Είναι από τις 20 Σεπτεμβρίου που ένα διαφορετικό φεστιβάλ λαμβάνει χώρα στα θεατρικά δρώμενα της Αθήνας.
Το θέατρο Rabbithole και η ομάδα Νοσταλγία, πιστοί σε ένα διαφορετικό, εναλλακτικό ρεπερτόριο που έχουν επιδείξει τα τελευταία χρόνια, στο θέατρο μυστηρίου, είναι οι ιδανικοί διοργανωτές για το φεστιβάλ-αφιέρωμα για τον πατέρα του είδους, τον Έντγκαρ ‘Άλλαν Πόε
Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε (1809-1849), Αμερικανός ποιητής και πεζογράφος, εκπρόσωπος του ρομαντισμού είναι ο μετρ της λογοτεχνίας μυστηρίου, ο θεμέλιος λίθος για την εξέλιξη σύγχρονων λογοτεχνικών ειδών, όπως η αστυνομική λογοτεχνία , οι ιστορίες τρόμου και φαντασίας.
Έξι ομάδες επιλέχτηκαν να παρουσιάσουν 6 γνωστά ή άγνωστα διηγήματα του σε διάστημα έξι εβδομάδων στις «Νύχτες Έντγκαρ Άλλαν Πόε», φέρνοντας σε επαφή το Αθηναϊκό κοινό με το έργο του σκοτεινού αυτού συγγραφέα και τις ιστορίες του που έχουν σχέση με μύχια της ανθρώπινης ψυχής, τα πάθη, τα λάθη, τις ιδιαιτερότητες της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ήδη έχουν παρουσιαστεί οι τρεις πρώτες παραστάσεις (την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, παίζεται η τέταρτη), και έχουν αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις, αν κρίνει κανείς από τη μαζική προσέλευση του κοινού.
Το εναρκτήριο λάκτισμα του φεστιβάλ δόθηκε με έναν αρχιτεκτονικά δομημένο μονόλογο από την Καλλιόπη Σίμου, η οποία θεατρικοποίησε το διήγημα «Το βαρέλι του Αμοντιλλάδο» σε συνδυασμό με το ποίημα «Άναμπελ Λη», σε μια ευφάνταστη και ταιριαστή δραματουργική επεξεργασία και συνομηλία.
Πεντακόσια μπουκάλια αποτέλεσαν τον εμπνευσμένο σκηνικό χώρο που έφτιαξε η Ματίνα Μέγκλα, ο οποίος σε συνδυασμό με τις αντανακλάσεις των φώτων της Ελίζας Αλεξανδροπούλου, έστησαν μια ιδιαζόντως σκοτεινή ατμόσφαιρα στην οποία ακροπατώντας στην κυριολεξία η πολύ καλή Καλλιόπη Σίμου ξετύλιξε την ανατριχιαστική και αγωνιώδη ιστορία του συγγραφέα.
Σχοινιά-κρεμάλες συμπλήρωσαν το σκηνικό, και ο δύσκολος και ριψοκίνδυνος τρόπος χρήσης αυτού του εύθραυστου σκηνικού χώρου συνέβαλε στην επίταση της αγωνίας του κοινού.
Πραγματικά, μια παράσταση που οφείλει να έχει συνέχεια και εκτός του πλαισίου του φεστιβάλ.
Την επόμενη εβδομάδα τη σκυτάλη πήρε ο Ανδρέας Ζαφείρης και η Θεατρική ομάδα 2510, όπου μας παρουσίασαν «Το πηγάδι και το εκκρεμές», ένα από τα πλέον περίφημα διηγήματα του Πόε που εκτός από στοιχεία θρίλερ, συναντά κανείς επιμέρους πολιτικά φιλοσοφικά, υπαρξιακά μηνύματα και αναφορές.
«Πρόκειται σαφέστατα για τον πρόδρομο αυτού που ορίζεται σήμερα ως πολιτικό θρίλερ» εξήγησε ο σκηνοθέτης στη σύντομη προλογική παρουσίαση της παράστασης και της ομάδας (η οποία δεν αποτελείται από επαγγελματίες ηθοποιούς) που προηγήθηκε.
Σε αυτήν την απαλλαγμένη από σκηνικά παράσταση, εξίσου σκοτεινή με την προηγούμενη σε ατμόσφαιρα, ο σκηνοθέτης συνδύασε την ιστορία του καταδικασμένου από την Ιερά Εξέταση και μελλοθάνατου πρωταγωνιστή του Πόε, με μεγάλες μορφές θανατοποινιτών που άφησαν ιστορία για το έργο τους.
Έτσι με αυτόν τον τρόπο, ο τρόμος του εγκλεισμού και η αίσθηση της άμεσης αναμέτρησης με το θάνατο, αποτυπώνεται μέσα στους αιώνες έως και σήμερα, σε ένα θαυμαστό δέσιμο και ταύτιση όλων των ιστοριών, μετατρέποντας την παράσταση σε ένα ξεκάθαρο πολιτικό μανιφέστο για τους αγώνες του ανθρώπου για μια καλύτερη κοινωνία.
Ξεδιπλώθηκαν οι «απολογίες» στα δικαστήρια που πέρασαν της κομμουνίστριας Ρόζα Λούξεμπουργκ, των αναρχικών Νίκολα Σάκκο και Βαρθολομαίο Βαντσέτι, της αντιναζίστριας αγωνίστριας την περίοδο του Χίτλερ Σόφι Σολ, της Ουρίκε Μαινχοφ μελους της οργάνωσης «Φράξια Κόκκινος Στρατός».
«Η Σιωπή» παρουσιάστηκε από τη Riscus Group Theatre σε σκηνοθεσία Μαρίας Wichi Χατζή.
Σε μια υποβλητική ατμόσφαιρα οι πέντε ηθοποιοί της ομάδας, αφηγήθηκαν το γλαφυρό αυτό διήγημα του Πόε με έντονα στοιχεία σωματικού θεάτρου.
Παρόλο που ο σκηνικός χώρος ήταν ολότελα άδειος,και με τη χρήση μόνο κάποιων σάκων που μεταφέρουν και που αργότερα άδειασαν από μέσα τους ξερά φύλλα, κατάφεραν να ζωντανέψουν με την αρμονία της κίνησης τους, τη δύναμη του λόγου, τη χρήση της αρχής της επανάληψης και την αυτόνομη «χειροποίητη» παραγωγή όλων των ήχων της φύσης, σε μια απολύτως συντονισμένη παράσταση.
Οι μοναδικές περιγραφές του συγγραφέα ενός νυχτερινού τοπίου που μέσα στην απόλυτη σιγή και με τη φύση να έχει τον απόλυτο έλεγχο του, κάνει τον άνθρωπο να αισθάνεται δέος και φόβο, αποδόθηκαν πιστά, ολοκληρωμένα, αποτυπώθηκαν θαρρείς σαν επιμέρους ζωγραφικοί πίνακες-σκηνές μιας σκοτεινής έκθεσης.
Μια εξαιρετική δουλειά, υπό την καθοδήγηση στην κίνηση της Ραφαέλα Πετράι.
Οι «Νύχτες Έντγκαρ Άλλαν Πόε» συνεχίζονται και για τις επόμενες δύο εβδομάδες.
Η Μαριάννα Φασόη παρουσιάζει την «Πρόωρη ταφή», ο Σίμος Καγκελάρης θα παρουσιάσει τη «Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου» ενώ το φεστιβάλ θα κλείσουν οι Ηώ Αντωνοπούλου και η Μαριάννα Λάζαρη με το αριστούργημα του Πόε «Tarr and Fether”
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ “ΝΥΧΤΕΣ ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΛΑΝ ΠΟΕ” ΣΤΟ RABBITHOLE ΕΔΩ
γράφει ο Κώστας Ζήσης
φωτο Το βαρέλι του Αμοντιλλάδο : Γιώργος Αδάμου
Σιωπή: Mαρία Ουίτσι Χατζή