Μαγεία
Έχω πάψει –πλέον-
να μαγεύομαι
από φεγγάρια και αστέρια λαμπερά,
που βρίσκονται στον ουρανό.
Εξάλλου· δεν είναι τίποτα περισσότερο
από φωτεινές κουκίδες
σκόρπιες μέσα στο σκοτάδι.
Τώρα πια. Έχω αφεθεί
στο να μαγεύομαι
μονάχα από ανθρώπους
(… φωτεινούς, αλλά και πιο σκοτεινούς.)
Γλυκό παράπονο
Γλυκό παράπονο.
Φυσάει απόψε περασμένες ιστορίες.
Αναμνήσεις, αναμνήσεις,
σκόρπιες δω κι εκεί,
αδέσποτες περιπλανιούνται στο μυαλό.
Απόψε είναι σαν όνειρο.
Φυσάει περασμένες εικόνες.
Ήχοι, ήχοι,
φωνές απ’ τα παλιά,
το αεράκι στα αυτιά μου φέρνει.
Περίεργο το βράδυ.
Την ώρα αυτή, που όλοι κοιμούνται
άγρυπνη, να θυμάμαι
όλους εσάς που ήρθατε,
μείνατε και άθελα σας ή θελημένα• φύγατε.
Γλυκό παράπονο.
Ένα blues συντροφεύει τις σκέψεις.
Λέξεις, λέξεις, ήχοι, εικόνες
συνθέτουν το blues
του γλυκού παραπόνου.
* Αύγουστος 2016, Θάσος.
Να αγριεύω από έρωτα
Άγριες σκέψεις.
Άγριες λέξεις.
Άγρια συναισθήματα.
Τι τρομαχτικοί που γίνονται οι άνθρωποι
όταν αποκαλύπτουν το γυμνό τους
πρόσωπο.
Πως το «γεια σου» μαζεύει το χαμόγελο του
και το μαχαίρι σε κρατά σφιχτά• χέρι.
Θα έπρεπε να μη τρομάζω
με όλα αυτά
αφού, ηθοποιός είμαι εξάλλου.
Θα έπρεπε να τα έχω συνηθίσει τα προσωπεία.
Επέλεξα όμως να πορεύομαι
σε τούτη τη ζωή, σαν
ένα μεγάλο παιδί.
Να αγριεύω μόνο, όταν από έρωτα
το κορμί μου πλημυρίζει
Να χτυπώ, μονάχα τα χείλη μου
επάνω στο ποθητό κορμί.
Έτσι αγριεύω εγώ
και έτσι ζω, μέσα στο δικό σας πόλεμο.
* 7 Απρίλη 2017
Γιατί δεν αγαπιόμαστε;
Γιατί δεν αγαπιόμαστε;
«Υπερβολή» :θα πουν.
Μα ούτε που μιλάμε μεταξύ μας.
Γιατί;
Τι πλάκα που ‘χουν τα κορμιά μας,
μέσα στο εν κινήσει λεωφορείο.
Πέρα –δώθε πέρα –δώθε, χορεύουνε τα κορμιά σε ξέφρενους ρυθμούς
προσπαθώντας να κρατήσουν, τις ισορροπίες.
Χιλιάδες σώματα. Στριμωγμένα.
Σφιχταγκαλιασμένα, κάθε μέρα στο ίδιο τραίνο.
«Τι ρομαντικό;» :Θα πω.
Τα σώματα μας αγκαλιά.
Τα μαλλιά μας μπερδεύονται, μαζί,
χέρια – πόδια
όργιο κανονικό.
Όμως γιατί δεν αγαπιόμαστε;
Τόσοι άνθρωποι, μαζί περπατητές
των ίδιων δρόμων• να προσπερνάμε έτσι, αδιάφορα
τις παράλληλες ζωές μας;
* Δεκέμβρης 2016, Αθήνα.