Η Λίνα γνώριζε τον Νίκο από τότε που θυμόταν τον εαυτό της. Τα σπίτια τους ήταν δίπλα δίπλα και ο Νίκος, που την περνούσε εννιά χρόνια, ήταν ο μεγάλος της φίλος, ο μυστικοσύμβουλος και ο μέντοράς της. Κι αργότερα, στην εφηβεία, ήταν ο άντρας που τη μύησε στον έρωτα. Στα δεκαοχτώ της όμως ο Νίκος έκανε την καρδιά της χίλια κομμάτια -την εγκατέλειψε, αν και ήξερε ότι περίμενε το παιδί του.
Στη διαδικασία της βίαιης ενηλικίωσής της η Λίνα έμελλε να ζήσει κι άλλες τραγωδίες… οικονομικές καταστροφές και θανάτους αγαπημένων προσώπων, που την άφησαν ολομόναχη στον κόσμο, χωρίς πόρους, χωρίς δουλειά, μ’ ένα μωρό στην αγκαλιά. Εφτά χρόνια αργότερα, αφού κατάφερε να σταθεί στα πόδια της με χίλιους κόπους και θυσίες, μπήκε στη ζωή της ένας καινούργιος έρωτας, που έριξε βάλσαμο στην πληγωμένη της καρδιά.
Και τότε γύρισε ο Νίκος, γεμάτος απαιτήσεις…
Το πρώτο βιβλίο της Καίτη Οικονόμου.. Ίσως η υπόθεση του βιβλίου να σου φανεί λίγο στενάχωρη ή καταθλιπτική από κάποια σημεία και μετά αλλά πίστεψε με δεν θα σε χαλάσει καθόλου. Γιατί στο τέλος πάντα υπάρχει η ελπίδα.
Πολύ καλογραμμένο βιβλίο (480 σελ) και συγκινητικό γεμάτο αγωνία. Ευκολοδιάβαστο με αφηγηματικό και απλό τρόπο γραφής χωρίς περιττά και σάλτσες. Γλυκό, τρυφερό, αληθινό. Με ένα τέλος καθόλου τετριμμένο και να αποδεικνύει ότι ο έρωτας έχει πάντα τον τελευταίο λόγο.
Το βιβλίο, καταφέρνει να περάσει κάποια μηνύματα όπως την σχέση γονέα-παιδιού ή την επίδραση του χρήματος στον άνθρωπο.
Μπορεί να το περάσεις για άλλη μια ιστορία αγάπης με έναν εφηβικό έρωτα που διάφορες συγκυρίες τον τελειώνουν και γνωρίζουν μετά άλλους στην ζωή τους κ.λ.π, κ.λ.π.. Δεν είναι όμως τόσο απλό. Γιατί το βιβλίο είναι γεμάτο ανατροπές. Ανατροπές όμως, που δεν σκέφτεσαι “Έλα τώρα που γίνονται αυτά σε έναν άνθρωπο!”. Ανατροπές αληθινές, ανατροπές που μπορούν στον καθένα μας να συμβούν. Γι’ αυτό και το βιβλίο αυτό είναι τόσο καλό. Η ιστορία του άνετα θα μπορούσε να ήταν αληθινή.
Η Λίνα είναι μια γυναίκα με πάθος. Μια γυναίκα που έζησε την ζωή με πάθος, αγάπησε, πόνεσε, έγινε μητέρα, έκλαψε, αγωνίστηκε. Έζησε ! Όλες τις δυσκολίες που της έτυχαν, τις αντιμετώπισε με στωικότητα και δύναμη. Γιατί είμαι σίγουρη ότι κι εσύ θα νιώσεις το δίλημμα της και πιθανόν εσύ να διάλεγες διαφορετικά.
H αγάπη, αυτή η μάστιγα που σε παρασέρνει στα πιο αδίστακτα μονοπάτια. Στιγμές πάλης και ηθικής, έντασης και πάθους, λογικής και παραλόγου..
Ίσως το τέλος να μην σου αρέσει, ίσως να το λατρέψεις.
Όπως και να έχει, ένα πράγμα θα αναρωτηθείς : “Τελικά, ξεχνιέται ποτέ η πρώτη αγάπη;”.
Της Αλεξίας Βλάρα, 21-5-2014