Είναι ορισμένες καρδιές που λυγίζουν πρόωρα.
Σα να μην μπορούν ν’ αντέξουν τη ματαιότητα αυτού του κόσμου.
Αλλά η ζεστασιά τους μένει, ακόμη και όταν φεύγουν μακριά.
Και μπορεί τώρα να βρίσκονται κάπου αλλού, που η γαλήνη τις σκεπάζει.
Η καρδιά του Αλεξ Παλαμηδά σταμάτησε να χτυπά δύο μήνες μετά τα 39α του γενέθλια.
Αλλά εκείνο το γλυκόπικρο χαμόγελο του δε θα ξεχαστεί ποτέ. Και εκείνο το βλέμμα, που αποκάλυπτε μια δημιουργική μελαγχολία. Την οποία συναντάς μόνο σε αρτίστες.
Το μοντάζ είναι μια αδικημένη τέχνη. Αλλά στη δίνη της συνήθειας αρκετές φορές γίνεται και αυτό διεκπεραιωτικά για όσους καθημερινά το υπηρετούν. Στην περίπτωση του Αλεξ Παλαμηδά κάτι τέτοιο δεν ίσχυε. Του Άλεξ.
Όχι του Αλέξη, ή Αλέξιου ή Αλέξανδρου. Μόνο Άλεξ. Σκέτο…
Με βοηθούσε πάντα, όταν ήθελα κάτι για το σάιτ μου σχετικά με το μοντάζ. Και όταν μια φορά είχε πάει με πρόσκληση μου να δει τον “Άγριο Σπόρο” (τι σύμπτωση που ο Τάκης Σπυριδάκης έφυγε και εκείνος πριν από λίγους μήνες) είχε ξετρελαθεί με την παράσταση και είχε γοητευτεί από την Ντάνη Γιαννακοπούλου.
Δυστυχώς είχα να μοντάρω πολύ καιρό μαζί του. Τα τελευταία χρόνια δε μόνταρε στην εκπομπή μας. Όταν συχνά τον ρωτούσα, “πότε επιτέλους θα μοντάρουμε ξανά;” δεν έλεγε τίποτα.
Απαντούσε μόνο μ’ εκείνο το χαμόγελο, το αινιγματικό.
Περνούσε ο καιρός, κάποια στιγμή σταμάτησα και εγώ να τον ρωτάω.
Τελικά δεν έλαχε ξανά. Ίσως, κάποτε, κάπου αλλού, who knows…
& Ένα άρθρο για το ποιος ήταν ο Άλεξ από τον Μιχάλη Τσόχο στο gazzetta.gr: http://www.gazzetta.gr/plus/gnwmes/article/1435880/i-doyleia-stin-opoia-vazeis-ton-eayto-soy-einai-tehni-etsi-alex
&& Ένα μόνο δείγμα της δουλειάς του Αλέξη Παλαμηδά στο μοντάζ το σχετικό βίντεο σε επιμέλεια Γιώργου Σόμπολου: https://www.youtube.com/watch?v=xArSdV8g1Is
&&& Το βίντεο-αφιέρωμα του μοντέρ Βαγγέλη Βασιλάκη στο f.b: https://www.facebook.com/vagelis.vasilakis/videos/10220659454972359/
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 22/1/2020
