“Το πρόσωπο σου γράφει στον φακό”, είχε πει η Μιρέλλα Παπαοικονόμου όταν πρωτοείδε τη Γιούλικα Σκαφιδά και εκείνη φρόντισε να το επιβεβαιώσει στην πράξη. Η “Ιωάννα της καρδιάς“, όπως την γνωρίσαμε από τη σειρά του ΑΝΤ1 είναι ένα νέο κορίτσι, που άφησε το δικό της στίγμα στα τηλεοπτικά δρώμενα αυτήν τη σεζόν.
Μια φιλόδοξη ηθοποιός, η οποία ξεχωρίζει για την απλότητα της, το πλατύ χαμόγελο, το διαπεραστικό της βλέμμα και που επιθυμεί να γράψει την δική της ιστορία στον χώρο. Εκεί, όπου πάνω απ’ όλα κάνει το κέφι της και συνδυάζει με τον πλέον αρμονικό τρόπο τη δουλειά με το αγαπημένο της χόμπι. Το “κορίτσι της διπλανής πόρτας”, όπως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, αποκαλύπτεται στο sportart.gr και περιμένει πώς και πώς να γίνει πραγματικότητα το ανεκπλήρωτο της όνειρο.
Αυτό που μετέτρεψε το ντροπαλό και σεμνό κορίτσι από την Καλαμάτα σε πρωταγωνίστρια. Από τον προσεχή Μάιο, λοιπόν, το άστρο της θα λάμψει και στο θέατρο στην παρθενική της δουλειά στο σανίδι…
– Από αθλήτρια του στίβου, ηθοποιός και από τη ναυπηγική, πρωταγωνίστρια σε εβδομαδιαίο σίριαλ. Περιέγραψε μας πώς έγινε αυτή η αλλαγή.
Από νωρίς βρέθηκα κοντά στον αθλητισμό, τον οποίο και αγαπώ ιδιαίτερα. Ο πατέρας μου ήταν ποδοσφαιριστής στην Καλαμάτα και εκτός από τραπεζικός υπάλληλος είναι τώρα προπονητής στις μικτές της Μεσσηνίας. Πήγαινα να τον δω στο γήπεδο, ενώ εκτός από τον στίβο, έπαιξα και μπάσκετ στον Ποσειδώνα Καλαμάτας (σ.σ. σύλλογος, όπου έχει αναδειχθεί ο Νίκος Χατζής). Δεν περίμενα ποτέ ότι θα γινόμουν ηθοποιός. Αν και άτακτη, αφού ήμουν η τρίτη και η πιο χαϊδεμένη κόρη, ήμουν και πολύ ντροπαλή. Σταμάτησα μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό. Έπαθα ρήξη χιαστού σε αγώνες στην Τρίπολη. Ηταν μεγάλη Τρίτη και εκείνη την χρονιά πήγαινα για μετάλλιο σε πανελλήνιους. Μου στοίχισε πολύ, όμως με έκανε να πιστέψω περισσότερο στον εαυτό μου. Η ζωή μου θα ήταν διαφορετική, αλλά τα πράγματα ήρθαν έτσι. Μετά πέρασα στη ναυπηγική, όμως στα δύο χρόνια αποφάσισα να πάω σε δραματική σχολή και έκτοτε όλα άλλαξαν.
– Αν δεν υπήρχε εκείνος ο τραυματισμός δηλαδή τώρα δε θα ήσουν ηθοποιός.
Λογικά όχι.
– Πώς προέκυψε αυτή η αγάπη για την υποκριτική;
Στην Καλαμάτα βλέπεις μια παράσταση κάθε χρόνο, αλλά ερχόμασταν συχνά Αθήνα με την οικογένεια μου και παρακολουθούσαμε θέατρο. Κάποια στιγμή μαγεύτηκα. Είπα εδώ θέλω να είμαι, εδώ ανήκω.
– Από πού εμπνεύστηκες περισσότερο;
Δεν ήταν κάτι συγκεκριμένο. Εκείνη την περίοδο έβλεπα πολύ τους Δύο Ξένους, τους οποίους τώρα βέβαια έχω βαρεθεί από τις συνεχείς επαναλήψεις (σ.σ. γέλια). Ισως, λοιπόν να επηρεάστηκα και από εκεί.
– Ερχεσαι, λοιπόν, στην Αθήνα στη σχολή ναυπηγών και στη συνέχεια κάνεις πραγματικότητα το όνειρο σου. Αισθανόσουν περιορισμένη στην Καλαμάτα;
Είναι γεγονός ότι ήθελα να φύγω, ν’ ανοίξω τα φτερά μου, να δω άλλα πράγματα. Στην Καλαμάτα η ποιότητα ζωής είναι όμορφη. Εδώ χάνεις την ηρεμία σου, τρέχεις πανικόβλητος, ζεις σε άλλους ρυθμούς πολύ πιο γρήγορους. Ηθελα, όμως, να το βιώσω.
– Όταν παίρνεις απόφαση να πας στην δραματική σχολή και δοκιμάζεις την τύχη του σου, τι αρχίζει να νιώθεις;
Πώρωση! Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια μέρα όπου είχαν απεργία τα πάντα, μετρό, λεωφορεία, τρένα, δεν κάναμε μάθημα και ήταν σαν να ήθελα να πεθάνω. Πέρασα τρία υπέροχα χρόνια και είχα μεγάλο πάθος για την σχολή. Ηταν και δύσκολα, διότι έπρεπε να εκθέτεις τον εαυτό σου κάθε μέρα από Δευτέρα μέχρι Σάββατο. Μου άρεσε, όμως, πολύ αυτή η περίοδος. Ηταν όμορφα και δημιουργικά χρόνια, που με έκαναν πιο δυνατή. Δημιούργησα φιλίες, ερωτεύτηκα, τώρα τα θυμάμαι και τα αναπολώ.
– Ανέμελα χρόνια σαν αυτά του σχολείου;
Μπα, το μισούσα το σχολείο, αν και ήμουν καλή μαθήτρια, του 17 και του 18. Μισούσα το πρωινό ξύπνημα και τα πρέπει. Οι περιορισμοί στερούν την ελευθερία μου. Θυμάμαι ότι κάναμε άχρηστα μαθήματα, όπως π.χ. η οικιακή οικονομία και ένιωθα σαν θηρίο στο κλουβί. Είμαι πολύ χαρούμενη που δεν πάω πλέον σχολείο.
– Πώς γίνεται ένα παιδί χαμηλών τόνων να ασχολείται με τον χώρο αυτό; Δεν είναι αντιφατικό;
Η ηθοποιία είναι ένα μέσο ουσιαστικότερης επικοινωνίας. Με άλλοθι ένα σενάριο, κάνεις πράγματα που δεν μπορείς να κάνεις στη ζωή σου. Είναι κάτι που μαθαίνεις από την σχολή. Ημουν ο τελευταίος άνθρωπος που θα περίμενε κανείς ότι θα γινόταν ηθοποιός. Ημουν ντροπαλή, δε συμμετείχα σε παραστάσεις του σχολείου, ούτε έλεγα ποιήματα, εκτός από τα πρώτα χρόνια του δημοτικού, όπου σχεδόν όλα τα παιδάκια λένε το ποίημα τους.
– Ο Κώστας Κουτσομύτης που ήταν δάσκαλος σου στη σχολή διακρίνει το ταλέντο σου και σου προτείνει να παίξεις στα Παιδιά της Νιόβης.
Τελείωνα το δεύτερο έτος και ήταν Μάιος. Τότε ο κύριος Κουτσομύτης μου είπε, έχω έναν ρόλο στη συγκεκριμένη σειρά. Πέρασα οντισιόν και τα πρώτα σχόλια ήταν όμορφα. Ενιωσα φοβερά. Επιτέλους δούλευα. Είχα γυρίσματα, ήταν η πρώτη μου δουλειά. Ημουν πολύ ενθουσιασμένη. Εμαθα πολλά πράγματα. Όταν δουλεύεις είναι διαφορετικά απ? ότι όταν μαθαίνεις μόνο θεωρητικά πράγματα. Στην τηλεόραση ουσιαστικά γίνεσαι αυτοδίδακτος, διότι στην σχολή τα μαθήματα σχετίζονται κυρίως με το θέατρο.
– Περίμενες αυτήν την ώρα; Ελεγες από μέσα σου ότι θα έρθει αυτήν η στιγμή;
Στην ουσία το ένα έφερε το άλλο. Δεν χρειάστηκε να το κυνηγήσω, ήρθε από μόνο του. Μετά η σειρά συνέχισε δεύτερη σεζόν, ενώ ο κύριος Κουτσομύτης μου πρότεινε να παίξω και στις Μάγισσες της Σμύρνης. Ημουν και εγώ βέβαια συνεπής στις υποχρεώσεις μου. Δεν το άφησα στην τύχη.
– Πώς ήταν η πρώτη φορά που είδες τον εαυτό σου στο γυαλί;
Για να είμαι ειλικρινής δεν μου άρεσα. Ενιωσα αμήχανα. Είχε μαζευτεί όλη η οικογένεια και έλεγα πως είμαι έτσι. Δεν είχα συνηθίσει.
– Πάμε τώρα στην “Ιωάννα της Καρδιάς”. Επιλέχθηκες από τη Μιρέλλα Παπαοικονόμου, που είδε σε σένα το κάτι.
Ηταν 15 Μαρτίου και βρισκόμουν στην αδερφή μου στο Λονδίνο. Είχαμε μείνει δύο κοπέλες για τον ρόλο και με πήρε τηλέφωνο η κυρία Παπαοικονόμου. Με ρώτησε. Τον θες τον ρόλο; Ε ναι, φυσικά είπα. Τότε συνεχίζουμε μου είπε.
– Και εσύ τι έκανες μετά;
Ενιωσα άγχος, φοβήθηκα. Μετά λέω, τι ωραία. Το είδα ως πρόκληση, ως στοίχημα και νομίζω ότι το κέρδισα. Πήγε καλά η σειρά και τα σχόλια ήταν θετικά.
– Εχεις πει ότι μοιάζεις πολύ με την Ιωάννα ως χαρακτήρας. Σε τι διαφέρεις;
Δε νομίζω τελικά ότι έχουμε πολλές διαφορές. Απλά δε νομίζω ότι θα έμπαινα σ’ ένα ζευγάρι, όπως στη σειρά αν και ποτέ δεν ξέρεις. Αρχικά η Ιωάννα είναι πολύ ευάλωτη, όταν της αρέσει ο Αλέξης (σ.σ. Κώστας Γάκης), έστω και αν μετά η σχέση αυτή καταλήγει σε έρωτας.
– Η σειρά έχει θέμα της την υιοθεσία. Θα υιοθετούσες ένα παιδί και αν ναι, θα ήταν π.χ. άλλης ηπείρου;
Δε θα είχα κανένα πρόβλημα. Αν χρειαζόταν βοήθεια και μπορούσα να του τη δώσω, θα το έκανα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και άλλα παιδιά, που δυστυχώς μένουν αβοήθητα στα ιδρύματα και κανείς δε νοιάζεται για το καλό τους.
– Εχεις παίξει σε τέσσερα σίριαλ και έχεις κάνει ένα γκεστ. Φαντάζομαι ότι έχεις μια συμπάθεια την Ιωάννα.
Κάθε ρόλο εννοείται ότι τον αγαπάς, διότι όλοι τους ήταν διαφορετικοί. Την Ιωάννα μου, όμως, δε θα την άλλαζα με τίποτα.
– Εχεις πει ότι δε συμβιβάζεσαι με κάτι μέτριο. Αν, όμως, δεν έχεις άλλη επιλογή για μια δουλειά, θα συνεχίσεις να υποστηρίζεις το ίδιο;
Μπορεί τώρα να μην έχω υποχρεώσεις, όπως μια οικογένεια να θρέψω και να το υποστηρίζω αυτό εκ του ασφαλούς, αλλά πιστεύω ότι θα μείνω πιστή στις αρχές μου. Αλλωστε υπάρχουν επιλογές και εκτός τηλεόρασης. Αυτήν την στιγμή ζω πλέον με δικά μου λεφτά και κριτήριο των επιλογών μου δεν είναι τα χρήματα. Εύχομαι να μπορώ να επιλέγω ποιοτικές δουλειές και στο μέλλον.
– Όλα λοιπόν, είναι θέμα επιλογών.
Πράγματι. Στην σχολή την πρώτη μέρα μας ρώτησαν γιατί θέλουμε να γίνουμε ηθοποιοί. Αλλοι είπαν ότι θέλουν να βγάλουν λεφτά, να γίνουν διάσημοι, άλλοι είπαν ότι θέλουν να ασχοληθούν διότι το βλέπουν ως ένα μέσο εκφραστικότητας. Για μένα το ιδανικό είναι να δένει αρμονικά το ποιοτικό με το εμπορικό. Π.χ. Καραμπέτη, Φασουλής. Επίσης πιστεύω ότι δεν κάνουμε όλοι για όλους τους ρόλους. Κάθε ένας έχει το δικό του στιλ, όπως για παράδειγμα η Μαρία Καβογιάννη και η Βίκη Σταυροπούλου, που είναι μοναδικές στο είδος τους.
– Είχες το προνόμιο να συνεργαστείς με τέσσερις σπουδαίους ηθοποιούς. Περιέγραψε μας τις σχέσεις σου μαζί τους.
Ήταν τιμή για μένα που παίξαμε μαζί στην Ιωάννα και είμαι πολύ τυχερή γι’ αυτό. Η Ρένια (σ.σ. Λουιζίδου) είναι το πιο cool άτομο. Εχει τη δική της τρέλα και είναι έξω καρδιά. Ο Ακης (σ.σ. Σακελλαρίου) σε κάνει να λύνεσαι, να μη μαγκώνεσαι. Και ο χειρότερος ηθοποιός να είσαι, μαζί του μεταμορφώνεσαι. Ολοι οι “μεγάλοι” της σειράς ήταν σούπερ και διαφορετικοί και τόσο κοντά σε μένα. Φαίνεται, μάλιστα, ότι ταιριάζουν και ως ζευγάρια, όπως στη σειρά Η Αλεξάνδρα (σ.σ. Σακελλαροπούλου) είναι σπουδαίος ηθοποιός. Τη θαύμαζα. Την είχα δει στο θέατρο και μου άρεσε πολύ. Ηταν πρότυπο μου. Ηταν φοβερό που συνεργάστηκα μαζί. της. Ο Ακύλλας (σ.σ. Καραζήσης) είναι πιο σοβαρός και έχει πολλά χρόνια εμπειρίας. Τώρα θα τον συμβουλευτώ για ένα ταξίδι στο Βερολίνο, όπου έχει ζήσει πολύ καιρό. Ημουν πολύ τυχερή γενικά. Δεν ήταν μόνο η Ιωάννα ότι έμοιαζε σε μένα, αλλά και το ότι οι υπόλοιποι ρόλοι λες και ήταν κομμένοι και ραμμένοι στον κάθε ηθοποιό. Λες και η κυρία Παπαοικονόμου τους είχε γράψει πάνω στον καθένα από μας.
– Μια έμπειρη σεναριογράφος, που λέει ότι το πρόσωπο σου γράφει στον φακό.
Γράφω στον φακό, ε; (γέλια). Δεν πρέπει να μένουμε εκεί. Με εκνευρίζει όταν μου λένε, είσαι όμορφος θα πας μπροστά. Πάντα υπάρχει κάτι βαθύτερο απ’ αυτό που φαίνεται. Πρέπει να το εξελίξεις, δεν μπορείς να μένεις μόνο στην εικόνα σου. Και αυτό έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τις εκάστοτε επιλογές σου.
– Ο αγαπημένος σου ρόλος από τη σειρά, ποιος είναι;
Του Ακη. Κρύβει ένα μυστήριο και συνάμα μια γοητεία.
– Φοβάσαι ότι από εδώ και πέρα μπορεί να δεχθείς προτάσεις για έναν ρόλο πανομοιότυπο μ? αυτόν της Ιωάννας;
Έχω άγχος, αυτό είναι αλήθεια, διότι τώρα είναι περίοδος όπου γίνονται και τα πλάνα για την προσεχή σεζόν Φοβάμαι ότι θα υπάρξουν προτάσεις για μια Ιωάννα νούμερο 2 και δε θέλω να τυποποιηθώ σ? ένα είδος ρόλου.
– Φέτος ήσουν πρωταγωνίστρια, αλλά αυτό ίσως να μην συμβεί ξανά του χρόνου. Σε φοβίζει;
Δεν με πειράζω να μην είμαι πρωταγωνίστρια και πάλι. Είχα ένα σίριαλ με το όνομα μου και ήταν μεγάλο προνόμιο. Μπορεί να μην έρθει ξανά κάτι τέτοιο, αλλά μου αρκεί ότι το έζησα.
– Η σειρά έκανε σχετικά καλά νούμερα, όμως δε θα μπορούσε να πάει καλύτερα;
Είχε ν’ αντιμετωπίσει ένα δυνατό Survivor και μετά ένα ριάλιτι χορού. Από εκεί και πέρα είμαι και κάπως δύσπιστη με την AGB. Το πολύ ευχάριστο είναι ότι όσοι έχουν δει τη σειρά, έχουν να λένε μόνο καλά σχόλια.
– Η σειρά τελειώνει. Θα σου λείψει;
Πάρα πολύ. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Θυμάμαι τι περάσαμε το καλοκαίρι, όπου δεθήκαμε πολύ στη Σύμη. Μείναμε όλοι μαζί τρεις μήνες σ’ ένα πολύ ωραίο νησί. Ηταν κάτι σαν πενταήμερη εκδρομή που κράτησε ένα καλοκαίρι. Φυσικά συνδυαζόταν με δουλειά. Μέναμε όλοι μαζί, όμως, είχαμε διπλανά δωμάτια. Δέθηκα πολύ με τον Κώστα Γάκη και γίναμε φίλοι, με την Στεργία Μιχαήλου, τη Μαριάνθη Φωτάκη, τα υπόλοιπα παιδιά. Γενικά ήταν πολύ καλά. Μας έδεσε όλους το νησί. Είναι πολύ γραφικό και θα πάω ξανά το Πάσχα. Εκανα φίλους και μόνιμους κάτοικους. Γενικά τους αγάπησα εκεί και με αγάπησαν. Ηταν τρελοί μαζί μου.
– Περιέγραψε μας τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές από τα γυρίσματα.
Η χειρότερη ίσως σκηνή και πιο δύσκολη ήταν όταν βρισκόμασταν με 40 και 42 βαθμούς μπροστά σ? ένα μικρό μπάνιο μαζί με τη Ρένια Λουιζίδου και έπρεπε να κλάψω και εκείνη την ώρα δεν μπορούσα. Καλές στιγμές ήταν πολλές, Γενικά περάσαμε πολύ ωραία και υπήρξαν τρελές σκηνές. Στο τελευταίο επεισόδιο που γυρίστηκε κοντά στα Χριστούγεννα σε μια σκηνή με τη Ρένια και τον Ακη Σακελλαρίου, δεν μπορούσαμε από τα γέλια να τη τελειώσουμε. Μια άλλη φορά στη Σύμη από τις πολλές μπύρες που είχαμε πιει ένα μεσημεράκι την είχαμε …ακούσει και δεν μπορούσαμε να συγκεντρωθούμε. Επίσης τον Δεκέμβριο γυρίζαμε σκηνή στην παραλιακή με κοντομάνικο πάνω στη μηχανή του Προμηθέα Αλειφερόπουλου, επειδή έπρεπε να φαίνεται καλοκαίρι και φυσικά οι γύρω που περνούσαν μας κοιτούσαν περίεργα.
– Θεωρείς ότι υπάρχει βελτίωση από μέρος σου;
Εννοείται, έχω πολύ δουλειά ακόμα. Π.χ. θα πρέπει να κάνω ασκήσεις ορθοφωνίας και να δουλέψω περισσότερο σε τεχνικά θέματα.
– Πόσο έχεις αλλάξει πλέον μετά τον πρώτο πρωταγωνιστικό σου ρόλο;
Οσο και αν ακούγεται κλισέ είμαι ίδια, απλά έχω λιγότερο χρόνο από παλιά. Ισως με τον καιρό να γίνεσαι πιο επιφυλακτική, αλλά το λέω ειλικρινά ότι δεν έχω αλλάξει. Απλά έγινα πιο γνωστή. Τώρα σε κοιτούν μερικές φορές επίμονα και αρχικά λες το γιατί. Μετά σου έρχεται ότι σε ξέρουν από την τηλεόραση. Προχθές σ’ ένα μαγαζί ήρθε μια κυρία και με αγκάλιασε. Αναρωτήθηκα από πού την ήξερα και μόλις τη ρώτησα, μου είπε ότι με βλέπει στην τηλεόραση και ένιωσε οικεία μαζί μου.
– Τώρα, μάλιστα, έχεις και Fan Club.
Μ? αρέσει πολύ αυτό και μπαίνω συχνά. Εχει και αρκετά παιδιά και έχει πλάκα. Κάποια στιγμή, μάλιστα, θα διοργανώσουμε και ένα event για τα μέλη. Νιώθω ωραία με το Club και μ’ αρέσει που ξέρω ότι έχω απήχηση και σ’ αυτές τις ηλικίες.
– Από τη μέχρι τώρα εμπειρία σου, έχεις νιώσεις πισώπλατες μαχαιριές; Για παράδειγμα στην σχολή σου;
Όχι ιδιαίτερα. Ηταν πολύ σημαντική η εμπειρία της σχολής. Είναι ένα σύνολο 60 ατόμων και αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα μιας κοινωνίας. Υπήρχαν άτομα που ήταν ταγμένα στο θέατρο και ήταν αρνητικοί στην τηλεόραση, υπήρχαν κοπέλες που θα πήγαιναν με τον σκηνοθέτη για έναν ρόλο και υπήρχαν βέβαια και άτομα που μάθαιναν ότι γίνεται μια οντισιόν και δεν το έλεγαν πουθενά. Το τελευταίο ειδικά δεν μου άρεσε καθόλου. Ενιωθαν λες και θα τους έπαιρνες τη δουλειά. Εγώ όταν μάθαινα ότι γίνεται μια οντισιόν, έτρεχα αμέσως να το πω σε όλους.
– Πώς θα χαρακτήριζες γενικά τη Γιούλικα; Είσαι το κορίτσι της διπλανής πόρτας όπως φαίνεται στη σειρά;
Νομίζω πως ναι και μου αρέσει. Είμαι πολύ ανυπόμονος άνθρωπος και όταν θέλω κάτι, το θέλω τώρα. Είμαι πεισματάρα και γενικά δε θέλω να γκρινιάζω για τίποτα και να βλέπω τα πράγματα με θετικό τρόπο. Στη δουλειά μου δε συμβιβάζομαι με μέτρια πράγματα και είμαι πολύ συγκεντρωμένη. Αντίθετα στη ζωή μου, είμαι αφηρημένη. Ξεχνάω που βάζω τα κλειδιά μου, το μηχανάκι μου. Στο δημοτικό είχα πάει μία φορά, φορώντας τα ρούχα πάνω από τις πυτζάμες μου, ενώ πρόσφατα αντί να πετάξω τα σκουπίδια, πέταξα την τσάντα μου. Επίσης πιστεύω ακόμα ότι μπορώ ν? αλλάξω τον κόσμο. Είμαι 25 και δε νιώθω συμβιβασμένη. Εξακολουθώ να κάνω τρέλες και μ? αρέσει.
– Τα ατού σου, όμως, ποια είναι;
Αν και δεν μπορώ να μιλάω πολύ για μένα, ίσως το χαμόγελο μου, το βλέμμα μου που λένε κάποιοι. Αν και πιστεύω ότι κάθε άτομο είναι ξεχωριστό και έχει τη δική του αύρα.
– Φαντάζομαι ως ζυγός, δυσκολεύεσαι να πάρεις εύκολα αποφάσεις.
Είναι αλήθεια αυτό. Τα ζυγίζω όλα πριν αποφασίσω. Γενικά είμαι πολύ αναποφάσιστη. Δεν πιστεύω στην τύχη. Πιστεύω στους ανθρώπους και τις επιλογές τους. Για κάποιον λόγο αυτά είναι ισότιμα. Θεωρώ ότι ο καθένας έχει αυτό που του αξίζει. Ισως βέβαια να μιλάω εκ του ασφαλούς, αλλά πιστεύω στη δύναμη της ανθρώπινης βούλησης.
– Από άλλες φετινές σειρές ποιες βλέπεις;
Αν και δεν έχω πολύ χρόνο, δεν έχανα το Lost, την Τελευταία παράσταση και ένα σίριαλ, στο οποία είχα δεχθεί πρόταση, αλλά είχα επιλέξει την Ιωάννα. Να σου αποκαλύψω ότι είναι το {Μαζί σου}, το οποίο και οποίο βλέπω. Ζηλεύω λίγο που δε δούλεψα, αλλά δε γινόταν αλλιώς και δε φυσικά δε μετανιώνω.
– Πάμε τώρα στο θέατρο, όπου τον Μάιο το όνειρο σου γίνεται πραγματικότητα.
Επιτέλους δεν ξέρεις πόσο το περιμένω. Μετά από τόσο καιρό φυσικά μου αρέσει πολύ που θα κάνω επιτέλους θέατρο. Θα συμμετάσχω σε μια χοροθεατρική παράσταση σ’ ένα νέο θέατρο στην Πειραιώς, που λέγεται Μηχανουργείο. Το περιμένω πάρα πολύ. Και την επόμενη σεζόν θέλω πολύ να κάνω θέατρο. Είναι το όνειρο μου.
– Από κινηματογράφο; Εχεις ήδη συμμετάσχει σε δύο ταινίες.
Θα ήθελα πολύ να παίξω ξανά. Αν, μάλιστα, η ταινία γυριζόταν εκτός Αθηνών, θα ήταν ακόμα καλύτερα.
– Και αν σου δινόταν ξανά η ευκαιρία να παίξεις σε μια διαφήμιση; Είχες συμμετάσχει σ’ αυτήν της Cosmote στο Πόρτο Κατσίκι.
Ηταν πολύ καλή εκείνη η διαφήμιση και γυρίστηκε σε μια φοβερή παραλία. Δε θα έλεγα όχι ξανά, αλλά ό,τι και αν είναι θα ήθελα να είναι καλό.
– Θα δοκίμαζες ποτέ να παίξεις στο εξωτερικό;
Είναι πολύ δύσκολο κάτι τέτοιο. Θα ήθελα πολύ να δουλέψω έξω, αλλά από την άλλη είναι δύσκολο. Δεν μπορείς να λες πάω βουρ για το Χόλιγουντ έτσι δίχως υποδομή και ταλέντο. Εκεί για να σε διαλέξουν, πρέπει να έχεις το κάτι.
– Αυτή η εποχή που ζούμε σ΄ αρέσει γενικά ή θα προτιμούσας να ζούσες σε κάποια άλλη;
Μια χαρά, δεν γκρινιάζω. Όπως θα έπρεπε, εξελισσόμαστε. Δε θα είχα πρόβλημα και να γεννιόμουν τώρα. Η τεχνολογία με ιντριγκάρει, αν και είμαι της γενιάς που μεγάλωσε με playmobil…
Toυ Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 24/02/2007