Με την παρουσία όλου του θιάσου επί σκηνής οι Σταμάτης Φασουλής και Ελένη Ράντου μίλησαν για το νέο τους κοινό θεατρικό εγχείρημα τη μεταφορά της κινηματογραφικής ταινίας Blue Jasmine στο θέατρο ΔΙΑΝΑ.
Μιλώντας ο Σταμάτης Φασουλής εξήγησε πως η ιδέα της θεατρικής αυτής μεταφοράς «βασανίζει» εδώ και τέσσερα χρόνια την Ελένη Ράντου η οποία σε συνεργασία με τον Βαγγέλη Χατζηνικολάου υπογράφουν τη θεατρική απόδοση.
Μια απόδοση που ναι μεν είναι βασισμένη στην ταινία, ωστόσο διατηρεί μιαν αυτοτέλεια μιας και όπως δήλωσε και ο ίδιος ο Γούντυ Άλλεν που διάβασε το έργο «πρόκειται για ένα ολοκαίνουριο θεατρικό έργο βασισμένο στη δική του ιδέα».
Η δράση θα είναι αμφίδρομη: όσο μαθαίνουμε για το παρελθόν, τόσο θα προχωράει και η εξέλιξη της ιστορίας, μέχρι και το τελευταίο λεπτό.
Ο σκηνοθέτης εξήρε επίσης και τη σκηνογραφία της Μαγιού Τρικεριώτη, η οποία ήταν και παρούσα, διαπιστώνοντας πως σε ένα τέτοιο έργο θα περίμενε κανείς ένα σκοτεινό σκηνικό αλλά όπως διαπιστώσαμε όλοι συνέβη το ακριβώς αντίθετο: ένα ολόφωτο σκηνικό οικοδόμημα που εξυπηρετεί απολύτως την ιστορία.
Από τη μεριά της η Ελένη Ράντου, φανερά χαρούμενη, μίλησε πως φέτος πήρε ένα από τα ρίσκα της ζωής της, μιας και στη διάρκεια της αναμονής της έγκρισης από τον Γούντυ Άλλεν της θεατρικής διασκευής της, εάν δεν την αποσπούσε, δε θα ανέβαζε καμία παράσταση τη φετινή σεζόν. Ευτυχώς ο διάσημος σκηνοθέτης τής έδωσε ενθουσιασμένος το πράσινο φως, και έτσι όλα είναι έτοιμα για την παγκόσμια πρώτη πρεμιέρα της πρώτης θεατρικής μεταφοράς που γνωρίζει το έργο την Πέμπτη 1 Νοεμβρίου.
Η ηθοποιός μίλησε για την παγκοσμιότητα των χαρακτήρων του έργου οι οποίοι όλοι τους είναι ολοκληρωμένοι όπως στα έργα του Τσέχωφ, ενώ και για την ηρωίδα της, την Τζασμίν, την έχει εντυπωσιάσει το γεγονός ότι δεν πρόκειται για μια ευάλωτη και εύθραυστη προσωπικότητα: «στο έργο παρακολουθούμε τη διάλυση και την ισοπέδωση ενός απόλυτα δυναμικού πλάσματος, και αυτό αποτελεί μια ευφυή πρωτοτυπία του Γούντυ Άλλεν».
Στην παράσταση, εκτός από την ίδια, μετέχει και ένα εξαιρετικό επιτελείο ηθοποιών: o Μάξιμος Μουμούρης, ο Παντελής Δεντάκης, η Γαλήνη Χατζηπασχάλη, ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, ο Κώστας Κορωναίος, ο Ορέστης Καρύδας και ο Δημήτρης Καπετανάκος. Τα κοστούμια έχει επιμεληθεί η Κική Γραμματικοπούλου, τα φώτα ο Σάκης Μπιρμπίλης, την κίνηση η Αντιγόνη Γύρα, τη μουσική επιμέλεια ο Ιάκωβος Δρόσος.
Γράφει ο Κώστας Ζήσης
Φωτο: Πλάτων Σέρρας
Ένα ιδιαίτερα κατατοπιστικό σημείωμα της Ελένης Ράντου, συνόδεψε τη σημερινή συνέντευξη τύπου, ένα σημείωμα για «Το οδοιπορικό της συνάντησης της Ελένης με την Τζασμίν», το οποίο και σας παραθέτουμε αυτούσιο:
«Πριν από πέντε χρόνια, καθισμένη στο καλοκαιρινό Σινέ Παρί στην Πλάκα, έβλεπα το Blue Jasmine. Θυμάμαι να γυρνάω στη φίλη μου και να της λέω… αυτό εγώ θα το κάνω θεατρικό. Από τότε η σκέψη δεν έπαψε να τριγυρίζει στο μυαλό μου. Έκανα δοκιμές, έψαχνα τον τρόπο που η αφήγηση θα γίνει θεατρική, προσπαθούσα να μπω στο μυαλό αυτής της γυναίκας… μέχρι που φέτος το πήρα απόφαση. Στρώθηκα να το τελειώσω με τον συνεργάτη μου, τον Βαγγέλη Χατζηνικολάου, κι αυτό άρχισε να μου φανερώνεται και να τρέχει σαν νερό από πηγή. Σε έναν μήνα είχε τελειώσει το πρώτο draft.
Μου αποκαλύφθηκαν σιγά – σιγά όλοι οι χαρακτήρες της ιστορίας και συνδέθηκα τόσο μαζί τους, που όταν τελειώναμε το βράδυ τη δουλειά με τον Βαγγέλη, του έλεγα… μην κλείνεις το λάπτοπ, ασ’ τους ν’ αναπνεύσουν… Στέλνω το πρώτο draft στον Σταμάτη Φασουλή. Με παίρνει πίσω σε δύο ώρες. Είναι αριστούργημα. Προχώρα.
Τέλος Απριλίου παίρνω και τη θετική απάντηση ότι ο Γούντυ Άλλεν δίνει το o.k. να γίνει σε παγκόσμια πρώτη θεατρική διασκευή στην ταινία του. Ζητάει να διαβάσει τη διασκευή! Στα ελληνικά!
Κι από εκεί και πέρα όλα παίρνουν τον δρόμο τους. Ιούλιο βρίσκομαι στο Λονδίνο και βλέπω τη μακέτα του σκηνικού της Μαγιού Τρικεριώτη. Μετά από δύο μήνες καύσωνα στην Αγγελτέρα, εκείνη τη μέρα επιτέλους βρέχει και ο ταξιτζής είναι πανευτυχής. Επιστρέφω Ελλάδα. Όποιος ηθοποιός ακούει το πρότζεκτ λέει ναι. Και γίνομαι ακόμα πιο ευτυχής που θα δουλέψω με τέτοιους ταλαντούχους ανθρώπους, τον Μάξιμο Μουμούρη, τον Παντελή Δεντάκη, την απίστευτη Γαλήνη Χατζηπασχάλη, τον Κώστα Κορωναίο, τον Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο, τον Δημήτρη Καπετανάκο (είχαμε δουλέψει και στον Κατάδικο), τον Ορέστη Καρύδα, ακόμα και τώρα στις πρόβες τους χαζεύω στα κρυφά, τους καμαρώνω.
Κι έτσι, άλλο ένα ταξίδι ξεκίνησε. Και για άλλη μια φορά έχω τον ενθουσιασμό της πρώτης μου δουλειάς. Και το μάτι δεν κλείνει τη νύχτα. Και οι προσδοκίες να με ξεπερνούν και το άγχος να με διαλύει και να μην κατεβαίνει μπουκιά, αλλά μέσα σ’ όλη αυτή την τρέλα έχει και κάτι στιγμές, που η πρόβα μ’ ανατριχιάζει, που τα γέλια κάποιες φορές φέρνουν δάκρυα στα μάτια, που οι αμηχανίες μάς κάνουν και κοκκινίζουμε σαν δωδεκάχρονα, κι εκεί λες… αξίζει τελικά αυτή η δουλειά. Γι’ αυτές τις στιγμές μπορώ ν’ αντέξω κι όλο το υπόλοιπο.»
Ελένη Ράντου