Δύο αδελφές, ηλικιωμένες, ζουν μόνες: H Μπέιμπι Τζέιν (Ρούλα Πατεράκη) κάποτε παιδί-θαύμα της show biz, τώρα εντελώς ξεχασμένη και η Μπλανς (Ρένη Πιττακή), που όταν ήταν παιδί ζούσε στη σκιά της Τζέην, αργότερα όμως έγινε διάσημη σταρ του κινηματογράφου, αλλά ένα ατύχημα (ή ίσως μια δολοφονική απόπειρα) διέκοψε την καριέρα της και την καθήλωσε σε αναπηρικό καρότσι.
Η Τζέην πλέον φροντίζει την αδερφή της, με ό,τι συνεπάγεται αυτό αφού η ζήλεια και ο φθόνος έχουν φωλιάσει για τα καλά μέσα της με αποτέλεσμα η ζωή της Μπλανς να έχει μετατραπεί σε μια κόλαση. Μέρα με τη μέρα, η κατάσταση γίνεται όλο και πιο εφιαλτικά έκρυθμη, με τη Τζέην να έχει παραδοθεί πλέον πλήρως στο άσβεστο μίσος για την πετυχημένη αδερφή της και να αναζητά απεγνωσμένα τη δικαίωσή της, έστω και τώρα που όλα πια μοιάζουν χαμένα. Αυτή είναι η ιστορία του περίφημου θρίλερ “Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέην” του Χένρι Φάρελ, μιας ταινίας – θρύλου του Χόλυγουντ, δεμένης με άπειρες πραγματικές ή φανταστικές ιστορίες σε σχέση με το άσβεστο μίσος που έδενε τις δυο πρωταγωνίστριες του, τις περίφημες Μπέτυ Ντειβις και Τζόαν Κρόφορντ.
Ο Απόλλων Παπαθεοχάρης το έχει πάρει όλο επάνω του: δραματουργική επεξεργασία, σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια και πραγματικά χαρίζει στον θεατή, μια μοναδική θεατρική εμπειρία αμέσως σχεδόν με την είσοδό του στο θέατρο. Ολόκληρο το σπίτι των δυο αδελφών βρίσκεται εν πλήρη εξαρτήση επί σκηνής, σε ένα αξιοθαύμαστο σχεδιασμό, βγαλμένο λες από τα σχέδια ενός αρχιτέκτονα. Σαλόνι, κουζίνα, υπνοδωμάτιο, κήπος, όλα επιπλωμένα με περισσή φροντίδα δίνοντας το στίγμα της εποχής της δεκαετίας του 60. Στο μεγάλο άνετο σαλόνι, περιφέρεται η Ρούλα Πατεράκη με θράσος, δείχνοντας εξ αρχής ότι αυτή είναι ο αρχηγός εκεί, ενώ στο μικρό ασφυκτικό σαν κλουβί υπνοδωμάτιο συναντούμε την εγκλωβισμένη και καθηλωμένη σε καροτσάκι Ρένη Πιττακή. Η φοβερή εμφανισιακή ομοιότητα των δύο Ελληνίδων ηθοποιών με τις αντίστοιχες της ταινίας είναι σοκαριστική (χάρη στο εξαιρετικό μακιγιάζ του Παντελή Τουτουντζή) και αρχικά σκέφτεσαι αν υπάρχει κάποιος πραγματικός λόγος να φαίνονται τόσο ίδιες.
Στην πορεία όμως, οι καθηλωτικές ερμηνείες και των δύο είναι αυτές που σε συνεπαίρνουν και πλέον, τέτοια ασήμαντα ερωτήματα, δίνουν τη θέση τους στο δέος της τέχνης τους. Η Ρούλα Πατεράκη ενσαρκώνει με μοναδικό τρόπο τη διχασμένη προσωπικότητα της ηρωίδας της: Οργή, φθόνος, μανία, μοχθηρία παίρνουν σάρκα και οστά μέσα από την παλιμπαιδίστικη εμφάνιση, τρόπο και συμπεριφορά. Η Μπεημπι Τζέην , μετατρέπεται σε παιδί όχι αγγελικό, αλλά σατανικό, που δεν έχει καμία επίγνωση των συνεπειών των πράξεων του. Η Ρούλα Πατεράκη υποδυεται την ψυχοπαθή και πραγματικά δείχνει να το απολαμβάνει. Λάτρεψα, για παράδειγμα τον τρόπο που εκφέρει τη λέξη “σκρόφα”, πηγαίνοντας το δίσκο με το πρωινό στην αδερφή της.
Η Ρένη Πιττακή, από την άλλη, υποδύεται την Μπλάνς μέσα στην αγωνιώδη και εφιαλτική σιωπή της. Έχει πραγματικά τη στόφα της μεγάλης ερμηνεύτριας. Όσο σιωπηλή βρίσκεται στη μεγαλύτερη διάρκεια της παράστασης, τόσο τα μάτια της, τα χέρια της, όλο της το σώμα “υποκρίνονται” και μιλάνε στο θεατή. Κορυφαία στιγμή η πτώση και το σύρσιμο της στη σκάλα αλλά θαύμασα εξίσου την αρτίστικη και αέρινη σχεδόν υπόκλισή της στο τέλος.
Οι Στέλλα Γκίκα, Πηνελόπη Μαρκοπούλου και Αλέξιος Διαμαντής, συμβάλλουν το ίδιο αποφασιστικά με τις ερμηνείες τους στους δευτερεύοντες ρόλους στη διαμόρφωση και ώθηση της υπόθεσης. Η όμορφη μουσική του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου, είναι απόλυτα δεμένη και τόσο εφιάλτική όσο είναι απαραίτητο, με σημαντικές συναισθηματικές εξάρσεις, ενώ θα πρέπει να εξάρω και τους φωτισμούς της Μελίνας Μάσχα για την τόσο ρεαλιστική και συνάμα ονειρική απόδοση των σκηνών.
Σκηνοθεσία, σκηνικά, φώτα, κοστούμια, μουσική και ερμηνείες δημιουργούν μια καθηλωτική πραγματικά ατμόσφαιρα. Η παράσταση “Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέην” στο θέατρο Σφενδόνη είναι μία παράσταση που τιμάει το θέατρο στη χώρα μας. Και αυτός είναι ένας πολύ βασικός λόγος για να την τιμήσει και το κοινό της.
Από τον Κώστα Ζήση
Περισσότερς πληροφορίες για την παράσταση; http://www.all4fun.gr/fun/theater/14343-2017-01-19-17-48-14.html