Με διέλυσες
Εσύ αυτός εκείνος
Δεν νιώθω πόνο
Κενό μούδιασμα και μία αηδία να μου τρώει τα δάχτυλα
Σιγά σιγά
Από κάτω προς τα πάνω
Αργά αργά
Το πράσινο σκουλήκι που καταπίνει τις χορδές
Και ακούς μόνο σιωπή και λίγα σάλια από την πείνα
Πηχτά να σου καίνε το λαρύγγι
Εσύ αυτός εκείνος
Πάντα βράδυ να νιώθεις φόβο
Και πάντα βράδυ να τους αναζητάς
Αυτούς κι εκείνους που νόμισες για τελευταίους
Αυτούς κι εκείνους που νόμισες για πρώτους
Ναι, άλλο ένα ερωτικό ποιήμα
Άλλο ένα σάπιο γράμμα
Που μυρίζει κλάψα και συναισθηματισμούς
Να περάσει λίγο η ώρα
Να ξεγελάσεις λίγο ακόμα τον μικρό σου εαυτό
Ότι μπορεί να αγαπήσει και μπορεί να κλάψει
Για ποιαν αγάπη;
Για ένα σώβρακο αδειανό, για μιαν Ελένη
Αφού πάντα σε άδειους κάδους πας και ψάχνεις
Σε νεκρά στρώματα πέφτεις και κοιμάσαι
Πάντα σε πουκάμισα αδειανά γυρεύεις αγκαλιές
Με κούρασες εσύ!
Και το τρύπιο σου κορμί
Όχι αυτός ούτε εκείνος ούτε ο άλλος
Μόνο εσύ
Εσύ, αυτή και η άλλη που πάντα μόνη τριγυρνά
Και πάντα μόνη ελπίζει
Τρύπιες ευχές και κούφιες κραυγιές
Έλα μωρό μου
Σήκωσε το φαγωμένο σου φτερό
Και κλάψε μπροστά σε άλλο περίπτερο
Δεν έχει τσιγάρα για σε
Δεν έχει αγάπη
Καλλιόπη Μανδρέκα, 3/6/2018