H Ειρήνη Λεβίδη, Πρόεδρος και Διευθύνουσα Σύμβουλος της Νέας Σκηνής και του Θεάτρου Οδού Κυκλάδων Λευτέρης Βογιατζής, καταθέτει από τη μεριά της τις αιτίες που οδήγησαν στην ακυρωση της παράστασης “Μαριονέτες” που ήταν προγραμματισμένη για τη νέα σεζόν, απατώντας στο σκηνοθέτη Γιάννη Μόσχο και τους συντελεστές της παράστασης.
Η επιστολή έχει ως εξής:
“Βαθύτατη λύπη μού προξενεί η επιστολή των συντελεστών της παράστασης «Μαριονέτες», καθώς οι περισσότεροι είναι γνωστοί και αγαπητοί φίλοι και γνωρίζουν πολύ καλά ότι όχι απλώς δεν τους «εμπαίζω» και δεν τους «απαξιώνω», αλλά τους εκτιμώ, τους θαυμάζω και τους αγαπώ, ότι διεκδικώ και διεκδίκησα πάντα γι’ αυτούς το καλύτερο και η χαρά μου που θα τους είχαμε μαζί μας στη φετινή σεζόν ήταν μεγάλη.
Για το θέατρο της Οδού Κυκλάδων, η ζημιά που προκύπτει είναι τεράστια και πολλαπλή: Το θέατρο μένει χωρίς κύρια παράσταση για όλο το πρώτο τρίμηνο της περιόδου 2018-19, με όσα συνεπάγονται.
Όσον αφορά δε τη συγκεκριμένη περίπτωση του έργου του Μπέργκμαν, πώς και από πού προκύπτει εμπαιγμός, από τη στιγμή που πρόσφατα δώσαμε εντολή προπώλησης στη VIVA και δημοσιεύσαμε στη σελίδα του Θεάτρου στο facebook φωτογραφίες των σκηνοθετών που θα συνεργάζονταν μαζί μας την περίοδο 2018-19; – μεταξύ των οποίων φυσικά, και του Γιάννη Μόσχου
Ποια είναι η αλήθεια -Το χρονικό της υπόθεσης:
Το ΥΠΠΟ δεν μας έδωσε την επιχορήγηση που είχαμε ζητήσει για τις «Μαριονέτες», γιατί εκκρεμούσε και εκκρεμεί καταγγελία του Περικλή Μουστάκη για το ποσόν των 4.500 ευρώ που του χρωστούσαμε από τον Ιούνιο. Το ποσόν είχε ρυθμιστεί προφορικά σε 2 δόσεις, 3.000 ευρώ στο τέλος Ιουλίου – το οποίο και δόθηκε στις 30/7, και έμεναν 1.500 ευρώ, για τα οποία έχουμε εγγράφως δεσμευτεί να εξοφλήσουμε έως τις 15/9. Παρ’ όλα αυτά, ο Π. Μουστάκης δεν δέχτηκε να αποσύρει την καταγγελία, ώστε να μπορέσει το ΥΠΠΟ να προχωρήσει στην εκταμίευση της επιχορήγησης. Αυτό για μας ήταν καταστροφικό.
Με τον Περικλή Μουστάκη συνεργαστήκαμε στον «Φαέθωνα» (2015), τον εμπιστευτήκαμε για την παράστασή του «Οστέα ξηρά σφόδρα» (2016), και τέλος του εμπιστευτήκαμε -ένα μεγάλο στοίχημα για μας- το «Μετά την πρόβα» (2018). Η παράσταση δεν είχε την αναμενόμενη εισπρακτική επιτυχία, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ταμειακό έλλειμμα. Η επιχορήγηση και η καινούργια μας παραγωγή («Οι μαριονέτες») θα μας βοηθούσαν να σταθούμε μερικώς στα πόδια μας…
Σοκαρισμένη από την τροπή που έπαιρνε το θέμα της επιχορήγησης, τηλεφώνησα πράγματι στις 12/08, το βράδυ αργά, στον Γιάννη Μόσχο και του είπα ότι η παράσταση έπρεπε να ακυρωθεί με τη σκέψη να μη χάσουν οι ηθοποιοί πιθανές άλλες προτάσεις.
Ηταν μια κίνηση πανικού, την οποία μέσα στις 10 νυχτερινές ώρες που μεσολάβησαν, ήμουν αποφασισμένη να αντιμετωπίσω, με σκοπό να βρίσκαμε έναν τρόπο κοινό να λύναμε το πρόβλημα που είχε προκύψει.
Την επομένη, 13/08, στις 10.30 το πρωί, συντετριμμένη από τις εξελίξεις, έστειλα στον Γ.Μ. και σε όλους τους συντελεστές της παράστασης το e-mail που επισυνάπτεται, στην προσπάθειά μου, όπως είπα, να βρούμε μια λύση από κοινού και να κάνουμε την παράσταση. Ακολούθησαν μηνύματα στο κινητό και τηλεφωνήματα, στα οποία δεν πήρα ποτέ καμία απάντηση. Ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Γ.Μ. δεν αποδέχτηκε και δεν απάντησε καν στην πολύ έγκαιρη πρότασή μου να δούμε ξανά και από κοινού το θέμα και να βρίσκαμε όλοι μαζί μια λύση. Αντ’ αυτού, η απάντηση του Γιάννη Μόσχου είναι το δημοσίευμά σας της 17ης Αυγούστου.
Το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων δεν είναι επιχείρηση κι εγώ δεν είμαι επιχειρηματίας (μακάρι να ήμουνα) ούτε θεατρώνης. Το «κεφάλαιο» του θεάτρου ήταν και είναι η δική μου αμέριστη αφοσίωση και η ακλόνητη πίστη ότι το θέατρο του Λευτέρη Βογιατζή έπρεπε να μείνει ανοιχτό, διακονώντας υψηλά κριτήρια ποιότητας. Με αυτά τα εφόδια, επί 4 συναπτά έτη, κίνησα γη και ουρανό για να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις που αναλαμβάναμε κάθε φορά. Αλλοτε με επιτυχία, άλλοτε με λιγότερη. Ωστόσο, αν και κάποιες φορές παρουσιάστηκαν καθυστερήσεις, δεν αφήσαμε ακάλυπτο ποτέ, κανέναν.
Τα έσοδα του Θεάτρου της Οδού Κυκλάδων είναι αποκλειστικά και μόνο τα εισιτήρια, η επιχορήγηση του ΥΠΠΟ (από πέρσι) και, κατά καιρούς, η συνδρομή κοινωφελών Ιδρυμάτων. Από την αρχή και με απόλυτη ειλικρίνεια, μιλώντας σε άξιους εργάτες του θεάτρου μας, εξήγησα την κατάσταση και ζήτησα τη συμπαράσταση και τη συμμετοχή τους στον δύσκολο αγώνα που είχαμε μπροστά μας: να κρατήσουμε ανοιχτό και να τιμήσουμε το θέατρο του Λευτέρη Βογιατζή.
Σ’ αυτό το πνεύμα, οργανώσαμε τα σεμινάρια «Ανιχνεύοντας τον τρόπο του Λευτέρη Βογιατζή» (Στεφανία Γουλιώτη, Νίκος Κουρής, Αμαλία Μουτούση, Γιώργος Σκεύας), τη Διημερίδα για τον Λευτέρη Βογιατζή, σε συνεργασία με το Τμήμα Θεατρολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (2017) και πλήθος άλλες παράπλευρες εκδηλώσεις.
Από τη στιγμή που αποφασίσαμε να συνεχιστεί η λειτουργία του θεάτρου σκοπός μας ήταν να κρατήσουμε όσο γινόταν ένα υψηλό επίπεδο ποιότητας σ’ ότι αφορά το ρεπερτόριο, αλλά και σ’ ότι αφορά τις συνθήκες εργασίας.
Παρά τις δυσκολίες, δεν κάναμε ποτέ σκόντο. Είμαστε από τα λίγα θέατρα που και πρόβες πληρώναμε και χρόνο διαθέταμε γι’ αυτές, χωρίς ενοίκια και επιβαρύνσεις. Οι δε μισθοί που εξασφαλίζουμε είναι από τους υψηλότερους στον θεατρικό χώρο. Ακόμα και οι καθυστερήσεις, που έχουν κατά καιρούς συμβεί, είναι πολύ μικρότερες από τον κανόνα που επικρατεί στη θεατρική πιάτσα. Αυτό το γνωρίζουν όλοι. Είναι τουλάχιστο ειρωνικό να είναι το δικό μας θέατρο υπόλογο για απαξίωση καλλιτεχνών, εμπαιγμό των συνεργατών του κοκ.
Είναι τουλάχιστο ειρωνικό να στρέφονται εναντίον μας τα βέλη.
Τιμώ τον Γιάννη Μόσχο, τον οποίο με χαρά κάλεσα να σκηνοθετήσει τις «Μαριονέτες», ένα έργο που αγαπώ πάρα πολύ και τόλμησα να συμπεριλάβω στο ρεπερτόριο παρά το υψηλό κόστος της παραγωγής του.
Όταν ο παραγωγός, στον οποίον είχαμε αρχικά απευθυνθεί, αποσύρθηκε, ομολογουμένως ο Γιάννης Μόσχος μού είχε προτείνει να ματαιώσουμε την παράσταση. Εγώ επέμεινα να γίνει, παρά το σοβαρό ρίσκο, με δική μου ευθύνη και πρωτοβουλία.
Το πάγωμα της επιχορήγησης του ΥΠΠΟ, σε συνδυασμό με το εισπρακτικό έλλειμμα της παράστασης του Π. Μουστάκη, καθιστούσε το όλο ζήτημα της παράστασης Μπέργκμαν σχεδόν αδύνατο.
Τιμώ όλους τους συνεργάτες της παράστασης, ηθοποιούς και συντελεστές, κάποιους πολύ αγαπημένους φίλους. Το mail που έστειλα σε όλους, αμέσως, το επόμενο πρωί, δηλώνει ξεκάθαρα την απόλυτη πρόθεση και θέλησή μου να ξεπερνούσαμε όλοι μαζί τον σκόπελο και να ανεβάσουμε τις «Μαριονέτες».
Απευθύνω για μία ακόμα φορά έκκληση προς τον Γιάννη Μόσχο και όλον τον θίασο. Παραμένω ανοιχτή για οποιαδήποτε συζήτηση που θα μας έβγαζε όλους από ένα άδικο αδιέξοδο.
Ειρήνη Γαρμπή-Λεβίδη Πρόεδρος και Διευθύνουσα Σύμβουλος της «νέας ΣΚΗΝΗΣ
ΥΓ: Τιμώντας το όνομα του θεάτρου, αλλά και τον αγώνα τον δικό μου και των συνεργατών μου να διατηρήσουμε μια μικρή όαση στη ζούγκλα του σημερινού θεατρικού χώρου, δηλώνω ότι από εδώ και πέρα δεν θα μιλήσω άλλο ούτε σε εφημερίδες, facebook κοκ.”
Το μέιλ που είχε στείλει η Ειρήνη Λεβίδη στον θίασο
«Θέλω να με συγχωρέσετε που ο πανικός και η στενοχώρια μου μετά την αναγγελία των επιχορηγήσεων δεν με άφησε να αντιμετωπίσω με ψυχραιμία το όλο αδιέξοδο που δημιουργήθηκε.
Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν να σας ειδοποιήσω άμεσα ώστε αν υπήρχαν άλλες προτάσεις από αλλού, να μη τις χάνατε.
Πιο ψύχραιμα σήμερα σκέφτομαι και προτείνω το εξής :
1. Να ξεκινήσουν οι πρόβες όπως το είχαμε πει, στις 20 Αυγούστου Να ψάξουμε όλοι για παραγωγό, που θα έβαζε τουλάχιστον 20.000 ευρώ, ώστε να αντιμετωπίσουμε τα πρώτα έξοδα, κι όταν εισπράξουμε την επιχορήγηση, να βάλουμε και εμείς τα υπόλοιπα.
Δυστυχώς η κατάσταση της υγείας μου δε βοηθάει αυτή τη στιγμή ουσιαστικότερες πρωτοβουλίες…
Μετά τον Λευτέρη, το θέατρο αυτό αγωνίστηκε να μην κατεβάσει τον πήχη της ποιότητας σε όλα τα επίπεδα. Είναι ένα φτωχό θέατρο που ζήτησε από την αρχή τη συμπαράσταση του θεατρικού κόσμου.
Έχω την ελπίδα πως αυτή τη δύσκολη για όλους μας στιγμή θα βρούμε όλοι μαζί μια λύση.
Ειρήνη Λεβίδη Πρόεδρος και Διευθύνουσα σύμβουλος της νέας ΣΚΗΝΗΣ
πηγή: efsyn