Eκτός σκηνής είναι πολύ απλή και ταπεινή. Από Μαρία γίνεται Μαράκι. Μέσα στην σκηνή,όμως, μεταμορφώνεται σε λιοντάρι.
Η Μαρία Κίτσου παρέλαβε το βράδυ της Δευτέρας την καρφίτσα της Μελίνας Μερκούρη και μέχρι τον επόμενο χρόνο, που θα πρέπει να την παραδώσει θα την έχει στη συλλογή της.
Ήταν μια άξια νικήτρια, η οποία καθήλωσε το κοινό με την ερμηνεία της στα Ορφανά, όπου υποδύθηκε την Έλεν.
Ακόμη, βέβαια και να μην ήταν η εκλεκτή της επιτροπής η μέχρι τώρα παρουσία της στον χώρο την τοποθετεί μέσα στην αφρόκρεμα των νέων Ελλήνων ηθοποιών. Κάποια στιγμή μετά το τέλος της απονομής ο Δημήτρης Λιγνάδης ανέφερε πως θα ήταν καλό όσες τιμούνται με το συγκεκριμένο βραβείο να μπορούν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους και στο εξωτερικό.
Η Μαρία έχει το παρουσιαστικό και τις δυνατότητες να ξεφύγει από τα ελληνικά σύνορα. Το ταλέντο της, η δουλειά της και η συνεπής της πορεία μέχρι τώρα το αποδεικνύουν. Αφιερώνοντας το βραβείο στον πατέρα της, που θα ήταν πολύ περήφανος κοιτώντας την χθες από ψηλά είπε κάποια στιγμή πως δεν περίμενε αυτήν την βράβευση. Όσοι, όμως, την είχαν θαυμάσει στα Ορφανά μπορεί να πίστευαν πως θα ήταν εκείνη η νικήτρια.
Τα βραβεία, βέβαια, δεν είναι η μοναδική επιβεβαίωση για τις ικανότητες ενός ηθοποιού. Έρχονται και παρέρχονται. Αυτό που μετράει είναι η διάρκεια και οι συνετές επιλογές του. Τα ναι και τα όχι που θα πει, υπηρετώντας τις αρχές του, όπως ανέφερε και η Μαρία κατασυγκινημένη την ώρα της βράβευσης.
Ουσιαστικά αυτή η καρφίτσα δεν είναι τίποτε άλλο από την αναγνώριση των κόπων μιας ηθοποιού, της οποίας το ταλέντο της εκτιμάται καθολικά.
Και αν το θερμό χειροκρότημα δεν είναι πάντα αρκετό για να πειστεί για τις δυνατότητες της ένα βραβείο αποτελεί μια είδους δικαίωση των κόπων της. Δίνοντας παράλληλα το έναυσμα για το κάτι παραπάνω, το οποίο αναζητούν συνεχώς τελειομανείς άνθρωποι σαν τη Μαρία…
Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 20/3/2012