Όταν η χρονιά ξεκινά με θέατρο και μάλιστα με εξαιρετική παράσταση δεν μπορείς παρά να είσαι ευτυχής και αισιόδοξος.
Ο λόγος για την παρακολούθηση του «Κάτω Παρθενώνα», ενός πολύ δυνατού έργου του Μηνά Βιντιάδη σε σκηνοθεσία της Βάνας Πεφάνη, με τον Λεωνίδα Κακούρη και τον Χρήστο Σαπουντζή να μας χαρίζουν πάρα πολλές στιγμές γέλιου μα και προβληματισμού…
Ένας άστεγος… Που σε μια κρίσιμη καμπή της ζωής του επέλεξε συνειδητά να στεγάσει τα όνειρα κι ολόκληρη τη ζωή του κάτω από τον έναστρο αττικό ουρανό, κάτω από τον Παρθενώνα.
Κι ένας χρεωκοπημένος χρηματιστής… Που σε μια κρίσιμη καμπή της ζωής του δεν είχε τίποτα μα τίποτα που να μπορεί να του προσφέρει καταφύγιο κι ασφάλεια και ζεστασιά. Που όσα τετραγωνικά κι αν ήταν το πολυτελές διαμέρισμά του, όσα τετραγωνικά κι αν μπορούσε θεωρητικά να αγοράσει με τον πακτωλό χρημάτων που είχαν περάσει από τα χέρια του, τα όνειρά του, τη ζωή του την ίδια την είχε καταντήσει ανέστια, αφιλόξενη, απάνθρωπη, αβίωτη.
Ο άστεγος έχει χιούμορ. Ο χρηματιστής έχει χρήμα.
Ο άστεγος ολόκληρη την περιουσία του (τον Καβάφη, τον Τζέιμς Τζόις, το κραγιόν και το καθρεφτάκι της αγάπης του) την κουβαλά στο μικρό του σακίδιο. Στον νου και στην καρδιά του. Μια περιουσία που δε διστάζει να μοιραστεί, ακόμα και να χαρίσει σε όποιον έχει ανάγκη.
Ο χρηματιστής από την άλλη, με τα λεφτά του προσπαθεί να εξαγοράσει τα πάντα: την αγάπη, την εκτίμηση, ακόμα και και τον ίδιο του τον θάνατο.
Το ποιος είναι ο αδύνατος και ποιος ο δυνατός δεν χρειάζεται να σας το πω. Ένα μόνο θα μαρτυρήσω. Στο τέλος, σαν αποχαιρετιούνται, ρωτά ο ένας το όνομα του άλλου.
Και τους δυο, τους λένε Μιχάλη! Τυχαίο;
Το όνομα ίσως… Γιατί αν το ξεχάσεις, στη θέση του κάλλιστα μπορείς να βάλεις τη λέξη άνθρωπος…
Της Ράνιας Ααρών, 4/1/2020
Πληροφορίες για την παράσταση εδώ