Ένας χώρος εκεί κοντά στα δυτικά προάστια, κάπου ανάμεσα σε Αιγάλεω, Χαιδάρι και Αγία Βαρβάρα με στοίχειωνε από παιδί όταν σταματούσε ο πατέρας μου στο φανάρι και φίλευε κάποιους «περίεργους διαβάτες» εκεί γύρω. Πάντα αναστέναζε όταν τον ρωτούσα και μου απαντούσε «Μη τα ρωτάς…» Σαν επέμενα μου απαντούσε «Πονεμένοι άνθρωποι, δυσκολεμένοι, τους άφησε το μυαλό τους και μένουν σε αυτό το σπίτι.» Το σπίτι με τον τεράστιο κήπο δεν είναι άλλος από το ψυχιατρικό νοσοκομείο Αττικής «Δρομοκαϊτειο». Στις ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου οι ευαίσθητοι αυτοί ασθενείς παρουσιάζονταν με γλαφυρότητα ως κωμικοί τύποι που προκαλούσαν το γέλιο. Κάτι που απέδιδε και την στάση της κοινωνίας τότε.
Πολύ με προβλημάτιζε τι πραγματικά τελικά συμβαίνει σε αυτούς τους ανθρώπους πίσω από τα κάγκελα του κήπου. Σήμερα με σοκάρει η αντιμετώπισή τους σαν αόρατα πλάσματα ανάμεσά μας. Ιδιαίτερα λοιπόν ευαισθητοποιημένη πάνω στα θέματα ψυχικής υγείας χάρηκα πολύ που τρεις άνθρωποι του θεάτρου έκαναν την επιλογή να ανεβάσουν μια παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Μαρίας Φαφαλιού « Ιερά Οδός 343, Μαρτυρίες από το Δρομοκαϊτειο» στο Μπάγκειον.
Η Χριστίνα Λυκοτσέτα επιμελήθηκε τη δραματουργική επεξεργασία και έπλασε ένα αφηγηματικό θεατρικό κείμενο που η ίδια απέδωσε επί σκηνής συνοδευόμενη από την μουσική υπόκρουση του Φίλιππου Δραγούμη.Η σκηνική της ερμηνεία ήταν πολύ περισσότερο από μια δραματοποιημένη αφήγηση. Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Βασίλη Πανχούδη ακούσαμε μέσα από το λόγο της τη φωνή των τροφίμων να διηγούνται την αλήθεια της έγκλειστης ζωής τους αλλά είδαμε και στα μάτια της να ζωντανεύει ο πόνος της ασθένειάς τους που οξυνόταν από το αίσθημα μοναξιάς και εγκατάλειψης από τους οικείους τους. Σε αυτό συνέβαλε το λιτό σκηνικό με τα λιγοστά αντικείμενα που μέσα στον χώρο του Μπάγκειου με τον εξαιρετικό φωτισμό της Έβη Χρήστου μας μετέφεραν στην ατμόσφαιρα των θαλάμων του ιδρύματος. Το θέατρο είναι βήμα να μιλήσεις για αυτά που σε αφορούν και είναι τόσο συγκινητικό να γίνεσαι το ηχείο για να ακουστεί και η φωνή των άλλων. Ευγνώμων για αυτήν την όμορφη θεατρική εμπειρία.
Έλενα Γαζγαλή
Φιλόλογος/ μεταπτυχιακό Θεατρική Γραφή
14/11/24