Είναι ωραίο να συνεργάζεσαι με δημιουργικούς ανθρώπους. Είναι ακόμη καλύτερο να συνεργάζεσαι με νέους δημιουργικούς ανθρώπους.
Πάντα πίστευα πως οι συζητήσεις πρέπει να ξεκινούν μιλώντας όχι γι’ αυτά που μπορούμε να κάνουμε αλλά για εκείνα που θέλουμε να κάνουμε. Έτσι κι αλλιώς το θέσφατο που οφείλουμε να μας συντροφεύει είναι το: “Όσοι ήταν τόσο τρελοί ώστε να νομίζουν πως μπορούν ν´αλλάξουν τον κόσμο, ήταν εκείνοι που τελικά τον άλλαξαν”.
Πριν από λίγους μήνες, γεννήθηκε μια ιδέα:
Με επικεφαλής το Βρετανικό Συμβούλιο και συμμετέχουσες τις Ελλάδα, Ιταλία, Πολωνία, Σερβία, επιλέχθηκαν τέσσερις καλλιτεχνικοί οργανισμοί, ένας από κάθε χώρα, με σκοπό να φτιαχτεί μια δημιουργική κοινότητα από νέους ανθρώπους που προτείνουν και πραγματοποιούν πολιτιστικές δράσεις – θεάτρο, μουσική, εικαστικά· μια συνασπισμένη καλλιτεχνική σκέψη.
Στην Ελλάδα, το Bios ανέλαβε τα ηνία. Θα μπορούσες να το ονομάσεις Youth Board ή Think Tank ή οποιαδήποτε άλλη πιασιάρικη λέξη. Μόνο που δεν είναι μόνο αυτά. Στην ουσία του, είναι μια προσπάθεια να ενωθούν νέα δημιουργικά μυαλά που θα αλλάξουν τον πολιτιστικό χάρτη. Μεγαλεπίβολο;
Στο είπα και πριν, μόνο αν το πιστέψεις μπορείς να το κάνεις.
Τον Ιούνιο που πέρασε το Bios με επέλεξε να γίνω μέλος αυτής της προσπάθειας. Και δεν ήμουν μόνος – δίπλα μου ήταν η Αλεξία, η Αναστασία, ο Ανδρέας, η Άννα, η Ειρήνη, η Χριστίνα, η Δάφνη, η Ιωάννα, ο Κωνσταντίνος, η Μαρία, η Νάνσυ, η Νικόλ, η Σεμέλη, ο Βρεζ, η Φαίη. Δίπλα μου είναι η Γαβριέλλα, ο Βασίλης, ο Γιάννης, ο Άκης, η Βάσσω, η Χρύσα, η Χριστίνα. Άνθρωποι που εμπιστευθήκαμε ο ένας τον άλλο, πως πράγματι μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι καινούριο.
Στην ομάδα είμαστε ηθοποιοί, μουσικοί, θεατρολόγοι, ζωγράφοι, σκηνογράφοι, προγραμματιστές, σχεδιαστές, υπεύθυνοι πολιτιστικής διαχείρισης, φοιτητές οικονομικών, ψυχολογίας. Πέρα και πάνω απ´όλα είμαστε συνεργάτες, φίλοι, που όλοι στον τομέα τους είναι και νιώθουν καλλιτέχνες -με οποιαδήποτε έννοια.
Θα μπορούσα να σου πω πως σχεδιάζουμε να κάνουμε πάρτι, παραστάσεις, συναυλίες, performances, εκθέσεις. Θα μπορούσα να σου πω ένα σωρό πράγματα, αλλά αυτά θα τα δεις έτσι κι αλλιώς στους μήνες που έρχονται. Αυτό που θέλω να σου πω, όμως, είναι να μας έχεις εμπιστοσύνη: σε μας, στα Take Over των υπόλοιπων τριών χωρών, στους οργανισμούς. Κυρίως όμως να έχεις εμπιστοσύνη στα νέα μυαλά, στη νέα γενιά, στις νέες προσπάθειες.
Μια από τις πρώτες δράσεις ήταν να επισκεφτούμε το Εδιμβούργο, να συναναστραφούμε άτομα από τα Take Over των τριών υπόλοιπων χωρών, να ανταλλάξουμε απόψεις, oι δέες, σκέψεις και να δούμε από κοντά το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό φεστιβάλ του κόσμου, το Fringe Festival. Πέντε από την ομάδα, λοιπόν, βρεθήκαμε στη βγαλμένη απ´τα παραμύθια με τους δράκους πρωτεύουσα της Σκωτίας.
Σε έναν δημιουργικό θεατρικό μαραθώνιο παρακολουθήσαμε 14 παραστάσεις σε πέντε μέρες –
μονόλογοι, διάλογοι, αυτοσχεδιασμοί, κείμενα σε μια devised πανδαισία. Άλλες παραστάσεις μέτριες, άλλες υπέροχες, άλλες κουραστικές, άλλες που ήθελες να κρατούν το διπλάσιο. Μια πόλη που χόρευε στους ρυθμούς του Festival, πεζόδρομοι που είχαν μετατραπεί σε υπαίθρια θέατρα, μπαράκια, δημαρχεία, καπιτώλια, εστιατόρια. Όλη η εδιμβούργια καθημερινότητα έσφυζε από τέχνη. Μιλήσαμε με συντελεστές, ακούσαμε δεκάλεπτες λάιβ μουσικές που δύσκολα ξεχνάς, δείξαμε πέντε ταυτότητες για να πιούμε μια μπύρα.
Στην επιστροφή, έχοντας ζήσει αυτή την εμπειρία, ήξερα στις ώρες των αναμονών στα αεροδρόμια της Ευρώπης, πως αν για κάτι θα έπρεπε να νιώθω χαρούμενος εκείνη τη στιγμή, δεν ήταν πως έζησα το ταξίδι.
Ήταν πως στον προορισμό, πέρα απ´τις παραστάσεις, με περίμεναν καινούρια δημιουργικά ωραία πράγματα. Κι ας έλεγε ο Καβάφης το αντίθετο.
Του σκηνοθέτη Χρήστου Καρασαββίδη, 5/9/2015