«Τα Κόκκινα Φανάρια» – θεατρικό έργο σταθμός της δεκαετίας του ’60, που έγινε διεθνώς γνωστό από την υποψηφιότητα του για Όσκαρ ως κινηματογραφική ταινία του 1963 αλλά και για τη θρυλική μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου– ένα έργο που στις μέρες μας αναβίωσε σε μια μεταμοντέρνα διασκευή στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το 2013, υπό την πρωτοποριακή σκηνοθετική ματιά του Κωνσταντίνου Ρήγου και που θα «ανέβει» τώρα ξανά με απόσπασμα της σε μια μοναδική 20-30 λεπτη street performance στην Τρούμπα, το Σάββατο 30 Μαΐου στις 20:30.
Εκεί, το κοινό, θα έχει τη μοναδική εμπειρία να παρακολουθήσει ζωντανά απoσπάσματα από την παράσταση «Τα Κόκκινα Φανάρια» – στο φυσικό – «ιστορικό» για τη συλλογική μνήμη και ατμοσφαιρικό σκηνικό του δρόμου τους. Συγκεκριμένα, στην οδό Φίλωνος 115, στο Ξενοδοχείο Λούξ, η είσοδός του αλλά και το μπαλκόνι του 1ο ορόφου του, θα μετατραπούν σε «ισόγεια» και «υπέργεια» σκηνή ώστε να διαδραματισθούν τα δρώμενα – αποσπάσματα της παράστασης με τους ηθοποιούς: Κωνσταντίνα Μιχαήλ (Μαίρη, Κατινάκι), Παναγιώτη Μπουγιούρη (Ντόρη )- Μαρία Κίτσου (Ελένη, Μελαχρινή) – Κωνσταντίνο Ασπιώτη (Πέτρος Αστυνόμος, Πελάτη )- Νικόλα Στραβοπόδη (Άγγελο, Αστυνομικό) και Γιάννη Τσεμπερλίδη (Πελάτη, Αμερικάνο, Λιβανέζο, Φωτίκα).
«Το έργο διερευνά την ανθρώπινη αλήθεια πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της πορνείας».
Ο Κωνσταντίνος Ρήγος για την παράσταση που ανέβασε στο Εθνικό Θέατρο το 2013: «Για να επιτευχθεί η σύνδεση», χαρακτηριστικά είχε επισημάνει σε συνέντευξή του ο σκηνοθέτης – χορογράφος- σκηνογράφος Κωνσταντίνος Ρήγος, όταν την “επικαιροποίησε” υπό το σκηνοθετικό του πρίσμα στο Εθνικό Θέατρο, είχε επισημάνει ότι: «Θέλω στην παράσταση να πετύχουμε μια σύνδεση του –εν πολλοίς άγνωστου– θεατρικού έργου και της –πασίγνωστης και καταγεγραμμένης στη συλλογική μνήμη– ταινίας. Η ταινία του 1963 ήταν μια ωραιοποιημένη εκδοχή του θεατρικού έργου, με έντονο το στοιχείο του μελοδράματος αλλά και με ένα χάπι εντ το οποίο δεν υπήρχε αρχικά. Γιατί το έργο αποτύπωνε την ωμή, σκληρή και σίγουρα πιο αληθινή εκδοχή της πραγματικότητας της Τρούμπας της δεκαετίας του 1960. Θέλω πολύ να μιλήσω γι’ αυτό τον υπόκοσμο. Η Τρούμπα μπορεί να μην υπάρχει πια, όμως η πορνεία και τα σεξομάγαζα «ανθούν» έκτοτε σε άλλες περιοχές της Αθήνας. Στόχος είναι, εκτός από την ιστορία των κοριτσιών της Τρούμπας, να θίξουμε το ζήτημα του ονείρου και της ματαίωσής του, του έρωτα και της διάψευσής του, της ανάγκης να ελπίζει κανείς σε κάτι, έστω κι αν είναι ολότελα μάταιο. Γιατί οι ήρωες του έργου, εκτός από πόρνες και νταβατζήδες, είναι άνθρωποι που ονειρεύονται κι ελπίζουν όπως όλοι μας. Μόνο που εκείνοι ανήκουν σε ένα περιθώριο της κοινωνίας καταδικασμένο να μείνει για πάντα περιθώριο…»
Η συμμετοχή με «Τα Κόκκινα Φανάρια» του Κωνσταντίνου Ρήγου, στα δρώμενα της Τρούμπας πραγματοποιείται στο πλαίσιο της διοργάνωσης «Ημέρες Θάλασσας – Πειραιάς» για τον εορτασμό «Ευρωπαϊκής Ημέρας Θάλασσας» από το Δήμο.