Εκεί που ένα βράδυ της δεύτερης καραντίνας ήμουν σπίτι και παρακολουθούσα στον υπολογιστή μου έναν αγώνα μπάσκετ, μου στέλνει ο αδερφός μου ένα link με τίτλο για το πώς θα ήταν διάσημοι του παρελθόντος στο σήμερα. Το ανοίγω και αρχίζουν τα γνωστά. Με το που βλέπω τον έναν, μου έρχεται ένας αντίστοιχος Έλληνας ηθοποιός και μετά ένας άλλος κλπ. Όπως δλδ είχε συμβεί τότε όταν πρωτοείδα το trailer του Casa De Papel και είχα φτιάξει το συγκεκριμένο άρθρο με τίτλο, “Oι 18 Έλληνες ηθοποιοί στο Casa De Papel” (που αισίως έχει φτάσει και τα 45.000 views πλέον).
Αυτήν τη δουλειά με τις μεταμορφώσεις των προσώπων του παρελθόντος και πώς θα ήταν σήμερα την έκανε η Μπέκα Σαλαντίν, μια Αγγλίδα γραφίστρια, που δημιούργησε ένα καταπληκτικό πρόζεκτ. Αφού μπήκα, λοιπόν, στον προσωπικό της λογαριασμό στο instagram (που έχει ξεπεράσει πλέον τους 266 εκατομμύρια ακόλουθους)
Αλλά επειδή όσο περισσότερο ασχολιόμουν με το άρθρο αυτό, τόσο πιο πολύ με έπιανε η μανία να κάνω το αντίστοιχο ελληνικό μετά από κάποιες μέρες δουλειάς, το πρότζεκτ ετοιμάστηκε.
Στις 30+1 ομοιότητες χρησιμοποιήθηκαν μόνο Έλληνες ηθοποιοί με εξαίρεση τη μεταγραφή του Μάικλ Τζέι Φοξ, ο οποίος κατ’ εμέ τουλάχιστον είναι ίδιος με το πώς θα ήταν σήμερα (με βάση πάντα το έργο της Σαλαντίν) ο Ναπολέων Βοναπάρτης.
Όπως πάντα επισημαίνω στα σχετικά άρθρα είναι φυσικά αδύνατον μια ομοιότητα να είναι τόσο ακλόνητη. Απλά όσο πιο κοντά είναι οι αντιστοιχίες, τόσο πιο επιτυχημένη μπορεί να χαρακτηρίζει μια ομοιότητα (και πάντα με δεδομένο ότι δεν πλήττεται η προσωπικότητα του εκάστοτε καλλιτέχνη, ο οποίος χρησιμοποιείται σε τέτοια άρθρα).
Με αφορμή το συγκεκριμένο άρθρο δίνουμε και το έναυσμα και για να ξεκινήσουν νέα σενάρια ή τυχόν παραστάσεις/ταινίες κλπ. για τη ζωή αυτών των προσωπικοτήτων (κάποιες έχουν ήδη γίνει, αλλά στην τέχνη δεν υπάρχει ούτε παρθενογένεση, ούτε ποτέ και τέλος).
Τον τον έχω παροιμοιάσει στο παρελθόν και με τον
Χιου Τζάκμαν, ενώ την περασμένη θεατρική σεζόν υποδυόταν όντως ένα υπαρκτό πρόσωπο, τον σπουδαίο Βρετανό μαθηματικό Άλαν Τούρινγκ στην παράσταση
Αίνιγμα στο Bios σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κομνηνού.
Η φετινή απόφοιτος της δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών
Ναταλία Σουίφτ έχει και τα χρώματα και το βλέμμα της νεαρής Ρωσίδας Αναστασίας Ρομανόφ. Αυτήν τη σεζόν θα πρωταγωνιστεί στη νέα σειρά της Cosmote Tv
«42ο C»
Εκεί που είχα βρει όλα τα πρόσωπα για το άρθρο, μου έμενε η Άννα Μπολέυν. Με δυσκόλεψε πιο πολύ από κάθε άλλο. Οχι τόσο στο σήμερα, αλλά στο πώς ήταν τότε. Οι διαφορές του τότε με το υποτιθεμένο σήμερα είναι αρκετά μεγάλες. Είχα μια κοπέλα στο μυαλό μου, όμως έχει παρατήσει την υποκριτική. Και τότε ήρθε η βοήθεια. Είναι η μοναδική βοήθεια που πήρα από το κοινό (στην περίπτωση αυτή φέρει το όνομα Νάντια Πυθαρά και θα τη δείτε πιο κάτω ως Νεφερτίτη). μου είπε. Και άξαφνα λέω σαφώς και ναι!!!
Ειρήνη συγχώρα με αλλά επανόρθωσα στο τέλος…
Μια από τις νεότερες Ελληνίδες ηθοποιούς, η έχει ένα ιδιαίτερο πρόσωπο, που σου μένει στη μνήμη βλέποντας το, είτε πάνω στη σκηνή, είτε στο πανί (πολύ κινηματογραφικό θα το χαρακτήριζα), όπως έγραφα και στον πρόλογο μου, όταν γινόταν πρόσωπο εβδομάδας. Την περασμένη θεατρική σεζόν έπαιζε στους
“Ηλίθιους” του Λαρς Φον Τρίερ στο Vault σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Λάσκαρη.
Από την πρώτη στιγμή που είδα το πώς θα ήταν σήμερα ο Αριστοτέλης, σκέφτηκα τον αγαπημένο μας φίλο ηθοποιό, συγγραφέα, σκηνοθέτη (και μη λησμονούμε φυσικά συμπαρουσιαστή για τρία συνεχόμενα χρόνια στα θεατρικά βραβεία κοινού All4fun)
Βασίλη Τσιγκριστάρη. Είμαι πεπεισμένος πως θα ταίριαζε απόλυτα και ως Αριστοτέλης σε ταινία.
H εκτός του ότι μπορεί κάλλιστα να συγκρίνεται με τη Θεά Αφροδίτη, διαθέτει και εσωτερική ομορφιά, αλλά και ταλέντο ως ηθοποιός. Άλλωστε το έδειξε και με την εξαιρετική της παρουσία ως Αρίν στο
“Κόκκινο Ποτάμι”
Ο πολύπειρος
Χάρης Σώζος, τον οποίο φέτος βλέπουμε στις θαρρώ πως είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές ομοιότητες του σχετικού άρθρου.
Η τελευταία προσθήκη της Σαλαντίν ήταν ο σπουδαίος Αυστριακός συνθέτης και ο
Δήμητρης Μάριζας ήταν μια αυτόματη και δεδομένη επιλογή μου.
Η διάσημη βασίλισσα έγινε πολύ πιο γήινη στο σήμερα από τη Σαλαντίν και η χαρισματική ηθοποιός (και καλή καρδιά εκτός των άλλων)
Ντέπυ Πάγκα (χωρίς ν στο επώνυμο!!!) θα της χάριζε και μια πιο κωμική νότα.
Βασιλική Διαλυνά (πόσο εξαιρετική ως γριά στον
Παίκτη😉 μήπως είσαι όντως Ισπανίδα; Σε μια παραλλαγή του “Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη” θα φτιάξουμε το “Μια Ισπανίδα από τα Πετράλωνα”. Ευκαιρία να αυτοτρολαριστεί ξανά, όπως τόσο εύστοχα πράττει στο facebook της.
Με την πρώτη ματιά ο Ιούλιος Καίσαρας του σήμερα θα ήταν ο Γιώργος Νταλάρας. Αλλά επειδή στο άρθρο επέλεξα να υπάρχουν μόνο ηθοποιοί, ο
Γιώργος Ζυγούρης του “έκλεψε” τη θέση. Τον Γιώργο τον βλέπετε κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο στον ΑΝΤ1 (μεταξύ άλλων παίζει και μαζί με τον “Σουλεϊμάν” αυτού του άρθρου Βίκτωρα Πέτσα).
Εκτός από τις δεδομένες του υποκριτικές δυνατότητες ο
Μιχάλης Πανάδης έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα και με την
σκηνοθεσία. Μετά από την σχετική ομοιότητα, όμως ίσως η περίπτωση του διάσημου Ρωμαίου αυτοκράτορα να μπορούσε να τον απασχολήσει μελλοντικά…
Η Κλεοπάτρα ήταν από την Ελλάδα και όχι από την Αίγυπτο, όπως νομίζουν οι περισσότεροι (έτσι νόμιζα και εγώ) και η θερμόαιμη
Εύη Κουταλιανού είναι απόλυτα ταιριαστή (και σε χρώματα και σε ταμπεραμέντο)
Σε περίπτωση που υπάρχει μετενσάρκωση ο
Τάσος Δέδες είναι βγαλμένος μέσα από τα περσικά χώματα. Ο Τάσος – πλην του ότι είναι και συνάδελφος μεταξύ άλλων, αφού έχει σπουδάσει και αθλητική δημοσιογραφία – ίσα που πρόλαβε να παίξει στην
“Αντιγόνη” σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λάλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (και όχι τυχαία υποδύεται και έναν πολεμιστή στην αρχαία Ελλάδα)
Το μακρύ μαλλί του Λουδοβίκου (ως Ήλιος έμεινε πιο γνωστός) από τα χρόνια του ως βασιλιά δεν πρέπει να μας ξεγελά. Ο απόφοιτος του Τέχνης
Μάριος Κρητικόπουλος έχει το βλέμμα και χαρακτηριστικά που παραπέμπουν στον πιο διάσημο Λουδοβίκο της ιστορίας. Στον Λουδοβίκο του σήμερα μια επιλογή απευθείας από το Χόλιγουντ θα ήταν ο Κιάνου Ριβς. Αλλά είπαμε, προτιμάμε στο άρθρο Έλληνες ηθοποιούς (με μια μοναδική εξαίρεση λίγο πιο κάτω…)
Για τη χαρισματική
Στέλλα Βογιατζάκη είχα γράψει δημόσια τον Απρίλιο του 2018 ότι θα έπρεπε να ήταν υποψήφια τότε για . Τον Σεπτέμβριο του 2017 στα της είχα δώσει το βραβείο της πιο εξελίξιμης νέας ηθοποιού της σεζόν 2016-17. Και τον Φεβρουάριο του 2015 είχε γίνει. Είχα να γράψω καιρό κάτι για εκείνη, αλλά επανήλθα. Επιτέλους μια τέτοια ηθοποιός πώς γίνεται ακόμα να μην έχει παίξει στην ελληνική τηλεόραση, είτε σε κωμωδία, είτε σε σειρά εποχής;
Οταν και αν με το καλό και αν το Χόλιγουντ κάνει ταινία για τον Γερμανό συνθέτη
ο Γιώργος Χριστοδούλου θα ήταν ο ιδανικός για να τον ενσαρκώσει. Από τους υκορυφαίους ηθοποιούς της γενιάς του με φοβερές μεταμορφώσεις από
ρόλο σε ρόλο (όσοι παρακολουθούν την καριέρα του θα το έχουν διαπιστώσει), τον έχω παροιμιάσει στο παρελθόν και με τον
Αντον Τσέχωφ.
Από τις πρώτες ομοιότητες που ήρθαν στο μυαλό μου με χρώματα και βλέμμα ανάλογο με της διάσημης Γαλλίδας, η
Μελισσάνθη Ρεγκούκου. Την περασμένη σεζόν έπαιξε στην
“Χριστουγεννιάτικη ιστορία” του Κάρολου Ντίκενς στο θέατρο Διάνα σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαϊδη, ενώ αυτήν τη σεζόν – όταν και όποτε – βρίσκεται στο καστ του
Κοτζαμπάση στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου.
Φαντάζομαι στην σχολή του Εθνικού Θεάτρου θα έπαιξε αρκετές φορές προσωπικότητες, όπως η Μαρία Στιούαρτ. Τώρα που αποφοίτησε πλέον η
Αφροδίτη θα μπορεί να το κάνει και εκτός σχολής. Μια πολύ ελπιδοφόρα νέα ηθοποιός (όπως διαπίστωσα βλέποντας την το καλοκαίρι στις εξετάσεις της), η οποία παραπέμπει πραγματικά (και φυσιογνωμικά) σε χαρακτήρες άλλων εποχών.
Με μακρά διαδρομή σε θέατρο, τηλεόραση και σινεμά ο
Κώστας Ανταλόπουλος ξεκίνησε τη νέα θεατρική σεζόν ως μέλος της παράστασης του Κώστα Ταχτσή στο Θέατρο Παλλάς σε σκηνοθεσία Κωσταντίνου Μαρκουλάκη. Ελπίζουμε σύντομα και το συγκεκριμένο έργο να παρουσιαστεί ξανά ενώπιον κοινού σε θέατρα, τα οποία θα είναι ανοιχτά και απόλυτα ασφαλή στους θεατές.
Αυτό το μουστάκι του
Βασίλη Φακανά ΔΕ θα μας χαλάσει την ομοιότητα. Ο απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης μοιάζει στον Μέγα Αλέξανδρο πιο πολύ όταν ήταν πιο νεαρός. Αλλά εκτιμώ πως μ’ ένα καλό μακιγιέρ-κομμωτή κλπ. θα ήταν ίδιος με τον Αλέξανδρο του σήμερα…

Αν ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι ζούσε σήμερα, τότε στο πρόσωπο της
Ηλέκτρας Σαρρή (και σχεδόν αμέσως μετά την αποφοίτησή της από το Θέατρο Τέχνης) θα είχε βρει τη νέα του Τζοκόντα!!! Προφανής ομοιότητα, επιλογή μου και για κεντρική φωτό του άρθρου.
Η μοναδική μεταγραφή μη Ελληνα ηθοποιού λόγω της αδιαμφισβήτητης ομοιότητας του Ναπολέοντα Βοναπάρτη (στο πώς θα ήταν σήμερα τουλάχιστον) με τον
Μάικλ Τζέι Φοξ.
Τι να πρωτογράψω για την πολυδιάστατη
Νάντια Πυθαρά; Το ότι ειναι φοβερή και τρομερή;
Το ότι τα λέει και τα γράφει υπέροχα; Το ότι χορεύει περίφημα; Το ότι είναι
frontwoman της ροκ μπάντας Least Concern; Θα κρατήσω για το τέλος το εξής: Το ότι όταν της έγραφα «Νεφερτίτη εδώ, Νεφερτίτη εκεί» και δεν ήξερε γιατί της το έλεγα μου αποκάλυψε πως πριν λίγες ημέρες κάποιος στο ξεκάρφωτο την παρομοίασε με την Αιγύπτια θεά! Τι καλύτερη σύμπτωση, λοιπόν, που επαληθεύει περίτρανα και την σχετική ομοιότητα.
Προφανής ομοιότητα ο
Γιάννης Παπασωτηρίου με τον Οκταβιανό Αύγουστο (κάνουμε μια εξαίρεση και συγχωρούμε το σκουλαρίκι, θα ήταν ο Αύγουστος σε μια φάση εκτός ανακτόρων)
Η Ποκαχόντας του τότε μοιάζει με την Τζένιφερ Λόπεζ των πρώτων της χρόνων. Και ποια μοιάζει με την Τζένιφερ Λόπεζ, όταν ήταν όμορφη και όχι τόσο αλλοιωμένη. Φυσικά η Αουλόνα Λούπα, που αν μη τι άλλο μιλάει συχνά στο All4fun, είτε ως , είτε ως μέλος της παράστασης
“Άσμα Ασμάτων”, είτε ως ιδρυτικό μέλος του
Supportartworkers.
Ένα από τα πράγματα που θαυμάζω στην
Κορίνα Γκουγκουλή εκτός από την ευγένεια της (θεωρητικά έτσι θαρρώ πως θα ήταν και η πριγκίπισσα Σίσσυ) και την καλοψυχία της είναι ο αυτοσαρκασμός της. Όπως το πώς αναφέρεται για τον εαυτό της σχετικά με την κάκιστη σχέση που έχει με τηλέφωνα, μέιλ, inbox κλπ (ελπίζω μέσα στην επόμενη διετία να έχει μπορέσει να δει και το σχετικό άρθρο…)
Η συγκεκριμένη ομοιότητα με τον ηθοποιό, συγγραφέα και σκηνοθέτη
Γιώργο Αδαμαντιάδη ενισχύεται και από το ύφος των θεατρικών έργων, τα οποία γράφει (
Mute,
Τα Μπάσταρδα του Σίσυφου) και ταιριάζουν με το επαναστατικό πνεύμα του ηγέτη από τη Βενεζουέλα με το γνωστό προσωνύμιο, El Libertador.
Πέρα από την όποια δεδομένη “τρέλα” του σχετικού δημοσιεύματος θα ήθελα ν’ αξιοποιούνται και ηθοποιοί, που χρησιμοποιούνται σε τέτοια άρθρα με την αξία της
Ελένας Ρουμελιώτη. Ευκαιρία – αρχικά τουλάχιστον – να συστηθεί και σε περισσότερο κόσμο…
Λες και έγινε επίτηδες, αλλά η πλήρως αντιπροσωπευτική ομοιότητα του άρθρου έρχεται στο τέλος του. Γιατί εύκολα μπορεί ν’ αναρωτηθεί κανείς το πως όντως ΔΕΝ είναι συνέχεια του Τζορτζ Γουάσινγκτον ο σκηνοθέτης – ηθοποιός και ιδιοκτήτης του Θεάτρου Αλκμήνη
Μανώλης Ιωνάς.
& Ευχαριστώ όλους τους ηθοποιούς, που ήταν τόσο συνεργάσιμοι για αυτό το άρθρο, αλλά και σίγουρα όσους τράβηξαν ορισμένες από τις φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν. Ευχαριστώ επίσης και στην
Μπέκα Σαλαντίν για την έμπνευσή της…&& Από το αρχικό άρθρο είχα φτιάξει και την ομοιότητα της , όμως η συγκεκριμένη ηθοποιός, που είχα επιλέξει δεν ήθελε να συμπεριληφθεί στο άρθρο. Και επειδή ήταν θαρρώ μια πολύ πετυχημένη ομοιότητα δε θέλησα να χρησιμοποιήσω κάποια άλλη στη δική της θέση.
Επιμέλεια: Κυριάκος Κουρουτσαβούρης, 22/11/2020