Η μέρα είχε αλλάξει, όταν σκεφτόμουν τις ευχές που θα τις έστελνα. Και τότε μου ήρθε η ιδέα για ένα άρθρο – αφιέρωμα στη Μαρία Κίτσου. Κάτι σαν το δικό μου δώρο γενεθλίων.
Διανθισμένο με ευχές από πρόσωπα του χώρου, με τους οποίους έχει συνεργαστεί και την γνωρίζουν καλά. Συχνά διαβάζω αφιερώματα προσωπικοτήτων στις εκάστοτε μέρες γενεθλίων των. Γιατί, λοιπόν, να μην κάναμε κάτι ανάλογο και εμείς;
Ξέρω ότι είναι σεμνή και μπορεί να ντραπεί, όταν θα πρωτοδιαβάσει το σχετικό άρθρο. Έτσι, όμως, είναι οι σημαντικοί καλλιτέχνες. Σεμνοί και ταπεινοί. Και ας αξίζουν πολλά. Εμείς της ευχόμαστε να είναι πάντα δημιουργική, χαρούμενη, να κάνει σημαντικές δουλειές που τη γεμίζουν και να μας χαρίζει μεγάλους ρόλους.
Όπως ως δυναμική «Ελεν» στα Ορφανά που της χάρισε το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη», όπως ως μυστηριώδης Λαίδη Γκουίλτ στο Αρμαντέιλ, που της χάρισε το 2ο βραβείο κοινού All4fun, όπως ως ευαίσθητη Μαρία Πολυδούρη στον Καρυωτάκη (όσοι δεν έχετε δει τη σειρά, ευκαιρία να το πράξετε), όπως και σε πολλούς άλλους ακόμα ρόλους της, αλλά και σ’ εκείνους που πρόκειται να έρθουν.
Η Μαρία θα παίξει ξανά στις Βάκχες αυτό το καλοκαίρι (Παρασκευή 8 Αυγούστου, Σάββατο 9 Αυγούστου στην Επίδαυρο και στη συνέχεια περιοδεία στην Ελλάδα) – αυτήν τη φορά σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου, ενώ τη χειμερινή σεζόν θα συμμετέχει σε δύο παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο και σε μία στο θέατρο του Νέου Κόσμου.
Ελπίζουμε, μάλιστα, κάποια στιγμή να επαναληφθεί και το Αρμαντέιλ για να απολαύσουμε ξανά αυτήν την σπουδαία παράσταση του Κωνσταντίνου Ασπιώτη.
Χρήστος Δήμας (Σκηνοθέτης): Τη Μαρία είχα τη χαρά να την ρίξω χειμωνιάτικα στη θάλασσα και να την πνίξουν για τις ανάγκες επεισοδίου του τρίτου νομού. Υπεροχή συνεργάτιδα και μαγική σε όλα της, χρόνια της πολλά!
Μάνος Καρατζογιάννης (Ηθοποιός): Πώς να την πω καλοκαιριάτικο πρωί ; Έχει πιο εύκρατη μορφή, πιο ερασμία…
Η Μαρία με την «εύκρατη» μορφή της είναι από τα πρώτα πρόσωπα που συναντώ με το βλέμμα κάθε πρωί, όταν ξυπνάω.
Πρόκειται βέβαια για μια φωτογραφία μας από τα Σονέτα του Σαίξπηρ – από τις λίγες που έχω στο δωμάτιο μου από παράσταση με τη Μαρία και εμένα, με τις γυμνές πλάτες μας να κοιταζόμαστε γεμάτοι συστολή. Κι αυτό είναι ακριβώς που ξεχωρίζει τη Μαρία: Η συστολή της παρά τις επιτυχίες της στο θέατρο και στην τηλεόραση.
Μια γνήσια συστολή και ένα διαρκές νοιάξιμο από μακριά που έχει για τους ανθρώπους και τα πράγματα, ακόμη και όταν την αισθάνεσαι εντελώς χαμένη. Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία θυμάμαι την ευχή, που της χάριζα κάθε βράδυ στην παράσταση και επανέρχομαι σ’ αυτήν:
Μα εσύ αιώνιο θα έχεις καλοκαίρι! Κι η ομορφιά σου δε θα απαλλοτριωθεί, Δεν θα επαίρεται ο Άδης πως σε ξέρει Καθώς θα γράφεσαι στου χρόνου την πληθύ. ( ΧVII.)
Αγαπητή μου και καλή Μαρία Χρόνια πολλά !
Στέφανος Μουαγκιέ (Ηθοποιός): Μαρία μου σου εύχομαι παντα τα καλύτερα με υγεία πάνω απο ολα και ατέρμονη ευτυχία συνέχισε το σπουδαίο σου έργο !!
Μιχάλης Οικονόμου (Ηθοποιός): Η Μαρία είναι το χέρι που θα σου σφίξει το χέρι σου εν ώρα παράστασης, και κάτω απ τον ρόλο, σαν να σου λέει “Συνέχισε, καλά πάμε, κουράγιο”. Η ερώτηση που θα σε ρωτήσει “Τι κάνεις;” και δε θα καλυφθεί ποτέ με ένα “καλά εσύ;”.
Τα επίθετα που μπορεί να μου δώσει όταν μου γράφει μηνύματα κυμαίνονται σε μια γκάμα μεταξύ “καρδούλα μου & ψυχή μου” μέχρι “τσουλάκι και γαμιολάκι”. Τα ένστικτα που μπορεί να μου βγάλει είναι μεταξύ θείου αφάτου έρωτα και ακραίας νυμφομανιακής λύσσας.
Την έχω δει ν’ ανθίζει κήπους ολόκληρους επί σκηνής σαν θεατής και σαν συμπαίκτης. Όταν είναι δίπλα μου στη σκηνή ξέρω πως το οποιοδήποτε απρόοπτο μπορεί να γίνει πηγή δημιουργίας μέσα όμως σ’ ένα απίστευτο πλαίσιο εμπιστοσύνης και ασφάλειας.
Τη λατρεύω για τα δυο κανάλια που ξέρει να διαχειρίζεται παράλληλα και ταυτόχρονα: Της μεγάλης ηθοποιού και του τρελού κάφρου.
Μα πιο πολύ την αγαπώ γιατί ξέρω πως είναι και θα είναι πάντα εκεί για μένα. Πως μου έχει και της έχω μεγάλη αδυναμία. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως έχει αδερφό Μιχάλη, στην ηλικία μου. Ίδιο ζώδιο με μένα και με τα ίδια μυαλά.
Αναστάσης Πινακουλάκης (αρθογράφος στο www.tralala.gr): Είναι από εκείνες τις λίγες ηθοποιούς που γράφουν ιστορία με κάθε τους δουλειά κι όχι με την πάροδο του χρόνου. Τα Ορφανά ήταν μόνο η αφορμή να την αγαπήσει το θεατρόφιλο κοινό.
Η Μαρία Πολυδούρη της θα είναι για πάντα η Μαρία Πολυδούρη. Τη σκέφτομαι έτσι όταν ακούω και «το δεν τραγουδώ παρά γιατί μ αγάπησες». Φέτος έκανε ένα άθλο με τη δραματοποιημενη αφήγηση του Αρμαντέιλ. Λίγο πριν ντυθεί Τειρεσίας στις Βάκχες που θα σκηνοθετήσει η Α. Μπρούσκου στην Επίδαυρο, θέλω να ευχηθώ σε όλους μας να έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε ακόμα τη μεγάλη θεατρικότητα που την αποκαλούν Μαρία Κίτσου.
Διαβάζοντας τις Δούλες, το Κρίμα που είναι Πόρνη και τις Επικίνδυνες Σχέσεις, τα τρία έργα στα οποία θα παίξει η Μαρία την επερχόμενη σεζόν, ένα πράγμα σκέφτομαι: Θα τα καταφέρει και στα 3 εξίσου καλά, γιατί αυτή είναι η Μαρία. Μπορεί να είναι παραπάνω από καλή σε οποιαδήποτε συνθήκη γιατί έχει και το ταλέντο και την ψυχή και το τσαγανό που χρειάζονται. Μαρία Κίτσου σ’ ευχαριστούμε, χρόνια πολλά και δημιουργικά!
Χρύσα Φωτοπούλου (αρθρογράφος στο www.onlytheater.gr): Εύχομαι στη Μαρία Κίτσου να είναι υγιής, δυνατή, να μην παραιτείται από τα “αδύνατα σχέδια”, να ζει όπως σκέφτεται, να χαίρεται και ν’ αγαπά. Και για να μιλήσω και σε επιστημονική βάση: Δεν ήξερα ότι είναι Λέων στο ζώδιο, με μπέρδευε η συστολή της, η σχεδόν παιδική. Μαρία, οι ταλαντούχοι είναι εφτάψυχοι και βρίσκουν πάντα τον μυστικό τρόπο. Καλό καλοκαίρι.
Η ΜΑΡΙΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
“Ηλίθιος”, του Ντοστογιέφσκι (σκην. Σ. Λιβαθινού), 2006
“Μασκαράτα” του Λέρμοντοφ (σκην. Σ. Λιβαθινού) 2007
“Στον βυθό», του Μαξίμ Γκόρκι (σκην. Ρ. Πατεράκη) 2008
“Σονέτα” του Γουίλιαμ Σαίξπιρ (σκην. Λ. Γιοβανίδη) 2009
“Τρωάδες” του Ευριπίδη (σκην. Β. Θεοδωρόπουλος) 2010
“Oρφανά», του Ντάνυ Κέλλυ (σκην. Β. Θεοδωρόπουλος), 2010-12
“Κόκκινα Φανάρια” του Γαλανού (σκην. Κ. Ρήγος), 2013
“Βάκχες” του Ευρυπίδη (σκην. Δ. Λιγνάδης), 2013
“Βρικόλακες” του Ερρίκου Ίψεν (σκην. Σ. Λιβαθινός), 2013
“Αρμαντέιλ” του Γουίλκι Κόλλινς (σκην. Κ. Ασπιώτης), 2014
«Βάκχες» του Ευρυπίδη (σκην. Α. Μπρούσκου) 2014
ΣΕΖΟΝ 2014-15
“Κρίμα που είναι πόρνη” του Τζον Φορντ (σκην. Δ.Λιγνάδης – Εθνικό θέατρο)
“Οι δούλες” του Ζαν Ζενέ (σκην. Bruce Muyers – Eθνικό θέατρο)
“Επικίνδυνες σχέσεις” του Choderlos de Laclos (σκην. Φ. Κανακάρης – θέατρο του Νέου Κόσμου)
TΗΛΕΟΡΑΣΗ
“Καρυωτάκης”, στο ρόλο της Μαρίας Πολυδούρη (ΝΕΤ/2009) σε σκηνοθεσία Τάσου Ψαρρά
“3ος Νόμος” (Επεισόδιο 10, σκην. Χρήστος Δήμας)
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
“Ο τελευταίος γυρισμός” (σκην. Κ. Αβραμίδου)
ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
“Ο άνθρωπος που τάιζε τον ίσκιο του” (σκην. Μ. Γαρέφου) 2012
Aναλυτικές πληροφορίες για τις Βάκχες ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/8885-2014-07-03-07-20-20.html
Επιμέλεια: Κυριάκος Κουρουτσαβούρης, 5/8/2014