Τι συμβαίνει όταν σβήνουν τα φώτα; Πώς είναι η ζωή στο σκοτάδι; Πώς είναι η καθημερινότητα για χιλιάδες συνανθρώπους μας με προβλήματα όρασης; Το Θέατρο Badminton σάς προσκαλεί να το ανακαλύψετε, μέσα από μια συναρπαστική εμπειρία, που θ’ αλλάξει για πάντα τον τρόπο που «βλέπετε» τα πράγματα.
Το «Dialogue in the Dark», ένα πρωτοποριακό δρώμενο στο οποίο έχουν ήδη συμμετάσχει 7.000.000 επισκέπτες σε πάνω από 30 χώρες, αντιστρέφει τους ρόλους: ξεναγοί με μειωμένη ή καθόλου όραση συνοδεύουν μια ομάδα επισκεπτών σε μια βόλτα στο αστικό περιβάλλον, μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους της εγκατάστασης, οι επισκέπτες, για 75 περίπου λεπτά, όσο διαρκεί ο περίπατος στο σκοτάδι, ξεναγούνται σ’ έναν κόσμο χωρίς φως, βασιζόμενοι μόνο στους ήχους, τη θερμοκρασία και την αφή, αλλά κυρίως στους τυφλούς ξεναγούς, οι οποίοι «γίνονται» τα μάτια τους. Όταν οι πιο απλές δραστηριότητες μετατρέπονται ξαφνικά σε πρόκληση, οι επισκέπτες μαθαίνουν να βλέπουν τον κόσμο γύρω τους αλλιώς. Στην έξοδο, όταν ανάβουν και πάλι τα φώτα, τίποτε δεν είναι πια το ίδιο.
Το «Dialogue in the Dark» δεν είναι μια ακόμα έκθεση, αλλά ένα θεμελιώδες γεγονός που αλλάζει την κοσμοθεωρία μας. Γιατί η εγκατάσταση δεν εκθέτει τίποτε άλλο παρά τα στερεότυπά μας περί διαφορετικότητας. Το «Dialogue in the Dark» ενθαρρύνει τους επισκέπτες να δουν τον κόσμο με τα μέσα μάτια – πρόκειται για ένα παιχνίδι που μας καλεί ν’ ανακαλύψουμε, να εμπιστευθούμε και ν’ αναπτύξουμε τη δύναμη των αισθήσεών μας. Είναι μια εμπειρία που πρέπει να βιώσουν όλοι, ενήλικες και παιδιά.
Η Σοφία Χονδρανρέου γράφει:
Αυτή η εμπειρία θα σας μείνει αξέχαστη, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο σε συνθήκες πραγματικής τυφλότητας καταλαβαίνεις και προβληματίζεσαι πολύ γιατί καταλαβαίνεις πόσο αφιλόξενη είναι αυτή η πόλη για όλους τους ΑΜΕΑ και όχι μόνο τους τυφλούς.Δεν θα σας που πάτε για βόλτα γιατί θεωρώ ότι θα χάσετε αυτή την αίσθηση του πρωτόγνωρου. Εγώ είχα την αίσθηση ότι περπατώ και συνεχώς μπροστά μου είναι τοίχος….άλλος έβλεπε ένα κόκκινο φως…παιχνίδια της φαντασίας. Εκεί καταλαβαίνεις τι αξία έχει η αφή, η ακοή.Και οι κοπέλες που σας συνοδεύουν τυφλές.Αξίζει να το επισκεφθείτε, το εισιτήριο δεν είναι ακριβό και ο ίδιος χώρος έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες πριν έρθει εδώ.
Η Αλεξία Βλάρα γράφει:
Αρχικά, έχοντας ακούσει πολύ καλά λόγια περίμενα ότι θα δώ κάτι πολύ καλό, αυτό όμως που τελικά βίωσα ήταν πέρα από κάθε προσδοκώμενο.
Μια εμπειρία ζωής με κίνητρο την γνώση επιβίωσης σε κατάσταση απόλυτου σκότους. Από την αρχή μέχρι το τέλος της πορείας της ξενάγησης, έπιανα τον εαυτό μου να νοσταλγεί το φως και να φέρνει εικόνες από τα αγαπημένα μου πρόσωπα, τον ήλιο, τα λουλούδια, τα ζώα και την θάλασσα…Ήταν στιγμές που ήθελα να τελειώσει, να τρέξω στο φως, να ατενίσω όλα τα πράγματα που μόνο σε 65 λεπτά τα στερήθηκα…Το τέλος ήταν η πιο ψυχρολουσία της όλης εμπειρίας…Ένιωσα παγωμένη, δεν πίστευα αυτό που έβλεπα, δεν μπορούσε να είναι αλήθεια…Κι όμως ήταν, μία αλήθεια που δεν ήμουν έτοιμη να αντιμετωπίσω…Τελικά πόσο αχάριστη είναι η ανθρώπινη φύση και πόσο απληστεία μας διακρίνει…
Η λάμψη της ίριδας είναι το σημαντικότερο δώρο και δεν μπορεί να συγκριθεί με όλα τα πλούτη του κόσμου.. Μία παράσταση ανθρωπιας, μία εμπειρία ζωής, μία στεγνή αποτύπωση μιας αλήθειας που δεν δίνουμε καθόλου σημασία, μιας αλήθειας σκληρής και αδυσώπητης.
Κλείνοντας, θα παραθέσω αυτούσια την φράση της ξεναγού μας όταν ρωτήθηκε αν κάνει όνειρα! Η απάντηση? Ναι φυσικά κάνω, περιορίζονται μόνο σε αυτά που βλέπω…στο απόλυτο σκοτάδι…
Δεν έχω να πω τίποτα άλλο…