Όλα τα αντίτυπα έχουν μοναδικό αριθμό και υπογραφή του συγγραφέα.
Υπόθεση
13 κυκλαδίτικα ειδώλια, σιωπηλοί μάρτυρες των ανθρώπινων επιτευγμάτων αλλά και των ανθρώπινων αμαρτιών.
Αγάλματα χωρίς πρόσωπο. Οι δημιουργοί τους, βλέπετε, φοβήθηκαν τη δύναμη που θα αποκτούσαν τα μάτια και το στόμα τους και θέλησαν να εξασφαλίσουν την αέναη σιωπή τους. Για να μην μαρτυρήσουν των ανθρώπων τ’ αμαρτήματα.
Σ’ αυτά δίνει φωνή ο συγγραφέας. Και τα βάζει να διηγούνται επιτεύγματα και πάθη, εντοπίζοντας, παράλληλα, εκείνες τις σταθερές που κατέληξαν να παγιωθούν και να γίνουν χαρακτηριστικό στοιχείο των ανθρώπινων κοινωνιών διαμέσου των αιώνων.
Από την προϊστορία ως το μέλλον που κυοφορείται μέσα από τη δική μας εποχή… Γι’ αυτό και το συγκεκριμένο βιβλίο είναι απολογιστικό, και ταυτόχρονα προφητικό και τρομακτικά επίκαιρο.
Μέσα από τις 13 αυτές μορφές, τα μέλη μια «αδελφότητας» που γέννησε η φαντασία του συγγραφέα θίγονται πολλά, καυτά θέματα όπως το δικαίωμα στην ελευθερία, η ισότητα, τα ναρκωτικά, η ανάγκη για ισορροπία, η δημοκρατία και η δικαιοσύνη, οι πολιτικοί και οι ψηφοφόροι, η μετανάστευση, το προσφυγικό, η βία και η αλληλεγγύη, ο έρωτας ως κινητήριος δύναμη.
Ένα βιβλίο που γεννά τον προβληματισμό και καλεί σε δράση και ευαισθητοποίηση. Και που υπογραμμίζει τα κακώς κείμενα, χωρίς να χάνει τον αισιόδοξο χαρακτήρα του. Γιατί, όπως σημειώνει και ο συγγραφέας του, πάντα θα υπάρχουν φωτεινά μυαλά περιμένοντας τις κατάλληλες συνθήκες για να κάνουν την σπίθα της ελπίδας, πυρκαγιά…
Κριτικές για το βιβλίο:
Dr Αριστομένης Ματσάγγας (Θεολόγος- Ψυχίατρος, Μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής και Οικογενειακής Θεραπείας, Διδάσκων στην Ιατρική Σχολή Αθηνών)
Για μια ακόμα φορά ο Σπύρος Γρατσίας μας φέρνει στις γειτονιές του συμπλεκτικού συνδέσμου για να εκθέσει τα πεπραγμένα του, να δώσει λογαριασμό για τα συμβάντα κατά τη διάρκεια της βάρδιας του, με την τέχνη του (λόγος και ζωγραφική).
Χρήστος Χρυσόπουλος (Πεζογράφος, δοκιμιογράφος και φωτογράφος).
Το έργο οικοδομείται από εικόνα και λόγο. Αυτή είναι η γενεσιουργός ενέργεια του βιβλίου “Δίχως Ρίζες”: η σχέση ανάμεσα στην τέχνη και τον λόγο. Με άλλα λόγια, ο τρόπος με τον οποίο το αρχικό εικαστικό ερέθισμα γεννά έναν κόσμο ο οποίος κατόπιν πρέπει να βρει μια γλώσσα για να μιλήσει.
Μετά τις Σκιές Αίματος, το ιστορικό μυθιστόρημά του που κέρδισε την αγάπη κοινού και κριτικών, επιστρέφετε με ένα πολύ διαφορετικό βιβλίο, το Δίχως Ρίζες/ Rootless Roots. Τι πραγματεύεστε σε αυτό το βιβλίο;
Στο βιβλίο αυτό πραγματεύομαι θέματα που αφορούν την κοινωνία μας σε μίκρο και μάκρο επίπεδο τα οποία ο αναγνώστης μπορεί να τα αναγάγει και ίσως να ταυτιστεί με αυτά σε διαφορετικό βαθμό και σε διαφορετικές πτυχές της προσωπικής και κοινωνικής του ζωής. Πρόκειται για αλληγορική τοποθέτηση απέναντι σε ζητήματα τα οποία προσδιορίζουν την ανθρώπινη πορεία σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο και που μπορεί να καθορίσουν τον τρόπο με τον οποίο συνδιαλεγόμαστε με τα ιστορικά και πολιτισμικά φαινόμενα.
20 ιστορίες συνοδεύονται από ασπρόμαυρα σκίτσα σε έναν γόνιμο διάλογο ανάμεσα στ’ αντίθετα: την αδελφοσύνη και την εχθρότητα, τη σκλαβιά και την ελευθερία, την κατανόηση και την παραφροσύνη, την αγάπη και το μίσος , την αλληλεγγύη και τη βία, τα όνειρα και τους εφιάλτες. Πώς προέκυψε η επιλογή αυτού του θέματος σε συνδυασμό σχέδιο και λόγο;
Το θέμα του βιβλίου αποτελεί ουσιαστικά μια συλλογική και συμπυκνωμένη αποκάλυψη η οποία ορίζει την αντιφατική και αντιθετική κατάσταση της κοινωνία στην οποία οι ρίζες δεν έχουν τελικά ρίζες. Το σκίτσο και ο λόγος συνιστούν έκφραση η οποία γεννήθηκε μέσα από την απόγνωση της κρίσης που βιώνουμε η οποία έχει άμεση σχέση με τις ρίζες μας.
Ο λόγος ή το σχέδιο πιστεύετε ότι υπερτερεί;
Ο λόγος και το σχέδιο δεν μπορούν να υπερτερήσουν το ένα έναντι του άλλου. Οι δυο τρόποι έκφρασης αντανακλούν συνδυαστικά το συλλογισμό σχετικά με το υπό διαπραγμάτευση θέμα. Έτσι, στο τέλος προβάλλεται στον αναγνώστη η ουσία του θέματος μέσα από την οπτική και λεκτική αναπαράσταση αφήνοντας βέβαια και περιθώρια φαντασιακής αναπαράστασης.
Πρόκειται για μια δίγλωσση καλαίσθητη έκδοση (αγγλικά και ελληνικά), πώς προέκυψε αυτή η επιλογή σας;
Η επιλογή αυτή προέκυψε μέσα από την ανάγκη επικοινωνίας του λόγου των ριζών πέρα από τα ελληνικά σύνορα καθώς η ουσία τους αφορά όλη την ανθρωπότητα.
Τι ευελπιστείτε για το μέλλον της χώρας και για το προσφυγικό ζήτημα;
Ευελπιστώ η χώρα να καταφέρει να σηκωθεί και να αναπτύξει τις ικανότητες που έχει ως έθνος χρησιμοποιώντας ως θεμέλια μιας καινούριας αρχής τις ρίζες της. Έτσι, ζητήματα όπως το προσφυγικό θα μπορέσουν να αντιμετωπιστούν συλλογικά σε συνδυασμό με την πρόοδο και συνεχή ανάπτυξη.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Να συνεχίσω το ταξίδι της ανακάλυψης μέσα από τη δημιουργία.
Τι θα προτείνατε στους αναγνώστες μας;
Θα τους πρότεινα να μην σταματήσουν ποτέ να ονειρεύονται, να οραματίζονται και να ελπίζουν.
Της Αλεξίας Βλάρα, 12/7/2016