– Πες μας λιγα λόγια για σένα.
Η ενασχόλησή μου με την υποκριτική δεν ξεκίνησε καθόλου τυχαία. Μόλις τελείωσα το Λύκειο, αν και ήξερα από μικρό παιδί τι θέλω να κάνω, πέρασα στο ΑΤΕΙ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ Χρηματοοικ/κή και Ελεγκτική, όπου εκεί παράλληλα με τις σπουδές μου άρχιζα να παίζω σε παραστάσεις της νέας σκηνής του ΔΗΠΕΘΕ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ. Ανήσυχο και δραστήριο πνεύμα καθώς ήμουν πέρασα τα φοιτητικά μου χρόνια ανάμεσα στο θέατρο και στην φύση, αφού για πολλά χρόνια ήμουν μέλος του ΕΟΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ . Πιστεύω ότι το γεγονός πως βρισκόμουν μέρες μέσα στη φύση , βουνά, καταφύγια, με σκηνές για αρκετές μέρες κάθε φορά, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο πως θέλω να κυλήσει η ζωή μου και το τι θέλω να κάνω . Από νωρίς, πριν πάρω πτυχίο , δούλευα τα πρωινά σε λογιστικό γραφείο κάτι που επίσης έπαιξε σημαντικό ρόλο επιβεβαιώνοντας ότι δεν θα ασχοληθώ ποτέ μ’αυτό στη ζωή μου. Αφού πήρα πτυχίο επέστρεψα στην Πάτρα, ψάχτηκα με θεατρικές ομάδες , συμμετείχα και εκεί, αλλά έβλεπα ότι αυτό δεν μου φτάνει. Έτσι ήρθα Αθήνα, τελείωσα δραματική σχολή και κάπως έτσι μπήκα πιο επαγγελματικά στο χώρο. Φυσικά για να μπορέσω να συνεχίσω να κάνω αυτό που θέλω , έπρεπε να δουλεύω και αλλού (βλέπε πρώτο πτυχίο) κάτι που με πήγε πίσω από άποψη χρόνου. Τώρα είμαι στην ευχάριστη θέση να μπορώ να κάνω θέατρο, αυτό που πάντα αγαπούσα και να μην έχω ανασφάλεια για τις καθημερινές υποχρεώσεις. Δύσκολο πολύ αλλά, προς το παρόν, τα καταφέρνω. Από το 2013 και μετά εδώ στην Αθήνα, έχω υπάρξει σε διάφορες ομάδες, κάποιες μου άρεσαν πολύ και κάποιες δεν είναι και από τις αγαπημένες μου. Όλες όμως είχαν κάτι να σου δώσουν και το σημαντικό είναι ότι γνωρίζεις κόσμο που μπορεί να σε πάει ένα βήμα παρακάτω. Κάπως έτσι ήρθε στη ζωή μου η γνωριμία με τον RYSZARD NIEOCZYM ο οποίος με διαμόρφωσε καθοριστικά σαν ηθοποιό. Μεγάλο σχολείο και σημαντικός άνθρωπος για μένα. Το ότι πριν μερικά χρόνια πήγα και στο AGEN Γαλλία και ήρθα σε επαφή με ηθοποιούς από όλο τον κόσμο , μου άνοιξε τους ορίζοντές μου ακόμα πιο πολύ.
– Πού σε βρίσκουμε αυτόν τον καιρό; Τι πραγματεύεται η παράσταση σας;
Φτάνοντας στο σήμερα , με βρίσκει κανείς στο θέατρο ΆΒΑΤΟΝ και την παράσταση ΤΟ ΑΓΚΑΘΙ ΤΗΣ ΑΚΑΚΙΑΣ κάθε Κυριακή στις 21.00μμ . Η παράσταση στηρίζεται και εμπνέεται από πραγματικές ιστορίες γυναικών φέρνοντας στο φως τις επιπτώσεις της πρακτικής της κλειτοριδεκτομής στη ζωή εκατομμυρίων γυναικών. Υπολογίζεται ότι περισσότερο από 2,5 εκατ. γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν υποστεί ΑΓΓΟ(Ακρωτηριασμός Γυναικείων Γεννητικών Οργάνων Η παράσταση λέει ένα μεγάλο όχι στην καταπίεση της γυναικείας σεξουαλικότητας , ένα μεγάλο όχι στην έμφυλη βία. Στρέφεται εναντίων της πρακτικής αυτής αλλά σε καμία περίπτωση εναντίων των ανθρώπων αυτών.
Θεωρώ ότι φέρνοντας στο φως αυτή την πρακτική αρχικά την γνωστοποιείς σ’ ένα μεγαλύτερο φάσμα ανθρώπων . Ο ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΟΣ, ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΟΣ. Ξεκίνησε ως τοπική παράδοση, αλλά πλέον πρέπει να γίνει ευρύτερα γνωστό ότι έχει παγκοσμιοποιηθεί διαμέσου των ανθρώπων που μεταναστεύουν από χώρες της Αφρικής ή από άλλες χώρες και πραγματοποιείται δυστυχώς και σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Οι αριθμοί είναι συγκλονιστικοί . Κάθε 11” που περνούν ένα κορίτσι κινδυνεύει ν’ ακρωτηριαστεί.
– Θεωρείς πως θ’ αλλάξουν τα πράγματα σ’ αυτές τις χώρες;
Φυσικά και μπορούν ν’ αλλάξουν τα πράγματα σ’αυτές τις χώρες . Είναι όμως κάτι που απαιτεί πολύ χρόνο για να έρθουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, καθώς έχει τις ρίζες του πολλούς αιώνες πίσω. Εμείς από την πλευρά μας έχουμε σαν στόxο το <<άνοιγμα>> προς τον <<άλλο>> , το διαφορετικό , τον άνθρωπο που ενώ αρχικά πιστεύουμε ότι δεν έχουμε τίποτα κοινό, ο κόσμος του που μας είναι άγνωστος, όταν λοιπόν αφουγκραστούμε αυτές τις κραυγές , τότε τίποτα δεν είναι αδύνατον να γίνει. Ο ΟΗΕ και άνθρωποι που έχουν ταχθεί προσπαθώντας να εξαλείψουν την πρακτική αυτή , όπως η WORRIES DIRRIE η πρέσβειρα καλής θέλησης του οργανισμού, η οποία το υπέστη τον ακρωτηριασμό όταν ήταν μικρό κοριτσάκι, έχουν συμβάλει σε αυτό.
– Κάνε μια ευχή.
Σαν άνθρωπος και σαν γυναίκα, επηρεασμένη από την παράσταση και ιδιαιτέρως ευαισθητοποιημένη με το θέμα , καθώς έχει να κάνει και με παιδιά , εύχομαι να έρθει σύντομα η μέρα που κανένα κορίτσι , καμία γυναίκα , δεν θα κακοποιείται σωματικά και ψυχικά.
2/12/2018
Tης Μαρίας Καραμάνη