Ο Δημήτρης Μητροπάνος ανήκε σε μια κατηγορία λίγων και εκλεκτών ανθρώπων. Εκείνων που απολαμβάνουν της ευρείας αποδοχής του κοινού. Εκείνων, που σου είναι συμπαθείς και οικείοι, ακόμη και αν έτυχε να μην έχεις πάει ποτέ να τους ακούσεις από κοντά…
Υπηρετώντας πιστά και ταπεινά έναν χώρο, όπου το να παρεκκλίνεις είναι το μόνο εύκολο (για ορισμένους μοιάζει και αυτονόητο) έφυγε δύο ημέρες μετά το Πάσχα, αφήνοντας πίσω του μια μεγάλη κληρονομιά. Μια σειρά από υπέροχα τραγούδια φτιαγμένα λες για την ιδιαίτερη φωνή του και μόνο. Μια σειρά από τραγούδια που συνοδεύουν τις ζωές όλων μας και είναι συνυφασμένα με διάφορες στιγμές μας…
Αυθεντικός άνθρωπος από τους λίγους έρχεται να προστεθεί σε μια λίστα σπουδαίων Ελλήνων καλλιτεχνών, οι οποίοι αποχώρησαν τους τελευταίους μήνες από τη ζωή. Ο ίδιος δεν σταμάτησε να τραγουδάει, ακόμη και όταν διαγνώσθηκε το σοβαρό πρόβλημα υγείας του. Συνέχισε να υπηρετεί πιστά τη μεγάλη του αγάπη με πάθος και πείσμα.
Τραγούδησε για τον χάρο, αλλά τελικά νικήθηκε και ο ίδιος. Αυτή τη μάχη την έχασε, όμως εκείνη της αιώνιας αναγνώρισης την έχει κερδίσει για πάντα…
Υ.Γ 1: Ο θάνατος του Δημήτρη Μητροπάνου αντιμετωπίστηκε από τους χρήστες των social media λες και έφυγε ένας δικός τους άνθρωπος. Είναι λογικό η απώλεια τέτοιων προσωπικοτήτων να προκαλεί συγκίνηση. Ακόμη και αν μέσα στο υπόλοιπο της μέρας σου ξεχάσεις μια τέτοια είδηση, δεν παύει να σου δημιουργεί μια αίσθηση θλίψης. Το θέμα είναι να τιμούμε τους ανθρώπους και όταν είναι εν ζωή και όχι μόνο όταν φεύγουν. Και όπως πολύ σωστά αναρωτήθηκε η φίλη μας συγγραφέας Στέργια Κάββαλου, «Μπορούμε να δείχνουμε τη συμπόνια μας και εκτός θανατερών ημερών;”
Υ.Γ 2: Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι ένα από τα πολλά υπέροχα του Δημήτρη Μητροπάνου. Το επιλέξαμε ως φόρο τιμής, επειδή τα τραγούδια του ήταν παντός εποχής…
Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 18/4/2012