λιγάκι. Και τότε κατεβάζω τον πήχη. Επίσης θέλω να στέκομαι γερά στα πόδια μου και να είμαι ανεξάρτητη. Και δεν το λέω με την έννοια των χρημάτων, που δεν είμαι καθόλου. Θέλω να κάνω πράγματα, αλλά δεν είναι το σημαντικό κομμάτι της ζωής μου.
Για το πώς αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της εποχής μια κοπέλα στα 25: Νομίζω πως ένα παιδί της ηλικίας μου περνάει από διάφορες φάσεις. Στην αρχή τα βλέπει μαύρα και μετά αρχίζει να σκέφτεται, τι; Πώς, τι έφταιξε, γιατί συμβαίνουν μερικά πράγματα και αρχίζεις να βλέπεις λίγο φως στο τούνελ, παρά το γεγονός ότι μπορεί να μη φαίνεται ότι αλλάζουν τα πράγματα. Εγώ έχω την ελπίδα ότι αφού η κατάσταση έχει γίνει τόσο χάλια και πρόκειται να γίνει ακόμα περισσότερο θ΄ αρχίσουν να γίνονται πιο αληθινά και ουσιαστικά πράγματα. Δε με απασχολεί το κομμάτι το αν έχω δουλειές στο θέατρο, στην τηλεόραση, αλλά εκεί που έχω ελπίδα και θεωρώ ότι είναι το σημαντικότερο είναι ότι θ’ αλλάξουν οι άνθρωποι. Ν’ αρχίσουν να μην βλέπουν μόνο τη δική τους πορεία, αλλά και το τι κάνει η Χριστίνα, τι κάνει ο Κυριάκος, το τι κάνει ο παραδίπλα. Αυτό είναι που έχουμε χάσει και έχουμε οδηγηθεί ως εδώ. Καλό είναι να κατηγορούμε τις κυβερνήσεις και την Αμερική και όποιον μας φταίει, αλλά ποιος φταίει που βγήκαν. Είναι αυτό που λέει ο Πλάτωνας: «Η πολιτεία είναι αυτή που είναι, γιατί και οι πολίτες είναι αυτοί που είναι. Είναι ό,τι πιο αληθινό μπορεί να σκεφτεί κανείς. Αν αλλάξουμε εμείς έχω την ελπίδα ότι μπορούν ν’ αλλάξουν και τα πράγματα. Και ξαναλέω.: Δε με νοιάζει να έχουμε τα πολλά λεφτά. Να έχουμε τα ουσιαστικά και την αγάπη ο ένας για τον άλλο.
Για το πώς αντιλαμβάνεται η ίδια την αλλαγή: Η αλλαγή που πρέπει να κάνει κάποιος π.χ. το να βοηθήσει τους άστεγους όταν έχει πολύ κρύο είναι ν΄ αλλάξει ο ίδιος. Είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος. Το πιστεύω ακράδαντα. «Γίνε η αλλαγή που θέλεις να πραγματοποιηθεί στον κόσμο…» Αυτό δε λέγανε; Ισχύει.
Για το πόσο αλλάζει η ίδια ως άνθρωπος: Μέρα με τη μέρα. Για αυτό δε μου αρέσει να κάνω δηλώσεις, να δίνω πολλές συνεντεύξεις. Αλλάζω πολύ. Για αυτό δε θα κάνω δηλώσεις του τύπου βάζω τελεία και τέλος. Είμαι πολύ κατά του απόλυτου. Είναι ωραίο ν’ αλλάζεις. Σημαίνει εξέλιξη εύχομαι πάντα προς το καλύτερο, αλλά δεν μπορεί να μένεις στάσιμος. Άλλα πράγματα θα μάθεις στα 15 σου, άλλα στα 25 σου, άλλα στα 35 σου. Δεν μπορείς να σκέφτεσαι πάντα το ίδιο. Πράγμα που σκέφτομαι τώρα οι διαδικασίες που περνάω δεν υπήρχαν στα 15 μου. Τότε ήθελα να περνάω καλά, να ανακαλύπτω τον κόσμο, το αλκοόλ και όλα αυτά που κάνει ένα παιδί στα 15 του. Όσο μεγαλώνεις οφείλεις και για σένα τον ίδιο να σκεφτείς και άλλα πράγματα.
Για το πώς είναι τώρα σε σχέση με 3-4 χρόνια πριν: Θα σου πω για πιο μικρό διάστημα. Έναν χρόνο πριν. Είναι η μέρα με τη νύχτα στο πώς σκέφτομαι. Με απασχολούν άλλα πράγματα. Πριν δεν είχα μπει καν στη διαδικασία. Λέω π.χ. είμαι καλός άνθρωπος και θέλω το καλό σου, αλλά πάντα κάτι λείπει απ’ όλο αυτό. Ότι θέλω να το αισθάνομαι. Να το κάνω πραγματικά. Όχι απλά να το λέω θεωρητικά. Ή να πάω να δώσω δυο κουβέρτες στους άστεγους και να μείνω εκεί. Το πρόβλημα το δικό μου είναι δεν είναι αν ήθελα να το κάνω, αλλά να το αισθάνομαι πραγματικά. Και μέσα σ’ αυτό τον χρόνο το έχω κάνει.
Για την τελευταία καλή πράξη που έκανε: Δεν είναι αυτό το θέμα. Ένας άνθρωπος δεν είναι καλός αν κάνει καλές πράξεις. Δε μένω εκεί, αλλά το πώς είσαι μέσα σου. Να ξεκινήσει από εκεί η αλλαγή. Το καλύτερο που μπορώ να προσφέρω αυτήν την στιγμή στον κόσμο δεν είναι το να δώσω δύο κουβέρτες, που θα το κάνω με τη ψυχή μου και την καρδιά μου, αλλά το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι ν’ αλλάξω εγώ η ίδια. Είναι μια μεταμόρφωση και μια διαδικασία που δεν μπορείς να την εξηγήσεις ακριβώς με λόγια.
Για την τελευταία κακή της πράξη: Δεν έχω και πολύ καλή μνήμη. Ξεχνάω! Έχω να δηλώσω ότι δεν κάνω κακές πράξεις (σ.σ. γέλια). Κακές σκέψεις ναι.
Για το αν βλέπει τη σειρά «Κλεμμένα Όνειρα»: Όχι, δεν μπορώ. Δεν μπορώ να βλέπω τον εαυτό μου! Έχω δει 1-2 επεισόδια. Δεν τα βλέπω συνειδητά. Και δεν βλέπω και τηλεόραση, χωρίς να την κατακρίνω. Εμένα δε μου έχει κάνει καλό. Έχω δει ορισμένα επεισόδια για να βελτιώνομαι, αλλά όταν έρχεται η σκηνή μου χαμηλώνω τον ήχο (σ.σ. γέλια). Τέτοια πράγματα. Ξέρω και καταλαβαίνω από τη λήψη πώς έχει πάει μια σκηνή. Το νιώθω, στο λένε.
Για το πόσο θα παίζεται ακόμα η σειρά και για την αποδοχή του κοινού: Δύο χρόνια. Εκτός αν έχει γίνει η συντέλεια του κόσμου, όπως λένε (σ.σ. γέλια). Συνήθως αυτά τα σίριαλ πετυχαίνουν και ειδικά ένα τέτοιο που αγγίζει τους νέους. Πιάνει.
Για το αν θα μπορούσε να κάνει και μια άλλη δουλειά: Ναι, πριν αποφασίσω να σπουδάσω θέατρο δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτε άλλο. Έλεγα θα γίνω ηθοποιός. Με το πού μπήκα στην δραματική σχολή σκέφτηκα τόσα πράγματα. Βέβαια με έβαλε σε σκέψεις. Όπως είχε πει και ο Πίτερ Μπρουκ, αν μπορείς να σκεφτείς τον εαυτό σου σε κάτι άλλο, τότε μη γίνεις ηθοποιός, αλλά μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου και σε άλλα πράγματα. Ίσως βέβαια για αυτό να έγινα ηθοποιός, επειδή ο ηθοποιός αλλάζει. Μια περίοδο της ζωής μου την πέρασα να θέλω να γίνω κτηνίατρος. Θα μου άρεσε να βοηθάω ζώα. Είναι ο τρόπος που μεγαλώσαμε με την αδερφή μου.
Για την σχέση της με τα ζώα: Είναι φανταστική. Μεγάλωσα μέσα στα ζώα. Από μικρή είχαμε το λιγότερο 5 σκυλιά μέσα στο σπίτι, που άλλαζαν στην πάροδο του χρόνου. Γατιά, καναρίνια, τα πάντα. Σαν να ήμουν σε ζωολογικό κήπο. Τα γατιά με τα σκυλιά μεγάλωναν μαζί, κοιμόντουσαν μαζί, έπαιζαν. Δεν ισχύει σε μένα, «η γάτα και το σκυλί να τσακώνονται» καθόλου. Αν πάρεις ένα μικρό γατάκι και ένα κουτάβι και μεγαλώσουν μαζί θα έχουν την καλύτερη σχέση. Αλλιώς όχι. Εξαρτάται πάντα το πώς μεγαλώνεις. Τώρα πια έχω έναν γατούλη, αλλά ευελπιστώ σύντομα να μπορώ να πάρω και ένα σκυλί. Έχω και έναν μικρό παπαγάλο, που τσιρίζει. Ο γείτονας μου από πάνω λέει είναι σαν να τον πατάει τρένο. Δεν έχει και πολύ ευχάριστο ήχο. Για να είμαι ειλικρινής δεν ήταν επιλογή μου να πάρω πτηνό. Τον είχαν κάνει δώρο στην αδερφή μου όσο μέναμε μαζί και μετά που έφυγε στα χιόνα τον κράτησα εγώ και τώρα τον συνήθισα και μου αρέσει.
Για το πώς ζει η αδερφή της εκτός Αθήνας: Είναι πάρα πολύ ωραία στην Φλώρινα. Είναι μέσα στη φύση, δουλεύει στον Αρκτούρο, μέσα στα ζώα. Είναι στην ησυχία. Μπορώ να πω ότι είναι πρότυπο για μένα. Θαυμάζω αυτό που έκανε. Σηκώθηκε και έφυγε από την Αθήνα και ζει 6-7 χρόνια στην επαρχία. Και ζει με τον τρόπο που ήθελε, μέσα στη φύση. Η αδερφή μου συνδύασε την αγάπη για το θέατρο, διότι εκεί σκηνοθετεί παραστάσεις των δήμων.
Για το αν θα ακολουθούσε το παράδειγμα της: Μια τέτοια απόφαση πρέπει να την πάρεις πολύ συνειδητά. Είναι όλα σύμφωνα με το τι θέλεις περισσότερο στη ζωή σου. Ένας άνθρωπος της πόλης που δεν νιώθει καλύτερα στη φύση με τα πουλάκια δε θα πάρει μια τέτοια απόφαση, αλλά αν υπερισχύει το άλλο για ν’ αποχωρήσει τότε φεύγει. Νομίζω πως με τις κατάλληλες συνθήκες ναι. Θα την άφηνα πίσω την καριέρα. Δε σημαίνει φυσικά ότι δε θέλω να κάνω πράγματα στη δουλειά μου. Είμαι ευγνώμων για ό,τι έχω κάνει μέχρι τώρα και είμαι πολύ ευχαριστημένη, που ασχολούμαι με αυτόν τον χώρο. Έχει να μου δώσει πάρα πολλά πράγματα, αλλά δεν είναι ότι δεν μπορώ να σκεφτώ τον εαυτό μου κάπως αλλιώς. Ίσα – ίσα που μπορεί ν’ αφήσω κάποια πράγματα για να κερδίσω κάποια άλλα. Όπως την επιστροφή στη φύση. Είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για μένα, που ίσως το βάζω πιο ψηλά από την καριέρα μου. Δεν ξέρω πώς θα έρθουν τα πράγματα και δε βάζω τελεία, αλλά εύκολα φεύγω από την Αθήνα. Το όνειρο μου είναι να φτιάξω μια φάρμα. Θα ήταν ιδανικό για μένα. Αλλά μην το κάνουμε αμερικάνικο, γιατί ενώ είναι κάτι όμορφο ακούγεται άσχημα.
Για την ενασχόληση της με φωτογραφία: Το κάνω καθαρά από δικό μου ενδιαφέρον. Είναι τρομερό το πώς μπορείς να πάρεις ένα αντικείμενο και να το να κάνεις να φαίνεται ό,τι θέλει. Η π.χ. μια γάτα. Πιο πολύ φωτογραφίζω ζώα μέχρι στιγμής. Μη νομίζεις ότι έχω κάνει κάτι φοβερό μέχρι τώρα. Απλά μου αρέσει πάρα πολύ. Και αν έχω την ευκαιρία και την ευκολία αργότερα να πάρω κάποια καλύτερη μηχανή θ’ ασχοληθώ πιο σοβαρά.
Για τις μέχρι τώρα δουλειές της στο θέατρο: Επαγγελματικά είναι δύο. Την πρώτη στο θέατρο Τέχνης στο έργο του Γιάννη Τσίρου, «Τα μάτια 4», που είχε να κάνει πολύ με τα γεγονότα του Δεκεμβρίου και τον θάνατο του Αλέξη. Ένα πολύ ωραίο και δυνατό έργο. Δούλεψα μάλιστα και με τον Γιώργο Πυρπασόπουλο, που είναι άνθρωπος που κυριολεκτικά του έχω ρίξει πολύ φτύσιμο. Κυριολεκτικά, όμως, γιατί στην παράσταση έπρεπε να τρώει καθημερινά τρεις ροχάλες (σ.σ. γέλια). Ήταν τέτοιο το έργο. Δεν φταίω εγώ! Και του έκανα πλάκα. Του έλεγα δε νομίζω να έχει υπάρξει άλλη γυναίκα, που να σου έχει ρίξει τόσο φτύσιμο. Και μου απαντούσε όχι. Τον πετύχαινα σχεδόν πάντα, αλλά στην πρεμιέρα μια φορά πέτυχα και τη μαμά μου, που ήταν πρώτη σειρά. Ήταν στο θέατρο τέχνης στο υπόγειο, όπου οι θεατές είναι πολύ κοντά. Και γενικά όποιος ήταν πίσω από τον Γιώργο δεν ήταν και πολύ τυχερός. Έφευγε με το σουβενίρ του, με κάτι. Άλλοι έπαιρναν αυτόγραφο, άλλοι ροχάλες (σ.σ. γέλια). Ήταν μια πολύ – πολύ καλή δουλειά και ήμουν πολύ ικανοποιημένος. Και μετά το καλοκαίρι δούλεψα στην Ορέστεια, όπου ήμουν δίπλα σε μια άλλη εκλεκτή καλεσμένη της εκπομπής σας. Της Ευτυχίας Γιακουμή! Είναι ένα πολύ καλό παιδί, που είναι τόσο ειλικρινής και μιλάει τόσο αυθόρμητα κατευθείαν σε κάνει να αισθάνεσαι καλά και άνετα. Πήρα μια μυρωδιά από τραγωδία. Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία για μένα. Μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα. Όσο είχα διαβάσει από την σχολή μου άρεσε η τραγωδία, αλλά δεν είχα φανταστεί τον εαυτό μου σ’ αυτό. Αλλά απ’ αυτήν τη μυρωδιά που πήρα μου άρεσε πάρα πολύ και θα ήθελα να το δοκιμάσω ξανά.
Για την επόμενη θεατρική της δουλειά: Ετοιμάζω, αλλά για να μη το ματιάσω δεν το ανακοινώνουμε επίσημα, γιατί ορισμένα πράγματα δεν έχουν κλείσει. Το έργο είναι «Η παρέλαση» της Λούλας Αναγνωστάκη με τον φίλο μου τον Μιχάλη (επώνυμο), αλλά ακόμα δεν έχουμε κλείσει χώρο και διάφορα άλλα. Έχουμε βρει, πάντως, τον σκηνοθέτη μας και θα είναι μάλλον μετά την άνοιξη.
Για το τι ρόλο θα ήθελε να παίξει: Θα ήθελα να κάνω κάτι κωμικό, γιατί δεν έχω ασχοληθεί μέχρι τώρα. Μου πάει νομίζω. Θα ήθελα να δοκιμαστώ σ’ αυτό. Έχω πειραματιστεί μόνο στην σχολή. Αν και μου έχουν πει ότι θα έπρεπε! Αν μου προτείνουν θα ήθελα να το κάνω…Είμαι λίγο του δράματος. Βάλε με εκεί να τσιρίζω και η καλύτερη μου. Συγκεκριμένο ρόλο δεν ξέρω. Θα ήθελα να ασχοληθώ με την κωμωδία και ακόμα περισσότερο με το αρχαίο δράμα. Παράσταση έχω ένα κόλλημα από την σχολή κυρίως που ήθελα να κάνω – όχι πια τώρα λόγω ηλικίας – τις Δούλες του Ζενέ. Να είχαμε την ευκαιρία και το ταλέντο να κάνουμε ένα τόσο δυνατό έργο. Μου αρέσει το θέατρο, η επαφή με το κοινό, αλλά και η δημιουργία. Όχι τόσο στην παράσταση που είναι το ζωντανό του μέρος, αλλά όλο αυτό για να το ετοιμάσεις. Είναι κάτι που δεν μπορείς να το εκφράσεις με λόγια και όσοι έχουν ασχοληθεί με το θέατρο μπορούν να με καταλάβουν. Όλη αυτή τη διαδικασία, το ψάξιμο. Είναι όμορφο πολύ.
Για πώς αντιλαμβάνεται τη φιλία: Δίνομαι στους φίλους και πιστεύω πολύ στην αξία της. Έχω πολλούς και καλούς φίλους. Είμαι πραγματικά πάρα πολύ τυχερή σ’ αυτό. Άλλα μοιράζομαι με κάποιους και άλλα με άλλους. Μπορεί κάποιους να μην τους βλέπω συχνά, αλλά τους αισθάνομαι φίλους μου. Η Χριστίνα π.χ. είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα πάρω τηλέφωνο και θα μιλήσω, όμως αυτό δε σημαίνει πως δε νιώθω το ίδιο για ανθρώπους που δεν τους βλέπω τόσο συχνά. Από την σχολή έχω κρατήσει φιλίες και καλές. Από τη σειρά έχω συμπάθειες, έχω αδυναμίες, αλλά δεν μπορώ να πω ακόμα ότι έχω μπει στη διαδικασία να βρίσκομαι καθημερινά μαζί τους και εκτός δουλειάς.
Για το αν είναι κοινωνική: Είμαι, απλά όταν γνωρίζω κάποιον θέλω λίγο τον χρόνο μου. Για ν’ αρχίσω να μιλάω και να κάνω τις τρέλες μου (σ.σ. γέλια). Τώρα είμαι πιο συνεσταλμένη και πιο επιφυλακτική σε σχέση με τα 15 μου.
Για την σχέση της με τον τύπο: Δεν είναι πολύ καλή. Στην τηλεόραση έχω πάει 2-3 φορές. Τότε ήμουν μικρή και έδινα πολλές συνεντεύξεις (σ.σ. γέλια) Τα αποκόμματα από τα περιοδικά τα μάζευε η περήφανη μαμά.
Για το τι αποκομίζει από μεγάλους σε ηλικία ηθοποιούς: Αυτό που έχω βιώσει πάνω στην σκηνή με βοηθάει μ’ ένα μαγικό τρόπο. Θυμάμαι ότι στη σειρά που κάναμε που υπήρχε ένας ηθοποιός που μου μίλησε πριν μια σκηνή και κατευθείαν με βοήθησε να πάρω πολλά πράγματα. Είναι και άλλοι που δε μιλάνε, όμως με την εμπειρία και τον τρόπο που παίζουν σε βοηθούν πολύ.
Για ποια είναι η αγαπημένη της ηθοποιός: Πάρα πολλές μου αρέσουν. Η Λουκία Μιχαλοπούλου είναι ένα πολύ δυνατό χαρτί στο ελληνικό θέατρο. Θεωρώ ότι είναι πολύ καλή και μια γυναίκα που θαυμάζω μεγαλύτερης ηλικίας είναι η Μαρία Ναυπλιώτου. Πάρα πολύ πραγματικά. Θα μπορούσε να κάνει καριέρα έξω. Εχει όλο το πακέτο. Από άντρες μου αρέσει πολύ ο Αλ Πατσίνο. Η Μέριλ Στριπ είναι εξαιρετική και είναι σοκαριστικός ο τρόπος που αλλάζει. Όπως και η Μαριόν Κοτιγιάρ. Η ερμηνεία της στο «Ζωή σαν τριαντάφυλλο» ήταν τρομακτική. Το αντιλαμβάνεται ο καθένας το ταλέντο και το υποκριτικό της μέγεθος.
Για την σχέση της με τον αθλητισμό: Έχω καλή σχέση. Ποδήλατο πολύ, γυμναστική, τρέξιμο. Κάνω πολύ κατά περιόδους. Πέρσι για παράδειγμα. Τώρα το πρόγραμμα λόγω της σειράς είναι άστατο. Μία εβδομάδα μπορεί να έχω πολλές ώρες γύρισμα και μια άλλη όχι. Δεν ασχολούμαι καθόλου με το ποδόσφαιρο. Παλιότερα που έβλεπα λίγο παραπάνω ήμουν Ολυμπιακός
Για το ονοματεπώνυμο της: Είναι αληθινό. Όλοι με ρωτάνε αν είναι ψευδώνυμο, αλλά όχι. Γιορτάζω 24 Σεπτεμβρίου και 25 έχω γενέθλια! Ατυχία (σ.σ. γέλια). Παίρνεις ένα δώρο! Η αλήθεια είναι ότι για πολλά χρόνια οι γονείς μου δεν ήξεραν ότι έχω γιορτή. Το ανακάλυψα στο γυμνάσιο, όταν μια καθηγήτρια θρησκευτικών ήρθε και μου είπε χρόνια πολλά για πρώτη φορά. Και λέω, α εντάξει. Νόμιζα πως ήταν για τα γενέθλια μου, αλλά μου είπε ότι γιορτάζω ως Μυρτώ.
Για το αν τραγουδάει: Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να μου τύχει. Οι φίλοι μου προσπαθούν να με πείσουν να τραγουδήσω. Συμμετέχω, όμως, με τη φίλη μου την Χριστίνα σε βίντεο. Βάζουμε τραγούδι και κάνουμε ότι τραγουδάμε. Στα πλέι-μπακ θα ήμουν πολύ καλή, όπως και η Χριστίνα, που έχει έτσι μια ευκαιρία να γίνει διάσημη. Έχουμε πολύ υλικό.
Για την σχέση της με τα ταξίδια: Μου αρέσουν πολύ, αλλά εκτός Ελλάδας έχω να πάω καιρό. Σε ποιον δεν αρέσουν; Στην Ελλάδα το τελευταίο ήταν στη χιονισμένη Φλώρινα στην αδερφή μου. Πάω αρκετά συχνά. Έχω δύο ακόμα δίδυμα αδέρφια. Τα τέσσερα είναι σημαντικός αριθμός. Γενικά είναι ωραίο να έχεις πολλά αδέρφια. Δυστυχώς πλέον είναι λογικό να μην υπάρχουν οικογένειες με πολλά παιδιά.
Για τον τρόπο σκέψης που δεν της αρέσει: Πριν έρθει η κρίση και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο υπήρχε ένας λάθος τρόπος σκέψης. Ο καθένας από μας πάλευε για να έχει το σπίτι του, ένα αμάξι παραπάνω, να έχει μια καλύτερη καριέρα και ενώ υπήρχαν και τότε άνθρωποι που υπέφεραν. Εγώ από τότε που άρχισα να τα σκέφτομαι, διότι δεν μπορώ να πω ότι έχω κάνει πράγματα για να τ΄ αλλάξω για να μη φανώ και υποκρίτρια. Είναι ωραίο και σημαντικό να το σκεφτόμαστε, όμως είναι υποκρισία να το σκεφτόμαστε μόνο μία μέρα. Είναι ωραίο να κάνουμε πράγματα για ανθρώπους που δεν έχουν την τύχη να ζουν σαν και μας. Από την στιγμή που άρχισα να τα αντιλαμβάνομαι θεωρώ τραγικό να λέω ότι θέλω να κάνω τη σούπερ καριέρα, να πάρω 15 αυτοκίνητα και την ίδια στιγμή να υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σε άθλιες συνθήκες. Είναι κάτι πάρα πολύ άσχημο. Το αντιλαμβάνεσαι όταν μπαίνεις στη διαδικασία να το σκεφτείς.
Για την ευχή της ως επίλογο της παρουσίας της στους ακροατές του All4fun Live: Να βάλουμε μυαλό, να έχουμε υγεία και να μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στα δύσκολα που θα έρθουν…
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 28/2/2012