Η «Έξοδος» επιστρέφει για πέντε μόλις παραστάσεις και οι πέντε ηθοποιοί ζωντανεύουν στη σκηνή ηρωίδες από τα χρόνια του 1821.
Μία εξ’ αυτών, η Κατερίνα Μπιλάλη αναφέρθηκε στη σημασία του έργου, το οποίο εντάσσεται στο θέατρο – ντοκουμέντο και το σκηνοθετεί η Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη, για το χρονικό σημείο, που επαναλαμβάνεται η παράσταση, αλλά και το πώς είναι να συμμετέχει στο όλο εγχείρημα, μια γυναίκα-πρότυπο η αγωνίστρια των χρόνων του 40, η 90χρονη (!!!) Λέλα Καραγιάννη.
– Μίλησε μας για την ιδιαιτερότητα της συγκεκριμένης παράστασης
Έγκειται στο γεγονός ότι καταπιάνεται με ένα θέμα πολύ ευαίσθητο: την πατρίδα μας και ότι θέτει ερωτήματα αρκετά δύσκολα που χωρούν πολύ συζήτηση όπως το τι είναι τελικά η πατρίδα μας, τι είναι εθνικό, τι εθνικιστικό. Πολλές φορές τα συγχέουμε στο μυαλό μας με αποτέλεσμα ή να κρύβουμε με ντροπή την αγάπη για τη χώρα μας ή να γινόμαστε ένθερμοι θιασώτες μιας επικίνδυνης θεωρίας. Βάζουμε επίσης στο τραπέζι και το ρόλο της συλλογικότητας με το ερώτημα αν θα ρίσκαρα τη ζωή μου και το προσωπικό μου συμφέρον για κάτι ανώτερο όπως η ελευθερία και η δικαιοσύνη!! Και το εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι ότι στο τέλος εξελίσσεται σε θέατρο – ντοκουμέντο με την παρουσία και τη μαρτυρία μιας γυναίκας που έζησε σε μια εποχή που φαντάζει “ουτοπία”…
– Τι σας ώθησε να την επαναλάβετε και φέτος;
Πέρσι ήταν μια πολύ επιτυχημένη χρονιά με παραστάσεις στο studio Μαυρομιχάλη στο θέατρο Θησείον, στη Θεσσαλονίκη όπου πήγαμε τρεις φορές, στην Πάτρα και τις Σπέτσες. Φέτος νιώσαμε ότι υπάρχει ακόμα ενδιαφέρον για την παράσταση αν και ούτως ή άλλως η θεματική της είναι διαχρονική.
– Ποιοι ήταν οι βασικοί λόγοι για να πραγματοποιηθεί κοντά στην 28η Οκτωβρίου; Σκέφτεστε το ενδεχόμενο να συνεχιστεί και αργότερα;
Επιλέξαμε να το ξαναπαρουσιάσουμε στην Αθήνα αυτές τις μέρες γύρω απ’ την 28η Οκτωβρίου γιατί είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς να έρθουν με τα παιδιά κι όλοι μαζί να ξαναθυμηθούν και να κατανοήσουν ίσως καλύτερα και βαθύτερα αυτά που έχουν διδαχθεί. Αποτελεί μια πολύ καλή αφορμή για συζήτηση και έρευνα. Οι επόμενες παραστάσεις είναι προγραμματισμένες για τις 2 Νοεμβρίου στην Πετρούπολη και στις 16, 17, 18 στο θέατρο “Λιθογραφείον” στην Πάτρα. Υπάρχει επίσης ένα ενδιαφέρον απ τους ομογενείς της Αυστραλίας και το συζητάμε.
– Βλέπεις ομοιότητες στην ηρωίδες του τότε με τις Ελληνίδες του σήμερα;
Νομίζω ότι η τελευταία γυναίκα που να μπορώ να συγκρίνω με τις ηρωίδες του έργου μας ήταν η Μελίνα Μερκούρη. Σήμερα ο κόσμος έχει εγκλωβιστεί τοσο μες τον μικρόκοσμο του που δεν έχουμε πάρα αναλαμπές μαχητικότητας. Πιστεύω ότι αυτή την εποχή βρισκόμαστε σε κατάσταση ” flat line” και αν δεν μας επαναφέρει στη ζωή κάποιος σύντομα (αυτός ο κάποιος μπορεί να είμαστε και εμείς οι ίδιοι και η συνειδητοποίηση του τέλματος) θα μας απομείνουν οι θύμισες των εποχών του αγώνα και της επανάστασης σαν “ουτοπία”.
– Πώς είναι να παίζεις επί σκηνής μαζί με μια αγωνίστρια 90 ετών, όπως η Ζωή Πετροπούλου. Τι θαυμάζεις σ’ αυτήν τη γυναίκα;
Θεωρώ ότι είμαστε πολύ τυχερές που μπήκε στη ζωή μας η κυρία Ζωή Πετροπούλου και μιλάω εξ ονόματος όλου του θιάσου. Την αγαπάμε πολύ. Κουβαλάει μέσα της αυτή την “ουτοπικη” εποχή των αγώνων για τα πιστεύω τους όπου δεν τα πρόδωσαν πότε. Άντεξαν απίστευτες κακουχίες και βασανιστήρια για την υπεράσπιση των ιδανικών τους που απ ότι δείχνουν οι πρόσφατες εξελίξεις εμείς λιποψυχούμε και συμβιβαζόμαστε σχεδόν σαν ρομπότ χωρίς άποψη, χωρίς πυγμή, χωρίς θυσίες. Είναι τιμή μας λοιπόν που την έχουμε κοντά μας σε κάθε παράσταση και μοιράζετε με τον κόσμο την συγκινητική της περιπέτεια δίνοντας σε όλους μας μαθήματα “Ζωής”!!
*Το «Εξοδος» παρουσιάζεται ξανά για λίγες μόνο παραστάσεις στο θέατρο Αργώ: http://all4fun.gr/fun/theater/11571-q–q—.html
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 23/10/2015